Saturday, June 12, 2010

နယုန္လ ထဲက ဘဝ တစ္စ......

နယုန္လ ထဲက ဘဝတစ္စ ဆိုတဲ ့အဓိပါယ္က
ကြ်န္ေတာ္တုိ ့ေဒသ ရွိေတာင္သူလယ္သမားေတြ နယုန္လ ေရာက္ရင္
လယ္ယာလုပ္ငန္းခြင္ဝင္ပံုကို

ကိုယ္စားၿပဳပါတယ္...
" သား...ထေတာ့ေလ "
အညာေစာင္တစ္ထည္ေအာက္ ပုဇြန္တစ္ေကာင္လုိ ေကြးၿပီး
လက္ႏွစ္ဖက္ေပါင္ၾကားထဲ ထည့္၍အိပ္ေမာက်ေနေသာ ကြ်န္ေတာ့္
နားထဲသို ့ ခ်ိဳသာစြာတိုးဝင္လာတဲ ့အေမ ့ရဲ ့အခ်ိန္မွန္ႏိုးစက္သံ...
သုိ ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္အိပ္ယာမွ မထ.......
" သား..ထေတာ့ "
ဒုတိယပၼိ အေမ ့ရဲ ့ႏိုးစက္အသံက နားထဲခပ္ထန္ထန္ဝင္လာၿပီး
အသိဥာဏ္ကို ႏိုးလုိက္တယ္...သို ့ေသာ္ ကြ်န္ေတာ္ အိပ္ယာမွ မထၿဖစ္ေသး....
သို ့ေသာ္ အသိဥာဏ္က ႏိုးထ ခဲ ့ၿပီ...ပထမ ဦးဆံုးသိလုိက္တာက
အိမ္အၿပင္ဖက္ အၿငိဳးၾကီးၾကီး သဲၾကီးမဲၾကီး ရြာေနတဲ ့မိုး....ေတြးလိုက္တာက
လယ္ထဲဆင္းရေတာ့မယ္.....(ေဒသအေခၚလယ္ထြန္သြားရေတာ့မယ္)
" ပ်င္းလိုက္တာ အိပ္လို ့ေကာင္းတုန္း အေမကေတာ ့ႏုိးၿပန္ၿပီ...
ေကာင္းေကာင္းေတာင္မအိပ္ရဘူး "ဆိုတဲ ့အေတြးနဲ ့ကြ်န္ေတာ္ဆယ့္ခုႏွစ္သား
အရြယ္ တုန္းကေပါ့"
" သား..ေလးနာရီခြဲေတာ့မယ္ ထေတာ့ "
တတိယပၼိ အေမ့ရဲ ့အသံနဲ ့အတူ ေငါက္ကနဲထထိုင္လုိက္ခ်ိန္ ကြ်န္ေတာ့္ႏွာေခါင္း
ထဲ အလုအယက္တိုးဝင္လာတာက ငါးေၿခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္းအနံ ့
" ေၿသာ္...အေမေတာင္ ဘုရားဆြမ္းကပ္ၿပီးၿပီပဲ့ "ဆိုတဲ ့အေတြးနဲ ့အလ်င္အၿမန္
ကိုယ္လက္သုတ္သင္ၿပီး ပူပူေလာင္ေလာင္ထမင္းကုိ ငါးေၿခာက္ဖုတ္ဆီဆမ္းနဲ ့
အူမေတာင့္ေအာင္ ေလြးလိုက္တာေပါ့....ဒီအခ်ိန္မွာပဲ့
" တေၿဖာက္ေၿဖာက္ေတာက္....ေဝါ...ဝီး...ဒီန္း...ဒလိမ္း "
တဲ ့......လ်ပ္တၿပက္ ဝင္းကနဲ လက္ကနဲအလင္းေရာင္ေတြၾကား အိမ္တစ္ေဆာင္
လံုးတုန္သြားေအာင္ ခ်ဳန္းလိုက္တဲ ့မိုးၾကိဳး....ဇာတ္ပြဲထဲက ပတ္မ ၾကီးလိုပဲ ့
နားေတာင္အူသြားတယ္....အလံုပိတ္ထားတဲ ့အိမ္ထဲ " ေဝါ....ဝီး..."ဆိုတဲ့
အသံနဲ ့မဖိတ္မေခၚက်ဴးေက်ာ္ဝင္္လာတဲ ့ေလလိုင္းၾကီးက....
မွိန္တုတ္တုတ္ေရနံ ဆီမီးခြက္ငယ္ေလးကို ၿငိမ္းလုလုေပါ့....
" တေၿဖာက္ေၿဖာက္ေတာက္.....ေဝါ..."ဆိုတဲ ့စစ္ခ်ီေတးနဲ ့ေကာင္းကင္ေပၚက
ဆင္းလာတဲ ့ေရစက္ေတြဟာ တေလာက လံုးကို အေမွာင္ဖုန္းၿပီး မင္းမူေနၿပီေလ..
ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ တေလာကလံုးအေမွာင္ဖုန္းေနေပမဲ ့ဘဝတိုက္ပြဲဆင္ႏြဲဖုိ ့
အတြက္ လွမ္းထားတဲ ့တန္းေပၚက အေရာင္မြဲမြဲေဘာင္းဘီရွည္ကိုယူၿပီးဝတ္....
မြဲေၿခာက္ေၿခာက္ဖ်င္သားအကၤ်ီထူထူကို ေခါင္းေပၚကေနစြပ္ခ်ရင္း ေအးစက္တဲ ့
မိုးသီးေတြကိုကာကြယ္ဖုိ ့ေဒသ အေခၚ မိုးကာပိုင္းကို ေက်ာၿပင္ေပၚလြမ္းၿခံဳလိုက္
တယ္... ၿပီးေတာ့ ေရွးေခတ္ ၿမန္မာ စစ္သားေတြေဆာင္းတဲ ့စစ္ခေမာက္လိုလို
ဝါးခေမာက္ကို ေခါင္းေပၚမွာေဆာင္း....အိမ္နံရံမွ သံုးလန္ခြဲေလာက္ရွည္တဲ ့
လက္စြဲေတာ္ၾကိမ္လံုးကို ဆြဲယူရင္း ေပါက္တူးတစ္လက္ကုိ ပုခံုးေပၚထမ္းၿပီး
ဖိနပ္မပါ ေၿခဗလာနဲ ့ ေမွာင္မဲေနတဲ ့မိုးေတာၾကီးထဲ တိုးဝင္လိုက္ပံုက ပုဂံရာဇဝင္
ထဲ သူရဲေကာင္းေတြလိုသတၱိေတြ အၿပည့္နဲ ့ေပါ့....
" အား......"
လို ့မေအာ္မိေပမဲ ့ တစ္ကုိယ္လံုးတုန္သြားမိတယ္..ေဆာင္းတြင္းမနက္ခင္းမွာ
ေရခဲေရနဲ ့ေက်ာၿပင္ေပၚ ရုတ္တရက္ေလာင္းခ်လိုက္သလိုခံစားမွဳ မ်ိဳးေပါ့....
ေၿခဖဝါးကတဆင္ ့ေၿခသလံုးတစ္ေလ်ာက္ အေပၚပိုင္းဆန္တက္လာတဲ ့
ေအးစက္မွဳ ့...ခႏၵာကိုယ္အေပၚ အလုအယက္ခုန္းဆင္းေနတဲ ့ မိုးသီးဒဏ္...
ခံစားရတဲ ့ေဝဒနာေတြေၾကာင္ ့ပါးစပ္ကေန ၿငီးညဴတဲ ့အသံ ရုတ္တရက္
က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္တုိးထြက္လာတယ္.....
" အမ္ဘံုေမာင္ ရြာမေယာင္ပ်ိဳး...တစ္မိုးလံုးမဲမဲေမွာင္ေနတယ္..
လွ်ပ္ႏြယ္လွ်ပ္ပန္း မၿပတ္တကယ္ယွက္သန္း အၿမဲတမ္းဝင္းလက္ေနတယ္...
မရြာပါနဲ ့ေနာ္ မိုး....မိုး...မိုးရယ္......."ဆိုတဲ ့တြန္ေတးသိန္းတန္ရဲ ့သီခ်င္း
တစ္ပိုင္းတစ္စ..ယခုေခတ္ဆို သားစုိးတို ့..စိုင္းစုိင္းရဲ ့ေရအိုးေလးလုပ္ပါဦး
ဆိုတဲ ့သီခ်င္းေတြ ဆိုေနမလားပဲ ့ေပါ့.....ေဟာ သီခ်င္းဆိုရင္းနဲ ့ေတာင္
လယ္ကြင္းနား နီးလာၿပီ.......
လယ္ကြင္းနား ေရာက္ေပမဲ ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းမၿမင္
ရေသး..ေလတိုက္ေနတာ တဝီဝီ...မိုးရြာေနတာ တေၿဖာက္ေၿဖာက္
ေအးကလည္း ေအး..ေမွာင္ေမွာင္မဲမဲထဲ ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ကို လုိက္ရွာရဦးမည္....
" ငါ ့ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ ဘယ္နားေရာက္ေနလဲ" လ်ွပ္တၿပတ္ လွ်ပ္ေရာင္ထဲ
သူခိုးမ်က္လံုးနဲ ့က်ီးကန္းေတာင္းေမွာက္ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ၾကည့္ရင္း
ကြ်ဲမ်ားက်က္စားတတ္တဲ ့ေနရာကို ေတြးဆရင္း ကြ်ဲရွာပုံေတာ္ ဖြင့္ရၿပန္ၿပီေပါ့....
" ဖုတ္ဖလပ္....ဖုတ္ဖလပ္"
ဆိုတဲ ့ရြံ ့ၿပင္ထဲနင္းလာတဲ ့ေၿခသံတစ္သံ နားထဲ တိုးဝင္လာေတာ့ အသံမာမာနဲ ့
" ေဟ့...ဘယ္သူလဲ...ေၿသာ္....ဦးၾကီးလွေဖလား...ကြ်ဲရွာေနတာလား
ကြ်န္ေတာ္ ့ကြ်ဲေရာေတြ ့မိေသးလား" ဘဝတူ လယ္သမားဦးၾကီးကို အငန္းမရ
ေမးရတာေပါ ့..ဦးၾကီး လွေဖ က " ေအး...ဘယ္သူလဲ...လူကေလး...လား.
ေအး..ေအး...နင္ ့ကြ်ဲ ႏွစ္ေကာင္ဟုိဖက္မွာ ေတြ ့ခဲ ့တယ္..သြားေခၚလိုက္တဲ ့"
ေလာကၾကီး တစ္ခုလံုး ဘယ္ေလာက္ပ ဲ့ေမွာင္မဲ ေသာင္းက်န္းေနပါေစ
နားလည္မွဳ ့ေတြနဲ ့ ေႏြးေထြးတဲ ့ရိုင္းပင္းကူညီမွု ့ေတြဟာ ေတာင္သူလယ္သမား
ေတြရဲ ့လွပတဲ ့ႏွလံုးသား ၿပယုဒ္ တစ္ခုေပါ ့....အခက္ခဲ တိုင္းအတြက္ ေမွ်ာ္လင့္
ခ်က္တိုင္းအတြက္ ဒီလို ႏွလံုးသား ေတြ မ်ားမ်ားလိုအပ္တယ္ေလ....
ေဟာ...ေတြ ့လိုက္ၿပီ လ်ွပ္တၿပတ္ လ်ွပ္ေရာင္ထဲ ေရၿပင္ေပၚမွာ ကြ်ဲေခါင္း
ႏွစ္လံုး.....သိပ္ေတာ့မေသခ်ာေသး....ပတ္ဝန္းက်င္က ေမွာင္သြားၿပန္ၿပီ...
ေၿခသံလံုလံုန ဲ့ကြ်ဲေခါင္းေတြ နေဘး သို ့လွမ္းရင္း ခပ္တိုးတိုးေလး သခင္ ့
အသံေပးေခၚၾကည့္လိုက္တယ္.....
" ေလာဘ......ေဒါသ....ေလာဘ....ေဒါသ...."
ေၿပာၿပရဦးမယ္...ကြ်န္ေတာ္ ့ကြ်ဲ ႏွစ္ေကာင္အေၾကာင္း....တစ္ေကာင္က
အစားၾကီးလို ့ ေလာဘ လို ့နာမည္ေပးထားတဲ ့ကြ်ဲမ...ေနာက္တစ္ေကာင္က
ေဒါသလုိ ့ေပးထားတယ္....ဒီအေကာင္က သိပ္ေဒါသၾကီးတယ္ေလ....
ၿပီးေတာ့ ကြ်ဲဆိုတဲ ့သတၱဝါက ရြံ ့ဗြက္၊ မိုးေရ ဆိုအရမ္းႏွစ္သက္တာ...ႏြားေတြနဲ ့
ေတာ့ ဆန္ ့က်င္ဖက္ပါပဲ ့..ႏြားက မိုးရြာရင္ ငိုတယ္...ကြ်ဲက မိုးရြာရင္
ေပ်ာ္တယ္....ၿပီးေတာ့ ရြံ ့ထဲ၊ ႏြံ ့ထ၊ဲ မိုးေရထဲ မွာ ရုန္းအားလည္းေကာင္းတယ္
ဆိုေတာ့ မိုးတြင္း လယ္သမားေတြ အတြက္ေတာ့ မရွိမၿဖစ္ ေရြွထြက္တဲ ့စက္ပါပဲ ့ေလ...
" ဝုန္းဘလြတ္...ဝုန္း..ဝုန္း..."
သခင္ ့အသံၾကားေတာ့ ရြံ ့အိုင္ထဲ တစ္ကိုယ္လံုးစိမ္ရင္း စားၿမံဳ ့ၿပန္ေနတဲ ့ ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္
ဝုန္းကနဲ ..ဝုန္းကနဲ ထလိုက္တဲ ့အသံေလ..သူတို ့က သခင္ကို သိပ္သိတယ္....
တၿဖည္းၿဖည္းေလး အနားတိုး ကြ်ဲပုခံုးေလး ပြတ္ၿပီးေတာ့ " လုပ္ငန္းခြင္ဝင္ၾကစို ့"လုိ ့
ေၿပာၿပီး အသာေလး ဆြဲေခၚလာလိုက္တယ္....ကြ်ဲႏွစ္ေကာင္ကလည္း သခင္ေခၚရာ
တဖဝါးမွမကြာ ပ်င္းရိၿငီးေငြ ့စြာလိုက္လာၾကတယ္ေလ....
လယ္ကြင္းထဲေရာက္ၿပီ....မိုးလည္း ရပ္သြားၿပီ..အေမွာင္ထုလည္းေပ်ာက္
အလင္းလည္း ေရာက္ၿပီ...ေလကေတာ့ တိုက္တံုး...မိုးရိပ္က ေတာ့တက္တံုး...
ေလာကတခြင္ဟာ ခပ္မွုိင္းမိိွုင္းနဲ ့အတိတ္ကုိ လြမ္းေနတဲ ့အဖိုးအိုတစ္ေယာက္လိုေပါ့...
ရြံ ့ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေရေဖြးေဖြး မၿမဳပ္တၿမဳပ္ၿမစ္ပင္ေတြနဲ ့မထြြန္ယက္ရေသးတဲ ့
လယ္ကြင္းၿပင္ေပၚ ထြန္တံုးကို ခ်ရင္း ကြ်ဲပုခံုးေပၚ ထမ္းပိုးတပ္ၿပီး ပ်ိဳးခင္းစဝင္ဖုိ ့
ၿပင္ဆင္ရၿပန္ၿပီေပါ့....ထုိေနာက္ေတာ့....ခပ္ၿပင္းၿပင္းအသံေလး
" ေတာက္.."ဆိုတာ အခ်က္ေပးၿပီး လက္စြဲေတာ္ ၾကိမ္လံုးအရွည္ကို ေလထဲ
" ရြွမ္း" ကနဲ ၿမည္ေအာင္ေဝွ ့ရမ္းရင္း ထြန္ေရးညီေအာင္ ဂရုစိုက္ရၿပီေပါ့..
ထြန္ေရးေၾကာင္းညီေအာင္ လက္က ထြန္တံုးကို ထိန္းရသလုိ ႏွဳတ္ကလည္း
ကြ်ဲေမာင္ႏွံ လမ္းေၾကာင္းတည့္ေအာင္ ရုန္းနိုင္ဖုိ ့" ေဆြ..လွည္ ့လည္း....
တာ.....တာ..လွည့္လဲ...ေဆြ...ကြဲ ဆို...." လို ့အသံရွည္ဆြဲၿပီး ေအာ္ေပး
ရတယ္ေလ...
ေၿပာၿပရဦးမယ္..ကြ်န္ေတာ္တို ့ေဒသမွာ ကြ်ဲေမာင္ႏွံ ထမ္းပိုးတပ္ၿပီးရင္
လမ္းေၾကာင္းမွန္ေအာင္ ထိန္းဖုိ ့" ေဆြ" တို ့" တာ"တို ့ကိုသံုးရတယ္..ညာဖက္က
ကြ်ဲကို ညာဖက္လွည့္ခုိင္းဖုိ ့" ေဆြလွည့္"လို ့ေၿပာရတယ္..ဘယ္ဖက္ကကြ်ဲကိုေတာ့
" တာလွည့္"လို ့ေၿပာရတယ္...ဘယ္ဖက္လွည့္ဖုိ ့ေပါ့..." ေတာက္"ေခါက္တယ္
ဆိုတာက စဆြဲေတာ့လို ့အဓိပါယ္္ရတယ္ေလ...ဒါေတြကေတာ့ လယ္သမားေတြ
ရဲ ့ကြ်ဲေတြကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ ့လွပတဲ ့ရိုးရာဓေလ့ဘာသာစကားတစ္ခုေပါ့ေလ..
လက္တစ္ဖက္ ကထြန္တံုးကိုကိုင္၊ က်န္တစ္ဖက္က ၾကိမ္လံုးရွည္ရွည္ကို
ေလထဲ" ရြွမ္း"ကနဲ ၿမည္ေအာင္ေဝွ ့ရမ္းရင္း ႏွဳတ္ကလည္းအားမာန္အၿပည့္နဲ ့
ကြ်ဲေမာင္ႏွံအတြက္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေအာင္တြန္းအားေပးရင္း မိုးထဲေလထဲ
ခပ္မွုိင္းမိွိုင္းေလာကခြင္ထဲ ထြန္ေရးေၾကာင္းလွေအာင္ အလုပ္တြင္ေအာင္
အားထုတ္ရတဲ ့ပံုက စစ္ပြဲအတြင္း စစ္သူၾကီးတစ္ေယာက္လို အားမာန္ေတြ
အၿပည့္နဲ ့ေပါ့ေလ....
မိုးကလည္းရြာလုိက္၊ ရပ္လိုက္၊ ေလာကတစ္ခြင္လည္း လင္းလုိက္
ေမွာင္လိုက္၊ မိုးခ်ဳန္းသံတညံညံ၊ ေလသံ တဝီးဝီးၾကား အားမာန္အၿပည့္နဲ ့
လယ္သမားေတြရဲ ့ဘဝတိုက္ပြဲဟာ စပါးအထြက္ေကာင္းဖုိ ့...အလွဴအတန္း
လုပ္ဖို ့ဆိုတဲ ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြနဲ ့ေပါ့.....ဒီလိုနဲ ့....
ေအးစက္တဲ ့မိုးေတာထဲ ထြန္ေရးငင္ေနတာ အသံလည္းဝင္လုၿပီ...
နဖူးမွ ေခြ်းလည္းထြက္လုၿပီ...ကြ်ဲေမာင္ႏွံလည္း ႏွာသံတရွဴးရွဴးနဲ ့ေခါင္းေမာ့
ေနၿပီ...ဝမ္းဗိုက္ထဲကလည္း ဆာလွၿပီ ဆိုေတာ့ ၿမန္မာစံေတာ္ခ်ိန္ ဆယ္တစ္နာရီ
ခြဲၿပီေပါ့....အလုပ္နားခ်ိန္ေရာက္ၿပီေလ...ဒါကေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့လယ္သမား
ေတြမွာ ရွိတဲ ့သဘာဝနာရီေတြေပါ့...ေန ့လည္စာထမင္းစားခ်ိန္ေရာက္ၿပီေလ....
လယ္နီးခ်င္းေတြကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ထမ္းပိုးၿဖဳတ္ကြ်ဲလြတ္ေနၿပီ...
အလုပ္သိမ္းေနၿပီလို ့ေၿပာတာ...ဟိုး...အေရွ ့လယ္ကန္သင္းဆီက အေမ
ထမင္းေတာင္းရြက္ရင္း လာေနၿပီ...ထမ္းပိုးကိုၿဖဳတ္ၿပီးနာေနတဲ ့ကြ်ဲပုခံုးေတြကို
နိမ့္နယ္ေပးရင္း" ေဝးေဝးမသြားနဲ ့"လို ့တိုးတိုးေလးေၿပာရင္း လယ္တဲဆီလာေန
တဲ ့ အေမ့ထမင္းေတာင္းကူသယ္ဖို ့အေၿပးကေလးသြားရၿပန္တယ္ေပါ့...
" ေဟ့...ဖိုးေအာင္...ေမာင္မဲ...လာၾက ငါတို ့နဲ ့ထမင္းအတူတူစားရေအာင္"
လို ့ေခၚတဲ ့အေမ့ရဲ ့ေတးသံခ်ိဳခ်ိဳ....နားေထာင္ရင္း လယ္ကြင္းထဲမၾကည္လင္တဲ ့
ေရနဲ ့မ်က္ႏွာသစ္၊ ေၿခလက္သုတ္သင္ၿပီး အဝတ္လွဲလိုက္တယ္ေလ...
ဆံသံုးဗူးခ်က္ထားတဲ ့ထမင္းေဖြးေဖြး..အန ံ့စူးစူး ငါးပဲေဖ်ာ္တစ္ခြက္...
တဲနေဘး အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ ့တို ့စရာ
လယ္ကန္ဇြန္းရြက္...နီရဲရဲ ဆီတဝင္းဝင္းခ်က္ထား
တဲ ့ငါးဟင္းတစ္ခြက္...ဘီတာမင္ဓါတ္အမ်ားၾကီးပါတဲ ့မန္က်ည္းရြက္အခ်ဥ္ရည္
ဟင္းတစ္ခြက္နဲ ့မန္က်ည္းရြက္အသုတ္တစ္ခြက္ဟာ အားအင္ကုန္ခမ္းေမာပန္း
ေနတဲ ့ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ အဘယ္မွ်ေလာက္ အရသာရွိလိုက္ေနမည္နည္း...
ေတြးသာၾကည့္ေပေတာ့...ေၿပာမၿပတတ္ေအာင္ပါပဲ ့..ေခါင္းငံု ့ေလြးရင္းနဲ ့ေပါ့...
" သားေရတေရးေလာက္ အိပ္လိုက္ဦး"
ဆိုတဲ ့အေမရဲ ့ေမတၱာသံခ်ိဳခ်ိဳ...ေၿပာင္သလင္းရွင္းသြားတဲ ့ပန္းကန္ခြက္ေတြ
သိမ္းေနတဲ ့အမရဲ ့အၿပံဳး....ဟုိး...ခပ္ေဝးေဝး ရြံ ့အိုင္ထဲ တစ္ကုိယ္လံုးစိမ္ရင္း
စားၿမဳံ ့ၿပန္ေနတဲ ့ကြ်ဲေမာင္ႏွံ....ထြန္ယက္ထားတဲ ့လယ္ကြင္းထဲ ေပ်ာ္ရြင္ဆူညံ
စြာ အသံတစာစာနဲ ့အုပ္စုလုိက္အစာရွာေနၾကတဲ ့လယ္သမားေတြရဲ ့ေက်းဇူး
ရွင္ ဆက္ရက္ တစ္အုပ္ေၾကာင္ ့အလန္ ့တၾကား ေခါင္းေလး ငုံ ့လုိက္....ေမာ့ၾကည့္
လုိက္နဲ ့တစ္ကုိယ္တည္းအထီးက်န္စြာ အစာရွာေနေသာ ဗ်ိဳင္းၿဖဴတစ္ေကာင္..တဲနံရံ
ကိုေလတိုးေနတဲ ့" တရြီရြီ"ဆိုတဲ့ ဂီတအသံ....ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ သဘာဝ
ပန္းခ်ီကားထဲက သဘာဝ ဂီတသံ ေတြကို မ်က္လံုးေလးမွိတ္ ခံစားရင္း တေရးႏိုးထ
ရင္ အစ္အမွန္ဘဝထဲ ၿပန္လည္ဝင္ေရာက္ဖို ့ကြ်န္ေတာ္ အားေမြးရဦးမွာေပါ့ေလ....


1 comment:

Anonymous said...

" ေဆြ..လွည့္လည္း....
တာ.....တာ..လွည့္လဲ...ေဆြ...ကြဲ ဆို...." လို ့အသံရွည္ဆြဲၿပီး ေအာ္ေပး
ရတယ္ေလ...ေၿပာၿပရဦးမယ္..ကြ်န္ေတာ္တို ့ေဒသမွာ ကြ်ဲေမာင္ႏွံ ထမ္းပိုးတပ္ၿပီးရင္ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေအာင္ ထိန္းဖုိ႔ “ေဆြ" တို႔ “တာ"တို ့ကိုသံုးရတယ္..ညာဖက္က
ကြ်ဲကို ညာဖက္လွည့္ခုိင္းဖုိ႔ "ေဆြလွည့္"လို႔ေၿပာရတယ္..ဘယ္ဖက္ကကြ်ဲကိုေတာ့
"တာလွည့္"လို႔ေၿပာရတယ္...ဘယ္ဖက္လွည့္ဖုိ႔ေပါ့..."ေတာက္"ေခါက္တယ္ဆိုတာက စဆြဲေတာ့လို ့အဓိပၸာယ္္ရတယ္ေလ..။
တကယ္ကုိ အဖုိးတန္တဲ့ ပုိ႔စ္ပါပဲ “မင္းရဲရွင္”။ ဒါဟာ တာဝန္တစ္ရပ္ကုိ ထမ္းရြက္ျခင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။