ညီေလးသုိ႔ေပးစာ(ရက္ ၉၀-အဓိ႒ာန္ ၊ ျငင္းပယ္ျခင္းရဲ့အလွ)

ညီေလးေရ.....

မနက္ျဖန္ဆုိရင္ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ရဲ့ ခ်စ္ေသာ စက္တင္ဘာဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပန္မဆုံႏုိင္တဲ့ ခရီးကုိ အၿပီးအပုိင္ ထြက္ခြာသြားေတာ့မယ္။ ႏွစ္တစ္ႏွစ္မွာ (၁၂)လ ရွိတဲ့အနက္ (၉)လတာ ကုန္ဆုံးကာ (၃)လသာ က်န္ေတာ့မယ္။ ျပကၡဒိန္တစ္ခုရဲ့ ေလးပုံပုံသုံးပုံဟာ ကုန္ဆုံးသြားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေလးပုံတစ္ပုံသာ က်န္ေတာ့တယ္ ဆုိပါစုိ႔။ ဒါဟာ ဒီကမၻာေပၚက လူသားအားလုံးအတြက္ တူညီတဲ့ အမွန္တရားပါ။တန္းတူရည္တူ အခြင့္အေရးပါ။

အဲဒီေတာ့ ျမန္မာပီပီ ရက္(၉၀)အဓိ႒ာန္ တင္ၿပီး အဲဒီအခြင့္အေရးကုိ အသုံးခ်ၾကရေအာင္ ညီေလးေရ။ အတိအက် ဆုိရင္ေတာ့ ေအာက္တုိဘာ (၃)ရက္၊ ေသာၾကာေန႔က စၾကတာေပါ့။ အဲဒီေန႔က စေရတြက္ရင္ ၂၀၀၈ အကုန္ ဒီဇင္ဘာ(၃၁)ရက္အထိ ရက္(၉၀)ကြက္တိပဲ။ ဒီ ရက္ေပါင္း (၉၀)ဟာ အခု အသုံးခ်ရင္ခ်၊ မဟုတ္ရင္ ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မရမယ့္ အခြင့္အေရးပါ။

ကဲ ႏွစ္အစမွာ ကုိၾကီးတုိ႔ခ်ခဲ့တဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ၊ရာထားခ်က္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ၿပီးၿပီလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ျပည့္မီခဲ့ၿပီးၿပီလဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
“ၿပီးခဲ့တာေတ၊ြ ၿပီးပါေစေတာ့

ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊ စိတ္ထားတည္ၾကည္

ေနာင္ျဖစ္မည္ကုိ၊ မေတြးလုိႏွင့္…..

ယေန႔လုပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္လ်က္

ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္က၊ သင့္တြက္နက္ျဖန္

ဧကန္လွပ၊ ျပည့္စုံရလိမ့္္” ဆုိတဲ့ “အေမရဲ့ အမွာ” နဲ႔အညီ အခုက်န္တဲ့ ရက္(၉၀)ဟာ ကုိၾကီးတုိ႔ဘဝရဲ့ အေကာင္းဆုံး သုံးလပတ္ျဖစ္ေစရမွာ ကုိၾကီးတုိ႔ရဲ့တာဝန္ပါ။ အဲဒီအခါ မဟာဗ်ဴဟာလုိတယ္။ နည္းဗ်ဴဟာ လုိတယ္။

ျငင္းပယ္ျခင္းရဲ့ အလွ


ပထမဦးဆုံးေသာ မဟာဗ်ဴဟာကေတာ့ ---- အဲဒီေတာ့ ဒီရက္ေပါင္း (၉၀)လုံးလုံး “ဘူး”တစ္လုံးေဆာင္ၾကမယ္။ ျငင္းပယ္ျခင္းရဲ့ အလွကို ထြန္းလင္းျပၾကမယ္။

ရည္ရြယ္ခ်က္ၾကီးမားတဲ့ သူဆုိတာ စိတ္ဓာတ္အင္အားၾကီးမားရတယ္။ အၾကီးမားဆုံးစိတ္ဓာတ္အင္အားက “ခႏၱီ”ဆုိတဲ့ တရားပဲ။ သူတစ္ပါးေတြကို သည္းခံဖို႔ ဆုိတာကုိက ခက္လွၿပီ။ ကုိယ္ကုိယ့္ကုိ သည္းခံဖုိ႔ဆုိတာက ပါရမီရွိမွျဖစ္မယ္။ ပါရမီဆုိတာ ျဖည့္က်င့္ယူရင္ရပါတယ္။ …..
ကုိၾကီး ငယ္ငယ္က ဖတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဆရာတကၠသုိလ္ဘုန္းႏုိင္ရဲ့ “ေလ႐ူးသည္ စာမတတ္ပါ”ထဲက စကားေလးေတြကုိ ကုိၾကီးမွတ္မိသလုိ ျပန္ကုိးကားလုိက္တာပါ။ စာသားေတြကေတာ့ အတိအက်မဟုတ္ဘူးေပါ့။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀) ႏွစ္ေလာက္က ဖတ္ဖူးတာဆုိေတာ့ ေသခ်ာ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ (အဲသည္စာအုပ္ကေလး ညီေလး ဖတ္ၿပီးသားျဖစ္မွာပါ။ မဖတ္ရေသးရင္ ဖတ္ၾကည့္ပါလား။)

ကုိၾကီးတုိ႔ ရက္ေပါင္း (၉၀)လုံးလုံး ျငင္းပယ္ၾကမယ္။

ျငင္းပယ္ျခင္း၊ ျငင္းဆုိျခင္း၊ ဟင့္အင္း ဆုိတာ ကုိၾကီးတုိ႔ ၾကြယ္ဝသမွ် ေဝါဟာရေတြထဲမွာ စြမ္အားအၾကီးမားဆုံး စကားလုံးဆုိရင္ မမွားပါဘူးကြာ။ ကုိၾကီးတုိ႔ ဗုဒၶဘာသာဝင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ ခါးဝတ္ပုဆုိးပမာ ၿမဲၾကပါတယ္ဆုိတဲ့ ငါးပါးေသာသီလေတြဟာ ျငင္းပယ္ျခင္းေတြခ်ည္းပါပဲ။ ျငင္းပယ္ျခင္းဟာ အကန္႔အသတ္တစ္ခုကို ခ်မွတ္ဖုိ႔၊ နယ္နိမိတ္ေတြကုိ ခုိင္မာေစဖို႔၊ ညီေလးလုပ္မယ့္အရာေတြနဲ႔ မလုပ္မယ့္အရာေတြကုိ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ဖို႔အတြက္ အလြယ္ကူဆုံး စကားလုံးျဖစ္ပါတယ္။ ျငင္းပယ္ျခင္း (ဟင့္အင္း-ဆုိတာ) ညစ္ႏြမ္းတဲ့စကားလုံး၊ အႏုတ္လကၡဏာသေဘာေဆာင္တဲ့စကားလုံး မဟုတ္သလုိ၊ အတၱဆန္တဲ့ စကားလုံးလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ အတၱ၊ ပရ ႏွစ္ျဖာအတြက္ သန္႔စင္ေသာစြမ္းအားရဲ့ စကားလုံးသာျဖစ္ပါတယ္။

ဘယ္အရာေတြကုိ၊ ဘယ္ေနရာမွာ၊ ဘယ္လုိျငင္းပယ္ရမယ္ဆုိတဲ့ အႏုပညာကုိ ညီေလး ကြ်မ္းကြ်မ္းက်င္က်င္ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ရွိဖုိ႔ဟာ အလြန္အေရးပါပါတယ္။ ျငင္းပယ္တတ္ေအာင္ သင္ယူေလ့လာျခင္းျဖင့္ ညီေလးရဲ့ အဓိကဦးစားေပးေတြမွာ အာ႐ုံစူးစုိက္ႏုိင္လာကာ ညီေလးရဲအခ်ိန္ေတြဟာ ပုိမုိလြတ္ေျမာက္လာမွာပါ။ အခ်ိန္ဆုိတာ အသက္၊ အခ်ိန္ဆုိတာ ဘဝ။ ဒီေတာ့ ညီေလးရဲ့ ဘဝဟာ ပုိမုိလြတ္ေျမာက္လာမွာ၊ ညီေလးရဲ့ အခ်ိန္၊ ညီေလးရဲ့ ဘဝဟာ ညီေလးရဲ့ လက္ထဲကုိ အျပည့္အဝ ေရာက္လာမွာ အေသအခ်ာပါ။ ဟင့္အင္း လုိ႔ ေျပာတတ္ျခင္းျဖင့္ ညီေလးရဲ့ ပန္းတုိင္ကုိ လွမ္းကုိင္ဖို႔ အခ်ိန္ေတြ၊ အင္အားေတြ ပုိလုိ႔ရလာေစမွာပါ။ ညီေလးရဲ့ ေန႔စဥ္ဘဝ၊ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြမွာ ပုိမုိလႊမ္းမုိးခ်ယ္လွယ္ခ်ဳပ္ကုိင္ႏုိင္လာတာဟာ ျငင္းပယ္ျခင္းရဲ့ အလွတစ္ပါးပါ။ ျငင္းပယ္ျခင္းအားျဖင့္ လက္ခံျခင္းရဲ့ တန္ဖုိးကုိ ပုိမုိျမင့္မားေစပါတယ္။ ဟင့္အင္း-လုိ႔ ညီေလးျငင္းပယ္လုိက္ျခင္းဟာ ညီေလးကုိယ္တိုင္ခ်မွတ္လုိက္တဲ့ မဟာဗ်ဴဟာအေျမာက္ဆုံးေသာ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပါပဲ။

အဲဒီေတာ့ ကုိၾကီးတုိ႔ရဲ့ ရက္(၉၀)အဓိ႒ာန္ကုိ လာမယ့္ ေအာက္တုိဘာ (၃)ရက္၊ ေသာၾကာေန႔မွာ စၾကရေအာင္။