Sunday, June 22, 2008

လမိုက္ည ၾကယ္တံခြန္သို႕


ဘုရင့္ ဘဏၰာ မေတာ္မတရား
ေစာ္ကားမိသြားတဲ့ မင္းက်န္စစ္နဲ႔ေတာ့
အျဖစ္ျခင္း မတူဘူးေပါ့



ပိုင္သူဦးျပီးသားပန္း မသိလို႕လွမ္းခူးမိ
ဆူး၀င္ျငိတဲ့အဆိပ္ ငယ္ထိပ္တက္ေနတံုးမွာ
အမုန္းမပါတဲ့ စကားေၾကာင့္
ကိုယ္ဟာ ေနာက္က်ေနျပီးသား
လူသားဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။

လေရာင္ေအာက္မွာမွ ခရီးသြားဖို႔ၾကံဳတဲ့က်ီးလိုပါပဲ
အရာအားလံုးကမွား
ကံၾကမာက စီရင္ခဲ့ျပီးသားေလ ။

သခင္ရယ္ . . . . .
ခ်စ္ေနလ်က္နဲ႕ပဲ
ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ ရင္မွာျမိဳသိပ္ရင္း
က်န္ၾကြင္းတဲ့ဘ၀ ငါေက်ာ္ျဖတ္ရေတာ့မွာေပါ့။

(၂၀၀၀-၂၀၀၁)ေလာက္ဆီက ေရးခဲ့ဘူးေသာ ကဗ်ာေလးပါ။ စာအုပ္ပံုထဲမွာ ျပန္ေတြ႕တာနဲ႕တင္ထားလိုက္တာပါခင္ဗ်ာ။


5 comments:

Anonymous said...

ကိုတာတူးေရ.. အေရးသားေလးကို သေဘာက်မိတယ္ဗ်ာ... ဘဏၰာမေတာ္မတရားလုပ္တယ္ဆိုလို႔... ဘေလာ့ဂါ မင္းက်န္စစ္က မေက်နပ္ဘူးဆိုပဲ သူလဲ ဘာမွ မလုပ္ရဘဲနဲ႔တဲ့.. :P

Welcome said...

အခ်စ္ဆုိတာ ေပးဆပ္ျခင္းတဲ့.....

Anonymous said...

ရင္မွာၿမိဳသိပ္
ျမတ္ႏုိးစိတ္သည္
အရိပ္လိုပဲ
လုိက္ပါဆဲ…..

Anonymous said...

သခင္ရယ္ . . . . .
ခ်စ္ေနလ်က္နဲ႕ပဲ
ျမတ္ႏိုးတဲ့စိတ္ ရင္မွာျမိဳသိပ္ရင္း
က်န္ၾကြင္းတဲ့ဘ၀ ငါေက်ာ္ျဖတ္ရေတာ့မွာေပါ့။
ေဟ့လူ ကိုတာတူး ဘ၀တူလားဗ်ာ။

တန္ခူး said...

ဒီကဗ်ာေလးသာေပးဖတ္လိုက္ရင္ အေျခအေနေတြက တမ်ိဳးျဖစ္သြားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မွ ုရွိပါတယ္…