ည

က်ေနာ္ ကဗ်ာရြတ္ပါရေစ။

ဒီတစ္ခါလည္း ဗုံသံေတြထဲ ကြ်ံက်ေနတဲ့ ကဗ်ာအလွကုိပဲ ရြတ္ပါရေစ။

ဒါဟာ က်ေနာ္တုိ႔E-Journalမွာ ပင္တုိင္ကဗ်ာေရးတဲ့၊ သူ႔ရင္ခုန္သံဟာ “ကဗ်ာ”၊“ကဗ်ာ”လုိ႔ထြက္ေနရွာတဲ့ ဆရာေတာေၾကာင္ ႏွင့္ ေတာင္းစုတ္၊ပလုံးစုတ္သာ စြန္႔ပယ္ႏုိင္ရွာၿပီး၊ E-Journal ကုိ မစြန္႔ခြာႏုိင္ရွာတဲ့ ဆရာ သုခမိန္ တုိ႔ကုိ အမွဴးထားကာ က်ေနာ့္ရဲ့ ဝတၱရားတစ္ရပ္ကုိ ထမ္းရြက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း ကဗ်ာေလးကုိ နားမဆင္ခင္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ အရင္ျပင္ဆင္ၾကရေအာင္…….


ေက်းဇူးျပဳၿပီး……….
သင့္ခႏၶာကုိယ္ အေနအထားကုိ မတ္မတ္ကေလးထားလုိက္ပါ။
တစ္ကုိယ္လုံးက အေၾကာေတြေလ်ာ့ေနပါေစ။
မ်က္လႊာကေလးေတြကုိသိမ္းလုိက္ပါ။
အသက္ဝဝ႐ႈသြင္းပါ။
(၁) ကေန (၁၀) ထိ ေရတြက္ပါ။
ၿပီးမွ ျပန္႐ႈထုတ္ပါ။
……………………………………………
အဲသလုိ (၅) ၾကိမ္လုပ္ပါ။

က်ေနာ္ကဗ်ာ ရြတ္ပါေတာ့မယ္။

ည

ည

႐ုိး႐ုိးေလးနဲ႔လွေနတာ
ေခါင္းၿဖီးမထားဘူး ၊
ေျပာင္ေျပာင္လက္လက္ေတြ ဝတ္မထားဘူး ၊

လသာပုံကအစ
ယဥ္ယဥ္ကေလးရယ္

အခါတုိင္းလုိ
ဗုံသံေတြထဲ ကြ်ံက်ေနတဲ့
ညလဲမဟုတ္ဘူး ။
ေလတစ္ျဖဴးျဖဴးနဲ႔ ည
လကုိတစ္ကုိယ္လုံးျမင္ရတဲ့ ည
ၾကယ္ေတြဆုိလဲ
မ်က္စိေနာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္
မ်ား မ်ား စား စားၾကီး ရွိမေနဘူး ၊
ေယာက္ယက္ခတ္မေနဘူး ၊
တစ္ပြင့္ခ်င္းနဲ႔တစ္ပြင့္ခ်င္း
ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေလးထြန္းေနတာ
သိပ္ကုိ အခ်ိဳးအစားက်တဲ့ ည

သဘာဝျဖစ္ရက္နဲ႔
တစ္ခါတစ္ရံ
သဘာဝက်စြာလွပခြင့္မရတဲ့
သဘာဝတရားဟာ
ဒီညထဲ
သဘာဝက်စြာလွပလုိ႔ ၊

ဟုိယခင္
ေရွာင္ပုန္းေနတဲ့ညေတြကုိ
အလင္းတစ္ဝက္ ၊ အလြမ္းတစ္ဝက္နဲ႔
ဂလဲ့စားေခ်ေနသလိုမ်ိဳး ၊

နဂုိကလွၿပီးသား ည
စိတ္လြတ္ကုိယ္လြတ္နဲ႔
လွခ်င္တုိင္းလွထြက္သြား
ညငတ္ေနတဲ့သူ
ဒီညကုိ ေမတၱာသက္ဝင္မဆုံးေပါ့ ။

ည
ႏွလုံးသား ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္မထားတဲ့

ည
လေရာင္မွန္သမွ် အလဟႆမျဖစ္ေစရတဲ့

ည
သန္းေကာင္ယံပင္ျဖစ္လင္းကစား
ပန္းရနံ႔ေတြကုိဝွက္မထားတဲ့

ၾကယ္ ေပါင္း ရံ ခ
ကြန္ထဲကလြတ္ထြတ္လာတဲ့ညရယ္
ငါ ခ်က္မစားရက္ပါဘူး ။……….။

ေမာင္သိန္းေဇာ္