Would you like to sit the exams?

စာေမးပြဲေတြေျဖဖို႔ ႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္လား။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးဘဝ၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ ေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ဆိုရင္ အိမ္ကေန ေက်ာင္းကားစီးျပီး သြားရတာပါ။ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းကားစီးရင္ ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေဆာ့ေနမလား၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္ေနမလား။ စိတ္ဝင္စားမႈက အဲဒီေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္း အတန္းေလးၾကီးလာေတာ့ စိတ္ဝင္စားမႈေတြက ပိုလာတတ္ပါျပီ။ အဲဒီထဲမွာ ေက်ာင္းကားေမာင္းတာ ေႏွးေနလား၊ ျမန္ေနလားဆိုတာေလးကိုပါ စိတ္ဝင္စားတတ္လာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းကားမွာက ေက်ာင္းသားနည္းပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကားဆရာၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ရင္းနီးေနတာေပါ့။ ခပ္ျဖည္းျဖည္းပဲ ေမာင္းတတ္တဲ့ ကားဆရာၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ခါတစ္ေလမွာ ျမန္ျမန္ေလး ေမာင္းေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တိုင္းမွာ သူျပန္ေျပာတတ္တာက ကားေမာင္းရင္ စည္းကမ္းရွိဖို႔နဲ႔ စိတ္ရွည္ဖို႔ေတြပဲေပါ့။

တရက္မွာ ေက်ာင္းကားေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကားဆရာၾကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ေနမွ သူျပန္ေမာင္းမယ္။ သူက ရွမ္းျပည္ဘက္ကို ကားေမာင္းပို႔ဖို႔ ကိစၥနဲ႔ သြားေနတယ္တဲ့။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ သူျပန္ေရာက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းကားေလးကို ေမာင္းေနတာပါပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရက္သိပ္မၾကာခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိထားမိတာက သူကားေမာင္းတာ အရင္ထက္ပိုျမန္လာတာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူနဲ႔က ဟိုး.. ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္အထိ ေပါင္းသင္းဖူးသူေတြေပါ့။ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ အေပါင္းအသင္းေတြကို သံေယာဇဥ္ၾကီးတယ္။ ေက်ာင္းစာမွာလည္း ေတာ္သူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမွာ အားနည္းေနတတ္တာက တစိမ္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔ကို စိုးရိမ္တတ္သူ၊ ရပ္ေဝးကိုလည္း မေရာက္ဖူးသေလာက္ဆိုေတာ့ ခရီးသြားရင္ တစ္ေယာက္တည္း မသြားရဲသူပါ။ တစိမ္းေတြနဲ႔ ေျပာစရာ ဆိုစရာေတြရွိလာရင္ သူကအလိုလိုပဲ ေနာက္နားေရာက္သြားတတ္သူပါ။

အထက္တန္းျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သူနဲ႔ ကြဲကြာလာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တျမိဳ႕တနယ္ေရာက္၊ သူကလည္း တျမိဳ႕တစ္နယ္ေရာက္လို႔ အလုပ္ေတြဘာေတြ လုပ္ေနပါျပီတဲ့။ သူငယ္ခ်င္းကိုျပန္ေတြ႔ေတာ့ သူ႔အလုပ္အေၾကာင္းေမးရင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြေျပာရင္း စကားလက္ဆံုက်မိပါတယ္။ သူေျပာင္းလဲသြားပါျပီေကာ။ အရင္လို ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္၊ အေပါင္းအသင္းေတြကို ခင္မင္တတ္ေနတုန္းပဲ။ ထူးျခားလာတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက အရင္လို သူစိမ္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ခပ္ေအးေအး ခပ္ေလးေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အလုပ္ကိစၥေလးေတြရွိလာရင္လည္း သူကိုယ္တိုင္ ဦေဆာင္ဦးရြက္ လုပ္ေနပါျပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ငယ္ဘဝေတြမွာ သိသိသာသာ အရည္အခ်င္းေတြ စစ္ေဆးခဲ့တာကေတာ့ ေက်ာင္းစာေမးပြဲေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိသိသာသာေရာ မသိမသာေလးပါ လူ႔ဘဝနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲေလးေတြ (အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ)ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ။ ေနာက္ကိုလည္း လူ႔ဘဝသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းေနစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေရာင္တင္ဖို႔၊ ရင့္က်က္ဖို႔၊ စိတ္ဓါတ္ပိုင္းေရာ လူေနမႈဘဝပိုင္းမွာပါ တိုးတက္လာဖို႔ စာေမးပြဲေလးေတြ ၾကံဳေတြ႔ေနအံုးမွာပါပဲ။

ရွမ္းျပည္က ခက္ခဲတဲ့ယဥ္ေၾကာမွာ ေမာင္းလာျပီးေတာ့ သူ႔ကိုသူ ပိုလို႔ယံုၾကည္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းကားေမာင္း ကားဆရာၾကီး။ သူကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္တဲ့ အလုပ္ကိုက လူအမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံ၊ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ရတဲ့ အလုပ္မွာ က်င္လည္ရင္း ပိုလို႔ရင့္က်က္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း။ သူတို႔ေတြလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကိုလည္း ငယ္စဥ္ကေန အခုအခ်ိန္ထိ က်င္လည္ရာ လူ႔ေလာကၾကီးက သင္ေပးလိုက္တာေတြရွိတာပါပဲ။ ကိုယ့္အတြက္ အသံုးဝင္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို လက္ခံက်င့္သံုးလို႔ ကိုယ္တိုင္တိုးတက္ရာကို ရွာေဖြရမွာပါပဲ။

တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က ယံုၾကည္မႈမရွိေသးတဲ့ အမႈကိစၥေတြ ေဆာင္ရြက္စရာ ၾကံဳေတြ႔လာမယ္၊ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးေတြ ေပၚေပါက္လာပါမယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္တိုင္က ယံုၾကည္မႈနည္းေနေသာ္လည္း ဆံုးရံႈးမႈဆိုတာက ေနာက္ဆံုးေနရာ၊ ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ဖို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ဝန္တာလို႔ စိတ္မွာ ခံယူရင္း လူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲေလးေတြ (အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ)ကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံၾကိဳဆိုရင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါစို႔လား။

သုခမိန္။…..။