“ သားေရ…..ေတြ ့တဲ ့သူနဲ ့တည့္ေအာင္ ေပါင္းပါ……တဲ ့။……..” ကြ်န္ေနာ္ ေတြ ့တဲ ့သူနဲ ့တည့္ေအာင္ေပါင္းခဲ့တယ္။ (ေက်ာင္းတုန္းကေျပာတာဗ်ာ့။ ဖားတတ္ခဲ့တယ္…ေျမွာက္လည္းေျမွာက္ေျပာတတ္ခဲ ့တယ္ဆိုပါေတာ့) ယံုမလား တဲ ့သူေတြေတာင္ ကြ်န္ေနာ့္ကိုသိၾကတယ္ဗ်ာ့။ ( ကြ်န္ေနာ့္ သူငယ္ခ်င္း လက္သံုး စကားအတုိင္းေျပာရရင္ေတာ့ ေက်ာ္ဟိန္းကို လူတုိင္းက သိေပမယ့္ ေက်ာ္ဟိန္း ကေတာ့ လူတိုင္းကို မသိပါဘူး …ဆိုသလိုမ်ိဳး ဆိုပါေတာ့) ကြ်န္ေနာ္ ့ပတ္၀န္းက်င္ မွာေျပာတာေနာ္။ လူတိုင္းမေျပာနဲ ့ကြ်န္ေနာ္ ေနတဲ ့ရပ္ကြက္က ေခြးကအစ ကြြ်န္ေနာ္ ကိုသိတယ္။ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ကြ်န္ေနာ္ တည့္ေအာင္ေပါင္းႏုိင္ခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေနာ့္ ကို ေက်ာင္းမွာ ေကာင္မလွလွေလးေတြက ဒီလုိေခၚၾကတယ္။ “ ကိုကုိ နာဗူးတဲ” ့။ (ခ်စ္စႏုိးနဲ ့ေခၚၾကတာ) မလွတလွ ေကာင္မေလးေတြက “ကိုကိုဖူးစာေရးနတ္တဲ “့။ (ခ်စ္စႏိုးနဲ ့ေခၚၾကတာ) ကြ်န္ေနာ့္ ကိုသိတဲ ့အပ်ိဳႀကီးေတြဆို တခ်ိဳ ့က “အားကိုးတံုး ႀကီး”(ေအာင္သြယ္ဆရာလုပ္ေပးလို ့) တခ်ိဳ ့က “ေက်ာက္ေခ်ာေရပက္မ်က္ႏွာ”တဲ ့ (ေက်ာက္ေခ်ာကို ျမင္ဖူးမယ္ထင္တယ္…ေက်ာက္ေခ်ာေပၚ ေရပက္ထားရင္ ျဖစ္ေနတဲ ့ ပံုစံလုိ ကြ်န္ေနာ္ မ်က္ႏွာက ဆြဲေဆာင္မႈရွိလို ့ထင္တယ္) အဖြားႀကီးေတြကဆုိ “လိမၼာတုံးေလး…လိမၼာတံုးေလး” နဲ ့တစ္တြတ္တြတ္ရြတ္လို ့။ ရြယ္တူေဘာ္ဒါေတြ၊ ေကာင္ေလးေတြ၊ ေကာင္ႀကီးေတြကဆို “ ဖူးစာေရးနတ္(ေအာင္သြယ္ေပးလို ့) အာလူး၊ငေပါ၊စာေရးဆရာ( ရည္းစားစာေတြေရးလို ့)ကတ္ပါးေကာင္( ပိုက္ဆံ ရွိတဲ ့သူေတြေနာက္မွာ အၿမဲတမ္းကပ္လုိက္ေနလို ့)ဖြတ္ခ်မ္းသာ တဲ ့(လက္ထဲ မွာ ပိုက္ဆံတစ္ျပားမွ မရွိေပမယ့္ လိုတာရေနလို ့)” ယံုမလားမသိဘူး… ကြ်န္ေနာ္ ဒီလုိ ငါးမည္ရ ေျခာက္မည္ရ နာမယ္ေတြ တြင္လုိ ့။အဲဒီေလာက္ေတာင္ တည့္ေအာင္ေပါင္းခဲ့တာ။ အဖိုးႀကီးေတြ၊ ဦးေလးႀကီးေတြလား မေျပာနဲ ့ ကြ်န္ေနာ္ Social ေကာင္းပံုမ်ား” ေကာင္ေလး၊ ေျမးေလး…အခုရည္းစားရွိေနၿပီလား…ငါ့သမီးနဲ ့ ငါ့ေျမးမေလးနဲ ့ ငါ့တူမေလးနဲ ့ စပ္ေပးမလို ့…ေပးစားခ်င္လို ့” ဒီလို စိတ္ကူးမ်ိဳးျဖစ္ လာေအာင္ကို ကြ်န္ေနာ္ ေတြ ့တဲ ့သူတိုင္းနဲ ့တည့္ေအာင္ေပါင္းခဲ့တာ။လူေတြမေျပာနဲ ့ ကြ်န္ေနာ္ ေနတဲ ့ရပ္ကြက္က ေခြးေတြဆို ကြ်န္ေနာ္ ့အသံကို မဆိုထားနဲ ့ အေ၀းက ေနကြ်န္ေနာ့္ အန ့ံကိုရတာနဲ ့တင္ သူ ့ထက္ငါသာ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီး သံၿပိဳင္ထိုးေဟာင္ (မဟုတ္ပါဘူး) သံၿပိဳင္အူၿပီး ကြ်န္ေနာ့္ကို ဆီးႀကိဳၾကတာ၊ ေရွးခတ္က ဘုရင္ေတြ နန္းေတာ္ထဲကထြက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ ဘံုေတြဘင္ေတြ၊ခရာေတြ၊ခရုေတြ မႈတ္သလို ၊တီးသလိုမ်ိဳး။ အဲဒီေလာက္ေတာင္ ကြ်န္ေနာ္ Social ေကာင္းခဲ့တယ္ဗ်ာ့။ ဒါေပမယ့္ ကြ်န္ေနာ္ အျမတ္မထုတ္ခဲ့ဘူး။ မရိုးမသားလံုး၀ကို မလုပ္ခဲ ့ဘူး။ တကယ့္ကိုစိတ္ရင္းအမွန္နဲ ့ေပါင္းသင္းခဲ ့တာဗ်ာ့။ အေမ ့ေက်းဇူး ႀကီးမား လွပါဘိ။ ကြ်န္ေနာ့္ရြယ္တူေတြ၊ႀကီးေတြ၊ငယ္ေတြ အားလံုးဟာ ကြ်န္ေနာ့္ထက္ အမ်ားႀကီးရွိ၊ သံုးႏိုင္ ၿဖံဳးႏုိင္ေပမယ့္ ကြ်န္ေနာ့္ေလာက္ေတာ့လူတိုင္းနဲ ့တည့္ေအာင္မေပါင္းႏုိင္ၾကဘူး။ ကြ်န္ေနာ့္မွာဘာမွမရွိဘူး ဒါေပမယ့္ အမ်ားႀကီးရွိတဲ ့သူေတြနဲ ့စာရင္ လူတိုင္းနဲ ့ တည့္ခဲ့တယ္။ ေပါင္းခဲ့တယ္။ သူမ်ားစီးသလိုစီးႏိုင္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားသံုးသလို သံုးႏုိင္ခဲ့တယ္။ သူမ်ားသြားသလို သြားႏုိင္ခဲ့တယ္။ ဘာျဖစ္လုိ ့လဲဆိုေတာ့ ကြ်န္ေနာ္ လူတိုင္းနဲ ့လည္းတည့္ေအာင္ေပါင္းတယ္။ တည့္ေအာင္ေနတယ္ဆိုေတာ့ စီးႏိုင္တဲ ့သူေတြ၊ သံုးႏုိင္တဲ ့သူေတြ၊ သြားႏိုင္တဲ ့သူေတြက ကြ်န္ေနာ့္ကိုေခၚေခၚ ၾကလြန္းလို ့( ဒါေၾကာင့္လားမသိဘူး တခ်ိဳ ့က ကြ်န္ေနာ့္ကို ေခၚၾကတယ္ “ ကပ္ပါးေကာင္၊ ဖြတ္ခ်မ္းသာ “တဲ ့ ခ်စ္စႏိုးနဲ ့ေခၚၾကတာပါ။ ခ်စ္စႏိုးနဲ ့မေခၚလည္း စိတ္မဆိုးပါဘူး( ယံုမလား မသိဘူး…ႀကံဳတုန္း ေရးျပရတာဆိုေတာ့… အေမ ့စကားက အၿမဲတမ္း နားထဲၾကားေနတာဗ်ာ့… အၿမဲတမ္း အရံႈးသမား ျဖစ္ေနေပမယ့္..အျမဲတမ္း ႏိုင္ေနခဲ့တယ္… မာန မရွိဘူးဆိုေပမယ့္…..မာန ဆုိတာကို လွလွပပထုတ္ပိုးခဲ့တယ္… ကြ်န္ေနာ္ ့မာနက လူတိုင္းအတြက္ ခ်ိဳေနတာဗ်ာ့…တကယ္လုပ္ခဲ့တယ္… မယံုရင္ ဟာသလုိ ့မွတ္)။ ေနာက္တစ္ခြန္းက်န္ေသးတယ္ဗ်ာ့..... ေမွ်ာ္........
KuchingTrip
3 weeks ago
No comments:
Post a Comment