Friday, July 22, 2011

ဒီေန႔အဖုိ႔ ေပ်ာ္လုိက္တာ

ရန္ကုန္ၿမိ့ဳ၊ ဒဂုံၿမိဳ့သစ္အေရွ့ပုိင္းၿမိ့ဳနယ္မွာရွိတဲ့ မာဂဓီ(သာစည္) ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းကေန စတုတၳတန္းေအာင္ၿပီး အစုိးရအလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ပဥၥမတန္းေျပာင္းတတ္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား (၁၆) ေယာက္ရဲ့ လစဥ္ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကးကို သူငယ္ခ်င္းေတြ စုေပါင္းတာဝန္ယူထားတာ ဒီလ- ဇူလိုင္လအတြက္ လႊဲလုိက္ရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။


  • မေန႔ညက တစ္ေရးႏုိး စာထဖတ္အၿပီး လင္းအားႀကီးမွ ျပန္အိပ္ထားရာက မနက္ (၁၀) နာရီေလာက္မွာ ေန႔လည္စာဖိတ္တဲ့ ဖုန္းသတင္းတုိေလးေၾကာင့္ ႏုိးထလာရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • အိမ္ကမထြက္ခင္ ဟာေနတဲ့ဝမ္းကုိျဖည့္ဖုိ႔ ေပါင္မုန္႔တစ္လုံး အဆင္သင့္ရလုိက္တာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • ခ်ိန္းထားတဲ့ေနရာကိုအသြား လုိင္းကားေပၚမွာ ဖုန္းထဲကတစ္ဆင့္ ဘုိလုိ စိတ္ညႈိ႔အိပ္ေမြ႔ခ်ေနတာ ခံယူရင္း ျမန္မာလုိ အျပည့္အဝ စိတ္ကူးပုံေဖာ္လုိ႔ရေနတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • လုပ္ငန္းခြင္ဆက္ဆံေရး အဆင္မေျပမႈအေၾကာင္း တကူးတက ထမင္းဖိတ္ေကြ်းၿပီး ရင္ဖြင့္လာတဲ့ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးပညာေပးအတုိင္ပင္ခံ ႏိုင္ငံျခားသားမိတ္ေဆြကုိ သူ႔ ျပႆနာရဲ့အရင္းအျမစ္ကို သူဘာသာရွာေတြ႔ြသြားသည့္တုိင္ ႏွစ္သိမ့္နားေထာင္ေပးရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • ေန႔လည္စာစားတဲ့ ဂ်ပန္ဆုိင္မွာ ပုိက္ဆံအပုိေဆာင္းေပးစရာမလုိတဲ့ ေရေႏြးၾကမ္း နဲ႔ ခ်င္းအခ်ဥ္ကုိ ေတာ္ေတာ္ခံတြင္းေတြ႔တာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • ျမန္မာေတြဆံုစည္းရာအသြား ခင္မင္ရင္နီးစြဲရွိခဲ့တဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္နဲ႔ မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ ျပန္ဆုံလုိက္ရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • အဲဒီမွာပဲ မေသာက္ျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ လက္ဖက္ရည္က်စိမ့္တစ္ခြက္ကုိ ေသာက္လုိက္ရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • ရန္ကုန္ၿမိ့ဳ၊ ဒဂုံၿမိဳ့သစ္အေရွ့ပုိင္းၿမိ့ဳနယ္မွာရွိတဲ့ မာဂဓီ(သာစည္) ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ပညာေရးေက်ာင္းကေန စတုတၳတန္းေအာင္ၿပီး အစုိးရအလယ္တန္းေက်ာင္းမွာ ပဥၥမတန္းေျပာင္းတတ္ေနၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ေက်ာင္းသား (၁၆) ေယာက္ရဲ့ လစဥ္ပညာသင္ေထာက္ပံ့ေၾကးကို သူငယ္ခ်င္းေတြ စုေပါင္းတာဝန္ယူထားတာ ဒီလ- ဇူလိုင္လအတြက္ လႊဲလုိက္ရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • အိမ္အျပန္ ရထားေပၚမွာ ကုိယ့္ဘာသာ ဖုန္းထဲမွာ အသံသြင္းထားတဲ့ မိမိကုိယ္မိမိအခုိင္အမာေျပာဆုိခ်က္ေလးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ျပန္နားေထာင္ေနရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • ဘူတာ႐ုံကအထြက္မွာ မုိးဖြဲဖြဲေလးေတြက်ေတာ့ မေဆာင္တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ထီးကို မနက္ကမွ မွတ္မွတ္ရရ ေက်ာပိုးအိတ္ထဲ ထည့္ယူလာခဲ့မိတာေၾကာင့္ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • ဘူတာ႐ုံကေန အိမ္ကုိလမ္းအေလ်ာက္ ထီးရြက္ေပၚတေျဖာက္ေျဖာက္က်ေနတဲ့ မိုးသံကုိ ၾကားေနရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • အိမ္ေရွ့ဆင္ဝင္ကိုေရာက္မွ မုိးက ေဝါခနဲ သည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာခ်လုိက္တာေၾကာင့္ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • တံခါးဖြင့္ေပးတဲ့ သူတုိ႔ႏုိင္ငံသားအရာရွိက လက္အုပ္ကေလးခ်ီ၊ ကုိယ္ကေလးကုိင္းၿပီး “သာဓု သာဓု သာဓု” လုိ႔ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • အျပင္ကေန မိုးမိလာရင္ ေရဖြားဖြား ေခါင္းေပၚကေလာင္းခ်ိဳးၿပီး အခုိးပြင့္ေဆးေလးေသာက္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြးေနဖုိ႔ တဖြဖြမွာတတ္တဲ့ ဖြားဖြားျဖစ္ေနၿပီျဖစ္တဲ့ အေမ့ကုိ သတိရကာ ေရေႏြးေႏြးေလး ခ်ိဳးလုိက္ရတာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။
  • အခု ဒါေလးေရးၿပီးရင္ မုိးေအးေအးနဲ႔ ခ်ိဳးေကြးေကြးရမွာ ေပ်ာ္လုိက္တာ။


မာေရးသွ်င္

။...........။ အျခားတစ္ေနရာမွာ ကိုိယ္ေရးကုိယ္တာဆန္ဆန္ေရးထားတာကုိ မိတ္ေဆြက E-Journal မွာ ပုိ႔စ္အျဖစ္ သိမ္းထားဖုိ႔ တုိက္တြန္းတာေၾကာင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္လုိက္တာပါ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Wednesday, July 6, 2011

မရိုက္ပါနဲ ့....

ရုတ္တရက္ စူးစူးဝါးဝါးေအာ္ငိုလုိက္သည့္ ကေလးတစ္ေယာက္၏ ငိုသံေၾကာင့္ ကြ်န္ေနာ္
လက္ရွိပတ္ဝန္းက်င္ထဲ ျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ေလသည္။ ကေလးငိုသံ ။ မၾကားရတာေတာင္
အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ။ ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္။ အသံထြက္ေပၚလာရာ စူးစမ္းလုိက္ေတာ့ ေၿသာ္...
ကြ်န္ေနာ္ ့နေဘးမွာ ထိုင္ေနၾကသည့္ မိသားစုဆီကကိုး။ အေဖျဖစ္သူက ႏွစ္ႏွစ္သားအရြယ္
ကေလးတစ္ေယာက္ကို လက္ႏွင့္တင္ပါးကုိရိုက္ေန၏။ ကေလးသည္ ငိုလ်က္မိခင္ရင္ခြင္ထဲ
ထဲသုိ ့တိုးဝင္ခိုလွံဳရန္ႀကိဳးစားေန၏။ ငိုလ်က္ေပါ့ ။
ဆူညံေနသည့္ပတ္ဝန္းက်င္သည္ ၿငိမ္သက္သြားသည္ဟုထင္ရ၏။ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိလူမ်ား
၏ မ်က္လံုးေပါင္းမ်ားစြာသည္ ထုိမိသားစုအေပၚသို ့က်ေရာက္ကုန္၏။ ထိုအခ်ိန္ေလးသည္
သီးျခားကမၻာတစ္ခုလိုတိတ္ဆိတ္သြား၏။ လူမ်ားသည္ ထိုအျဖစ္အပ်က္အေပၚအေျခခံ၍ အ
မ်ိဳးမ်ိဳးေတြးၾကလိမ့္မည္ ထင္သည္။
မိဘမ်ားကေလးေတြကုိ ရိုက္ၿပီးဆံုးမျခင္းရွိသည္အေပၚ ကြ်န္ေနာ္မႏွစ္ၿမိဳ ့ေပ။ တခ်ိဳ ့မိဘ
မ်ားသည္ ကေလးေတြကုိ မရိုက္တတ္။ တခ်ိဳ ့သည္ ရုိက္ၿပီးဆံုးမတတ္၏။ ကြ်န္ေနာ္ငယ္ငယ္
က အေဖရိုက္ၿပီး ဆံုးမတာ၊ အေမရိုက္ၿပီး ဆံုးမတာ အႀကိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားခံခဲ့ရ၏။ ဒါေၾကာင့္
လားမသိ ကေလးေတြအေပၚရိုက္ၿပီး ဆံုးမေနသည္ကိုျမင္လ်င္ ကြ်န္ေနာ္ အရမ္းဝမ္းနည္းမိ၏။
နာက်င္မိ၏။ သနား၏။
ရိုက္ၿပီးဆံုးမျခင္းဆိုတာကလည္း “ ခ်စ္လုိ ့” ဟုအေျဖေပးၾကလိမ့္မည္။ သားသမီးေတြအေပၚ
ခ်စ္ျခင္းဆုိသည္ မိဘတုိင္းတူညီၾက၏။ ဒီလိုခ်စ္ျခင္း တူညီၾကပါရဲ့ႏွင့္ ဘာေၾကာင့္မ်ား ဆိုဆံုးမ
နည္းလမ္းမ်ား မတူညီၾကပါနည္း။ ႏွစ္ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္အေပၚ အျပစ္ပံုခ်ၾကမွာ
လား။ ဘယ္မိဘကမ်ား ကိုယ့္သားကိုယ့္သမီးေတြကုိ ရိုက္ၿပီးဆံုးမခ်င္မည္နည္းဟု ေျဖၾကလိမ့္
မည္ထင္သည္။
တခ်ိဳ ့မိဘမ်ားသည္ ညင္ညင္သာသာ ဆံုးမတတ္၏။ တခ်ိဳ ့မိဘမ်ားသည္ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း
ေလး ဆံုးမတတ္၏။ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုနားလည္ေအာင္ သူ ့အႀကိဳက္ေဆာင္ၿပီး ညင္ညင္
သာသာ စိတ္ရွည္စြာ ရွင္းျပသြန္သင္မည္ဆိုရင္ ဒီကေလး မလုိက္နာပဲေနမည္မဟုတ္။ ဒီလုိမ
ဟုတ္ဘဲ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းရိုက္ၿပီးဆံုးမျခင္း၊ တားဆီးျခင္းဆုိတာကေတာ့ကေလးငယ္တစ္ေယာက္
၏ ျဖဴစင္သည့္ႏွလံုးသားကုိ အေၾကာက္တရားျဖစ္ေအာင္အေရာင္ဆုိးၿပီး ႏိုမ့္ကြပ္ ဆံုးမျခင္း
မဟုတ္ပါေလာ။ ၿပီးေတာ့ ဒီလုိဆံုးမျခင္းသည္ “ ခ်စ္လို ့” ဟုေျပာေသာ္လည္း အရင္ဦးဆံုးအတၱ
ဆုိသည့္ စိတ္က အရင္ျဖစ္သြားတတ္၏။ ”ဥပမာ ကေလးတစ္ေယာက္ေျပာစကားနားမေထာင္
ခဲ့ရင္ ခ်က္ျခင္းစိတ္တိုသြားသလိုမ်ိဳး။ ” စိတ္တိုသည့္ စိတ္ႏွင့္ ကေလးကိုရိုက္ျခင္းတည္း။ အမွန္
ေျပာရရင္ ခ်စ္လုိ ့ရိုက္တာမဟုတ္။ စိတ္တိုလို ့ရို္က္တာဟု ျမင္မိသည္။ ရုိက္ၿပီးမွ ၊ရိုက္ရင္းမွ
ကေလးမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး ကေလးကိုခ်စ္သည့္စိတ္၊ သနားသည့္စိတ္၊ ဝမ္းနည္းမိသည့္စိတ္၊
ေနာင္တစိတ္က ေပၚလာတတ္သည္။ သို ့ေသာ္ ကေလးကိုေတာ့ ရိုက္ခဲ ့ၿပီးၿပီးမဟုတ္ပါလား။
ကေလးငယ္တစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးသားသည္ အရာရာကိုသိခ်င္၏။ တတ္ခ်င္၏။ ေလ့လာ၏။
စူးစမ္း၏။ အတုခိုး၏။ ဖန္တီးတတ္၏။ ၿပီးေတာ့ သူလုပ္ႏိုင္သည္ဟု ခ်ျပတတ္၏။ ၿပီးေတာ့ အား
ေပးမႈကို ေမွ်ာ္လင့္တတ္၏။ က်န္သည့္အရာေတြကိုေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာမသိ၊ မေတြးတတ္။
မိဘဟူသည္ ကိုယ့္သားကိုယ့္သမီးကို ေကာင္းတာ၊ ေတာ္တာပဲ သိခ်င္၏။ ျမင္ခ်င္၏။ ေတြ ့
ခ်င္၏။ ျဖစ္ခ်င္၏။ သို ့ေသာ္ သားသမီးေတြကို ျဖစ္ေစခ်င္သည့္ ပံုစံျဖစ္လာေအာင္ သြန္သင္
ၿပဳစုႏုိင္သည့္ နည္းလမ္းမ်ားကိုေတာ့ သိထားသင့္ေပသည္မဟုတ္လား။ တခ်ိဳ ့သိသည္။ တခ်ိဳ ့
မသိ။ သိသူသည္ နားလည္၏။ မသိသူကေတာ့ စိတ္မရွည္တတ္။ ထို ့ေၾကာင့္ေလ့လာသင့္သည္
မဟုတ္ပါလား။
ကေလးတစ္ေယာက္ကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္သည္ဆိုရာ၌ လြယ္သည့္ကိစၥမဟုတ္ေပ။ အတၱကိုအရင္
ခြာရ၏။ စိတ္ရွည္ရ၏။ သီးခံရ၏။ ဇြဲႀကီးရ၏။ ဆင္ျခင္ရ၏။ ထိုအရာမ်ားသည္ မိဘေမတၱာဟူေသာ
စကားလံုးျဖင့္ထည္ဝါစြာဂုဏ္ယူႏုိင္၏။ တန္ဖိုးႀကီးလွ၏။ ႏႈိင္းတုလို ့မရေပ။ ထိုဂုဏ္မ်ားသည္ မိဘ
ျဖစ္သူမ်ားအတြက္ ျဖည့္ဆည္းရမည့္၊ ျဖည့္ဆည္းေနသည့္ပါရမီတရားမ်ား မဟုတ္ပါေလာ့။ ျဖည့္
ဆည္းႏုိင္ၾကပါေစ။
ရုိက္ၿပီးဆံုးမခံခဲ့ရသည့္ကေလးတစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးသားႏွင့္ မရုိုက္ဘဲ ဆံုးမခံခဲ့ရသည့္ကေလး
တစ္ေယာက္၏ ႏွလံုးသားမွာ တူညီႏုိင္မည္မဟုတ္ေပ။ ရိုက္ၿပီးဆံုးမျခင္းသည္ မိဘေမတၱာကို
ေဖာ္ျပ၏။ သုိ ့ေသာ္ အျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားတစ္ခုကို ေၾကာက္လန္ ့သြားေအာင္ရွင္းမျပဘဲ ႏုိမ့္
ကြပ္အႏိုင္က်င့္ျခင္းေပတည္း။ ညင္ညင္သာသာေျပာဆိုဆံုးမျခင္းသည္ မိဘေမတၱာကိုေဖာ္ျပ၏။
သုိ ့ေသာ္ အျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားတစ္ခုကို ပိုၿပီးျဖဴစင္သြားေစတတ္၏။ ပိုၿပီးႏူးညံ့သြားေစတတ္
သည္မဟုတ္ပါလား။ ပကတိ ျဖဴစင္ေနသည့္ ႏွလံုးသားမ်ားကို လိုခ်င္ေသာ အေရာင္မ်ားဆုိးႏုိင္
ၾကပါေစ။
လူမ်ားလႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္လာၾကသည္။ ရထားသည္ရပ္သြား၏။ ကြ်န္ေနာ္ ့နေဘးမွမိသားစု
လည္းမရွိေတာ့။ ကြ်န္ေနာ့္စိတ္သည္ ဒုတိယမိ လက္ရွိပတ္ဝန္းက်င္ထဲ ျပန္လည္ေရာက္ရွိ
လာသည္။ “ ေၿသာ္........ငါသြားမည့္ခရီးလည္း တစ္ဝက္ခ်ိဳးရာက္ေနၿပီကိုး”။
ညေနခင္းထဲ သူငယ္ခ်င္းအိမ္သို ့အလည္ခရီး။ ကြ်န္ေနာ့္ စိတ္တစ္ခုလံုးသည္ ကိုယ္က်င့္
အဘိဓမၼာစာတစ္အုပ္ထဲ နစ္ျမဳပ္လ်က္။ ရုတ္တရက္ ကေလးငိုသံတစ္ခု။ စာအုပ္ထဲနစ္ျမဳပ္
ေနသည့္ ကြ်န္ေနာ့္စိတ္ လက္ရွိပတ္ဝန္းက်င္ထဲ ျပန္ေရာက္လာ၏။ ေသခ်ာသည္ ။ ကြ်န္ေနာ္
အိပ္မက္တစ္ခု မက္ခဲ့သည္မဟုတ္ပါ။










ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Sunday, July 3, 2011

ဝမ္းတြင္းစုန္း - ကုိသွ်ပ္ (ကန္႔ဘလူ)


သင္လုိ႔ တတ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး
ေမြးရာပါ မွားတဲ့သေႏၶဟာ
ၾကာၾကာဝါးေတာ့ ခါးတယ္
တူးလုိက္
နား ... နားၿပီး ဆက္တူးလုိက္
မုိက္တြင္းေတြ နက္သထက္နက္ခဲ့ေပါ့ ... ။
ယုံၾကည္လုိ႔
က်ားစြယ္ကို ေသြးေသာက္ခဲ့
ယုံၾကည္လုိ႔
သစ္ပင္ကုိ ခုတ္ၿပီး
သစ္ငုတ္ကုိ ကိုးကြယ္ခဲ့
ယုံၾကည္လုိ႔
ေဆးမွင္ေၾကာင္ေတြ ဖ်က္ခဲ့
ယုံၾကည္လုိ႔
သစၥာတရားကုိ အဆိပ္ခပ္ခဲ့
ယုံၾကည္လုိ႔
ကုိယ္စားရမယ့္ ညစာထဲ
ကုိယ္တုိင္ အပင္း သြင္းခဲ့
အေလ်ာ္အစားမရွိတဲ့ ကစားပြဲမွာ
ခ်စ္ေတာ့ ခ်စ္လုိ႔
မုန္းေတာ့ မုန္းလုိ႔
တစ္ဖက္မွာ ျပဳစားခံရစၿမဲ။...........။


ကုိသွ်ပ္ (ကန္႔ဘလူ)

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...