"တစ္ကိုယ္ေရ လြမ္းဆြတ္မွဳ"

အလြမ္းေတြ

တစ္စက္ျပီးတစ္စက္ ေၾကြၾက

ေျခခ်စရာေနရာမရွိ

အလြမ္းေတြ ျပည့္လို႔ေနျပီ။

နင္းမိတဲ့အလြမ္း

မႏြမ္းဘဲ လန္းဆန္း

ရင္ကို ထိေအာင္နမ္းခဲ့တယ္။

အလြမ္းရဲ႕ ရနံ႔

နွလံုးသားနဲ႔ ရွဴရွိဳက္ခြင့္ရျပန္ေတာ့

ရင္မွာ ပိုလြမ္း

တမ္းတလို႔ ေနမိျပန္တယ္။

အလြမ္းေတြ မေဝဆာခင္

အလြမ္းနဲ႔ ေဝးရာကို

ထြက္ေျပခ်င္ေပမယ့္

အလြမ္းေတြက

က်ေနာ့္ကို ဝန္းရံေနၾကျပီေလ။

ေျမမွာလဲ အလြမ္း

ေလမွာလဲ အလြမ္း

အနမ္းေတြကို လြမ္းရင္း

အလြမ္ေတြနဲ႔ ရင္းနွီးလို႔လာခဲ့ျပီ။

ေျပးဖို႔ ၾကိဳးစားတဲ့ေျခလွမ္း

အလြမ္းရဲ႕ ရစ္ပတ္ျခင္းကိုခံရေတာ့

ေျခလွမ္းေတြ လွမ္းလို႔မရေတာ့ဘူး။

အလြမ္းေတြ ရစ္ပတ္ခံေနရတဲ့က်ေနာ္

အသံကုန္ ေအာ္ဟစ္ျပီး အကူအညီေတာင္းေနေပမဲ့

ဘယ္သူမွ မၾကားၾကဘူး။

အလြမ္းေတြ က်ေနာ့္ကို ရစ္ပတ္လိုက္တာ

ေျခဖ်ားကေန စလို႔

အခုဆို ..

က်ေနာ့္နွလံုးသားအထက္ဆီေရာက္လို႔လာခဲ့ျပီ။

ဟူး ....................................

အသက္ရွဴရတာလဲ မဝေတာ့ဘူး။

အလြမ္းေတြနဲ႔ မြန္းၾကပ္လိုက္တာ.....

က်ေနာ့္ကို ကယ္ၾကပါအံုးလို႔

ေအာ္ ေခၚေနေပမယ့္

အသံက မထြက္ေတာ့ဘူး။

ေနာက္ဆံုး ................

အလြမ္းရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႔

က်ေနာ္တစ္ေယာက္

တမလြန္ဘဝကို ေရာက္ခဲ့ရျပီေလ။

ေတာေၾကာင္။