က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ပညာေရး( အင္ဂ်င္နီယာပိုင္း)

က်ေနာ္ခုရက္ပိုင္း ရုံးပိတ္ရက္ကလည္းဆက္တာနဲ႔ အျပင္မွာ အခ်ိန္ကုန္တာမ်ားပါတယ္ ။ အေပါင္းအသင္းသစ္ေတြလည္းရပါရဲ့ဗ်ာ ။
က်ေနာ္တစ္ခု သတိထားမိတာက အားလံုးက ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုေကာင္းစားေစခ်င္ၾကသူခ်ည္းဗ် ။ က်ေနာ္သူတို႔အသံေတြကို နားေထာင္ၾကည့္တယ္ တစ္ခိ်ဳ႕ကေတာ့ အားမလိုအားမရ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း တက္တက္ၾကြၾကြ ။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ့္အသံကို ဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြၾကားေ၀မွ်ခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္င့ံအေရးလိုပဲ ေခါင္းစဥ္ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္သတိထားမိတာတစ္ခုရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းဆင္းတို႔ အာအိုင္တီေက်ာင္းဆင္းတို႔ဆိုတာ ပ်ိဳတိုင္းၾကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ေတြဗ်။ အနာဂတ္ေသခ်ာျပီးသားဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
ေဆးေက်ာင္းသားဆိုလည္းထို႔အတူေပါ့။ ႏိုင္ငံျခားထြက္လည္း အားလံုးက ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုပါ၏ပဲ ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုလည္း ယံုၾကည္စိတ္အျပည့္ရွိၾကတာ ဗ်။ က်ေနာ္ထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ ခုေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တုိ႔မိ်ဳးဆက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေရာ သူမ်ားကကိုယ့္ကို ျမင္ၾကပံုပါ ယံုၾကည္မွဴ႕က သုညနားကပ္ကပ္လာသလိုပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ ေငြေတြကုန္ လူပင္ပမ္းစိတ္ပင္ပမ္းခံျပီးေက်ာင္းေတြတက္ၾက ပညာေတြရွာၾကတာဟာအနာဂတ္တစ္ခုခိုင္မာဖို႔ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ အိမ္မက္ေတြက ၈၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းထက္ပိုမယ္ထင္ပါတယ္။ မိသားစုကလည္းထို႔အတူ ထပ္တူထပ္မွ်နီးနီးပါ။ ခုက်ေနာ္တို႔ဘာေတြျဖစ္ေနၾကပါသလဲ၊ က်ေနာ္တို႔ျမင္တာကေတာ့ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနတယ္ထင္ပါရဲ့။ ျမန္မာေတြမညံ့ၾကတာေတာ့ အစဥ္အလာနဲ႔ကို ခ်ီျပီးေျပာလို႔ရပါတယ္။ ခုထိလည္း သက္ေသျပႏိုင္ၾကဆဲလို႔ က်ေနာ္ရိုးသားစြာ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ခုအတိုင္းဆက္သြားၾကရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ လူသားအရင္းအျမစ္ကို ေကာင္းစြာအသံုးခ်ခြင့္ ဆက္လက္ဆံုးရွဳံးေနရဦးမည္ဟု က်ေနာ္ထင္ပါသည္။ ပိုးသာကုန္ ေမာင္ပံုေစာင္းမတတ္ ေတာ့ မျဖစ္ေစ ခ်င္ လွပါ။
လ်ာရွည္တယ္လို႔ေျပာလည္းခံရမွာပါပဲ ။ က်ေနာ့္ကိုေမးခြန္းတစ္ခုေမးခြင့္ျပဳပါ။
က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို မ်ားပိုမိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါေသးလဲခင္ဗ်ာ။ အၾကံျပဳေပးၾကပါလို႔ ေလးစားစြာ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါတယ္ ။