အေတြးအျမင္က႑မွ စာစုေလးမ်ား အေၾကာင္း (၂)ကၽြန္ေတာ္တို႔ အီးဂ်ာနယ္(E-Journal)ေလးမွာ “သတင္းႏွင့္ အေတြးအျမင္” ဆိုတဲ့ က႑ေလးရွိပါတယ္။ စာလာဖတ္သူေတြကို ေပးခ်င္တဲ့ သတင္းနဲ႔ အေတြးအျမင္ေလးေတြကို ေဖာ္ျပေပးတာပါ။ သတင္းနဲ႔ အဆက္ျပတ္တတ္သူဆိုေတာ့လည္း သတင္းေတြကိုေတာ့ တစ္ခါမွ မေဖာ္ျပဖူးေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က႑ေလးစကတည္းက ဝိုင္းေတာ္သားေတြ တေပ်ာ္တပါးပဲ အေတြးေလးေတြ၊ အျမင္ေလးေတြ၊ သတိျပဳ ဆင္ျခင္စရာေလးေတြ တင္ထားၾကပါတယ္။ စာဖတ္သူေတြမွာ သတိမထားမိသူရွိသလို သတိတရ ဖတ္မိသူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ အခုဆိုရင္ ေဖာ္ျပထားတာေလးေတြ အေတာ္ေတာင္ မ်ားေနပါျပီ။ အားလံုးလည္း ဖတ္စရာေလးရေအာင္ဆိုျပီး ကၽြန္ေတာ္က ေဖာ္ျပျပီးသမွ်ေတြကို အေဟာင္းဆံုးကေနစျပီး အသစ္ဆံုးထိ ျဖည္းျဖည္းျခင္း ခံစားသြားပါမယ္။ စာစုေလးေတြအေပၚမွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အျမင္ေတြပါပဲ။ စာဖတ္သူတို႔လည္း လြတ္လပ္စြာ ေတြးထင္၊ ေဝဖန္ပိုင္းျခားလို႔ လမ္းျပေပးသြားၾကမယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အပိုင္း(၁)ကိုေတာ့
ဒီေနရာမွာ ဖတ္ၾကည့္ႏိုင္ေလရဲ႕။
27-May-2008 - Man is always more than he can know of himself; consequently, his accomplishments, time and again, will come as a suprise to him.(Golo Mann)
လူသည္ သူ႔ကိုယ္သူသိေနတာထက္ ပိုျပီး စြမ္းေနျမဲျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မၾကာခဏ သူ႔စြမ္းေဆာင္မႈကိုျပန္ျပီး အံ့အားသင့္ေနရလိမ့္မည္္။ (ဂိုလိုမန္း)
ဒီစာစုေလးကို ဘယ္ေနရာကေန မွတ္သားလိုက္လဲဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး။ တင္ခဲ့တာကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပါပဲ။ စိတ္မွာခံစားမိတာကေတာ့ ဒီစာေလးကိုဖတ္ျပီး ေအာ္..ငါ့မွာ ငါမျမင္ႏိုင္တဲ့ အစြမ္းသတၱိေတြရွိေနတယ္လို႔ ျမင္ေစခ်င္တာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္သိေနတာေတြရွိသလို ခင္ဗ်ားတို႔မွာလည္း ခင္ဗ်ားတို႔ ကိုယ္တိုင္အတြက္ ထင္ထားတာေတြရွိေနပါတယ္။ လူတိုင္းခံစားဖူးမဲ့ ခံစားခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ဒါကို ငါလုပ္ရင္ ျဖစ္ပါ့မလားဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးပါ။ လူသာမာန္ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အေတြးေတြဟာ စံသတ္မွတ္ပံုျခင္း မတူရင္ေတာင္မွ ကိုယ့္သတ္မွတ္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ ရွိေနတတ္တာပါပဲ။ မွတ္သားစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္တစ္ခုကေတာ့ ေဖာက္ထြက္ႏိုင္ျခင္းဆိုတဲ့ စကားလုံးပါပဲ။ အခက္အခဲ၊ အက်ပ္အတည္းတစ္ခု ရွိလာခဲ့ရင္ ေဖာက္ထြက္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအင္ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ၾကတာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လူသားေတြအတြက္ မျမင္ႏုိင္ေအာင္ (မမွန္းဆႏိုင္ေအာင္) ထူးျခားေကာင္းမြန္တဲ့ စြမ္းရည္ေတြ ရွိေနတတ္ပါတယ္။ အေျခအေနတစ္ခုမွာ ကိုယ္တုိင္ထင္ထားတဲ့ ကိုယ့္ရဲ႕စံႏွဳန္းထက္ ေက်ာ္သြားတတ္တာမ်ိဳးကို ခံစားဖူးၾကမွာပါ။ ကိစၥတစ္ခုကို ျပန္ေတြးလိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ငါ-ဒါကိုလုပ္ႏုိင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အံ့အားသင့္မွဳပါပဲ။ လူသားရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ ျပန္ၾကည့္ရင္ အ့ံအားသင့္စရာေတြ ျပည့္ႏွက္ေနတာပါပဲ။ ဒီလိုပဲ ေရွ႕ဆက္လို႔လည္း အံ့အားသင့္စရာ ကၽြန္ေတာ္တို႔မထင္ထားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ စြမ္းေဆာင္ရည္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေဖာ္ထုတ္ၾကရမွာေပါ့။
27-May-2008 - ႏွစ္ေတြမွ မနည္းေတာ့တာ၊ မတြက္တတ္ေတာ့ ပုစာၦတစ္ပုဒ္ ကိုယ့္အလုပ္မွ မဟုတ္ဘဲ။ ဉာဏ္မမွီရင္ အသာ ေခ်ာင္ကုပ္ ထိုးအိပ္ရင္ အိပ္ေနလိုက္ပါ့လားကြာ။ (ေကဇက္)
ကိုေကဇက္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္အေတြးေလးလို႔ ကၽြန္ေတာ္က ေတြးထင္ပါတယ္။ ရိုးရိုးသားသားေျပာရရင္ေတာ့ ဒီစာသားေလးကို ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာမွာ ျမင္ေတာ့ အထပ္ထပ္ အခါခါ ဖတ္ေနမိပါတယ္။ ဒီစကားစုဟာ ငါ့ကိုမ်ား ရည္ညႊန္းေလသလား။ ဘဝကို ပုစာၦတစ္ပုဒ္လို ေတြးမယ္ဆိုရင္ေတာ့ မွန္ေနသလိုပဲေလ။ အခုအခ်ိန္ထိ မတြက္တတ္ေသးေတာ့ အသာေခ်ာင္ကုပ္ျပီး ထိုးအိပ္ေနတာေကာင္းမယ္လို႔ အိပ္ယာေပၚမွာ ေတြးေနမိလို႔ပါ။ ေနာက္ေတာ့ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕ပါတယ္။ ေအာ္… သူေျပာခ်င္သူေတြက ဒီလူေတြပါလားလို႔ သြားေတြ႔ျပန္ပါတယ္။ (ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ ေတြးထင္ခ်က္ပါ။) ခင္ဗ်ားတို႔လည္း သိမွာပါ။ လူတစ္ခ်ိဳ႕ဗ်ာ။ ကိုယ့္အလုပ္လည္းမဟုတ္ဘူး၊ အမွဳကိစၥေတြအတြက္လည္း ၪာဏ္မမွီဘူး။ ေရာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ စကားလံုးပန္းခ်ီခ်ယ္ျပီး လုပ္ေနလိုက္တာ ႏွစ္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ဘူး။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ေနရာကိုယ္ေနျပီး ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ေနရမွာ။ အဲဒီလိုမွမဟုတ္ရင္လည္း အသာေခ်ာင္ကုပ္ျပီး ထိုးအိပ္ေနရင္ကို မဆိုးဘူးဗ်။ အင္း.. သူတို႔ေတြကေတာ့ ဒီစာစုေလးကိုလည္း ဖတ္မိမယ္ မထင္ပါဘူးဗ်ာ။
31-May-2008 - ဘေလာ့ဂါဆိုသည္မွာ အင္တာနက္ဂ်ာနယ္လစ္ဟုလည္း ေခၚၾကေသာ မိမိတို႔ရင္ထဲရွိသမွ် အြန္လိုင္းေပၚ ခ်ေရးေနၾကေသာ အြန္လိုင္းစာေရးသူမ်ား ျဖစ္သည္။
ဒီစာစုေလးကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ တင္ခဲ့တာပါပဲ။ ဆရာေက်ာ္ဝင္းရဲ႕ “ပညာ၊ ပညာေရးႏွင့္ စိန္ေခၚၾကသူမ်ား” စာအုပ္ေလးထဲက ၾကိဳက္လို႔ ေဝမွ်လိုက္တာပါ။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘေလာ့ဂ္နဲ႔ပက္သက္ေနတယ္။ ေနာက္ျပီး BloggerDotCom နဲ႔ဆံုမွ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ လက္ေဆာ့ခြင့္ရတာပါ။ ငယ္ငယ္က စိတ္ကူးယဥ္ေတြထဲမွာ စာေရးစာဖတ္ လုပ္ေနခ်င္တာလည္း တစ္ခုအပါအဝင္ေလ။ ဒါေပမဲ့ သူနဲ႔က်မွတိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ဆိုသလိုပါပဲ။ အခ်ိန္လည္း ေပးႏိုင္တုန္း၊ အင္တာနက္ေလးလည္း အဆင္ေျပတတ္တယ္ဆိုေတာ့ ေရးျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဒါေတာင္ သိပ္မေရးတတ္တာရယ္ စိတ္ကူးမရွိတာရယ္နဲ႔ ခပ္ပါးပါးပဲ ေရးေနတာ။ တစ္ေလာေလးက (နည္းနည္းေတာ့ ၾကာျပီထင္ပ) ဘေလာ့ဂ္စာမ်က္ႏွာေတြမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဘေလာ့ဂ္ဂါလို႔ သတ္မွတ္မလား မသတ္မွတ္ဘူးလား ဆိုတာနဲ႔ပက္သက္ျပီး ေရးေနၾကတာေတြ ဖတ္ရပါတယ္။ အျမင္မ်ိဳးစံုပါပဲ။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေရးေနတာျဖစ္လို႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဘေလာ့ဂ္ဂါမသတ္မွတ္ပါဘူးတဲ့။ ရသ၊ ဒါမွမဟုတ္လည္း အသိပညာေပးႏိုင္ေအာင္ ေရးေနတဲ့ ဘေလာ့ဂ္ပိုင္ရွင္ေတြသာ ဘေလာ့ဂ္ဂါသတ္မွတ္သင့္ေၾကာင္း။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း ဘယ္လိုပဲ စားမိစားမိ ၾကက္သြန္ကေတာ့ ၾကက္သြန္ပဲေပါ့။ ဘေလာ့ဂ္တစ္ခုမွာ စာေရးေနရင္ကို ဘေလာ့ဂ္ဂါပဲေပါ့။ အဲဒီလိုအျမင္ေတြၾကားက ဒီစကားစုေလးဟာလည္း အျမင္တစ္ခုပါပဲဆိုျပီး မွ်ေဝထားတာပါ။ ၾကိဳက္၏ မၾကိဳက္၏ကေတာ့ အျမင္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့ခင္ဗ်ာ။
ဖတ္မိသူေတြအေနနဲ႔လည္း ေျပာခ်င္တာေလးေတြရွိေနရင္ အေတြးေလးေတြေဝမွ်ပါခင္ဗ်ာ။ ေနာက္ရွိေနေသးတာေလးေတြကိုေတာ့ ဆက္ရန္အျဖစ္ထားပါတယ္။
သုခမိန္။…..။
ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...
ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။
