ဂ်ယ္လီငါး (jellyfish)မွာ ဘာ့ေၾကာင့္အ႐ိုးမရွိတာလဲ။

ဘေလာ့ဆိုတာ လူရြယ္၊လူလတ္ေတြ အဖတ္မ်ားၾကပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ဖတ္သူအခ်ိဳ႕ ကေလးပုံျပင္ေတြဖတ္ရမွာ ပ်င္းေကာင္းပ်င္းေနႏိုင္ပါတယ္။ ဒီဘေလာ့ဂ္မွာ ကေလးပုံျပင္ေတြ တင္ထားတာ ဆုိေပမယ့္လည္း ပုံျပင္ေလးေတြကို ကိုယ့္တူေလးေတြ၊ တူမေလးေတြ၊ ကိုယ့္သားသမီးေတြကို ျပန္ေျပာမယ္ဆိုရင္လည္း ေပ်ာ္စရာေကာင္းမွာပါ။
ဂ်ပန္ပုံျပင္ဒုတိယတပုဒ္ကို ထပ္မံဘာသာျပန္ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

ဂ်ယ္လီငါး (jellyfish)မွာ ဘာ့ေၾကာင့္အ႐ိုးမရွိတာလဲ။


ဟိုးေရွးေရွးတုန္း နဂါးတိုင္းျပည္က နဂါးဘုရင္ႀကီးရဲ႕ မိဖုရားႀကီးက ကေလးေမြးဖို႔နီးလာတဲ့အခါမွာ မိဖုရားႀကီးက ေမ်ာက္အသည္းကိုစားခ်င္တဲ့ ခ်င္ျခင္းျဖစ္မိသတဲ့။ ဘုရင္ႀကီးက မိဖုရားႀကီးအလုိကို ျဖည့္စီးေပးခ်င္ေတာ့ သူ႔ရဲ႕သစၥာခံ ပင္လယ္လိပ္ႀကီးကိုေခၚၿပီး ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုၿပီး နည္းလမ္းေကာင္းေမးျမန္းေတာ္မူရွာတယ္။

ပင္လယ္လိပ္ႀကီးကလည္း ဥာဏ္အလြန္ထက္ပါတယ္။ သူ ဂ်ပန္ကြ်န္းကိုအလာ ပင္လယ္ကမ္းေျခနားက ေတာင္တန္းမွာ ေမ်ာက္တစ္ေကာင္ ကစားေနတာကိုေတြ႕လိုက္တယ္။
- "ေမ်ာက္ႀကီးခင္ဗ်ာ၊ နဂါးနန္းေတာ္ကို ဧည့္သည္အျဖစ္မသြားလိုဘူးလား"
- "အဲဒီအရပ္မွာ ေတာေတာင္ေတြက လွပသလို၊ စားဖြယ္ေတြကလည္း စုံလင္လွပါတယ္။ အသင္သာ သြားလိုတယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ကြ်ႏု္ပ္ေက်ာကုန္းေပၚသာ တက္၍လိုက္လာခဲ့ပါ" ဆိုၿပီး လိပ္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕ေက်ာကုန္းႀကီးကို ပုတ္ျပရင္းေျပာတယ္။

သံသယအလ်င္းမရွိတဲ့ ေမ်ာက္ႀကီးဟာ လိပ္ႀကီးရဲ႕စကားေတြကို ယုံၿပီး၊ နဂါးတို႔တိုင္းျပည္ကို စိတ္ႏွလုံးေပ်ာ္ေမႊ႔စြာ လိုက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူ နန္းေတာ္ကို တကယ္ေရာက္တဲ့အခါ သူအရင္ကၾကားဖူးထားတာထက္ ပိုၿပီး ခမ္းနားေနတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။

နန္းေတာ္အဝင္ဝေပါက္ႀကီးမွာ ေမ်ာက္ႀကီးက လိပ္ႀကီးကို ေစာင့္ေနတုန္း၊ တံခါးမႈး ဂ်ယ္လီငါးက ေမ်ာက္ႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာကုိႀကီးၿပီး တဟားဟားရယ္ပါေတာ့တယ္။
- " ေမ်ာက္ႀကီး ခင္ဗ်ာတကယ္ကို မသိတာလားဗ်။ မိဖုရားႀကီးက ကေလးေမြးခါနီး ေမ်ာက္အသည္းကို စားခ်င္တယ္လို႔ ခ်င္ျခင္းတပ္ပါတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကို ဧည့္သည္ေတာ္အေနနဲ႔ ဖိတ္တာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။"လို႔ဂ်ယ္လီငါးက ေျပာလိုက္တယ္။

- " ဒီလိုႀကီးေတာ့ မျဖစ္ေသးဘူး။" - ေၾကာက္လန္႔သြားတဲ့ ေမ်ာက္ႀကီးက ေတြးလိုက္တယ္။ သူကလည္း သိပ္ေတာ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ဘာကိုမွ မသိသလိုနဲ႔ လိပ္ႀကီးကို ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။
လိပ္ႀကီး ေရာက္လာေတာ့ - " ဒီလမ္းအတိုင္းသြားမယ္ေဟ့" - လို႔ေျပာပါတယ္။
- " လိပ္ႀကီး ခင္ဗ်ာ"
ေမ်ာက္ကေျပာလိုက္တယ္။
- " က်ေနာ္ အမွားတခုလုပ္ခဲ့မိပါတယ္။ အခုလို ရာသီဥတုသာယာမယ္ဆိုတာကို ႀကိဳသိရင္ က်ေနာ့္ရဲ႕ အသည္းကို ဒီကို ယူလာပါတယ္။ အခုေတာ့ ေတာင္ေပၚက သစ္ပင္ေပၚမွာ က်ေနာ့္အသည္းကို အေျခာက္လွမ္းဖို႔ ခ်ိတ္ထားခဲ့ပါတယ္။ မိုးရြာမယ္ဆိုရင္ အသည္းေတာ့ မိုးစိုေတာ့မယ္ဆိုၿပီး စိတ္ပူမိပါတယ္"

- " ဘယ္လို ..... ဘယ္လို .... ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲကြ။ အသည္းကို ထုတ္ၿပီး ေနလွန္းခဲ့တယ္၊ ဟုတ္လား"
လိပ္ႀကီးက ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
- " ဒီေတာ့လည္းကြာ တေခါက္ျပန္ၿပီး အသည္းကိုသြားယူရမွာေပါ့"

လိပ္ႀကီးလည္း ေမ်ာက္ကို ေက်ာကုန္းႀကီးေပၚတင္ၿပီး ကမ္းေျခဆီကို ျပန္လာခဲ့ရတယ္။ ကမ္းေျခကို ေရာက္ေရာက္ျခင္းပဲ ေမ်ာက္ႀကီးက လိပ္ႀကီးေက်ာကုန္းေပၚကေန လ်င္လ်င္ျမန္ျမန္ခုန္ဆင္းၿပီး အျမင့္ဆုံးသစ္ပင္ေပၚကို တက္ေျပးပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဘာမွမျဖစ္သလိုၾကည့္လိုက္ေသးတယ္။

- " ေမ်ာက္အိုႀကီး ဘယ္လိုလုပ္တာလဲကြ" ဆိုၿပီး ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္နဲ႔ လိပ္ႀကီးက လွမ္းေအာ္လိုက္ပါတယ္။

ေမ်ာက္ႀကီးက ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
- " ပင္လယ္ထဲမွာ ေတာင္တန္းေတြႏိုင္မရွိဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္အျပင္ဘက္မွာ အသည္းမရွိႏိုင္ဘူး"

ပင္လယ္လိပ္ႀကီး နန္းေတာ္ကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာ နဂါးမင္းႀကီးကို တင္ေလွ်ာက္ရပါတယ္။
-" တံခါးဝမွာ ေမ်ာက္ႀကီး နန္းတြင္းထဲ ဝင္ဖို႔ေစာင့္ေနတုန္း စကားအလြန္ေပါတဲ့ ဂ်ယ္လီငါးက အေၾကာင္းစုံကို ေျပာလိုက္တာျဖစ္ပါတယ္"
- "စည္းမေစာင့္တဲ့သူပဲ၊ သူ႔အေၾကးခြံေတြကို အကုန္ခြာလိုက္၊ ၿပီး အ႐ုိးေတြလည္း အကုန္ထုတ္ပစ္လိုက္ၾကစမ္း"လို႔ နဂါးဘုရင္ႀကီးက အမိန္႔ေပးလိုက္ပါတယ္။

စကားေတြ ဟိုေျပာဒီေျပာ လုပ္လြန္းလို႔ ဘုရင္ႀကီးက အျပစ္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ဂ်ယ္လီငါးေတြက အခုေခတ္မွာ ျမင္ရသလို အ႐ိုးမရွိတဲ့ပုံစံျဖစ္ေနတာပါ။
******

ဂ်ယ္လီငါးဆိုတာ ဒီပုံထဲကလို ငါးေလးျဖစ္ေၾကာင္း ကေလးေတြကို ပုံကေလးကိုျပရင္း ဒီပုံျပင္ေလးေျပာျပၿပီး အျခားလူမ်ားရဲ႕စကားေတြကို ကုိယ္နဲ႔မဆိုင္ဘဲ ဟိုျပန္ေျပာ၊ ဒီျပန္ေျပာမလုပ္ဖို႔ ကေလးေတြကို သင္ေပးမယ္ဆိုရင္ အဆင္ေျပမယ္ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။