မိုးေတြၿပိဳက်..ေန႔တိုင္းပဲ

အဲဒီေန႔ကေပါ့ အလုပ္ကအျပန္ တစ္ခြက္တစ္ဖလား ၀င္ဆြဲတာ။
အျပန္လမ္းမွာ ဆိုးလြန္း၀ါးလြန္း လူျမင္မေကာင္း၊သူျမင္မေကာင္းယိုင္ထိုးေနတာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။ ပါးစပ္ကလည္း တတြတ္တြတ္နဲ႔ အသံေတြထြက္ေနေပမယ့္ ဟိုလိုညစ္ညစ္ညမ္းညမ္းေတြကလည္း မေျပာတတ္ပါဘူး။ က်ဳပ္ေအာ္တာကလည္း "ဘယ္ေခြးမွ လူမထင္ဘူးကြ" လို႔ပါ။ ဘာမွားလို႔လဲဗ်ာ။ ဘယ္လိုကဘယ္လို အျမင္ကတ္ခံေနရမွန္းကို မသိပါဘူး။ တစ္ခုခုနဲ႔ေတာ့ အထုခံလိုက္ရပုံတူပါရဲ႔။


ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္က သူ႔ေနာက္ကလိုက္ခဲ့ပါလို႔ေခၚလို႔ အခန္းတစ္ခန္းထဲကို ၀င္ရတယ္ဗ်။ စေပ့ျမန္မာေတြက အင္တာဗ်ဴးခ်င္ၾကလို႔တဲ့။ လူ႔ျပည္က ျမန္မာတစ္ေယာက္နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ေနတာၾကာၿပီတဲ့။ မင္းတို႔လည္း ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြပဲဟာကို ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ ျပန္ေျပာေတာ့ ေကာင္ေလးက ကြ်န္ေတာ္တို႔က ျမန္မာပါပဲတဲ့၊ ဒါေပမယ့္ လူျပည္ကေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ေအာ္ ဒါ့ေၾကာင့္စေပ့ျမန္မာေတြလို႔ ေျပာခဲ့တာကိုး။

အခန္းထဲကို ၀င္လိုက္ေတာ့ လန္႔သြားတာပဲဗ်ာ။ "အူ..အူ.." ဆိုၿပီးထေအာ္ပါေရာလား။ ေဘးက ေကာင္ေလးကို ဘာေၾကာင့္ ေခြးလိုေအာ္ေနရတာလဲေမးေတာ့ ေခြးလိုေအာ္ေနတာ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စကားပါပဲတဲ့။ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ေဘးကေကာင္ေလးက စကားျပန္ကိုဗ်။ ျမန္မာလူမ်ိဳးျခင္းအတူတူ စကားျပန္ထားရသတဲ့။ ဟီးဟီး ၾကားဘူးေပါင္ဗ်ာ။ က်န္တဲ့လူေတြက က်ဳပ္ေျပာတတ္တဲ့ လူစကားကို မေျပာတတ္တာဗ်။ ဟိုေကာင္ေလးက ေရွးေဟာင္းျမန္မာစကားကိုေလ့လာတာတဲ့။ ဘယ္လိုပါလိမ့္။ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ေရွးေဟာင္းတာလဲဆိုေတာ့၊ ဦးေလးတို႔ ကမာၻမွာ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ပဲရွိေသးတာမဟုတ္လားတဲ့။ ဒီမွာက ၃၀၀၇ ခုႏွစ္ေရာက္ေနပါၿပီတဲ့။

ေမးၾကပါေလေရာ။ ဦးေလးက ဒီကို ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲတဲ့။ က်ဳပ္လည္း မွတ္မိသေလာက္ပဲ ႐ွက္ကေလးပင့္ခ်င္လို႔ ၀င္ဆြဲလိုက္တာ၊ ဘယ္ေသာက္ကျမင္းေကာင္ေတြ ေဆာ္လိုက္တယ္မသိဘူးလို႔။ သတိရေတာ့ ဒီသူငယ္ေလးက အင္တာဗ်ဴးခ်င္လို႔ဆိုၿပီး ေခၚလာလို႔ ဒီေရာက္လာတာလို႔။ ေျပာကာမွဆိုးေရာ ႐ွက္ဆိုတာလဲ၊ ရွက္ပင့္တယ္ဆိုတာကေရာ ဘယ္လိုအဓိပၸါယ္လဲတဲ့။ ေျပာရေတာ့တာေပါ့ ရွက္ပင့္တယ္ဆိုတာက အရက္ေသာက္တာကို ေျပာတာပါေပါ့။ လုပ္ျပန္ေရာ အရက္ဆိုတာ ဘာပါလဲတဲ့။ အရက္ဆိုတာ အရည္ေတြလို႔။ အဲဒါေတြေသာက္လိုက္ရင္ ေခါင္းကို ခ်ာခ်ာလည္ေနေအာင္ မူးတာေပါ့။ မူးလာရင္ ေျပာခ်င္ရာေတြ ေျပာ၊ လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္တာေပါ့။ ေရွ႔ေနာက္ မဆင္ျခင္ေတာ့ဘူး။ အရွက္ဆုိတာလည္း မရွိသေလာက္ နည္းသြားတယ္ေပါ့။ လူစိတ္ေပ်ာက္ၿပီး လူလူခ်င္းေတာင္ လူမထင္ေတာ့တာေပါ့။ စိတ္ထဲ အရက္သမားေတြ ျဖစ္တတ္တယ္ထင္တာေတြ အကုန္ေျပာျပလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ေရွးေဟာင္းျမန္မာ့ရာဇ၀င္ကိုေလ့လာေနတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္က ထေျပာတာေပါ့။ ဒါဆို အရက္ဆိုတာ အာဏာလိုျဖစ္ရမယ္တဲ့။ ခက္ပါေလေရာ။ ဘယ္လိုဘယ္လိုကြ ဆိုေတာ့ သူေလ့လာတဲ့ ရာဇ၀င္ထဲက စစ္ဘုရင္တစ္ပါးက အရက္ေသာက္မေသာက္ေတာ့မသိဘူးတဲ့၊ ေရွးေဟာင္းသမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြမွာ ဖတ္ရတာေတာ့ အာဏာယစ္မူးၿပီး၊ တိုင္းသူျပည္သားလူအမ်ားကိုေတာင္ လူလို႔ မျမင္ေတာ့တာဖတ္ဖူး၊ေလ့လာဖူးသတဲ့။ က်ဳပ္လည္း သက္ျပင္းခ်၊ ေခါင့္တစ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ရေတာ့တာေပါ့။

စေပ့ျမန္မာဆိုေပမယ့္ ျမန္မာခ်င္းေတာ့ သံေယာဇဥ္႐ွိပုံရပါတယ္။ ဘယ္လိုေတြေန၊ ဘာေတြစားၾကသလဲဆိုၿပီး ေမးေတာ့ကာ၊ က်ဳပ္လည္း ထမင္းေတာင္ နပ္မွန္ေအာင္ မစားရတဲ့သူေတြကမ်ားသဗ်ာဆိုေတာ့လည္း နားမလည္ၾကဘူး၊ ထမင္းဆိုတာ ဆန္ကေနခ်က္ယူရတဲ့အေၾကာင္း၊ ဆန္ဆိုတာက စပါးပင္ကေနရတယ္ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းရွင္းျပရတာေပါ့။ စပါးပင္ဆိုတာက လယ္ကြင္းထဲမွာစိုက္ယူရတယ္။ ထမင္းနပ္မမွန္တာဆိုကလည္း မစားရတဲ့ေန႔ေတြကမ်ားေနတာကို ဆိုလိုေၾကာင္း အက်ယ္တ၀င့္ရွင္းလင္းတင္ျပရေတာ့တာေပါ့။ ဒါေတာင္ နားလည္ပုံမေပါက္ၾကပါဘူး။ ေပါင္မုန္႔မရွိရင္ ကိတ္မုန္႔စားၾကေပါ့ဆိုတဲ့ အမ်ိဳးေတြၾကေနတာပဲ။

အလုပ္ကို ျမန္မာေတြဘယ္လိုလုပ္သလဲတဲ့။ ႀကိဳးစားၾကသလားတဲ့။ အင္း ေျပာရတယ္။ အမ်ားကေတာ့ မလုပ္၊မ႐ႈပ္၊မျပဳတ္လုပ္ေနၾကတယ္ေပါ့။ တုိးတက္သလားဆိုေတာ့ ႏွစ္ပိုင္းရွိတယ္။ တစ္စုကေတာ့ တိုးတက္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ တစ္ျခမ္းကေတာ့ ဆုတ္ယုတ္တယ္လို႔ ေျပာၾကတယ္။ ဘာလို႔ ႏွစ္ခုႀကီးျဖစ္ေနတာလဲတဲ့။ တစ္ဖက္က ညာေနလို႔ေပါ့လို႔။ ညာတယ္ဆိုတာဘာလဲတဲ့။ ညာတယ္ဆိုတာ မဟုတ္တာေတြ၊မမွန္တာေတြကို ေျပာဆိုတာကိုေျပာတာလို႔။ မမွန္တာေတြ၊ မဟုတ္တာေတြကို ေျပာတာ ဘုရားမႀကိဳက္ဖူးလို႔ ဖတ္ဖူးပါတယ္တဲ့။ အင္း ခက္လွပါလားကြယ္။ သူတို႔ေတြ ဘုရားမႀကိဳက္တာ အကုန္လုပ္တယ္ဆိုတာ သူတို႔ နားမလည္ၾကဘူး။

သူတို႔လည္း စားေသာက္ေနထိုင္ေရးေတြ ေမးရတာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာ မေကာင္းဘူးလို႔ သေဘာေပါက္သြားတယ္ထင္ပါတယ္။ လူေတြ အခ်င္းခ်င္း ေမတၱာတရားရွိၾက၊ထားၾကသလားတဲ့။ လူပါဆို၊ အမ်ိဳးမ်ိဳးေပါ့။ ေမတၱာတရား ေပါမ်ားတဲ့သူရွိသလို၊ ေခါင္းပါးတဲ့သူေတြလည္းရွိတာေပါ့လို႔။ ဘယ္သူေတြ ႀကီးစိုးသလဲတဲ့။ ခက္ပါ့ကြယ္။ မေမးၾကပါနဲ႔။ အလည္သာလိုက္ခဲ့ၾကပါ။ ေအာ့ႏွလုံးနာၿပီး ျပန္သြားၾကမယ္။ ကိုယ့္အိမ္ကိုျပန္ခ်င္လွပါၿပီ။ ကိုယ့္ေခါင္းကို ကိုယ္ျပန္႐ိုက္ သတိေမ့လိုက္ရေကာင္မလား။ ကိုယ့္အရပ္မွာေတာ့ ေမ့ခ်င္ရင္လည္း ရွက္ကီေလးနဲ႔ေပါ့။ ဒီမွာကလည္း ဒါေတြကမရွိေတာ့ အခက္သား။

အဲဒီမွာ "၀ုန္း"ဆိုတဲ့ အသံႀကီးနဲ႔ ေရေတြ က်ဳပ္အေပၚျပဳတ္က်။မ်က္လုံးဖြင့္လိုက္ေတာ့ စေပ့ကမိုးၿပိဳတာမဟုတ္ဘဲ အိမ္ကညီေလးက အကိုႀကီးအမူးေျပေအာင္ ေရပုံးနဲ႔ေရေလာင္းခ်လိုက္တာတဲ့။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Tokio Hotel - Forgotten Children

Tokio Hotel - Forgotten Children

Just a normal day
Streets turn into graves
Traces have been removed
The search was disapproved
So cold the night
The weak ones lose the fight
Too many of them out there
Noone seems to care

Lost and so alone
Born but never known
Left all on their own
Forgotten children
We'll never hear a name
They carry all the blame
Too young to break the chains
Forgotten children

They see, they feel, believe
Just like we do
They're laughing, and crying
Wanna live here
Like me and you

Eyes without light
Too tired of good-byes
Never felt embraced
And frightened of every face
A life in disguise
Hope forever died

Lost and so alone
Born but never known
Left all on their own
Forgotten children
We'll never hear a name
They carry all the blame
Too young to break the chains
Forgotten children

They see, they feel, believe
Just like we do
The're laughing and crying
Wanna live here
Like me and you

It shouldn't really be that way
It shouldn't really be that way

We see, we feel, believe
Just like you
We're laughing and crying
Wanna live here
We see, we feel, believe
Just like you
We're laughing and crying
Wanna live here
Just like you

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

မွန္

ျဗဳန္းကနဲ မွန္ထဲကို ေသေသခ်ာခ်ာျပန္စိုက္ၾကည့္မိသည္။ ခါတိုင္းဆို မနက္လင္းတိုင္း ဒီမွန္ေရွ႕ မ်က္ႏွာသစ္ေနက် ပံုမွန္အတိုင္း ကိုယ့္မ်က္ႏွာကိုေတာင္ေသခ်ာမၾကည့္ျဖစ္ဘဲ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးသြားတာပါပဲ။ ဒီေန႔မနက္က်မွ ခုလိုမွန္ထဲ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာျပန္ၾကည့္မိတာ ဒါပထမဆံုးပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ . . . . . .

မိုးလင္းလင္းခ်င္း သြားမတိုက္ ၊ မ်က္ႏွာမသစ္ဘဲ အိမ္ေရွ႕က လဟာျပင္ထဲ ေလသန္႔သန္႔ကို႐ႈလိုက္ရမွ သူ႔အက်င့္က။ ၿပီးေတာ့မွ သြားတို္က္မ်က္ႏွာသစ္သည္။ ဒီေဘစင္ (basin) ကမွန္ကို ေသခ်ာဂ႐ုမစိုက္မိဘဲ မနက္ခင္းေပါင္းမ်ားစြာေက်ာ္ျဖတ္လာခဲ့သည္မွာလည္း ၾကာၿပီ။ ဒီေန႔ေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ခါနီး မွန္ထဲကို အမွတ္တမဲ့ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ ကိုယ့္မ်က္ႏွာကို ကိုယ္ျပန္ေတြ႕ရသည္။ ဒါေပမယ့္ ပံုမွန္ေတာ့မဟုတ္။ က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြ ၊ က်ေနာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြမဟုတ္သလို ခံစားရသည္။ အဲဒါနဲ႕ပဲ ဒီေန႔မနက္က်မွ ဒီမွန္ထဲကို ေနာက္ထပ္တစ္ခါ ေသခ်ာျပန္ၾကည့္ျဖစ္တာပါပဲ။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္ မွန္ထဲကက်ေနာ့္ကို ၿပံဳးျပၾကည့္သည္။ သူက ျပန္ၿပံဳးမျပ။ ဟာ ! ဒါဆိုလြဲၿပီေပါ့။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မွန္ရဲ႕သေဘာက ေရာင္ျပန္ဟပ္တာပဲမဟုတ္လား။
က်ေနာ္ၿပံဳးျပရင္ မွန္ထဲကက်ေနာ္ကလည္း အျပင္ကက်ေနာ့္ကို ျပန္ၿပံဳးျပရမွာေပါ့။ ဟုတ္ဖူးလား။ အဲ - ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ အဲဒီလိုမဟုတ္ေတာ့ဘူးဗ်။ မွန္ထဲကက်ေနာ္က အျပင္ကက်ေနာ့္ကို ခပ္တည္တည္ပဲ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္ဗ်။ ႐ုတ္တရက္ ျဗဳန္းဆို က်ေနာ့္ ၾကက္သီးေတြဘာေတြထၿပီး စိတ္ထဲထိတ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ က်ေနာ္က မွန္ထဲကက်ေနာ့္ကို ေခါင္းခါျပေတာ့ ေအာင္မယ္ . . မွန္ထဲကက်ေနာ္က ေခါင္းျပန္ညိတ္ျပတယ္ဗ်။ က်ေနာ္ေခါင္းခါတာကို သူသေဘာေပါက္တယ္ေပါ့ေလ။ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္လည္း သိပ္ေတာ့ စိုးရိမ္စိတ္မရွိေတာ့ပါဘူး။ မွန္ထဲကက်ေနာ္နဲ႕ အျပင္ကက်ေနာ္တို႔ နားလည္မႈတစ္ခုေတာ့ရွိသြားၿပီလို႔ထင္လိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္က ေနာက္ထပ္တစ္ခု စမ္းၾကည့္တယ္။ အသံေပါ့ . . .
မွန္ထဲကက်ေနာ္က အသံနဲ႕ေကာျပန္ေျပာႏိုင္လားလို႔ စမ္းၾကည့္ခ်င္လာတယ္။ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္က မွန္ထဲကက်ေနာ့္ကို ၤမဂၤလာပါ ၤ လို႔ေျပာလိုက္တယ္။ အဲဒါနဲ႕သူကလည္း က်ေနာ့္ကို ၤမဂၤလာပါ ၤတဲ့ ! ဟာ - ဒါဆို မွန္ထဲကက်ေနာ္နဲ႕ စကားေျပာလို႔ရၿပီေပါ့လို႔ က်ေနာ္ေတြးလိုက္မိတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္ကဆက္ၿပီး ခင္ဗ်ားက က်ေနာ္လားလို႔ေမးေတာ့ မွန္ထဲကက်ေနာ္က ၤခင္ဗ်ားကခင္ဗ်ား ၊ က်ေနာ္က က်ေနာ္ပါပဲ ၤတဲ့။ ဒါဆိုမတူဘူးေပါ့ေနာ္ လို႔ က်ေနာ္ကျပန္ေမးေတာ့ သူက ၤအတူတူေတာ့ အတူတူပါပဲ ၊ ဒါေပမယ့္ မတူဘူးဗ် ၤလို႔ ျပန္ေျဖသဗ်။ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္လည္း နား႐ႈပ္သြားေတာ့ ခင္ဗ်ားရွင္းေအာင္ေျဖစမ္းပါဗ် လို႔ စိတ္တိုတိုနဲ႕ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေျပာလိုက္ေတာ့ - ေအာင္မယ္ သူက ရယ္သဗ်။ ၤခင္ဗ်ားကလည္း စိတ္ဆိုးတယ္ျမန္သကိုး ၊ က်ေနာ္ေျပာတာက က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားေတာ့ ခင္ဗ်ားပဲ ၊ ဒါ့ေၾကာင့္အတူတူပဲလို႔ေျပာတာ ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္က မွန္ထဲက - ခင္ဗ်ားက အျပင္ကဆိုေတာ့ မတူဘူးလို႔ေျပာတာ ၊ ရွင္းၿပီလားဗ် ၤလို႔ ခပ္ရႊင္ရႊင္အသံနဲ႕ က်ေနာ့္ကို ျပန္ေျဖရွင္းတယ္။ ဒါနဲ႕ က်ေနာ္လည္း နည္းနည္းေတာ့ အားနာသြားသဗ်။ သူေျပာတာလည္း ဟုတ္တာကိုး။အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္က သူ႔ကို ေဆာရီးပဲဗ်ာ ၊ က်ေနာ္က နား႐ႈပ္သြားလို႔ ခင္ဗ်ားကို ခပ္ရွင္းရွင္းျပန္ေျပာျပခိုင္းတာပါ ၊ စိတ္မဆိုးပါဘူး လို႔ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။ သူကေတာ့ က်ေနာ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႕ ၿပံဳးျပေနတယ္ဗ်။ ၿပီးေတာ့ သူကက်ေနာ့္ကို ေျပာျပန္တယ္။ ခင္ဗ်ား ဟိုစာတန္းေလးကို ဖတ္ဖူးလား ? ၤသင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါ ၤဆိုတဲ့စာတန္းေလးေလ လို႔ေမးတယ္။ က်ေနာ္က အင္း . . . ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔ ျပန္ေမးေတာ့ သူက ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္သဗ်။ ၿပီးေတာ့မွ အရယ္ရပ္ၿပီး ခင္ဗ်ားက အခုထိ အေတြးမပါဘဲေနတုန္းကိုးဗ်။ အဲဒီ့စာတန္းကို ခင္ဗ်ားေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္စမ္းပါဗ်။ ခင္ဗ်ားဟာ စိတ္ေကာင္းရွိသူလား ၊ စိတ္ထားမေကာင္းသူလားဆိုတာ ခုနက ခင္ဗ်ားေမးခြန္းလို ခင္ဗ်ားအေတြး႐ႈပ္သြားမွာပဲဗ်။ လို႔ ေျပာတယ္။ အဲဒါနဲ႕ က်ေနာ္ကဆက္ၿပီး သူ႔ကို ခင္ဗ်ားကလည္း တစ္ခါတည္းခပ္ရွင္းရွင္းပဲ စကားေျပာစမ္းပါဗ်ာ။ ေတြးခိုင္းမေနပါနဲ႕လို႔ က်ေနာ္ကေျပာေတာ့ သူက အင္း . . . ဒီလိုဗ်။ အဲဒီ့စာတန္းေလးက ၤသင္ေကာင္းလွ်င္ ကၽြႏု္ပ္မဆိုးပါ ၤ ဆိုေတာ့ သင္မေကာင္းလွ်င္ေတာ့ ကၽြႏု္ပ္က ဆိုးေတာ့မည္ေပါ့ ?
ဒါဆိုရင္ေတာ့ ခင္ဗ်ားစိတ္က မခိုင္မာေသးဘူးေပါ့။ စိတ္ထားေကာင္းတယ္ရယ္လို႔ မဆိုဘူးေပါ့။ က်ေနာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားကို ရဲရဲေျပာရဲတယ္။ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕မွန္ထဲကအရိပ္ ၊ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူး ။ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားစိတ္ဆိုးတို္င္း စိတ္လိုက္မဆိုးဘူး။ က်ေနာ့္စိတ္ထဲကအတိုင္း ေကာင္းေသာတံု႕ျပန္ျခင္းပဲေပးတယ္။ ဒါက်ေနာ့္ရဲ႕စိတ္ထားပဲ။ ဒါ့ေၾကာင့္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားေတာ့ ခင္ဗ်ားပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားမဟုတ္ဘူးလို႔ ဆိုတာေပါ့ဗ်။ ခင္ဗ်ားစိတ္ဆိုးတိုင္းသာ က်ေနာ္ပါလိုက္စိတ္ဆိုးရင္ က်ေနာ္က ခင္ဗ်ားရဲ႕အရိပ္ပဲေပါ့ဗ်ာ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္က က်ေနာ္ပါပဲ။ ခင္ဗ်ားကလည္းခင္ဗ်ားပါပဲ။ ခင္ဗ်ားက မွန္ထဲက က်ေနာ့္ကို ၾကည့္ၿပီး ျပဳမူဆက္ဆံလည္း ခင္ဗ်ားအတိုင္း က်ေနာ္က လိုက္မလုပ္ဘူးေလ။ က်ေနာ့္စိတ္ရင္းအတိုင္း ခင္ဗ်ားကို ျပဳမူဆက္ဆံတာပါ။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားသေဘာေပါက္ၿပီလား ၊ ခင္ဗ်ားနဲ႕ က်ေနာ့္ကြာျခားခ်က္ကို . . . . . .
ေၾသာ္ . . . က်ေနာ္သေဘာေပါက္သြားသည္။ ဒီေန႔မနက္ မ်က္ႏွာမသစ္ခင္ မွန္ထဲက က်ေနာ့္ကို စကားစျမည္ေျပာျဖစ္လိုက္သည့္အခ်ိန္ကစၿပီး ေနာက္ေန႔မနက္တိုင္း မွန္ထဲကက်ေနာ့္ကို က်ေနာ္ ေလးစားစြာ ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာျဖစ္သည္။ သူကလည္း သူ႔မူအတိုင္း က်ေနာ့္ကို ခပ္ျမဴးျမဴးအသံျဖင့္
ၤၤခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ကို ခင္ဗ်ားလို႔ မသတ္မွတ္ေတာ့ဘူးလား ၤၤလို႔ေမးတိုင္း က်ေနာ္က ၤဘာသတ္မွတ္စရာလိုေတာ့လို႔လဲ ၊ ခင္ဗ်ားကခင္ဗ်ား ၊ က်ေနာ္ကက်ေနာ္ပဲဟာ မွန္ထဲကအရိပ္လို အျပင္ကလူကေကာ လိုက္လုပ္တတ္လို႔လား ၤလို႔ ျပန္ေျဖလိုက္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္စလံုးသေဘာက်စြာျဖင့္ ညီတူညီညာဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္လိုက္ၾကသည္မွာ က်ေနာ္တစ္ေယာက္တည္း မွန္ၾကည့္ရင္း ရယ္ေနသလားေအာက္ေမ့ရေအာင္အထိပင္ . . .။

နယုန္မိုး

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ရီစရာ ေမာစရာ ဟာသမ်ား (၂)

ေခါင္းေတြကိုစားလို႔.....

စာေမးပြဲတစ္ခုတြင္ မွား၊မွန္ ေမးခြန္းအမ်ိဳးအစားမ်ားကိုသာေမးေလသည္။
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္သည္ ပိုက္ဆံအေၾကြေစ့တစ္ေစ့အားေျမာက္ကာ အေျဖမ်ားအားခ်ေရးေလသည္။
ပေရာ္ဖက္ဆာက စဥ္းစားေလသည္။
- သူကေတာ့ အရင္ဆုံးၿပီးေတာ့မွာပဲ။
စာေမးပြဲအခ်ိန္ျပည့္သြားေလသည္။
က်န္ေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အေျဖမ်ားေရးၿပီး၊ အေျဖစာရြက္ အပ္ကာထြက္သြားေသာ္လည္း ယင္းေက်ာင္းသားမွာ အေၾကြေစ့အားဆက္၍ေျမာက္ေနဆဲပင္ျဖစ္ေလသည္။
ပေရာ္ဖက္ဆာသည္ စိတ္တြင္ မ႐ိုးမ႐ႊျဖစ္လာကာ၊ ေက်ာင္းသားအားေမးေလသည္။
- မင္း ေမးခြန္းအားလုံးကို ေျဖၿပီးၿပီမဟုတ္လား။
- ဟုတ္ကဲ့ေျဖၿပီးပါၿပီ။
- ေအး ဒါဆို ဘာဆက္လုပ္ေနတာလဲကြ။
- အေျဖျပန္စစ္ေနတာခင္ဗ်။


ေမာင္ေခၚရာလိုက္ခဲ့ေတာ့.....

အမ်ိဳးသမီးမွ သူမ၏ အမ်ိဳးသားကိုေျပာသည္။
- တို႔လည္းေနာ္ ဘယ္မွလည္း မထြက္ျဖစ္၊ မသြားျဖစ္ဘူးေနာ္။
- ေအး၊ မနက္ျဖန္ခါ အမိႈက္ပစ္သြားမယ္၊ မင္းကိုငါနဲ႔အတူေခၚမယ္ေနာ္။

ကိုယ့္ကေလးက်ေတာ့သိတတ္လိုက္တာ...

- မိန္းမေရ၊ တို႔ကေလးဘယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိတာလဲကြ။
- ႏွစ္ေယာက္ေလ။
- အခန္းထဲမွာ ေျခာက္ေယာက္ျဖစ္ေနပါ့လား။
- ေအာ္ သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းေလးေတြ ေရာက္ေနတာ။
- ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး တို႔ကေလးနဲ႔ တစ္ျခားကေလးကို ခြဲရမွာလဲကြ။
- ေအာ္ က်မ အမွတ္အသားလုပ္ထားတယ္။ ထိပ္ကြက္ၿပီး အနီေရာင္ေဆးဆိုးထားတာက တို႔ကေလးေတြ မဟုတ္ဘူး။

အေပါင္းအသင္းေကာင္းဆိုတာဒီလို..

- အမ်ိဳးသမီး အေပါင္းအသင္းမ်ား
မိန္းမတစ္ေယာက္သည္ ညအိမ္ျပန္မအိပ္ဘဲ၊ မနက္လင္းခါမွ အိမ္ျပန္ေရာက္လာကာ ညက သူငယ္ခ်င္းမ တစ္ေယာက္ထံတြင္အိပ္ခဲ့သည္ဟု ေျပာေလသည္။
ေယာက္်ားမွ မိန္းမႏွင့္ အခင္မင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္းမ ၁၀ ေယာက္ထံသို႔ ဖုန္းဆက္ကာ ေမးျမန္းေသာအခါ - ၁၀ ေယာက္လုံးသည္ ညတုန္းက သူမတို႔ဆီတြင္ အိပ္မသြားပါဟု ေျဖၾကေလသည္။
- အမ်ိဳးသား အေပါင္းအသင္းမ်ား
ေယာက္က္်ားတစ္ေယာက္သည္ ညအိမ္ျပန္မအိပ္ဘဲ၊ မနက္လင္းခါမွ အိမ္ျပန္ေရာက္လာကာ ညက သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ထံတြင္အိပ္ခဲ့သည္ဟု ေျပာေလသည္။
မိန္းမမွ ေယာက္်ားႏွင့္ အခင္မင္ဆုံး သူငယ္ခ်င္း ၁၀ ေယာက္ထံသို႔ ဖုန္းဆက္ကာ ေမးျမန္းေသာအခါ - ၅ ေယာက္မွ သူတို႔ထံတြင္အိပ္၍ ျပန္သြားၿပီးဟုေျဖၿပီး၊ က်န္ ၅ ေယာက္က ယခုဖုန္းဆက္သည္ အခ်ိန္ထိ သူ႔တို႔ဆီတြင္ရွိသည္ဟု ေျဖၾကေလသည္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ေယာက္်ားဘသား လူကေလးမ်ားသို႔ ... .. .

ျမန္မာဘေလာဂ့္ တစ္ခုကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေယာက္်ားေလးေတြကို ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့၊ ျဖစ္လဲျဖစ္သင့္တဲ့ အယူအဆေလးေတြ အေတြးအေခၚေလးေတြ ဖတ္ရေတာ့ ကၽြန္ေတာ္္ အမၾကီးတစ္ေယာက္ဆီကေန ရဖူးတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ခုကို ျပန္မွ်ေဝလိုက္တယ္။
ထူးဆန္းတာ တစ္ခုကိုလဲ သတိထားမိရဲ႕။ ကၽြန္ေတာ့္ကို ကဗ်ာေပးဖတ္တာကလဲ အမၾကီးပဲ၊ ဘေလာဂ့္မွာေရးထားတာလဲ အမၾကီးပဲေလ။ (ငယ္ရင္လဲငယ္အံုးမွာပါ၊ ေသခ်ာမသိလို႔ေနာ … စိတ္ဆိုးနဲ႔ :P) ဒီကဗ်ာကို အရင္ခံစားတုန္းက (ပထမဆံုးဖတ္ရတုန္းက) ခ်ေရးထားတာေလးေတြပါ ဒီပို႔စ္မွာထည့္ေပးလိုက္တယ္။ စိတ္ဝင္တစား ေဆြးေႏြးထားတဲ့ ပို႔စ္က ဒီမွာဖတ္ပါ။

“လူကေလးမ်ားအလိုရွိသည္”
ထက္ျမက္ေသာ၊ ေစတနာအသာရွိေသာ လူကေလးမ်ား
ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ အားေကာင္းေမာင္းသန္မ်ား
ဘာမဆို ေက်ာ္နင္းေအာင္ျမင္ဖို႔ စြမ္းသူမ်ား
ထိုသူမ်ားအား အခ်ိန္တိုင္း နာရီတိုင္း အလိုရွိသည္။
အားနည္းသူကို အလိုမရွိ၊ အက်ိဳးမျပီး အခ်ည္းႏွီးျငီးတြားေနသူ
အခက္အခဲမ်ားကို ပံုၾကီးခ်ဲ႕သူ
‘ ငါမတတ္ႏိုင္ဘူး ‘ ယင္းစကားလံုး လက္စြဲသံုးသူမ်ား အလိုမရွိ
‘ ငါၾကိဳးစားမယ္ ‘ ထိုျမင့္ျမတ္ေသာ စကားတစ္ခြန္းသာ အလိုရွိသည္။
လုပ္စရာရွိသည္တို႔ကို လုပ္၊
အမွန္တကယ္ စြဲျမဲသဒၶါ ဇြဲရွိလွ်က္သာလုပ္၊
လုပ္ေရးေဆာင္တာကို ခြန္အားဗလႏွင့္လုပ္ကာ
ၾကိဳးပမ္းလွ်က္သာ ထမ္းေလာ႔။
တာဝန္ဟာ ခက္ခဲေစကာမူ
ကံမေကာင္းဟူ၍ မမွတ္ယူလင့္၊
သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေသာ ေဆာင္ၾကဥ္းစရာျဖစ္လွ်င္
သန္႔ရွင္းျဖဴစင္ေသာ မေနာႏွင့္ေဆာင္ရြက္ေလာ့။
အလုပ္ရံု၌ျဖစ္ေစ၊ လယ္ကြင္းထဲ၌ျဖစ္ေစ
စားပြဲ၌ျဖစ္အံုး၊ ေရာက္ေလသမွ်ေနရာတိုင္း
သင္တို႔၏ အားထုတ္မႈ၌သာ
ႏိုင္ငံကံၾကမၼာ တည္ေနပါတယ္ လူကေလးတို႔။ ။

ကိုယ္တိုင္က အဲဒီလို လူငယ္တစ္ေယာက္ မဟုတ္တာကေတာ့ ေသခ်ာတယ္။ “အက်ိဳးမျပီး အခ်ည္းႏွီးျငီးတြားေနသူူ၊ အခက္အခဲမ်ားကို ပံုၾကီးခ်ဲ႕သူ၊ ‘ ငါမတတ္ႏိုင္ဘူး ‘ ယင္းစကားလံုး လက္စြဲသံုးသူ” အဲဒီမွာတင္ စာေမးပြဲက်တယ္ဗ်ာ။ လူက အပ်င္းေရာဂါ စြဲေနေပါ႔။ ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ္တိုင္ အားမရတာေတြ၊ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈေတြ အားနည္းတာေတြနဲ႔ေလ။ အခ်ိန္အားရျပီေဟ့ဆိုလဲ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္း ကိုယ့္ေကာင္းေၾကာင္း ေျပာရတာ အေမာပဲ။
တစ္ကယ္က ကၽြန္ေတာ္တို႔ အသက္အရြယ္ဆိုတာ တစ္ကယ့္ အားေကာင္းေမာင္းသန္၊ အရာရာကို စိတ္ဝင္စားျပီးေတာ့ ကဲလုပ္လိုက္ၾကမယ္ေဟ့ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးနဲ႔ တက္ၾကြတဲ့ လူငယ္ေတြ ျဖစ္ရမယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ ကမာၻ႔လူငယ္ေတြၾကားမွာ တို႔တေတြလဲ ရင္ေဘာင္တန္း လက္ခေမာင္းခတ္ေနရမွာ။ ကိုယ္တိုင္အရကေတာ့ အားရစရာမရွိဘူးဗ်။ ငါမေကာင္းတာနဲ႔ သူမ်ားမေကာင္းဘူး ေျပာလိုတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီေန႔ ဒီအခ်ိန္မွာ အားရစရာ အားက်စရာ လူငယ္ေတြလဲ ျပည့္လို႔။ ဒါေပမဲ့ အားမနာပဲ ေဝဖန္ၾကည့္ရရင္ေတာ့ အမ်ားနဲ႔ ရင္ေဘာင္တန္းရေအာင္ဆိုရင္ ေရအတြက္က နည္းေနသလိုပဲ။ သိသေလာက္ကေတာ႔ ေရာင္ဝါးေတြနဲ႔ ေဘးထိုင္ဘုေျပာေတြ၊ အနာဂတ္ဆိုတာ ေနာက္ေဖးလမ္းၾကားက ဘိလယက္ခံုေလာက္ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းပံုမေပၚဘူး။ ဒါေတြက ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း သက္တူရြယ္တူခ်င္း ကိုယ္ကျပန္ျပီး မေကာင္းေျပာေနတာ။ (အဲဒါေၾကာင့္ ၾကိဳေျပာထားသားပဲ သူမ်ားမေကာင္းေၾကာင္းဆို ေမာေနေအာင္ေျပာတယ္လို႔။)
လူၾကီးေတြကေတာ့ ေတာင္းဆိုကုန္ေပါ႔။ လူငယ္ေတြ၊ တန္ဖိုးရွိတဲ့ လူငယ္ေတြ လိုခ်င္သတဲ့။ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ သူတို႔ကလဲ ငယ္ခဲ့ဘူးတယ္။ တို႔ေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကို နားလည္မွာပါ။ အားမလို အားမရနဲ႔ ၾကိဳးစားၾကစမ္းပါလို႔ ေျပာယူေနရတဲ့ အဆင့္ကိုေတာ႔ ေရာက္ေနလို႔ ျဖစ္မွာေပါ႔။ သူတို႔ အားမရခဲ့တာေတြကို တို႔တေတြနဲ႔ ျဖည့္ဆည္း၊ အင္း… တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ငါတို႔ကလဲ ပခံုးေျပာင္းဖို႔နီးနီးလာေတာ့ အမႈိက္ေတြပဲ ေပးမလား၊ ေနာက္က (တို႔ေတြက) လူငယ္ေခၚရမဲ့သူေတြကို လက္ေဆာင္ေကာင္းေကာင္းပဲ ေပးမလား။ လက္ေဆာင္ေကာင္းေကာင္း ဆိုရင္ေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဘူးတဲ႔ သီခ်င္းစာသားတစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္အတြက္ ဆိုရေတာ႔မွာပဲ။
ထိုင္ေနလို႔ေတာ႔ ဘာမွျဖစ္မလာဘူး……

သုခမိန္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ပန္း၀င္ခြင့္မရသူ

ေျမးေလး ဖြား အေမြေပးခ်င္ျပီေျပာေတာ့
ရွက္ရွက္နဲ႔ရီရင္း
ဖြား အသက္ရွည္ေစခ်င္လို႔ပါ အေၾကာင္းျပ . . . . .
လူေလး အေမ စိတ္ေအးခ်င္ျပီ ဆိုလာေတာ့
မခ်ိျပံဳးနဲ႔ ရယ္ျပီးျပံဳးျပ
အေမက ၾကည္ႏူးဖြယ္ရာ အျပံဳးနဲ႔
ငါ့သားက အ သံုးလံုးမွ မေက်ပဲတဲ့ . . . . .
ညီ ညီမေတြကလည္းတီးတိုးဆို
ကိုကို လူပ်ိဳၾကီးလုပ္မွာလားတဲ့ . . . . .

ဟား . . . . ေလာကၾကီးကိုက မတရားတာပါကြယ္
ငါခ်စ္ သူခ်စ္ အတူခ်စ္ၾကသူေတြၾကားမွာ
ဘာ့ေၾကာင့္မ်ား သူျပန္မခ်စ္သလဲကြယ္
အတူရွိလည္း လြမ္း . . . အတူမရွိလည္း လြမ္း
တမ္းတေနရခ်ိန္ ခ်ည္း . . . . .
ေျခလွမ္းလွမ္းတိုင္းလည္း အရာမထင္
ျမတ္ႏိုးမွဴ႕ေတြ သူမျမင္လို႔မ်ားလား
ေ၀ေ၀၀ါး၀ါးနဲ႔ ေတြးမရ
ေၾသာ္ . . . . .
တကယ္တမ္းက်ေတာ့
ငါက ပန္း၀င္ခြင့္မရတဲ့ ေျပးသူ ။ ။ ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ဘလြတ္ရႊတ္တေမးခြန္းမ်ား

အခ်ိန္ . . .
အခ်ိန္ဆိုတာ ဘာလဲ ?
အိုင္းစတိုင္းရဲ႕ သေဘာတရားအရ ႏိႈင္းရႏိႈင္းမဲ့သေဘာလား ? သူ႔ကိုဘာနဲ႕ႏိႈင္းရမလဲ ။ လူ႔ဘ၀ရဲ႕သက္တမ္းတစ္ခုလား ? အေဆာက္အအံုတစ္ခုရဲ႕ သက္တမ္းလား ? သမိုင္းျဖစ္စဥ္တစ္ခုရဲ႕ သက္တမ္းလား ? ကမာၻႀကီးရဲ႕ သက္တမ္းလား ? . . . . . . လား ? ဘာလဲ ?

အလင္းထက္ျမန္တာ သီအိုရီအရမွာ မရွိတဲ့ -
ဒါေပမယ့္ စိတ္ကေကာ . . . ? သူက အလင္းထက္ပိုျမန္သလား ? အလင္းနဲ႕ႏိႈင္းလို႔လား ?
စိတ္ကေကာ ဘယ္သူ႔စိတ္ကပိုျမန္သလဲ ? သူ႔စိတ္နဲ႕သူ႔ကိုယ္နဲ႕ မခြဲမခြာအတူတူရွိေနရဲ႕လား? ဒါကေတာ့သိပ္မထင္ဘူးေနာ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကေျပာတယ္ေလ. . .
ၤဟင္း . . . မင္းစိတ္ကဘယ္ေရာက္ေနလို႔လဲ တဲ့ . . .

လူဟာ ရယ္စရာသတၠ၀ါလား ? သနားစရာသတၠ၀ါလား ? ေၾကာက္စရာသတၠ၀ါလား ? မသိက်ိဳးကၽြန္ျပဳထားရမယ့္အရာလား ? ဒါေပမယ့္တစ္ခ်ိဳ႕က လူဟာလူပါပဲ တဲ့။

အေျဖရွိၿပီးသားပုစာၦေမးခြန္းနဲ႕ အေျဖလံုး၀မရွိတဲ့ေမးခြန္းပုစာၦကို ဘယ္လိုသေဘာရလဲ ? ပထမေမးခြန္းက အဓိပၸါယ္ရွိသလား? ဒုတိယေမးခြန္းက အဓိပၸါယ္ရွိသလား? ေမးခြန္းတိုင္းဟာ အေျဖကိုလိုအပ္သလား? အေျဖမရွိတဲ့ေမးခြန္းကေကာေမးဖို႔လိုအပ္သလား?

လုပ္ခ်င္တဲ့အရာကိစၥနဲ႕ လုပ္သင့္တဲ့ကိစၥအလုပ္မွာ ဘယ္ဟာက ပိုအေရးႀကီးသလဲ ? လုပ္ခ်င္တာလုပ္တာေကာင္းသလား ? လုပ္သင့္တာလုပ္တာေကာင္းသလား ?

ခံစားခ်က္မဲ့ေနတဲ့အတိတ္နဲ႕ ခံစားခ်က္ျပင္းထန္တဲ့အတိတ္တို႔ႏွစ္ခုမွာ ဘယ္ဟာကို မွတ္ဥာဏ္ထဲမွာ သိမ္းထားသင့္ၿပီး ဘယ္ဟာကို ေမ့ပစ္လိုက္သင့္သလဲ ?
အတိတ္ဆိုတာ တကယ္ရွိသလား ? မေန႔က ရွိေနခဲ့သလား ? အခုေကာ ရွိေနတုန္းပဲလား ? မေန႔ကနဲ႔ ဒီေန႔နဲ႕ အတူတူပဲလား ?

မသိေသးတဲ့သူက ေမးခြန္းေတြမ်ားတတ္ၿပီး သိၿပီးသားလူက ႏႈတ္ဆိတ္တယ္တဲ့။ ဒါဆို စကားမ်ားၿပီး အေမးအျမန္းထူတဲ့ပညာရွင္ေတြက သိပ္မသိေသးဘဲ ႏႈတ္ပိတ္တိတ္ဆိတ္နားေထာင္ေနတဲ့သူက ပညာရွိေပါ့ေနာ္!

သူတပါးခံစားရတာကိုၾကည့္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ခံစားရတာကို ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ရွိတယ္တဲ့ . . . ဒါဆို ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္မရွိတဲ့သူေတြက သူတပါးခံစားရတာကို ကိုယ္တိုင္လိုက္မခံစားတာေပါ့ေနာ္ . . . အဲဒါဆို ကိုယ္ခ်င္းစာနာစိတ္ရွိတဲ့သူျဖစ္ခ်င္လား ? မရွိတဲ့သူျဖစ္ခ်င္လား ?

လူဆိုးလူမိုက္နဲ႕ လူေကာင္းလူေတာ္ဆိုတာ ဘယ္လိုခြဲရသလဲ ? လူတစ္ေယာက္တည္းမွာေကာ တစ္မ်ိဳးတည္းရွိေနတာလား ? ဒီလူဟာ လူဆိုးလူမိုက္ ၊ ဒီလူဟာ လူေတာ္လူေကာင္းဆိုတာရွိႏိုင္ရဲ႕လား ? အဲဒါကေကာ အခ်ိန္အပိုင္းအျခားနဲ႕ဆိုင္မလား . . . ?

ပ်င္းတဲ့လူနဲ႕ တက္ၾကြတဲ့လူကိုေကာ ခြဲျခားလုိ႔ရလား ? ရွင္သန္ေနတုန္း (အားလံုးနဲ႕ဆိုင္ေသာ) အလုပ္ေတြလုပ္ေနၿပီးမွ ေသသြားတဲ့လူေတြလား ? ဒီလိုဒီလိုပဲ စားလိုက္အိပ္လိုက္ ထိုင္ခံုတစ္လံုးမွာ စာအုပ္ေပါင္းစံုဖတ္ၿပီး ေသသြားတဲ့လူကိုလား ?
မေရရာမေသခ်ာတဲ့ဘ၀ကို (သို႔မဟုတ္) ဒီဟာတစ္ခုကို (ဘယ္ဟာပဲျဖစ္ျဖစ္ေပါ့ဗ်ာ) ဦးတည္စဥ္းစားၿပီး ဆံုးျဖတ္လုပ္ကိုင္မွာလား ? ဒါမွမဟုတ္ ဘာသာတရားကိုစြဲကိုင္ၿပီး (စဥ္းစားေတြးေခၚၿပီး) တန္ဖိုးရွိလွပါၿပီဆိုတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္ကိုင္ၿပီး နာမည္မေသ - ဘ၀မေသတဲ့အရာေတြကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး ဆက္သြားေနဦးမွာလား ?

က်ေနာ္ကေတာ့ သိပ္မထင္ပါဘူးဗ်ာ . . . ကဲ ! ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္လိုအေျဖထုတ္ၿပီး ဘယ္လိုစဥ္းစားရွင္သန္သြားမွာလဲ ? အခု က်ေနာ္ကေကာ (ေမးခြန္းေတြထုတ္ၿပီး) ေယာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႕စာေတြေရးေနတဲ့လူလား ? ဒါမွမဟုတ္ အေလးအနက္ေတြးေခၚၿပီး လူေတြသိေအာင္ သေဘာတရားတစ္ခုကို အေျဖရွာေနတဲ့လူလား ?
မစဥ္းစားတဲ့လူနဲ႕ စဥ္းစားတဲ့လူေကာ ဘာကြာလဲ ?
မသိဘူးဗ်ာ . . . မသိဘူးဗ်ာ . . . လို႔ေတာ့ မေျပာလိုက္ပါနဲ႕ ။

ကဲ - ေရာက္တဲ့ေနရာမွာ ခံစားေပ်ာ္၀င္ၾကည့္လိုက္ပါ။ အရာအားလံုးဟာ မရွိမျဖစ္တစ္ခုမွမရွိပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ အားလံုးဟာ ဘယ္ေရာက္သြားမွာလဲ ? ေရရာေသခ်ာရဲ႕လား ? သိပၸံပညာရွင္ေတြ ၊ သခ်ၤာပညာရွင္ေတြ ၊ တစ္ျခားပညာရွင္ေတြကေကာ ဘာေျပာလဲ ? သူတို႔ကေကာ ယံုၾကည္ေလာက္ရဲ႕လား ? ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြကေကာ ဘယ္လိုတဲ့လဲ ? သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ေကာ ဘယ္လိုထင္ၿပီး ဘယ္လိုယံုၾကည္ရွင္သန္ေနၾကလဲ ? အေလးအနက္လား ? အ႐ူးအမူးလား ?
ဟုတ္ပါၿပီ - ကဲ ! အ႐ူးအမူး အေလးအနက္ပဲဆိုၾကပါစို႔။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဘယ္ေရာက္သြားလဲ ?
ဒီကမာၻႀကီးပ်က္သုဥ္းသြားၿပီး ေနာက္တစ္ခုရွိဦးမွာလား ? ရွိလာလို႔ရွိရင္ ေနာက္ကမာၻက ပညာရွင္ေတြက ဒီကမာၻႀကီးက လက္က်န္ေလ့လာစရာေတြကိုေကာ ဆက္ရွာေဖြေလ့လာေနဦးမွာလား ? သူတို႔ေလ့လာစရာမရွိေတာ့ေလာက္ေအာင္ ပ်က္သုဥ္းသြားခဲ့ရင္ေကာ သူတို႔က ဘယ္အထိလိုက္ေလ့လာမွာလဲ ?

အခုက်ေနာ္က ဘာသာတရားအသစ္တစ္ခု တီထြင္ေနတာလည္းမဟုတ္ဘူး။ အေတြးအေခၚသစ္တစ္ရပ္ တည္ေဆာက္ေနတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ ခင္ဗ်ားတို႔ကေျပာဦးမယ္။ ငါဖတ္ေနလို႔ ငါစဥ္းစားေနတာ. . .၊ ဒါေၾကာင့္ ငါရွိေနတာပဲရယ္လို႔ေတာ့ မေျပာလုိက္ပါနဲ႕ဗ်ာ . . .

ကဲ ! အခုခင္ဗ်ားဖတ္လိုက္ရတဲ့စာပိုဒ္အစကို ျပန္မွတ္မိရဲ႕လား။ က်ေနာ္ကေတာ့ မွတ္မိမယ္မထင္ပါဘူး။ အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လူဆိုတာ ေမးခြန္းေတြကို မႏွစ္သက္တတ္ၾကပါဘူးဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားေမ့ပစ္လိုက္တာ။
က်ေနာ္ကေတာ့ ဒီလိုဗ် ၊ ခင္ဗ်ားကိုယံုတယ္။ ရွင္သန္ေနရတာကို ယံုတယ္။ ခင္ဗ်ားရွိေနတာကို ယံုတယ္။ ခင္ဗ်ားမရွိေတာ့ရင္လည္း အဲဒါကို ယံုတယ္။ လူဆိုးဆိုတာကိုလည္း ယံုတယ္။ လူေကာင္းဆိုတာေတြကိုလည္း ယံုတယ္။ အလုပ္ေတြ႐ႈပ္ေနတဲ့လူကိုလည္း ယံုတယ္။ ငပ်င္းဆိုတဲ့လူေတြကိုလည္း ယံုပါတယ္ဗ်ာ။ ေမးခြန္းေတြကို ေမးသာေမးေနတာ မေျဖလည္းရပါတယ္။ အေျဖမရွိလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ မေျဖခ်င္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ယံုပါတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားစဥ္းစားေနတယ္ဆိုတာကိုေလ . . . . . .။

နယုန္မိုး

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ေရေႏြးထဲက ဖားေလး

သူမသြားေတာ့မယ္လို႔ႏႈတ္ဆက္ရင္း ျပတင္းတံခါးကခုန္ခ်သြားတယ္
မသြားခင္မွာ သူမရဲ႕ ႏွလံုးသားကို အရင္ပစ္ခ်ခဲ့တယ္ . . .
ျမဴခိုးေတြေ၀့ေနတဲ့ ကုန္းေျမတစ္ခုမွာ သူ႔ကိုရွာေဖြေတြ႕ရွိခဲ့တယ္
သူဟာၿငိမ္သက္ျခင္းနဲ႕ ေအးခ်မ္းမႈကို ယူေဆာင္လာခဲ့တယ္ . . .

ကမာၻေလာကႀကီးဟာ ပင္လယ္ႀကီးျဖစ္သြားလိုက္
သဲကႏာၱရႀကီးျဖစ္သြားလိုက္
ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးမ်ားနဲ႕ ႐ႈပ္ေထြးလိုက္
သတၲ၀ါဆန္းေတြနဲ႕ ျပည့္ႏွက္ေနလိုက္နဲ႕ . . .

ဘာကိုဘာမွ မခံစားနဲ႕လို႔ေျပာရေအာင္ကလည္း
ဘာကိုခံစားရမွန္းမသိေအာင္ ခံစားမႈေတြမ်ားတဲ့ကမာၻႀကီးကိုး . . .
လက္ရွိကမာၻက ဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ မခံစားႏိုင္ၾကဘူး
ကမာၻႀကီးေရွ႕ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာပဲ တစ္ခ်ိန္လံုးေတြးေနတယ္ . . .
ကဲ! ဘယ္လိုလဲ ?
ကမာၻႀကီးက ပူေႏြးလာၿပီတဲ့ !!!
ေရေႏြးထဲက ဖားေလးကေမးေနၿပီ
ေျဖေတာ့ဗ်ာ . . . . . ။

နယုန္မိုး

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ရီစရာ ေမာစရာ ဟာသမ်ား

ခ်စ္တတ္လိုက္တာ....
စားေသာက္ဆိုင္တြင္ စားပြဲထိုးမွ မိန္းမလွေလးတစ္ေယာက္ေရွ႕တြင္ စာရြက္တစ္ရြက္ခ်ေပးလိုက္သည္။
"မင္းကိုျမင္ျမင္ျခင္းကိုခ်စ္မိသြားတယ္၊မင္းမရွိဘဲနဲ႔ ဘ၀မွာတစ္ေယာက္တည္းမေနပါရေစနဲ႔။ မနက္ျဖန္ ညေနစာ အတူစားဖို႔ ဖိတ္ေခၚပါရေစ။ အကယ္၍ မနက္ျဖန္ခါမွာ မင္းမအားဘူးဆိုရင္ မင္းရဲ႔ညာဖက္မွာထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္မေလးလွလွဆီကို ဒီစာရြက္ေလးကမ္းေပးပါ။"

အမ်ိဳးသမီးေတြေဘာလုံးကန္သတဲ့....
အမ်ိဳးသမီးေတြ ေဘာလုံးကန္တာေတာ့ မယုံခ်င္ဘူးကြာ။ စဥ္းစားႀကည့္ ၀တ္စုံဆင္တူ၀တ္ႏိုင္တဲ့ အမ်ိဳးသမီး ၁၁ ေယာက္ကို ဘယ္သြားရွာမွာလဲ။

အေျပာမေတာ္ေတာ့...
- ေမာင္ေရ ေနာက္တစ္ႀကိမ္သာ ေမ့ကို အနမ္းတစ္ပြင့္ေပးမယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ ေမ့ဘ၀တစ္ခုလုံးက ေမာင့္အတြက္ပါပဲ။
- သတိေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြာ။

ခႏၶာေဗဒ စာေမးပြဲမွာ....
ခႏၶာေဗဒ စာေမးပြဲတြင္ ပေရာ္ဖက္ဆာမွ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္အား ေမးခြန္းတစ္ခုေမးသည္။
- လူ႔ရဲ႕ဘယ္အဂၤါအစိတ္အပိုင္းက အခ်စ္သေကၤတအျဖစ္ ရည္ညြန္းသလဲ။
- အမ်ိဳးသမီးရဲ႕ အဂၤါအစိတ္အပိုင္းကို ေမးတာလား၊ အမ်ိဳးသားရဲ႕အဂၤါအစိတ္အပိုင္းကိုေမးတာလား။
- ဘုရားေရ- ဆရာ၀န္မွ သက္ျပင္းခ်ကာ ေျပာ၏ - တို႔ေခတ္တုန္းကေတာ့ အသည္းလို႔ပဲ ႐ိုး႐ိုးေျပာတာပါကြာ။

ဂရန္တီရွိတာပဲ...
ကြန္ပ်ဳတာဆိုင္သို႔ အမ်ိဳးသားတစ္ဦးေရာက္လာသည္။
- က်ေနာ္ မေန႔က ဒီဆိုင္က ကြန္ပ်ဴတာ ၀ယ္သြားခဲ့ပါတယ္ဗ်။
- ဟုတ္ကဲ့၊ ဘာျဖစ္လို႔ပါလဲ။
- ေလာင္သြားလို႔ဗ်။
- ျပႆနာမရွိပါဘူးခင္ဗ်။ ဂရန္တီရွိေသးတာပဲဗ်။ ဘာေလာင္သြားပါလိမ့္။
- အကုန္ေပါ့ဗ်ာ။
- အဲလိုေတာ့ မျဖစ္တတ္ပါဘူးခင္ဗ်။ ပ႐ိုဆင္ဆာ ေလာင္သြားတာလား။
- ေလာင္သြားပါတယ္။
- ဟာ့ဒစ္ေရာ။
- ေလာင္သြားပါတယ္။
- မန္မိုရီေရာ။
- ေလာင္သြားပါတယ္။
- ေမာ္နီတာေရာ။
- ေလာင္သြားပါတယ္။
- လူႀကီးမင္း၊ ခင္ဗ်ား ဘာမ်ားလုပ္လုိက္လို႔လဲဗ်ာ။
- အင္းဗ်ာ မေန႔ကအိမ္မီးေလာင္သြားတာဗ်။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ျမန္မာ့ အျငိမ့္ႏွင့္ဟာသ။

ဒီရက္ပိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္နားက ထိုင္ေနက် လၻက္ရည္ဆိုင္ေလးမွာ တီဗြီတစ္လံုးေရာက္လာတယ္။ ေရာင္းေကာင္းတယ္ ထင္ပါတယ္။ စဖြင့္ခါစတုန္းကဆို လၻက္ရည္ဆိုင္ ေခၚသာရံုေလးပါ။ေနာက္ေတာ့ ဒီဗြီဒီစက္ဝယ္တယ္။ သီခ်င္းေတြဖြင့္တယ္။ တစ္ခါတေလ အဲဒီဆိုင္မွာထိုင္ျပီး သီခ်င္းေတြနားေထာင္၊ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေလကန္လိုက္ ေဝဖန္လိုက္ေပါ႔။ ေဟာအခုေတာ့ တီဗြီတစ္လံုးပါ ထပ္ေရာက္လာျပန္ျပီ။ ဆိုင္ေလးမွာထိုင္ရတာ အပ်င္းပိုေျပလာတယ္ ေပါ႔ဗ်ာ။

ဒါေပမဲ့ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္၊ ဆိုင္ေလးက ခပ္က်ဥ္းက်ဥ္းရယ္။ တစ္ဆိုင္လံုးမွ စားပြဲက ေျခာက္လံုးေလာက္ရွိတာ။ စားပြဲတစ္ခုနဲ႔ တစ္ခုကလဲ ရုတ္တရက္ထလို႔မရဘူး။ ဟိုဘက္ဝိုင္းဒီဘက္ဝိုင္းက မလြတ္မလပ္ေလ။ ဆိုင္ရွင္မိသားစုကလဲ ၾကိဳက္လိုက္တဲ့ တီဗြီ။ တစ္ခ်ိန္လံုး ဒါပဲ ကလိေနတာ။ ရုပ္ရွင္၊ ျပဇာတ္၊ အျငိမ့္၊ သီခ်င္းမ်ိဳးစံု၊ အိုဗ်ာ… စံုလို႔ပဲေျပာပါေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္နားမွာကလဲ သူတို႔တစ္ဆိုင္တည္းရယ္။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ ဒီနားမွာကလဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္တစ္ခုတည္းေလ။ ကိုင္းကၽြန္းမွီ - ကၽြန္းကိုင္းမွီ ေပါ႔ဗ်ာ။ ေအာ္.. အေရးၾကီးတာတစ္ခု ေျပာအံုးမယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္မွာက မိန္းကေလးမ်ားတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဆိုင္မွာက မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေတာ့ ရွိေနတတ္တာပဲ။ ျပႆနာက အဲဒီမွာစတာ။
ရုပ္ရွင္ၾကည့္တယ္ ေပ်ာ္စရာဟာသကားေလးလား၊ ဘဝသရုပ္ေဖာ္လား၊ စံုေထာက္ကားလား၊ ဒါမွမဟုတ္ လူ႔ဘဝအေၾကာင္း (အလြန္အၾကဴး) ဖြဲ႔ဆိုထားတတ္တဲ့ ဦးေက်ာ္ဟိန္း ရိုက္တတ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးလား၊ ဒါမွမဟုတ္လဲ ဟိုတခ်ိန္က ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရး ၾကိဳးပမ္းၾကပံုေတြလား။ ဘယ္လို ရုပ္ရွင္ျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ရုပ္ရွင္တစ္ခုကို ၾကည့္ရင္ ဇာတ္လမ္းရွိမယ္။ သရုပ္ေဆာင္ၾကပံုေတြ၊ စကားလံုးေတြကေန ရသေတြေပးမယ္။ တစ္ကြက္ႏွစ္ကြက္ မေကာင္းရင္၊ ရိုင္းျပသြားရင္ ဇာတ္လမ္းၾကီးတစ္ခုလံုးျခံဳျပီး ေမ့ေပးလို႔ရႏုိင္ေကာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အဲဒီလိုလဲထင္တယ္။ အဲ.. ခက္တာက အျငိမ့္ဗ်။ ေသေသခ်ာခ်ာေတာ့ ျမန္မာ့အျငိမ့္ကို နားမလည္ပါဘူး။ အဆို၊ အက၊ တင္ဆက္ပံုေတြ ေကာင္းလား မေကာင္းဘူးလား ေျပာရေအာင္ကို အေျခခံမရွိတာ။ ဒါေပမဲ့ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ပရိတ္သတ္ေလ။ အားလံုးနားလည္ေနစရာ လိုမွမလိုပဲ။ တစ္ခုပဲ၊ ပရိတ္သတ္ကို ရသတစ္ခုခုနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတာ့ ေပးႏိုင္ရမယ္။ ျမန္မာ့အျငိမ့္ကို အဲဒီလိုနားလည္တယ္။ ေျမဝိုင္းအဆင့္ကေန အခုလိုစင္ျမင့္အေျခအေန၊ စင္ျမင့္အေျခအေနမွာလဲ ဒီေန႔ေခတ္ တျခားႏိုင္ငံေတြက ျပဇာတ္ေတြလို မသားနားတာ အျပစ္မွမဟုတ္တာ။ ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေနရတယ္ဟ ရွိတာေလးနဲ႔။ အဲဒီလို နားလည္ေပးလို႔ရတယ္။ ေျပာခ်င္တာက နားလည္မေပးႏိုင္တာ ရွိေနလို႔ဗ်။ ဘယ္လိုမွလဲ ခြဲျခားထားလို႔မရတဲ့ အျငိမ့္နဲ႔ဟာသ၊ ျမန္မာ့အျငိမ့္နဲ႔ ျမန္မာ့ဟာသေလ။
ဟာသဆိုတာကလဲ လူေတြအတြက္က သဲေျခၾကိဳက္။ မၾကိဳက္တဲ့လူဆိုတာကလဲ အင္း.. ခပ္ရွားရွားကိုး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ငယ္ငယ္ကတည္းက အျငိမ့္ၾကည့္သြားရမယ္ဆို ေပ်ာ္တာဗ်။ ရယ္ရတာကိုး။ လူရႊင္ေတာ္ၾကီးေတြကို ၾကည့္ရတာကိုက ျပံဳးခ်င္စရာျဖစ္ေနျပီ။ အဲ မင္းသမီးမ်ားကျပီဆိုရင္ အိပ္ခ်င္ေတာ့တာ။ ငယ္ငယ္တုန္းကလို႔သာေျပာရတာ။ မတိုးတက္ပံုမ်ား အခုထိအဲဒီလိုပဲ။ မင္းသမီးေလးက လွရင္ေတာ့ နည္နည္းၾကည့္မိသား။ ေနာက္ရွိေသးတယ္ ဘယ္ကေနဘယ္လိုၾကားဘူးတဲ့ သီခ်င္းစာသားလဲ မသိဘူး၊ မွတ္မိေနတာရွိေသးတယ္။ “ျမန္မာဆိုတာ ကမာၻေပၚမွာ အယဥ္ေက်းဆံုး တိုင္းျပည္တစ္ခုပါ”တဲ့။ ခက္လိုက္တဲ့ ခံစားခ်က္ဗ်ာ။ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ သီခ်င္းစာသားတစ္ခုလိို “ရွက္တတ္ရင္လဲေသဖို႔ေကာင္းတယ္” လို႔ပဲေျပာရမလား။ ယဥ္ေက်းပါတယ္ဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြရဲ႕၊ ေဖ်ာ္ေျဖမႈ အႏုပညာတစ္ခုကဟာသေတြမွာ ညစ္ညမ္းစကားလံုးေတြ လႊမ္းမိုးေနေလရဲ႕။ သတိထားမိသေလာက္ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူရႊင္ေတာ္ဆိုတာလဲ ခပ္ရွားရွားပဲ။ ဝါရင့္ သဘာရင့္ေတြဗ်။ သူတို႔အတြက္ ျပက္လံုးမရွားပါဘူး။ ခြင္က်က်ေလးဆိုရင္ သိျပီးသားျပက္လံုးေတာင္ ရယ္ရပါတယ္။ အခုဟာက အသစ္လဲရွား၊ ပ်က္လိုက္ရင္လဲ ေမာင္ႏွမသားခ်င္းမွ အတူျပံဳးရ ရယ္ရလို႔မသင့္ေတာ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကေရာ အဲဒါေတြနဲ႔မွ ရယ္တတ္ၾကတာလား။ မဟုတ္ဘူး၊ မဟုတ္ဘူးထင္တယ္ဗ်။ ဟာသတစ္ခုဟာ ညစ္ညမ္းဖို႔မွ မလိုအပ္ပဲ။ သူ႔ရဲ႕အဓိကအခ်က္က လူေတြကို ျပံဳးေပ်ာ္ဖို႔၊ ၾကည္ႏူးသြားေစဖို႔ေလ။ အခုေတာ့ဗ်ာ ဆိုးပလို႔ပဲေျပာရေတာ့မယ္။ေနာက္ရွိေသးတယ္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးရဲ႕ ေမြးေန႔မွာ ကျပတဲ့အျငိမ့္ဆိုပဲ။ ေတာ္ေသးရဲ႕ ရိုးရိုးလူတစ္ေယာက္အတြက္ ပြဲသာဆို ဘယ္လိုပ်က္လံုးေတြလာမလဲမသိဘူး။ အဆဲအဆိုေတြေတာင္ ပါရဲ႕ဗ်ာ။ အစတုန္းက ဒီပို႔စ္မွာ ဟာသေတြကိုပါ ခ်ေရးရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေသးတယ္။ ေနာက္ေတာ့ စာရိုက္ရတာပ်င္းတာနဲ႔ မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာခ်င္လဲ နားလည္ၾကမယ္ထင္ပ။ အဲဒီလိုဟာသေတြနဲ႔ အျငိမ့္တစ္ခုကို လၻက္ရည္ဆိုင္ ေသးေသးေလးတစ္ခုမွာ မိန္းကေလးေတြ ရွိေနတုန္း ဘယ္မ်က္ႏွာထားျပီး အားေပးရမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ အဲဒီပြဲထဲမွာဆိုရင္ေရာ ေဘးဘီကိုၾကည့္ျပီးမွ ျပံဳးရမဲ့ဟာသေတြလား။ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာ့အျငိမ့္ဆိုတာ ေနာက္ဆိုရင္ တစ္ေယာက္တည္းၾကည့္ရတဲ့ တိပ္ေခြ၊ စီဒီအဆင့္မွာ ေရာက္ေနမွာလား။ လြတ္လပ္ယဥ္ေက်းစြာ၊ ဟာသေတြနဲ႔ ၾကည္ႏူးရရင္ ပိုမေကာင္းေပဘူးလားဗ်ာ။ ဘယ္လိုပဲေျပာေျပာ အဲဒီဆိုင္မွာ အျငိမ့္ၾကည့္ရင္း ျပံဳးခဲ့ဘူးတယ္။


သုခမိန္

**ဒီပို႔စ္ကို ေရးခ်င္ေနတာ၊ စိတ္ထဲမွာ ေရးထားတာၾကာေပါ႔။ ပီစီကအဆင္မေျပတာရယ္ (သံုးရတဲ့ အခ်ိန္ကနည္းတာရယ္)၊ အြန္လိုင္းသံုးရတာ အခ်ိန္နည္းနည္းမွာ လုပ္ခ်င္တာေတြမ်ားေနေတာ့ အသစ္မတင္ပဲ ဟိုဖတ္ဒီဖတ္လုပ္ေနတာ ပိုမ်ားတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ကိုရြက္ဝါဆီမွာ ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ အျငိမ့္သဘင္ ဆိုတာကို ဖတ္လိုက္ရမွ၊ အင္း… ျပီးျပတ္ေအာင္ ေရးအံုးမွပါ ဆိုျပီးခ်ေရးျဖစ္တာပါ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ရီစရာ ေမာစရာ

အသြားမေတာ္ေတာ့ တစ္လွမ္း။

အသိမ္းအဆည္းေကာင္းပုံက ဒီလို။

Group Photo ေတာ့႐ိုက္ခ်င္ပါ့။ ဒီလိုႀကီးက်လည္း တစ္မ်ိဳးႀကီးပဲ။က်ဳပ္တို႔ ဘာလုပ္မိလို႔လဲဗ်ာ။

ကိုင္း ဒီလိုဆို ပို မရွင္းေပဘူးလား။

စားသတိ၊သြားသတိ.. သတိရွိႀကေနာ္။

ကိုင္း.. မွတ္ၿပီလား။

ဟဲဟဲ...ကိုယ့္၀မ္းစာ ကိုယ့္ဟာကိုရွာရတယ္။

အမေလး ဘုရား၊ဘုရား။

အတံု႔အလွဲ႔ေပါ့ဗ်ာ။

ဆီမရွိရင္ ျမင္းတပ္ေမာင္းမယ္။

ကားမရွိလို႔မ်ား စိတ္မညစ္နဲ႔။


ေပ်ာက္မွာဆိုးသတဲ့လား။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

အခ်စ္ႏွင့္ . . . . .

အခ်စ္ႏွင့္ တြဲဖက္မစားသင့္ေသာ အရာမ်ား . . .
အခ်စ္ႏွင့္ တြဲဖက္ဖြယ္ရာ အျမိန္အရသာမ်ား . . . ကို အစီအစဥ္ လိုက္ နံပတ္ထိုးထားပါေၾကာင္း ႏွင့္
လြတ္လပ္စြာ သေဘာကြဲလြဲခြင့္ ျပဳပါေၾကာင္း . . . .

(ကေလာင္အပိတ္ခံထားရေသာ က်ေနာ္တို႔ My e-journal ၀ိုင္းေတာ္သား ကိုဗာဘို အတြက္အမွတ္တရ )

အခ်စ္ႏွင့္ တြဲဖက္မစားသင့္ေသာ အရာမ်ား
၁) မာန
၂)သံသယ
၃) ဥစၥာပစၥည္း
၄)စြဲလမ္းစြာအခ်စ္ၾကီးျခင္း ( ကိုဗာဘို မွေက်းဇူးျပဳပါသည္ )
၅)စိတ္ဆတ္၍ အရွည္မၾကည့္ျခင္းမ်ား( အရြဲ႕တိုက္ျခင္း)
၆) တကိုယ္ေကာင္းဆန္ျခင္း

. . . . . . .? ? ? ? ?

အခ်စ္ႏွင့္ တြဲဖက္ဖြယ္ရာ အျမိန္အရသာမ်ား
၁) အလြမ္း
၂)နားလည္ ၊ တန္ဖိုးထားျခင္း
၃)ၾကင္နာယုယျခင္း
၄)ခရီးသြားျခင္း
၅)အႏုပညာရပ္မ်ားကို ခံစားျခင္း
၆)အားကစား လွဳပ္ရွားျခင္း
. . . . . .? ? ? ? ?

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

" ငံုးဥက်ဳတ္ေတြ . . . ေညပဲက်ဳတ္ေတြ " (၁)

ငါတို႔မွာကား
ကမၻာတစ္လႊား ၊ မၾကည့္အားႏိုင္
ကိုယ္သြားေသာလမ္း ၊ကိုယ့္စခန္းႏွင့္
မိမိဓေလ့ ၊ မိမိေမြ႕လ်က္
ေန႔ေန႔ညည၊ ေလွ်ာက္လွမ္းၾကသည္
ဓမၼသံေ၀ ၊ စိတ္ကိုေျဖရင္း
ေႏြေႏြမိုးမိုး ၊ ေဆာင္းႏွင့္တိုးတိုး
ေနရိုးေနစဥ္ ႏွစ္မ်ားစြာ ။ ။ ။

စာေတြဖတ္ျဖစ္ေတာ့လည္း မ်က္စိေလးနည္းနည္းက်ယ္လာသလိုပါပဲဗ်ာ ။
ကမၻာျပားျပီ စာအုပ္ဖတ္ျပီးေတာ့ Outsourcing တို႔ Off shoring တို႔ကိုသေဘာက်လွသဗ်ာ ။ အိုးမကြာ အိမ္မကြာ စီးပြားရွာလို႕လည္းရသမို႔ ငါတို႔ေတာ့ ေကာ္တာပဲလို႔ အေတြးေလးက ၀င္လာသဗ် ။အဲဒါနဲ႔ ရြာက သူငယ္ခ်င္း ေက်ာင္းဆရာကို ေျပာျပေတာ့ ျပားလည္း ျပားျပားကြာ တဲ့ ငါတို႔ကေတာ့ လံုးတာေတာင္ ယံုေအာင္ေျပာလို႔ မျပီးေသးဘူးတဲ့ ။ အင္း ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္သားလား က်ဳပ္တို႔ က ပညာေလး ျမိဳ႕တက္ျပီးသင္လာေတာ့ ေတာမေရာက္ ေတာင္မေရာက္ အေတြးေလး က အနည္အႏွစ္ ၾကြၾကြလာတယ္ထင္ပါ့ ။ ခက္တာက က်ဳပ္တို႔ တကယ္အလုပ္လုပ္မွ ရမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ ခုထိ ေ၀ေလေလထဲက မထြက္ႏိုင္ၾကေသးတာပါပဲ။ တစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ေလးလုပ္ရေအာင္ဆိုေတာ့လည္း
ေရနံဆီ မီးခြက္မွမကယ္ရင္ ညစာေတာင္ လေရာင္ရွိမွစားရမယ့္ ဘ၀မွာ
ဘယ္လိုလုပ္ျပီး High Tech ေတြက ထမင္းေၾကြးမတံုးဗ်ာ ။
အိမ္ကဟင္းစား တစ္ခြက္ရေအာင္ ေက်ာင္းမတက္ပဲ ေျမာင္းထဲမွာ ငါးပက္ေနၾကတဲ့ ကေလးေတြ၊ တစ္၀မ္းတစ္ခါးအတြက္ "ငံုးဥက်ဳတ္ရမယ္ ေည ပဲက်ဳတ္္ရမယ္ "ဆိုေနရတဲ့ ကေလးေတြ ၊ ယပ္ေတာင္ ေကာ္ကပ္ေနရတဲ့ ကေလးေတြ ၊ စားပြဲထိုးေနရတဲ့ ခ်ာတိတ္ေပါက္စေတြ ၊ အမ်ားၾကီးမွ အမ်ားၾကီး ။

" ကေလးေတြ အင္ဖက္ေကာက္တာ၊ အင္ဥေဖာ္တာက ပိုက္ဆံရတယ္ေက်ာင္ဆရာရဲ့ " လို႔ေျပာတဲ့ ရြာထိပ္နားက ကေလးေတြတစ္ျပံဳတစ္မနဲ႔ မျပံဳးရီကို သူ႕ကေလးေတြ ေက်ာင္းကိုလႊတ္ေအာင္ က်ဳပ္တို႔ ဘယ္ လို မ်ားေျပာၾကမလဲ ။ က်ဳပ္တို႔ယံုၾကည္တဲ့ ပညာကေရာ ဒီဘ၀ေတြကို တကယ္ပဲ လြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္ျပီလား။ဘယ္မွာလဲ ပညာ။ ဘယ္မွာလည္း ပညာ့တန္ဖိုး ။ သူမ်ားေတြ တစ္ဖြဖြရြတ္တဲ့ ပညာေခတ္မွာ က်ဳပ္တို႔ မြန္းတည့္ပါဦးမလား ။
ေတြးရင္လည္း ရင္ေမာပါရဲ့ဗ်ာ ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ပုပ္သိုးႏွစ္

ႏွင္းဆီရနံ႕ကို
လိုလားေတာင့္တေနဆဲ . . . . .
ႏွင္းဆီဟာ
တစ္ေန႔ထက္တစ္ေန႔
အေရာင္ ရင့္ ရင့္လာတယ္ . . . .

နယုန္မိုး

(အကိုၾကီးတစ္ေယာက္ရဲ့ ရင္တဲက စကားစုေတြေပါ့ဗ်ာ ။
Blog မွာေ၀မွ်ေပးတာပါ ။)

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ေက်းဇူးျပဳ၍ . . . . . .

ခ်စ္သူကို သတိမရတဲ့သူ ဘယ္သူရွိပါသတဲ့လဲ
ေပ်ာ္ရႊင္ေနေစခ်င္ၾကသူခ်ည္း
နီးျခင္း ေ၀းျခင္း ဆိုတာ ပညတ္ခ်က္ေတြပါပဲလို႔ ဆိုခဲ့သူေရ
ေကာင္းကင္နဲ႔ေျမလႊာလို ထာ၀ရ ေ၀းၾကရင္ေရာကြယ္ . . . .


က်ေနာ္လား . . . . . အခ်စ္ ေတာက္ ေနတယ္
ေနလို႔လည္းမေကာင္းပါခင္ဗ်ား . . . .
ရာသီကလည္း အလြမ္းကိုဆာေလာင္ေနလိုကို အျငိဳးတၾကီး
လမင္းၾကီးေတာင္ မ်က္ႏွာတစ္ဖက္၀ွက္္လို႔
စံုတြဲေတြကလည္း ေလွာင္ေျပာင္ဖို႔ မနက္ဆို အခ်ိန္မွန္
ဟယ္ . . . . ငါ့ကံပါပဲ လို႔ ပံုပံု ခ်လြန္းလို႔
အခြန္ေတာင္ ႏွစ္ဆ ေဆာင္ေနရတာလည္း ၾကာျပီ ။

က့ံကူလက္လွည့္ဆရာေရ
က်ေနာ့္ႏွလံုးသားကို ေနသားတစ္က်ျဖစ္ေအာင္ ကူပါဦး
အသစ္မျဖစ္တာ ေသခ်ာေနေပမယ့္
အခ်စ္နဲ႔ အရာရာ ေနသားတက် ျဖစ္ပါရေစ ။ ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံ၏ပညာေရး( အင္ဂ်င္နီယာပိုင္း)

က်ေနာ္ခုရက္ပိုင္း ရုံးပိတ္ရက္ကလည္းဆက္တာနဲ႔ အျပင္မွာ အခ်ိန္ကုန္တာမ်ားပါတယ္ ။ အေပါင္းအသင္းသစ္ေတြလည္းရပါရဲ့ဗ်ာ ။
က်ေနာ္တစ္ခု သတိထားမိတာက အားလံုးက ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကိုေကာင္းစားေစခ်င္ၾကသူခ်ည္းဗ် ။ က်ေနာ္သူတို႔အသံေတြကို နားေထာင္ၾကည့္တယ္ တစ္ခိ်ဳ႕ကေတာ့ အားမလိုအားမရ ၊ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း တက္တက္ၾကြၾကြ ။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ့္အသံကို ဘေလာ့ေမာင္ႏွမေတြၾကားေ၀မွ်ခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္င့ံအေရးလိုပဲ ေခါင္းစဥ္ျမင္ေစခ်င္ပါတယ္။

က်ေနာ္သတိထားမိတာတစ္ခုရွိတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က ဂ်ီတီအိုင္ေက်ာင္းဆင္းတို႔ အာအိုင္တီေက်ာင္းဆင္းတို႔ဆိုတာ ပ်ိဳတိုင္းၾကိဳက္တဲ့ႏွင္းဆီခိုင္ေတြဗ်။ အနာဂတ္ေသခ်ာျပီးသားဆိုပါေတာ့ဗ်ာ။
ေဆးေက်ာင္းသားဆိုလည္းထို႔အတူေပါ့။ ႏိုင္ငံျခားထြက္လည္း အားလံုးက ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုပါ၏ပဲ ။ ကိုယ့္ဘာသာကိုလည္း ယံုၾကည္စိတ္အျပည့္ရွိၾကတာ ဗ်။ က်ေနာ္ထင္တာမမွားဘူးဆိုရင္ ခုေနာက္ပိုင္း က်ေနာ္တုိ႔မိ်ဳးဆက္မွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေရာ သူမ်ားကကိုယ့္ကို ျမင္ၾကပံုပါ ယံုၾကည္မွဴ႕က သုညနားကပ္ကပ္လာသလိုပဲ။
က်ေနာ္တုိ႔ အခ်ိန္ေတြကုန္ ေငြေတြကုန္ လူပင္ပမ္းစိတ္ပင္ပမ္းခံျပီးေက်ာင္းေတြတက္ၾက ပညာေတြရွာၾကတာဟာအနာဂတ္တစ္ခုခိုင္မာဖို႔ဆိုတဲ့ အေတြးေတြ ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ၊ အိမ္မက္ေတြက ၈၀ ရာခိုင္ႏွဳန္းထက္ပိုမယ္ထင္ပါတယ္။ မိသားစုကလည္းထို႔အတူ ထပ္တူထပ္မွ်နီးနီးပါ။ ခုက်ေနာ္တို႔ဘာေတြျဖစ္ေနၾကပါသလဲ၊ က်ေနာ္တို႔ျမင္တာကေတာ့ တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနတယ္ထင္ပါရဲ့။ ျမန္မာေတြမညံ့ၾကတာေတာ့ အစဥ္အလာနဲ႔ကို ခ်ီျပီးေျပာလို႔ရပါတယ္။ ခုထိလည္း သက္ေသျပႏိုင္ၾကဆဲလို႔ က်ေနာ္ရိုးသားစြာ ယံုၾကည္ပါတယ္။
ခုအတိုင္းဆက္သြားၾကရင္ေတာ့ က်ေနာ္တို႔ဟာ က်ေနာ္တို႔ရဲ့ လူသားအရင္းအျမစ္ကို ေကာင္းစြာအသံုးခ်ခြင့္ ဆက္လက္ဆံုးရွဳံးေနရဦးမည္ဟု က်ေနာ္ထင္ပါသည္။ ပိုးသာကုန္ ေမာင္ပံုေစာင္းမတတ္ ေတာ့ မျဖစ္ေစ ခ်င္ လွပါ။
လ်ာရွည္တယ္လို႔ေျပာလည္းခံရမွာပါပဲ ။ က်ေနာ့္ကိုေမးခြန္းတစ္ခုေမးခြင့္ျပဳပါ။
က်ေနာ္တို႔ ဘယ္လို မ်ားပိုမိုတိုးတက္ေကာင္းမြန္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္ပါေသးလဲခင္ဗ်ာ။ အၾကံျပဳေပးၾကပါလို႔ ေလးစားစြာ ဖိတ္ေခၚအပ္ပါတယ္ ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

အခ်စ္

............ေရ လို႔
သူသူငါငါ ဟစ္ေၾကြးၾကဖူး
တမ္းတဖူးသည္
အခ်စ္ဆိုတာ . . . . .

အလြမ္းတဲ့ဗ်ာ
ေနာက္ဆက္တြဲ အရွည္ၾကီးနဲ႔ရထား
တစ္ေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ အိပဲ့ပဲ့ သြားတာခက္တယ္
က်န္ခဲ့တဲ့ . . .
မနက္ေတြ
ညေတြ
နာမ ေတြကို ဖြဖြေလးရြတ္
ႏွင္းဆြတ္တဲ့ မနက္လည္းလြမ္း
ဥၾသသံၾကားလည္းအလြမ္းပို
မိုးသည္းထဲဆို ေနလို႔ကိုမရ
ဒါ . . . .
အခ်စ္၏ ေနာက္ဆက္တြဲ က ခ ဂ ေတြေပါ့ ။ ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

"အေမ" ၊ "ထယ္ခဲ ၾကားထဲက ၾကာပန္းတစ္ပြင့္"

တာတူး အေမရဲ့ အသက္ ၆၀ႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ Post တင္တာပါ။တာတူးမွာ မဟုတ္မခံတတ္ေသာ၊ တရားမွ်တမွဴ႕ကိုျမတ္ႏိုးေသာ၊ အားနည္းသည့္ဘက္ မွန္သည့္ဘက္တို႔မွ ရပ္တည္တတ္ေသာ ဂုဏ္ယူဖြယ္ရာ မိဘမ်ားရွိပါတယ္။ သား တို႔ရဲ့ ထံုးစံအတိုင္း တာတူးက အေမကို ပိုခ်စ္ပါတယ္။ လူ႕ဘ၀ထက္၀က္က်ိဳးလာခ်ိန္အထိ လူမျဖစ္ေသးေသာ (လုဘ၀က မတတ္ေသးေသာ) တာတူးဆိုတဲ့သားတစ္ေယာက္ကို အသက္ႏွင့္ရင္း၍ေမြးဖြားေပးခဲ့ေသာ ေက်းဇူးရွင္အေမရဲ့အေၾကာင္းပါ ။
"ထယ္ခဲ ၾကားထဲက ၾကာပန္းတစ္ပြင့္" အေၾကာင္းကို မျပည့္စံုေသးေသာ္လည္း တာတူးတတ္ႏိုင္သမွ် ပံုေဖာ္ထားတာပါ။

အေမက အေျခခံပညာေရးဘက္က ေက်ာင္းဆရာမတစ္ေယာက္ပါ။ အေမ့အမည္က ေဒၚသန္းရွင္လို႔ေခၚပါတယ္ ။ငယ္ငယ္ကထဲက မဟုတ္မခံတတ္ေသာေၾကာင့္မိႏွဳတ္သီးလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အေမက သူတို႔ေမာင္ႏွမ (၇)ေယာက္မွာ သမီးဦး ျပီးေတာ့ တာ၀န္လည္း သိတတ္ေတာ့ မိဘလက္ငုတ္လယ္ယာအလုပ္ကို ဆက္မလုပ္ပဲ သူမအိမ္မက္ျဖစ္ေသာ ေက်ာင္းဆရာမ အလုပ္ကို လုပ္ခဲ့ရတာဟာ လြယ္ကူေသာလမ္းေၾကာင္းေတာ့ မဟုတ္ခဲ့ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ရြာဦးေက်ာင္းမွာ သျဂၤ ိဳလ္ ေတြ ၊ သင္ပုန္းၾကီးေတြ သင္ကတည္းက ဥာဏ္ေကာင္းျပီး စြာလည္းစြာလို႔ လူသိမ်ားတယ္လို႔ ဆရာေတာ္ၾကီးက မိန္႔ၾကားဘူးပါတယ္။ အေမက ရြာေက်ာင္းမွာ ေလးတန္းေအာင္ျပီးေတာ့ ၈ တန္းအထိကို ျမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ ေျခလ်င္သြားျပီးတက္ခဲ့ရတာေပါ့။ အေမတို႔ေခတ္တုန္းက စက္ဘီးဆိုတာကလည္း လူတန္းစားတစ္ရပ္ရဲ့ အေဆာင္အေယာင္တစ္ခုအျဖစ္ရပ္တည္ဆဲကာလပါ ။ ၉တန္း (အဲဒီေခါတ္က တန္းျမင့္ေက်ာင္းလို႔ ေခၚေသာ) မွာေတာ့ အနီးအနားမွ ျမိဳ႕ၾကီးတစ္ခုမွာ မနက္ စာပို႔ေလာ္ကယ္နဲ႔သြား ညေန စာပို႔ေလာ္ကယ္နဲ့ျပန္လာ ျပီးေက်ာင္းတက္ရတာေပါ့ ။ ျခံထဲက အသီးအႏွံေရာင္းဖို႔ ရွိရင္လည္း ေက်ာင္းလြယ္အိတ္ကို ေတာင္းထဲမွာထည့္ရြက္ျပီး ေက်ာင္းမတက္ခင္ ေစ်းေရာင္းျပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ပါ။ ပညာဆိုတာကို လိုခ်င္စိတ္ရွိလြန္းလို႔သာ ဒုကၡခံျပီးၾကိဳးစားခဲ့ရတာလို႔ အေမက သူ႔အတိတ္ကို ျပန္ေဆာင္ပါတယ္။
သူနဲ႔ေက်ာင္းသြားေဖာ္ေတြအေၾကာင္းကို ယခုအထိ အေမက မေမာႏိုင္ မပန္းႏိုင္ေျပာျပခ်င္တတ္ဆဲ။ ပိုက္ဆံရွိျပီး အနည္းငယ္ရုပ္လွေသာ္လည္း အလွျပင္ရန္ထက္ ပညာတတ္ဖို႔ စာတတ္ဖို႔သာ အားသန္ခဲ့ေသာ မိသန္းရွင္ လို႔အေမ့သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ပံုေဖာ္ၾကပါတယ္ ။
အေမက (၉)တန္းေအာင္ေတာ့ ေက်ာင္းဆရာမ၀င္လုပ္ပါတယ္။ သူမအိမ္နဲ႔ေ၀:ကြာလွေသာ ေတာစပ္ကရြာေလးတစ္ရြာမွာ တာ၀န္က်ပါတယ္ ။ အဲဒီကာလက ေခတ္ပ်က္ၾကီးဆိုေတာ့ အေမ့အိမ္က သြားေရာက္တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ သေဘာမတူပါ။ ရြာေက်ာင္းမွာပဲ ဆရာမ လုပ္ဖို႔ ေသြးေဆာင္ၾကတာေပါ့။ အေမကေတာ့ ေခါင္းမာစြာနဲ႔ ေတာကိုထြက္ခဲ့သူပါ။ ေနာက္ဆံုးက်ေတာ့ အဘိုးရဲ့ ေက်ာင္းေနဖက္ ရဲေဘာ္ျဖဴ အဲဒီေဒသေခါင္းေဆာင္က တာ၀န္ခံေပးမွ အိမ္က သေဘာတူျပီး အေမက သူ႔ဆရာမဘ၀ကို စတင္ႏိုင္ခဲ့တာပါ။ ေခတ္က မျငိမ္ေတာ့ အေမတို႔ေက်ာင္းေလးလည္း ဖြင့္လိုက္ပိတ္လိုက္ ေျပးလိုက္ပုန္းလိုက္ေပါ့။ ေတာထဲမွာတိုက္ပြဲျဖစ္ေနျပီ ေက်ာင္းလႊတ္ေတာ့ဆိုရင္ ေက်ာင္းလႊတ္ ၊ တိုက္ပြဲက နီးေနရင္ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ေအာက္ထပ္က ခုတင္ေတြ ၊ စာသင္တဲ့ စတိတ္ခံုေတြေအာက္မွာ ပုန္းရင္း ၀ပ္ရင္း သင္ၾကားခဲ့ရေသာ သူ႔ရဲ့ ဦးဆံုးအေတြ႔အၾကံဳကိုေ၀မွ်ရင္း တာတူးကိုလည္း ႏိုင္ငံေကာင္းေအာင္ လုပ္ေစခ်င္ခဲ့ေသာအေမပါ။
ဆရာမလုပ္ေနရင္းကေနျပီး အိမ္ကေရာ အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြကပါ ၀ိုင္းေျပာေတာ့မွ အေမက (၁၀)တန္းကို ညေက်ာင္းတက္ျပီးေျဖပါတယ္။ ေအာင္ေတာ့ ျပည္ဆရာအတတ္သင္သိပၼံ ၊ ေနာက္ ေမာ္လျမိဳင္ဆရာအတတ္သင္သိပၼံမ်ားကိုဆက္တက္ပါတယ္ ။
အဲ . . . . . အေရးၾကီးေသာ ေျပာစရာ တစ္ခုက်န္တာက အေဖနဲ႔ ေမာ္လျမိဳင္မွာေက်ာင္းတက္ရင္းဖူးစာစံုပါတယ္ ။ အေမက သူ႔ဆရာမဘ၀ကို မစြန္႔ခ်င္၍ အေ၀းသင္တက္ျပီး ဘြဲ႕တစ္ခု ယူပါတယ္ ။ တာတူးက တိုက္တြန္းလြန္း၍ တာတူး (၁၀) တန္းႏွစ္ေရာက္မွ အေမက B.Ed ျပန္တက္ေပးပါတယ္။ ေက်ာင္းျပီးေသာ္လည္း အေမက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို ၀ါသနာမပါလွပါ။ သူမ၏ ပညာေရးအရာရွိ ဆရာမ်ား ၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ား ကတိုက္တြန္းေသာ္လည္း အေမက သင္ၾကားေရးေပၚမွာပဲ အာရံုစိုက္ခ်င္သူပါ။
အေမက ယခုအခ်ိန္အထိ သူမ၏ တပည့္ေဟာင္းမ်ား ၊တပည့္မ်ားအေၾကာင္းကို ေျပာမဆံုးပါ။ လူနဲ့နာမည္နဲ့ တြဲျပီးမွတ္မိဆဲ ၊သတင္းနားစြင့္ဆဲ။ သူမ၏တပည့္ေဟာင္းၾကီးမ်ားကိုလည္း ယေန့အထိ အျမင္မေတာ္လ်င္ေခါင္းေခါက္တတ္ေသာ ဆံုးမတတ္ေသာ ၊တပည့္မ်ားကလည္း လိုလားစြာ ေက်နပ္လက္ခံေသာ အသိုင္းအ၀န္းၾကားမွ ေက်ာင္းဆရာမၾကီးတစ္ေယာက္ပါ။
သူကဘယ္သူ႔သား ၊ငါကဘယ္သူ႔သမီး ဆိုတာေတြလည္းမရွိ ဆရာဆံုးမတာကို ေက်ေက်နပ္နပ္လက္ခံၾကတာလို႔ အေမက သူ႕အတိတ္ကို တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း လြမ္းျပပါတယ္။
ယခုအထိ အေမ့၀န္းက်င္မွာ ဆရာမေလးေခၚသံေတြ ရွိဆဲပါ။ သူမရဲ့တပည့္ေတြကလည္း ေစ်းေရာင္းလာရင္ ဆရာမဖို႔ အသီးအႏွံ တစ္ခုခု ပါလာဆဲ၊ အေမကလည္းရွိတာ ခ်ေက်ြးတတ္ ဆဲ။သူ႔ေျမးတပည့္ေတြကို လည္းတက္တက္ၾကြၾကြ စာသင္ေပးေနဆဲ။
ဘုရား၊တရား၊သံဃာကိုမေမ့ဖို႔ ၊ကိုယ္တတ္သမွ်ကို ျဖန္႔ေ၀ဖို႔၊ ကူညီတတ္ဖို႔ ၊ကိုယ္ခ်င္းစာတရားရွိဖို႔ ၊အမွန္အမွားေ၀ခြဲတတ္ဖို႔၊ ခ်င့္ခ်ိန္စဥ္းစားတတ္ဖို႔ အေမက အျမဲဆံုးမပါတယ္ ။
အေမက သူမ ၁၉ ႏွစ္သမီးထဲက လုပ္လာခဲ့ေသာ ေက်ာင္းဆရာမအလုပ္ကို အေတာ့္ကို (အရမ္း) ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားသူ၊သံေယာဇဥ္ၾကီးသူပါ။
သူမ သက္ေစ့ပင္စင္ယူေသာ ေနာက္ဆံုးႏွဳတ္ဆက္ပြဲ ေန႔မွာ တာတူးက အေမ့ရဲ့ ဟိုးအေ၀းၾကီးတစ္ေနရာမွာပါ။ အေမငိုေနလိမ့္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္ ။လူေလးလို႔ အေမေခၚတဲ့ တာတူးက အေမ့ကို ႏွစ္သိမ့္ေပးႏိုင္တဲ့အကြာအေ၀းမွာရွိမေနခဲ့ပါဘူး။ ၀မ္းသာမ်က္ရည္ေတြက်ေနမယ့္အေမ့ကို လြမ္းဆြတ္ရင္း ဒီစာစုေလးနဲ႔ သား ကန္ေတာ့ပါတယ္အေမ ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Some Funny Pictures

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

လိမၼာျခင္းႏွင့္ မိုက္မဲျခင္း

သာယာဝတီ လယ္သမားသူပုန္ၾကီး ျပိဳကြဲသည့္ေနာက္တြင္ ဓနရွင္လူတန္းစား ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဝံသာႏုလႈပ္ရွားမႈၾကီး စခန္းသိမ္းသြားေလသည္။ တိုးတက္ေသာ ဓနရွင္ေပါက္စ ပညာတတ္ လူငယ္မ်ား ေခါင္းေဆာင္ေသာ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးၾကီး ေပၚေပါက္လာေလသည္။

အဂၤလိပ္ျဗဴရိုကရက္ အရာရွိမ်ားက “သခင္” အေခၚခံေနရခ်ိန္၊ ၎တို႔အား “ဘုရား” ထူးေနရခ်ိန္တြင္ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးဝင္မ်ားက မိမိတို႔၏ နာမည္ေ႔ရွတြင္ သခင္-သခင္မ တပ္၍ ေရးသားၾက - ေခၚေဝၚလာၾကေလသည္။ သခင္မ်ိဳးေဟ့ တို႔ဗမာဟု ေၾကြးေၾကာ္လာၾကေလသည္။ လာမည့္ေဘး ေျပးေတြ႕ ဟူသည္မွာ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးၾကီး၏ ရဲရဲေတာက္ ေဆာင္ပုဒ္တခု ျဖစ္ေလသည္။




““လိမၼာသည္ဆိုျခင္းမွာ သူရဲေဘာနည္းျခင္း၊ ေၾကာက္ျခင္း၊ ေသြးမရွိျခင္း၊ သတၱိမြဲျခင္း၊ ဒူးတုန္ျခင္း၊ တကိုယ္ေကာင္း ၾကံျခင္း၊ အေမႏွင့္ငါ မာလွ်င္ျပီးေရာဆိုေသာ စိတ္ရွိျခင္း၊ ကိုယ့္အိမ္မွ ကိုယ့္အိမ္မွတ္ျခင္း၊ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြား တစ္ခုတည္းကိုသာ ၾကည့္ျခင္း၊ ေ႔ရွလာမည့္ေဘးကို စည္းလံုး၍ ခုခံရမွန္းမသိျခင္း ျဖစ္ပါမူ၊ အို-..အခ်င္းတို႔၊ ငါတို႔သည္ မလိမၼာလိုပါျပီ။ မိုက္သာမိုက္လိုပါ၏။ ငါတို႔အား မိုက္ခြင့္ကို ျပဳၾကပါကုန္။ ငါတို႔မိုက္ပါရေစ။””
““ – ”” .. ၁၉၃၂-ခု၊ ဇန္နဝါရီလ ၂-ရက္ေန႔ထုတ္ ဒီးဒုတ္ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ-၇၊ အမွတ္ ၃၊ တို႔ဗမာ သတင္းစဥ္ မွတ္တမ္းမွေကာက္ႏႈတ္ခ်က္။




စာေရးဆရာ (ဦး) ေမာင္တင္ေရႊ ေရးသားတဲ့ “သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း” ၊ ပထမအၾကိမ္၊ ၁၉၇၆-ခု၊ ဇန္နဝါရီလ။ စာအုပ္မွ ေကာက္ႏုတ္ ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္မ်ားစြာမွ ျမန္မာ့လူငယ္မ်ား၏ လြတ္လပ္မႈႏွင့္ မတရားမႈမ်ားကို တြန္းလွန္ရန္အတြက္ စိတ္ဓါတ္ေရးရာ ခြန္အားျဖည့္ စာသားမ်ားျဖစ္ဟန္တူသည္။ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝေသာ၊ ခြန္အားအျပည့္ပါေသာ စာမ်ား၊ စကားမ်ားသည္ ေခတ္ကာလ မည္သို႔ပင္ ေျပာင္းေစကာမူ ရွင္သန္ဆဲျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ယေန႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေခတ္တြင္လည္း ယခုစကားစုေလးသည္ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝဆ၊ဲ ခြန္အားရွိဆဲ ျဖစ္ေနသည္ဟု ေတြးမိသျဖင့္ မွ်ေဝလိုက္ပါေၾကာင္း။


သုခမိန္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

အေၾကာင္းရင္းငါးခု

အာလုံးလည္း ၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၿပီ
ကုန္လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ေတြလည္း မနည္းေတာ့ဘူးေလ
တစ္ေယာက္တည္းေနတတ္ေအာင္လည္း သင္ယူမတတ္ေျမာက္ခဲ့ပါဘူး
ပထမအခ်က္ကေတာ့- မင္းပါပဲ
ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ - မင္းရဲ႕ အိပ္မက္ေတြေပါ့
တတိယအခ်က္ကေတာ့ - မင္းေျပာခဲ့တဲ့စကားေတြပါ
အဲဒါေတြကို ငါကမွ မယုံၾကည္ခဲ့တာ
စတုတၳအခ်က္ကေတာ့ - မုသားေတြေလ
ဘယ္သူမွန္တယ္၊မွားတယ္ေတာ့ အေျဖမရွာပါနဲ႔ေတာ့
ပဥၥမအခ်က္ကေတာ့ - ဒဏ္ရာေတြပါ
အဲဒါေၾကာင့္ပဲ အခ်စ္ေတြေသဆုံးခဲ့တာေပါ့။

ဒီေန႔ ငါမင္းကို အိပ္မက္ထဲမွာေတြ႔တယ္တယ္
ၿပဳံးေတာ့ျပပါရဲ႕၊ ငါ့ကိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလ
မင္းက တစ္စိမ္းေယာက်္ားေတြ ကမာၻကိုထြက္သြားၿပီပဲ
မင္းမွာလည္း အေၾကာင္းျပခ်က္ငါးခုနဲ႔ပဲေလ
ပထမအခ်က္ကေတာ့- ငါပါပဲ
ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ - မင္းရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြေပါ့
တတိယအခ်က္ကေတာ့ - မင္းရဲ႕ အခ်စ္သစ္
အဲဒါကေတာ့ ေျပာမျပလည္း နားလည္ပါတယ္
စတုတၳအခ်က္ကေတာ့ - မုသားေတြေလ
ဘယ္သူမွန္တယ္၊မွားတယ္ေတာ့ အေျဖမရွာပါနဲ႔ေတာ့
ပဥၥမအခ်က္ကေတာ့ - ဒဏ္ရာေတြပါ
အဲဒါေၾကာင့္ပဲ အခ်စ္ေတြေသဆုံးခဲ့တာေပါ့။

I. Nikolaev ၏စာသားမ်ားအားျပန္ဆိုသည္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Our World

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Buddhabrot

Buddhabrot ဆိုတာက Mandelbrot Set ကိုအထူးျပဳျပင္ထားတာပါ။

သူကို႔ နည္းနည္းေလးလွည့္ႀကည့္လိုက္ရင္ ဗုဒၶပုံေတာ္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္တူလို႔ အဲသလိုနာမည္ေပးလိုက္ႀကတာပါ။
သခ်ၤာေတြကလည္း ထူးဆန္းပါေပ့။
စာညႊန္းတယ္ပဲဆိုပါေတာ့။ ၀ီကီပီးဒီးယားမွာ ဖတ္လိုက္ရင္ ရွင္းသြားမွာပါ။
ဒီမွာသြားဖတ္လိုက္ၾကပါ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။