"အေမ" ၊ "ထယ္ခဲ ၾကားထဲက ၾကာပန္းတစ္ပြင့္"

တာတူး အေမရဲ့ အသက္ ၆၀ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ Post တင္တာပါ။တာတူးမွာ မဟုတ္မခံတတ္ေသာ၊ တရားမွ်တမွဴ႕ကိုျမတ္ႏိုးေသာ၊ အားနည္းသည့္ဘက္ မွန္သည့္ဘက္တို႔မွ ရပ္တည္တတ္ေသာ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ မိဘမ်ားရွိပါတယ္။ သား တို႔ရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း တာတူးက အေမကို ပိုခ်စ္ပါတယ္။ လူ႕ဘ၀ထက္၀က္က်ိဳးလာခ်ိန္အထိ လူမျဖစ္ေသးေသာ (လုဘ၀က မတတ္ေသးေသာ) တာတူးဆိုတဲ့သားတစ္ေယာက္ကို အသက္ႏွင့္ရင္း၍ေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ ေက်းဇူးရွင္အေမရဲ့အေၾကာင္းပါ ။
"ထယ္ခဲ ၾကားထဲက ၾကာပန္းတစ္ပြင့္" အေၾကာင္းကို မျပည့္စံုေသးေသာ္လည္း တာတူးတတ္ႏိုင္သမွ် ပံုေဖာ္ထားတာပါ။

အေမက အေျခခံပညာေရးဘက္က ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ပါ။ အေမ့အမည္က ေဒၚသန္းရွင္လို႔ေခၚပါတယ္ ။ငယ္ငယ္ကထဲက မဟုတ္မခံတတ္ေသာေၾကာင့္မိႏွဳတ္သီးလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အေမက သူတို႔ေမာင္ႏွမ (၇)ေယာက္မွာ သမီးဦး ျပီးေတာ့ တာ၀န္လည္း သိတတ္ေတာ့ မိဘလက္ငုတ္လယ္ယာအလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ပဲ သူမအိမ္မက္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းဆရာမ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ရတာဟာ လြယ္ကူေသာလမ္းေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ရြာဦးေက်ာင္းမွာ သျဂၤ ိဳလ္ ေတြ ၊ သင္ပုန္းၾကီးေတြ သင္ကတည္းက ဥာဏ္ေကာင္းျပီး စြာလည္းစြာလို႔ လူသိမ်ားတယ္လို႔ ဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ၾကားဘူးပါတယ္။ အေမက ရြာေက်ာင္းမွာ ေလးတန္းေအာင္ျပီးေတာ့ ၈ တန္းအထိကို ျမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ ေျခလ်င္သြားျပီးတက္ခဲ့ရတာေပါ့။ အေမတို႔ေခတ္တုန္းက စက္ဘီးဆိုတာကလည္း လူတန္းစားတစ္ရပ္ရဲ့ အေဆာင္အေယာင္တစ္ခုအျဖစ္ရပ္တည္ဆဲကာလပါ ။ ၉တန္း (အဲဒီေခါတ္က တန္းျမင့္ေက်ာင္းလို႔ ေခၚေသာ) မွာေတာ့ အနီးအနားမွ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုမွာ မနက္ စာပို႔ေလာ္ကယ္နဲ႔သြား ညေန စာပို႔ေလာ္ကယ္နဲ့ျပန္လာ ျပီးေက်ာင္းတက္ရတာေပါ့ ။ ျခံထဲက အသီးအႏွံေရာင္းဖို႔ ရွိရင္လည္း ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကို ေတာင္းထဲမွာထည့္ရြက္ျပီး ေက်ာင္းမတက္ခင္ ေစ်းေရာင္းျပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ပါ။ ပညာဆိုတာကို လိုခ်င္စိတ္ရွိလြန္းလို႔သာ ဒုကၡခံျပီးၾကိဳးစားခဲ့ရတာလို႔ အေမက သူ႔အတိတ္ကို ျပန္ေဆာင္ပါတယ္။
သူနဲ႔ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေတြအေၾကာင္းကို ယခုအထိ အေမက မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ေျပာျပခ်င္တတ္ဆဲ။ ပိုက္ဆံရွိျပီး အနည္းငယ္ရုပ္လွေသာ္လည္း အလွျပင္ရန္ထက္ ပညာတတ္ဖို႔ စာတတ္ဖို႔သာ အားသန္ခဲ့ေသာ မိသန္းရွင္ လို႔အေမ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ပံုေဖာ္ၾကပါတယ္ ။
အေမက (၉)တန္းေအာင္ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာမ၀င္လုပ္ပါတယ္။ သူမအိမ္နဲ႔ေ၀:ကြာလွေသာ ေတာစပ္ကရြာေလးတစ္ရြာမွာ တာ၀န္က်ပါတယ္ ။ အဲဒီကာလက ေခတ္ပ်က္ၾကီးဆိုေတာ့ အေမ့အိမ္က သြားေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ သေဘာမတူပါ။ ရြာေက်ာင္းမွာပဲ ဆရာမ လုပ္ဖို႔ ေသြးေဆာင္ၾကတာေပါ့။ အေမကေတာ့ ေခါင္းမာစြာနဲ႔ ေတာကိုထြက္ခဲ့သူပါ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အဘိုးရဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္ ရဲေဘာ္ျဖဴ အဲဒီေဒသေခါင္းေဆာင္က တာ၀န္ခံေပးမွ အိမ္က သေဘာတူျပီး အေမက သူ႔ဆရာမဘ၀ကို စတင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ေခတ္က မျငိမ္ေတာ့ အေမတို႔ေက်ာင္းေလးလည္း ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ ေျပးလိုက္ပုန္းလိုက္ေပါ့။ ေတာထဲမွာတိုက္ပြဲျဖစ္ေနျပီ ေက်ာင္းလႊတ္ေတာ့ဆိုရင္ ေက်ာင္းလႊတ္ ၊ တိုက္ပြဲက နီးေနရင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ေအာက္ထပ္က ခုတင္ေတြ ၊ စာသင္တဲ့ စတိတ္ခံုေတြေအာက္မွာ ပုန္းရင္း ၀ပ္ရင္း သင္ၾကားခဲ့ရေသာ သူ႔ရဲ့ ဦးဆံုးအေတြ႔အၾကံဳကိုေ၀မွ်ရင္း တာတူးကိုလည္း ႏိုင္ငံေကာင္းေအာင္ လုပ္ေစခ်င္ခဲ့ေသာအေမပါ။
ဆရာမလုပ္ေနရင္းကေနျပီး အိမ္ကေရာ အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကပါ ၀ိုင္းေျပာေတာ့မွ အေမက (၁၀)တန္းကို ညေက်ာင္းတက္ျပီးေျဖပါတယ္။ ေအာင္ေတာ့ ျပည္ဆရာအတတ္သင္သိပၼံ ၊ ေနာက္ ေမာ္လျမိဳင္ဆရာအတတ္သင္သိပၼံမ်ားကိုဆက္တက္ပါတယ္ ။
အဲ . . . . . အေရးၾကီးေသာ ေျပာစရာ တစ္ခုက်န္တာက အေဖနဲ႔ ေမာ္လျမိဳင္မွာေက်ာင္းတက္ရင္းဖူးစာစံုပါတယ္ ။ အေမက သူ႔ဆရာမဘ၀ကို မစြန္႔ခ်င္၍ အေ၀းသင္တက္ျပီး ဘြဲ႕တစ္ခု ယူပါတယ္ ။ တာတူးက တိုက္တြန္းလြန္း၍ တာတူး (၁၀) တန္းႏွစ္ေရာက္မွ အေမက B.Ed ျပန္တက္ေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းျပီးေသာ္လည္း အေမက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ၀ါသနာမပါလွပါ။ သူမ၏ ပညာေရးအရာရွိ ဆရာမ်ား ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကတိုက္တြန္းေသာ္လည္း အေမက သင္ၾကားေရးေပၚမွာပဲ အာရံုစိုက္ခ်င္သူပါ။
အေမက ယခုအခ်ိန္အထိ သူမ၏ တပည့္ေဟာင္းမ်ား ၊တပည့္မ်ားအေၾကာင္းကို ေျပာမဆံုးပါ။ လူနဲ့နာမည္နဲ့ တြဲျပီးမွတ္မိဆဲ ၊သတင္းနားစြင့္ဆဲ။ သူမ၏တပည့္ေဟာင္းၾကီးမ်ားကိုလည္း ယေန့အထိ အျမင္မေတာ္လ်င္ေခါင္းေခါက္တတ္ေသာ ဆံုးမတတ္ေသာ ၊တပည့္မ်ားကလည္း လိုလားစြာ ေက်နပ္လက္ခံေသာ အသိုင္းအ၀န္းၾကားမွ ေက်ာင္းဆရာမၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။
သူကဘယ္သူ႔သား ၊ငါကဘယ္သူ႔သမီး ဆိုတာေတြလည္းမရွိ ဆရာဆံုးမတာကို ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံၾကတာလို႔ အေမက သူ႕အတိတ္ကို တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း လြမ္းျပပါတယ္။
ယခုအထိ အေမ့၀န္းက်င္မွာ ဆရာမေလးေခၚသံေတြ ရွိဆဲပါ။ သူမရဲ့တပည့္ေတြကလည္း ေစ်းေရာင္းလာရင္ ဆရာမဖို႔ အသီးအႏွံ တစ္ခုခု ပါလာဆဲ၊ အေမကလည္းရွိတာ ခ်ေက်ြးတတ္ ဆဲ။သူ႔ေျမးတပည့္ေတြကို လည္းတက္တက္ၾကြၾကြ စာသင္ေပးေနဆဲ။
ဘုရား၊တရား၊သံဃာကိုမေမ့ဖို႔ ၊ကိုယ္တတ္သမွ်ကို ျဖန္႔ေ၀ဖို႔၊ ကူညီတတ္ဖို႔ ၊ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိဖို႔ ၊အမွန္အမွားေ၀ခြဲတတ္ဖို႔၊ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားတတ္ဖို႔ အေမက အျမဲဆံုးမပါတယ္ ။
အေမက သူမ ၁၉ ႏွစ္သမီးထဲက လုပ္လာခဲ့ေသာ ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကို အေတာ့္ကို (အရမ္း) ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသူ၊သံေယာဇဥ္ၾကီးသူပါ။
သူမ သက္ေစ့ပင္စင္ယူေသာ ေနာက္ဆံုးႏွဳတ္ဆက္ပြဲ ေန႔မွာ တာတူးက အေမ့ရဲ့ ဟိုးအေ၀းၾကီးတစ္ေနရာမွာပါ။ အေမငိုေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။လူေလးလို႔ အေမေခၚတဲ့ တာတူးက အေမ့ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္တဲ့အကြာအေ၀းမွာရွိမေနခဲ့ပါဘူး။ ၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြက်ေနမယ့္အေမ့ကို လြမ္းဆြတ္ရင္း ဒီစာစုေလးနဲ႔ သား ကန္ေတာ့ပါတယ္အေမ ။