“ညည္းခ်င္း”
မိုးေဆာင္းေႏြတို႔ လွည့္ပတ္
ရွစ္ႏွစ္ဆိုတဲ့၊ အခန္းဆက္မွာ
ပညာျပည့္၀၊ ဘြဲ ့ေတြရလို ့
မိဘနဲ ့ေ၀း၊ တာ၀န္ေပးလို ့
စြမ္းေဆာင္ဝန္တာ၊ အလုပ္မွာကား
ပညာႏွင့္ နည္းနည္းမွမဆိုင္။
သို ့ေပမဲ့လည္း
တာ၀န္ေတြသိ၊ လုပ္ေဆာင္ခဲ့၏။
နားဖို ့ခ်ိန္၊ ဘယ္မရွိ
စားဖို ့ဆန္၊ ၀ယ္ခ်ိန္မရွိ
စိတ္မေပ်ာ္တဲ့၊ ဒီဘဝမွာ
ေမွ်ာ္လင့္တဲ့၊ စိတ္အာရံု
အလုပ္ဆိုသည္မွာ
စ်ာန္ဝင္စားရာသာ ျဖစ္ေျခသည္တကား။
ျဖစ္ခ်င္တာမျဖစ္၊
ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေနတဲ့ေလာကမွာ
လုပ္သည့္အလုပ္၊ စာေရးသာသာ
ဟိုလူကေအာ္၊ ဒီလူေငါက္နဲ ့
ၾကိမ္ဖန္မ်ားေတာ့၊ ဘဝရယ္နာ။
ေအာ္… ေမေမရယ္
ေဟာဒီ့အလုပ္ကိုေလ
ေမေမ့သမီးမွာ…..
စိတ္ပ်က္ပါ၏။ ထြက္ေျပးခ်င္မိ။မယ္(5:30pm,23.9.08)
ဆုံရပ် 1st Dec 2024
2 weeks ago
5 comments:
အတန္းပညာေတြ၊ အတတ္ပညာေတြ ေတာ္ၾကပါစုိ႔။
ဘဝေနနည္းအႏုပညာမွာ တစ္ဖက္ကမ္းခတ္ေအာင္သာ ၾကိဳးစားက်င့္ၾကံၾကပါစုိ႔။
အပၸမာေဒန ၊ သမၸာေဒထ
လုပ္နု္ို္င္ရင္လုပ္ ။ မလုပ္နိုင္ရင္ထြက္. မထြက္ နီဳင္ရင္ ဆက္လုပ္.။ :D
ဘ၀ရဲ႕ ကန္႕သတ္ခ်က္ေတြ ၾကားမွာ အခ်ဳပ္က်ေနသူတစ္ေယာက္လိုပါပဲ ၊၊ ဒါဟာလည္း ေရွာင္လြဲမရႏိုင္တဲ့ သေဘာတရားပါ ၊၊ ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္း ရသေတြနဲ႕ေပါ့ ၊၊
ေအာ္… ေမေမရယ္
ေဟာဒီ့အလုပ္ကိုေလ
ေမေမ့သမီးမွာ…..
စိတ္ပ်က္ပါ၏။ ထြက္ေျပးခ်င္မိ။
ဒီအပိုဒ္ေလးဖတ္ၿပီးစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္
သူတပါးႏိုင္ငံမွာ မ်က္ႏွာလာငယ္ရတယ္ေနာ္
တေန႔ အမိေျမ ကိုျပန္ရင္ေလ----
ငါဟာ လုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတဲ႔ အသိနဲ႔
သည္းခံပါ---ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ထားေပါ႔ေနာ္---
ခင္မင္လ်က္
မသက္ဇင္
ညည္းခ်င္း။
သိပ္မညည္းပါနဲ႔ဗ်။ တေန႔ေပါ့။ ဘယ္ေန႔လဲေတာ့မေမးနဲ႔။ အဲဒီတေန႔ပဲ။ ဒါမွမဟုတ္ တစ္ခဏ။ ဘယ္တစ္ခဏလဲေတာ့ မေမးနဲ႔။ အဲဒီတစ္ခဏပဲ။
ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြရမယ္ေလ။
ေပ်ာ္ရႊင္အဆင္ေျပပါေစဗ်။
သုခမိန္(E-Journal)
Post a Comment