Monday, November 17, 2008

homesick!


အိမ္ျပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္းေတြ

ဒီအခ်ိန္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာေတာ့ ပြဲေတာ္ရက္ေတြေပါ့ဗ်ာ။ အိမ္နဲ႔ခြဲခြာလာရတာ ၾကာေတာ့လည္း လြမ္းမိသလားဆိုတာထက္ အရမ္းသတိရတာက ပိုပါတယ္။ အေျခအေနေတြအရ အိမ္နဲ႔ေဝးရာမွာ ေငြလာရွာေနရတာ။ အရင္ကေတာ့ ေရာက္ျပီဆိုရင္ ကိုယ္နဲ႔အဆင္ေျပမဲ့အလုပ္ကိုလုပ္၊ ေငြစု တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရင္းအႏွီးေလးရလာရင္ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာျပန္မယ္။ ရင္းႏွီးစားေသာက္မယ္ေပါ့။ ေရာက္လာေတာ့လည္း ရွာရင္းသံုးရင္း ကုန္ေနတာပါပဲ။ ဒါေတာင္ သူမ်ားေတြလို ဝတ္ဝတ္စားစား ေနတာမဟုတ္ဘူး။ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေခၽြတာတယ္။ ေခၽြတာတယ္သာ ေျပာရတာပါ။ ေရာက္လာေတာ့ ဒီမွာလိုပဲေနရင္းကေန လူက ေငြသံုးတတ္လာတယ္ထင္တယ္။ ေရာက္ခါစတုန္းကလို ေငြက ေလာက္ေလာက္ငငမရွိဘူး။ အိမ္ကိုျပန္ပို႔တယ္ဆိုတာကလည္း ခုဆိုရင္ လူၾကံဳရွိမွ၊ တစ္ခါတစ္ေလမွလို ျဖစ္ေနပါျပီ။



အေမ့ကိုလည္း သတိရတယ္။ အေပါင္းအသင္းေတြကိုလည္း သတိရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ခ်စ္သူမဟုတ္သူကိုလည္း သတိရတယ္။ ကိုယ့္ရပ္ကိုယ့္ရြာက ပြဲေတာ္ေတြ၊ ဓေလ့ေတြကိုလည္း သတိရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ အိမ္ထမင္းအိမ္ဟင္းနဲ႔ အေမ့လက္ရာေလးေတြကိုလည္း သတိရတယ္။ သတိရတယ္။ သတိရတယ္ဗ်ာ။ ဒီမွာက အိမ္ထမင္း အိမ္ဟင္းဆိုရင္ေတာ့လည္း ဟုတ္ေနသလိုလို။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ ျပင္ဆင္ျပီး စားေနရတာကိုး။ ဒါမွလည္း ဝင္ေငြထြက္ေငြက မွ်မွာ။ တစ္ခါတစ္ေလ မေတြ႔တာၾကာတဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြ မအားတဲ့ၾကားက ကိုယ့္ဆီေရာက္လာရင္ အျပင္သြားျပီး ဆိုင္မွာ စားစားေသာက္ေသာက္ လုပ္တာေတာ့ ရွိတာေပါ့။ အေသာက္္ဆိုလို႔ ဒီမွာက အလုပ္ျပီးသြားျပီဆိုရင္ အခန္းက်ဥ္းေလးမွာ တစ္ေယာက္တည္း ပ်င္းေနတတ္ေတာ့ နည္းနည္းေသာက္ျဖစ္တာေပါ့ဗ်ာ။ အေမ့ကိုေတာ့ အသိမေပးရဲပါဘူး။ အိမ္ကို စကားျပန္ေရာက္သြားႏိုင္တဲ့ အေပါင္းအသင္းေတြဆိုရင္လည္း ၾကိဳတားထားရတယ္။ အေဝးကေန အေမ့ကို စိတ္ညစ္ေအာင္ မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူးေလ။

အလုပ္သြားရွာမယ္ ေျပာကတည္းက စိတ္မခ်တတ္တဲ့အေမ။ ဒီလိုပတ္ဝန္းက်င္မွာ အဆင္မွေျပပါ့မလားလို႔ သားအတြက္ ေတြးပူတတ္တ့ဲအေမ။ အေဖကေတာ့ အားေပးတယ္။ ဒီမွာဆက္ေနရင္ ေဝေလေလနဲ႔ ပ်က္စီးမယ္တဲ့။ ေနာက္ျပီး ရွာရခက္တဲ့ေငြနဲ႔ ဘဝဆိုတာကို ဒီလိုမွ တန္ဖိုးထားတတ္မွာတဲ့။ သြားဆိုျပီး တစ္ခြန္းတည္းေျပာခဲ့တာ။ မင္းဘဝကို မင္းတိုးတက္ေအာင္လုပ္။ တိုးတက္ရာကို ရွာႏိုင္တဲ့ေနရာတဲ့။ ခုေတာ့လည္း စိတ္က မတိုးတက္ခ်င္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။ မြန္းက်ပ္တဲ့ လူေနမွဳစရိုက္ေတြ၊ ရင္းႏွီးမွဳမရွိတဲ့ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးေတြမွာ အံဝင္ခြင္က် ျဖစ္မလာပါဘူး။ ေပ်ာ္ေနလားဆိုေတာ့လည္း ေပ်ာ္ေနသလို။ ျပန္ခ်င္လားဆိုေတာ့လည္း ျပန္ခ်င္တယ္။ ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ထူထူေထာင္ေထာင္ျဖစ္ေနခ်င္တာ။ သြားမွာလားဆိုေတာ့လည္း သြားခ်င္သလိုလို၊ မသြားခ်င္သလိုလို… …“ေဟ့ေကာင္ - မင္းမသြားရင္ငါသြားမယ္။”
“ဒီေကာင္ - သြားမွာပါ။”
“ဟေကာင္ - ဟိုမွာ ခရီးသည္က ေစာင့္ေနရျပီ။”

“ဟင္.. အင္း၊ အင္းအင္း။ ေအာ္.. အမ၊ လာတက္တက္။ ဘယ္ကိုသြားမွာလည္း။ သံလြင္လမ္းထိပ္ပဲမဟုတ္လား။”
“ $_#@%\\--@ ”
“ဟိုဘက္ထိ ပို႔လို႔ရရင္ ပို႔ပါတယ္အမရယ္။ အေႏွးယာဥ္ မဝင္ရေလ၊ အမရဲ႕”
ဟူး.. ေတာ္ပါေသးရဲ႕ ဒီတစ္ေခါက္ရလုိက္ရင္ အံုနာေၾကးရျပီ။ ဂိတ္ျပန္ေရာက္မွပဲ ေအးေဆး အိမ္လြမ္းအံုးမယ္။ အင္း… ေအးေဆးျပန္ငိုက္အံုး မယ္ပါေလ။
သုခမိန္။…..။

9 comments:

ဇနိ said...

အိမ္ကိုလြမ္းတယ္ ဒီလိုပဲေပါ့ ေပ်ာ္ရာမွာမေနရ ေတာ္ရာမွာေနၾကရတာေပါ့ေနာ္
မဇနိ

Anonymous said...

အကိုရယ္
ဒီပိုစ့္ ကေလးက အလြမ္းေတြ ထပ္ေခၽြခ်ေနေတာ့
ငိုခ်င္ရက္လက္တို႕ဘ၀ကို
ျပန္ေႏြးလိုက္သလိုပဲဗ်ာ...။

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္

တာတူး(၀ါ) အေမ့ခံလူတစ္ေယာက္ said...

အေတြး အိမ္ မက္ထဲမွာ . . . အလြမ္း အိမ္မက္ထဲမွာ . . .
အိမ္ ျပန္ခ်င္တဲ့ အလြမ္းစိတ္ . . . . . တိတ္ တဆိတ္ ေရာက္ လာတယ္ . . . . .

ကို သုေရ ကိုခိုင္ထူး သီခ်င္းကို ညည္းမိ ေနျပီ ဗ်ာ .

KHINMYAWIN said...

အဟုတ္လြမ္းတယ္ေပါ့။
ဖတ္ရတာ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူး။
အေမကိုစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္တဲ့စိတ္ကိုေတာ့ေလးစားပါတယ္။

Unknown said...

ေလး စာ း ပါ တယ္ ကုိသုခမိန္

Welcome said...

အိမ္လြမ္းပုိ႔စ္ေလးကုိ ႏွစ္သက္စြာ ဖတ္သြားပါတယ္။ ဒီလုိပါပဲ အစ္ကုိေရ၊ ျဖစ္ခ်င္တာထက္ ျဖစ္သင့္တာကုိ ဦးစားေပး လုပ္ေနရတာမုိ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဆင္ေျပပါေစဗ်ာ

http://winzaw-mdy.blogspot.com

တန္ခူး said...

အိမ္အလြမ္းေတြကေတာ့ အိမ္ေ၀းသူေတြအားလံုး ထပ္တူညီလို ့ရေအာင္ကို တူေနလိမ့္မယ္ထင္တယ္…
အိမ္ျပန္မယ့္ရက္ကို လက္ခ်ိဳးေရေနမိတယ္…

GreenGirl said...

အိမ္ကို လြမ္းၾကရတာကေတာ့ အားလံုးအတူတူပါပဲေနာ္။ ဒီေလာက္လြမ္းရမယ္ဆိုတာ သိရက္နဲ႕ ခြဲခြာဖို႔ ဘာလို႔ေရြးခ်ယ္မိၾကတာပါလိမ့္။ ဘယ္သူကေရာ ခြဲခြာခ်င္ၾကပါ့မလဲ... ခါးသီးတယ္ း(

Han Thit Nyeim said...

ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ `အေမ့အိမ္´ သီခ်င္းကိုေတာင္ ၾကားမိသလိုလို ျဖစ္လာတယ္ဗ်ာ။