ႏွလုံးလွဖုိ႔ အလွဆုံးသုိ႔ (၆)

ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔၊ ေျပျပစ္ေသာ ခ်စ္ဖြယ္စကားကုိ ဆုိတတ္သူျဖစ္ဖုိ႔ လုိတယ္။ ေျပာပုံဆုိပုံ အသံေနအသံထားကအစ လွပေအာင္ ေလ့လာသင့္တယ္။

အမူအရာလွပတာလည္း ရွိတယ္။ ေျပာပုံဆုိပုံလွတာလည္း ရွိတယ္။ ေျပာပုံဆုိပုံ အသံေနအသံထားကအစ လွပေအာင္ ေလ့လာသင့္တယ္။ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာ ယဥ္ေက်းလွပမႈဟာ တန္ဖုိးထားရမယ့္အရာ ျဖစ္တယ္။

ေအးေဆးတည္ၿငိမ္ၿပီး က်က္သေရရွိတဲ့ ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာရွိတဲ့သူဟာ ခ်စ္သူခင္သူ ပုိမ်ားတယ္။
ကုိယ္အမူအရာ ႏႈတ္အမူအရာ ၾကမ္းတမ္းတာဟာ မလွပတဲ့အမူအရာျဖစ္တယ္။ ေမာက္ေမာက္မာမာ ေျပာဆုိတာဟာ မလွတဲ့ အမူအရာျဖစ္တယ္။ အမူအရာမလွတဲ့သူကုိ မဆက္ဆံခ်င္ဘူး။ ဆက္ဆံရရင္လည္း စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။

စကားအေျပာအဆုိ ၾကမ္းတမ္းတာလည္း ယုတ္ယင္းမႈ၊ ၾကမ္းတမ္းမႈျဖစ္တယ္။

”ဖ႐ုသဝါစာ“ ၾကမ္တမ္းေသာစကားကုိ မေျပာရဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ့ အဆင့္အတန္းကုိ သူေျပာတဲ့စကား၊ သူသုံးတဲ့ စကားလုံးကုိ ၾကည့္ၿပီး မွန္းလုိ႔ရတယ္။ ၾကမ္းတမ္းတဲ့စကားကုိ ဂုဏ္ယူၿပီးေျပာလာရင္ အဲဒီလူဟာ စိတ္ဓာတ္ပါ ၾကမ္းတမ္းလာမယ္။ ကုိယ္ေျပာတဲ့စကားဟာ ကုိယ့္စိတ္ဓာတ္ကုိ အမ်ားဆုံး လႊမ္းမိုးတယ္။

စကားကုိ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔ ေျပာတာလည္း ယဥ္ေက်းမႈ နိမ့္တဲ့သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ လုိတာထက္ ပုိၿပီး အသံက်ယ္ေနရင္ မေကာင္းဘူး။ တကယ္ေလးနက္တဲ့ စကားကုိ ေျပာခ်င္ရင္ မတုိးမက်ယ္ေျပာမွ ေလးနက္တယ္။

* (အလွတရားမွ အမွန္တရားသို႔ - ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက) မွ ထုတ္ႏုတ္ပါသည္။

စကားေျပာပုံဟာလည္း လူ႔ရဲ့ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးထဲမွာပါျပန္တယ္။ စကားလုံးအသုံးအႏႈန္းက စ႐ုိက္သဘာဝကုိ ထင္ဟပ္ျပတယ္။ စကားလုံး႐ုိး႐ုိးသုံးတဲ့လူရဲ့ စိတ္အေျခအေနနဲ႔ ေခတ္စကားမ်ားမ်ားသုံးတဲ့လူရဲ့ စိတ္အေျခအေနခ်င္း မတူဘူး။ ဘဝကုိ ေလးေလးနက္နက္ သေဘာထားပုံခ်င္း မတူဘူး။ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ေလးစားမႈ၊ သူတစ္ပါးကုိ ေလးစားမႈခ်င္းလည္း မတူဘူး။ ဒီႏွစ္ဦးဟာ ဘယ္အရာကုိမဆုိ ေလးေလးနက္နက္ သေဘာထားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္နဲ႔ ဘယ္အရာကုိမဆုိ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ အေပၚယံေလး သေဘာထားတတ္တယ္ဆုိတဲ့ အဓိပၸာယ္ကုိ ေဖာ္ျပေနတယ္။

* (ကိုယ္ရည္ကုိယ္ေသြးျမင့္မားေစရန္ - ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက) မွ ထုတ္ႏုတ္ပါသည္။


ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔၊ ေျပျပစ္ေသာ ခ်စ္ဖြယ္စကား၏ အဂၤါ(၇)မ်ဳိး …

(၁) “နဠ” - အျပစ္ကင္း၏။
(၂) “က႑သုခ” - နားခ်မ္းသာ၏။
(၃) “ေပမနီယ” - ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးဖြယ္ ရွိ၏။
(၄) “ဟဒယဂၤမ” - မထိခုိက္ဘဲ ခ်မ္းသာစြာ စိတ္ႏွလုံးသုိ႔ သက္ဝင္၏။
(၅) “ေပါရီ” - ေနျပည္ေတာ္သူ ၿမိဳ့ၾကီးသားတုိ႔ ေျပာဆုိတဲ့ စကားလုိ ယဥ္ေက်း၏။
(၆) “ဗဟုဇနကႏၲ” - ၾကားရသူ အမ်ားႏွစ္သက္၏။
(၇) “ဗဟုဇနမနာပ” - လူအမ်ား စိတ္ကုိ ႏွစ္သက္ ျမတ္ႏုိးသည္၏ အျဖစ္ျဖင့္ တုိးပြားေစ၏။

ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔၊ ေျပျပစ္ေသာ ခ်စ္ဖြယ္စကားကုိ ဆုိတတ္သူျဖစ္ေၾကာင္း ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြး “သာခလ်”သေဘာ(၃)ရပ္ …

၁။ “သဏွဝါစတာ” - ေျပျပစ္ေသာ စကားရွိသူ၏ အျဖစ္။
၂။ “အဖ႐ုႆဝါစတာ” - ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔သာ စကားရွိသူ၏ အျဖစ္။
၃။ “သခိလဝါစတာ” - မၾကမ္းတမ္းေသာ စကားရွိသူ၏ အျဖစ္။


ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔၊ ေျပျပစ္ေသာ ခ်စ္ဖြယ္စကား၏ ဆန္႔က်င္ဘက္အေၾကာင္းတရား(၆)မ်ဳိး …

(၁) “က႑က”
မေျပမျပစ္ အဖုအထစ္ရွိ၏။ အဆစ္၊အထုံး ရွိသလုိ၊ မေခ်ာဘူး၊ မေျပဘူး၊ ၾကားရသူ စိတ္ထဲမွာ စိတ္ခုစရာ၊ မႏွစ္သက္စရာ၊ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ဘဝင္မက်စရာ စိတ္ထဲခလုတ္တုိက္တာမ်ိဳး ျဖစ္ရတဲ့ ခံစားခ်က္သေဘာ။ သူတစ္ပါးကုိ ထိခုိက္ေစတဲ့ အေျပာအဆုိမ်ိဳး၊ နာရသူရဲ့စိတ္ထဲမွာ နာက်င္တဲ့ ခံစားမႈကုိ ခံစားရေစသည္။

(၂) “ပရက႑က”
သူတစ္ပါးနား၌ ခါးစပ္သည္။သူတစ္ပါးကုိ စပ္ပူေစတတ္၏။ ၾကားရနာရသူ စိတ္ထဲမွာ ေဒါသကုိ ျဖစ္ေစတတ္၏။

(၃) “ကကၠသ”
နားမခ်မ္းသာဖြယ္ျဖစ္၏။ ေဆြးျမည့္၏။ ၾကမ္းတမ္းခက္မာသည္။ သူတစ္ပါး မခံသာေအာင္ ေျပာတဲ့စကားဟာ ၾကားရသူရဲ့ နားထဲမွာ မခ်မ္းသာမႈကုိ ခံစားရေစသည္။

(၄) “ပရာဘိသဇၨနီ”
သြားလုိရာသို႔ သြားခြင့္မေပးဘဲ ဆူးခက္ကဲ့သို႔ အလြန္ၿငိတြယ္တတ္၏။ သူတစ္ပါးစိတ္ကုိ ထိခိုက္ေအာင္ လုပ္တတ္တဲ့ သေဘာ။ စကားေျပာရင္း အေႏွာင့္မလြတ္၊ အသြားမလြတ္ေအာင္ ေစာင္းခ်ိတ္ေျပာတဲ့ သေဘာ။သူတစ္ပါးကုိ သူလုပ္ခ်င္သလုိ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လုပ္ခြင့္ မရေအာင္၊ ဆူးခက္နဲ႔ ၿငိေနသလုိ နာလုိခံခက္ျဖစ္ေအာင္လုပ္တဲ့ သေဘာ။ သူမ်ားရဲ့ လြတ္လပ္စြာ လုပ္ပုိင္ခြင့္ကုိ တားဆီးဆြဲငင္တဲ့ သေဘာနဲ႔ စကားနာထုိးတာမ်ိဳး၊ ေစာင္းေျပာတာမ်ိဳး။ သူတစ္ပါးစိတ္ကုိ ခ်ဳပ္ခ်ယ္လိုတဲ့ သေဘာ၊ ဒါေပမဲ့ တည့္တည့္မေျပာဘူး။ ၾကားရသူစိတ္ထဲမွာ ထိခုိက္ေအာင္၊ ဒုကၡေဝဒနာ ခံစားရေအာင္ ေဒါမနႆ ျဖစ္ေအာင္ ေစာင္းခ်ိတ္ ေျပာတာမ်ဳိး။

(၅) “ေကာဓသာမႏၲာ”
သူတစ္ပါးကုိ စိတ္ဆုိးေအာင္၊ အမ်က္ေဒါသထြက္ေအာင္ ေျပာသည္။

(၆) “အသမာဟိသံဝတၱနိက”
တည္ၾကည္မႈ သမာဓိကုိ မျဖစ္ေစေသာတရား။

* ဆရာဦးဆန္းလြင္၏ “ျမတ္ဗုဒၶ၏ ကုိယ္ရည္ကုိေသြး ျမင့္မားေရးတရား (ပထမအၾကိမ္) ၊ စာ(၁၃၇-၁၄၂)” - မွ ထုတ္ႏုတ္ကူးယူပါသည္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Thought from some words (7)

အေတြးအျမင္က႑မွ စာစုေလးမ်ား အေၾကာင္း (၇)


ကၽြန္ေတာ္တို႔စာမ်က္ႏွာေလးရဲ႕ ဆိုဒ္ဘားေလးမွာ သတင္းႏွင့္အေတြးအျမင္ဆိုျပီး အေတြးစာစုေလးေတြကို ဝိုင္းေတာ္သားေတြ တင္ေလ့ရွိပါတယ္။ အေတာ္မ်ားမ်ားရွိေနျပီဆိုေတာ့ မွတ္တမ္းေလးလိုလည္းျဖစ္ေအာင္ တင္ထားတဲ့အေတြးအျမင္ေတြကို အေဟာင္းဆံုးကေနစျပီး ကၽြန္ေတာ္က ခံစားထားတာပါ။ တစ္ျခားပိုစ့္ေလးေတြကိုလည္း လင့္ခ္ေလးေတြကေန သြားဖတ္ၾကည့္လို႔ ရပါတယ္။ အပိုင္း(၁) အပိုင္း(၂) အပိုင္း(၃) အပိုင္း(၄) အပိုင္း(၅) အပိုင္း(၆)

……………………………………………………………..
21st July 2008 - To be surrounded by positive people, you first put a smile on your own face.
……………………………………………………………..
ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရးဆိုတဲ့ေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြဟာ အဲဒီ့ေကာင္မေကာင္းဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ဖို႔လြယ္ၾကပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္နဲ႔မေတြ႔ရင္ေပါ့။ တစ္ခါတစ္ေလ မေတြ႔တာၾကာျပီျဖစ္တဲ့ အေပါင္းအသင္းကို ေတြ႔ျပီဆိုရင္ “ေအးကြာ - မင္းကမွေတာ္ေသး ငါေတာ့ေန႔စဥ္ ဒီိလုိလူေတြနဲ႔ ထိေတြ႔ဆက္ဆံေနရတယ္” ဒီလိုေျပာရင္းနဲ႔ စိတ္ပ်က္မွဳကိုေဖာ္ျပတတ္ၾကတာပါပဲ၊ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိုခ်င္တဲ့ စံႏွဳန္းေတြနဲ႔ ဆံုးျဖတ္မိတဲ့ေနရာမွာ စိတ္ေစာသလို ျဖစ္သြားတတ္တာပါ။ ေရလာေျမာင္းေပးဆိုတဲ့ စကားေလးရွိတယ္မဟုတ္လား။ ကိုယ္ကလိုခ်င္ရင္ လိုခ်င္တာကိုရေအာင္ တစ္နည္းနည္းနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းေပးရတာမ်ိဳးကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ လူေကာင္းေတြရွိ(လာ)ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က ေအးစက္စက္မ်က္ႏွာၾကီးနဲ႔ ညွင္းသိုးသိုးၾကီးဆိုရင္္ ဘာေတြျပန္ရမလဲဆိုတာ ေတြးၾကည့္လို႔ရမယ္ထင္ပါရဲ႕။ ကဲ အျပံဳးေလးေတြ ဆင္ထားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေရာဗ်ာ။ ေတြးၾကည့္ခ်င္စရာ မဟုတ္လား။

……………………………………………………………..
21st July 2008 - Knowledge is Power. Power is nothing without Control. (အျခား)
……………………………………………………………..
ဗဟုသုတဆိုတာ စြမ္းအားတစ္ခုပါပဲ။ အဲဒီ့စြမ္းအားဆိုတာကလည္း ထိန္းခ်ဳပ္မွဳမရွိရင္ အလကားျဖစ္တာပါပဲ။ သေဘာကေတာ့ ဗဟုသုတဆိုတာကို လမ္းေၾကာင္းေပးႏိုင္ရင္ စြမ္းအားတစ္ခုလိုပဲ အသံုးခ်ႏိုင္မယ္ေပါ့။ ကိုအျခား ေရးခဲ့တဲ့ အေတြးအျမင္ေလးပါ။ ဒီေနရာမွာ တစ္ခါတည္းဆက္ေပးသင့္တာက ေနာက္ထပ္အေတြးအျမင္ေလးတစ္ခုပါ။
22nd July 2008 - အျခားတစ္ဖက္မွဆင္ျခင္ရန္မွ်သာ… Knowledge is not Power. Knowledge is just potential. Implementation is Power.
ကိုမာေရးသွ်င္ရဲ႕ အေတြးအျမင္လို႔ထင္ပါတယ္။ သူေျပာသလိုပဲ အျခားတစ္ဖက္ကေန ဆင္ျခင္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဗဟုသုတဆိုတာ စြမ္းအားတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး။ ဗဟုသုတဆိုတာ ကိုယ့္အတြက္ တစ္ခုခုကို ရထားလိုက္သလိုပဲျဖစ္ပါတယ္။ စြမ္းအားတစ္ခုဆိုတဲ့ အဆင့္ကိုေျပာမယ္ဆိုရင္ ထိထိေရာက္ေရာက္အသံုးခ်ႏိုင္မွဳ၊ ပူေပါင္းပါဝင္ႏိုင္မွဳေတြကသာ စြမ္းအားျဖစ္ေစတာပါ။ ဒီေတာ့ ဗဟုသုတ၊ စြမ္းအား၊ ထိေရာက္စြာ ပူးေပါင္းပါဝင္ႏိုင္မွဳ ဒါေတြကိုဆက္စပ္ၾကည့္ဖို႔ လိုလာတယ္ထင္ပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ျမန္မာေတြ ေျပာေလ့ရွိတဲ့ ပံုျပင္ဆန္ဆန္ေလးတစ္ခု ရွိပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ ေစာင္းအတတ္ကိုသင္ေတာ့ ဆရာကေမးသတဲ့ - မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေစာင္းကိုဘယ္ေလာက္ကၽြမ္းက်င္ေအာင္ တီးတတ္သလဲ။ အဲဒီမွာ တစ္ေယာက္က အနည္းအက်ဥ္းတီးတတ္တယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ လံုးဝမတီးတတ္ဘူးတဲ့။ ဒါနဲ႔ဆရာက ေစာင္းအတတ္သင္ဖို႔ ကန္ေတာ့ေၾကးသတ္မွတ္ေတာ့ အနည္းအက်ဥ္းတီးတတ္တဲ့သူက မ်ားေနပါသတဲ့။ ဒါကိုမေက်နပ္လို႔ သူငယ္ကအေမးရွိလာေတာ့့ - ဟိုေကာင္က ဘာမွမတီးတတ္လို႔ ငါသင္ရတာလြယ္မယ္။ မင္းကေတာ့ မေတာက္တေခါက္ျဖစ္ေနလို႔ ငါသင္ရတာ ပင္ပန္းမယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ပိုမ်ားေနတာလို႔ ရွင္းျပသတဲ့။

ဒီပံုျပင္ကို ျမန္မာလူငယ္ေတြ အၾကိဳက္ေတြ႔တယ္ထင္ပါတယ္။ အမ်ားစုက ဘာမွမတတ္ၾကဘူး။ သူတို႔တစ္ကယ္ေလ့လာမယ္ဆိုရင္ အကုန္အက်သက္သာေအာင္ထင္ပါတယ္။ ေနာက္တစ္ခုရွိေသးတာက အနည္းအက်ဥ္းေသာ ဗဟုသုတဆိုတာ အႏၲရာယ္ရွိေၾကာင္းလည္း မွတ္သားေလ့ရွိၾကေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ဘာမွမသိတာနဲ႔စာရင္ အနည္းအက်ဥ္းလည္း မဆိုးပါဘူးေျပာခ်င္တာပဲ။ ငါအကုန္မသိႏိုင္ေသးဘူး လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔၊ ေလ့လာစရာေတြဆိုတာ အမ်ားၾကီးပါလို႔ စိတ္မွာေတြးေနတတ္ဖို႔ပါပဲ။ ဒါဆိုရင္ ဗဟုသုတက အႏၲရာယ္ျဖစ္လာဖို႔ အေတာ္ေဝးတဲ့ေနရာမွာရွိေနမွာပါ။

တကယ္လို႔ ဗဟုသုတသာ မရွိဘူးဆုိရင္ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို (ကိစၥတစ္ရပ္ကို) ထိေရာက္စြာ အသံုးခ်ႏိုင္မွဳ၊ ပူးေပါင္းပါဝင္ႏိုင္မွဳဆိုတာေတြရဖို႔ မလြယ္ဘူးမဟုတ္လား။ အဲဒီလိုသာဆို ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ တစ္ဦးခ်င္းစြမ္းအင္၊ အေပါင္းအစုစြမ္းအင္၊ ႏုိင္ငံ့စြမ္းအင္ဆိုတာ ေဝးေနအံုးမွာပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ ဗဟုသုတဆိုတာကို ရႏိုင္သေလာက္စုေဆာင္းပါ။ ေနာက္ျပီးရင္ ကိုယ့္အသိစိတ္ေလးနဲ႔ ဗဟုသုတဆိုတာကို ထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ထိထိေရာက္ေရာက္ အသံုးခ်ႏိုင္ေအာင္ ပူးေပါင္းပါဝင္ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရမွာပါပဲ။ ဒါမွလည္း ကိုယ့္ရဲ႕စြမ္းအင္ဆိုတာ အားေကာင္းလာမွာေပါ့။ စဥ္းစားမိတာပါ။


သုခမိန္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Let's Do it, again!

“တစ္ခ်ီတေမာင္း”

ဒီမွာ ဒီမွာ
ဟိုနားတစ္စု ဒီနားတစ္စု
သနားစဖြယ္မ်က္ႏွာ အစုေတြရဲ႕အသံ
ေဟာဟို႔ မိုးလံုးညံေတြနဲ႔ကြာသလိုပဲ။

ပူတယ္ဆိုတဲ့မီးကို
သက္ၾကီးဆရာအိုတို႔အလစ္
ခိုးလို႔ ဖ်စ္ၾကည့္ဖူးသလိုပ -
တစ္ေန႔တစ္ရက္ေတြရဲ႕
အေမာဆို႔ ထမင္းတစ္နပ္ကို
မင္းတို႔ ဖ်စ္ညွစ္ၾကည့္ၾကပါအံုး။

ၾကိမ္မီးအံုးသလုိဆိုတာေတာ့
ၾကာပါေပါ့ကြယ္ -
မီးထေတာက္ဖို႔အေရး
ေလမ်ားမ်ားေသြးမွဆိုျပီး
ေလညာအရပ္မွာ အခ်စ္မသင့္ၾကစမ္းပါနဲ႔။

အို- ပညာတတ္ရြာသားအေပါင္းတို႔
ခပ္ျပားျပားကမာၻကေန
ခပ္လံုးလံုးပဲရွိေနေသးတဲ့
ခပ္တံုးတံုးစိတ္ဓါတ္တို႔ကို
အေရးဆို -
အေရးဆိုတတ္ေအာင္ပ
သင္ၾကားလို႔ေပးၾကပါအံုး။

တစ္ခ်ီတေမာင္းတိုင္းမွာ
ေကာက္ရိုးမီးျဖစ္ေနရတာ
ဉာဏ္နည္းလို႔ - လို႔ဆိုရင္
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္ နားလည္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။…..။

သုခမိန္ (image link)

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

အယူခံ

image link

အယူခံ

မတန္ဘူးဆုိတဲ့စိတ္တစ္ခုနဲ႔

မာနဆိုတဲ့ရုပ္တုတစ္ခု

တမင္တကာထုဆစ္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးေမာင္။

ပင္ျမင့္ကိုမွမွန္းတတ္တဲ့

ပန္းသဇင္လုိဟန္ေရးျကြယ္ျပီး

အေ၀းကေနမာန္၀င့္ထည္ခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးေမာင္။

ေလအေ၀့မွာ အလုိက္သင့္ေမ်ာ

ရြက္၀ါတုိ႔ရဲ႕ သေဘာတစ္ခုလို

အေတြးေတြနဲ႔ရူး

စိတ္ကူးကစားခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးေမာင္။

ဇာတ္ဆရာရဲ႕အလုိက်

ခဏတာေ၀းရကံဖန္ခဲ့ျပန္တာမို႔

ႏွဳတ္မဆက္ဘဲခ်န္ထား

စိမ္းကားလို႔သြားခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူးေမာင္။

မိန္းကေလးဘ၀ စရခက္ခဲ့တာမုိ႔

ႏွဳတ္ခမ္းဖ်ားကမေျပာသာ

မ်က္ဝန္းစကားရဲ႕နမိတ္အထာကို

ရိပ္မိမွာလို႔ထင္ခဲ့တာပါေမာင္။

တို႔နွစ္ဦးရံၾကား

ထင္မွတ္မထားတဲ့လြဲေခ်ာ္မွဳမ်ားက

မာနဆိုတဲ့အရာနဲ႔

စည္းျခားလို႔ထားရစ္ခဲ့တာလားေမာင္။

ျမတ္နုိးစြာေတာင္းခံ

ၾကည္ျဖဴစြာပန္ဆင္ပါမွ

ေမွ်ာ္လင့္ရတဲ့မိန္းကေလးဘ၀

ပန္းအလွလိုလန္းဆတ္ရမွာပါေမာင္။

Rhyme

(ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ဝိုင္းေတာ္သားျဖစ္ေသာ၊ ကဗ်ာကိုခ်စ္တတ္ေသာ Rhyme-ဆိုသည့္ ညီမေလး၏လက္ရာပါ ခင္ဗ်ား။ ရွားရွားပါးပါးေရာက္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြ မွားမွားေနၾကလို႔။ း) - သုခမိန္ )

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Thought from Memorial Days!

အမွတ္တရရက္မ်ားမွ အမွတ္တမဲ့အေတြးစတစ္ခ်ဳိ႕


ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရဲ႕ ရက္ေတြလေတြ ႏွစ္ေတြမွာ အမွတ္တရေန႔ရက္ေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တစ္ဦးတည္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေန႔ေတြ၊ အမ်ားနဲ႔ပါ သက္ဆိုင္တဲ့ေန႔ေတြ၊ ကိုယ္နဲ႔တိုက္ရိုက္မသက္ဆိုင္ေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္သလိုျဖစ္ေနတတ္တဲ့ေန႔ေတြ။ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အားလံုးကိုမွတ္မိေနဖို႔ဆိုတာ မလြယ္သလို အားလံုးကို ဂရုတစိုက္လည္း သတိရမေနႏိုင္၊ မက်င္းပႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေမြးေန႔ဆိုတာေလးကို အမွတ္တရ အျမတ္တႏိုးရွိတတ္ၾကေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူ႔ဘာသာသူ ႏွစ္စဥ္ေရာက္ေနတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ကို ဘာအထူးအဆန္းလုပ္ေနရမွာလည္းလို႔ ေတြးတတ္ၾကေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေမ့သင့္တဲ့ရက္ေတြဆိုတာ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ရွိေနတတ္တာပဲမဟုတ္လား။

အခုကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာေလးက အြန္လိုင္းေပၚမွာ (အထူးသျဖင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ) စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးေလး ခံစားေနရတာေလးကိုပါ။ သေဘာအားျဖင့္ေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ က်င္လည္ေနသူေတြက ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာအသိုင္းအဝိုင္းေတြပါ။ အသက္အရြယ္စံု၊ အေလ့အထစံုလင္ျပီး အေၾကာင္းအရာကလည္း စံုလင္လွပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕စာေတြဆို အလကားဖတ္ရတာ အားနာသလိုျဖစ္ေလာက္ေအာင္ကို ေကာင္းပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ သေဘာတရားေလးအရ တူရာတူရာေလးေတြစုမိျပီး အဖြဲ႔က်သြားၾကတာပါပဲ။ ေနာက္ျပီး ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြအေပၚမွာ အမွတ္တရ ေရးတာေလးေတြ၊ ျပန္လည္ေဝမွ်တာေလးေတြ ရွိလာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္၊ ဘာေန႔ညာေန႔ စသျဖင့္ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေျပာေလ့ရွိတာေလးတစ္ခုကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဘာတဲ့ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလိုက်င့္ရမယ္ဆိုတာ။ ဟုတ္ပါတယ္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကို ဝင္ဆန္႔ႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုရင္ ၾကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ေတာင္ သံုးခ်င္ပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာေနတာပဲ ေရာက္ေနတဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းမက်ေတာင္ နီးစပ္ေအာင္၊ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကိုယ္က ကန္႔လန္႔ျဖစ္မေနေအာင္ ေနတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဥပမာ တရုတ္ျပည္ေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ႏွစ္သစ္ကူးပြဲမွာ တတ္ႏို္င္သေလာက္ဝင္ဆင္ႏႊဲ၊ နီးစပ္ရာ မိတ္ေတြကိုလည္း ႏွစ္ကူးမဂၤလာစကားေလး ဘာေလး ေျပာေပါ့။ ဒါေကာင္းတာပဲ။ အဲလိုမဟုတ္ဘဲ မင္းတို႔ႏွစ္ကူးလည္းကူးေပါ့ ငါေတာ့စိတ္မဝင္စားဆိုရင္ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။

အေဝးေရာက္တာၾကာေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕လည္းကိုယ့္ႏိုင္ငံက ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ သတိရစရာ အမွတ္ရစရာေတြကို ေမ့ေနရင္ေမ့ေနမွာ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေရာက္ေနရာႏိုင္ငံမွာ က်င္းပေလ့ရွိတတ္တဲ့ေန႔ေတြကို သတိထားမိရင္းကေန ငါတို႔ဆီမွာဆိုရင္ ဒီပြဲက ဘာပြဲနဲ႔တူတာေပါ့ကြာ၊ ဘာညာနဲ႔ မွတ္မိေနသင့္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္မမွတ္မိေတာင္ တိုင္းျပည္လြမ္းစိတ္နဲ႔ သတိေတြထားမိလာရင္း မွတ္မိသင့္တဲ့ ေန႔ေတြရွိတာေပါ့။ ကမာၻၾကီးကလည္း ျပားလာတယ္ေျပာတယ္၊ ရြာျဖစ္သြားတယ္လည္းေျပာတယ္ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္။ ဟိုးအရင္က ကမာၻမျပားေၾကာင္းကို အသဲအသန္ျငင္းဆန္ခဲ့ရသူေတြမ်ား ရုတ္တရက္ၾကားရင္ စိတ္ရႈပ္စရာ။ တိုးတက္တယ္လည္းေျပာရဲ႕ ျမဳိ႕ၾကီးျဖစ္မလာဘဲ ရြာျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာက စိတ္ကိုသတိကပ္ထားမွကို ေတာ္ကာက်မယ္ထင္တယ္။ ယဥ္ေက်းမွဳေတြလည္း တိုးမိတိုက္မိတယ္ေျပာတာကိုး။

ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္လေက်ာ္ေလာက္က ျမန္မာႏွစ္ကူးပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြေပၚမွာ သၾကၤန္ရက္ေတြေရာက္မွပဲ စီေဘာက္စ္ေတြမွာ ေရလိုက္ေလာင္းတာတို႔၊ သၾကၤန္အမွတ္တရ ပိုစ့္ေတြ၊ ကဗ်ာေတြ စသည္ျဖင့္ေတြ႔လာရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာက သၾကၤန္မတိုင္ခင္ခပ္ေစာေစာေလးမွာ တို႔ေတြရဲ႕ႏွစ္ကူးေတာ့ ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ပိုစ့္ေတြ ေရးေစခ်င္တာပါ။ မေတြ႔ရသေလာက္ပဲ။ ခရစ္ႏွစ္ကူးမွာဆိုရင္ေတာ့ ျပားသြားတဲ့ ကမာၻ႔ရြာေၾကာင့္လား၊ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး ခပ္ေစာေစာကတည္းက ဟက္ပီးနယူးရီးယားေနတာ မ်က္စိေတာင္ေနာက္ခ်င္ခ်င္ရယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါအမတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္ - စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ေရႊျမန္မာေတြလည္း တည္္ျမဲေရးၾကဳိးစားေနရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထင္ပါသတဲ့။ ဒါလည္း ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တာပါပဲ။

အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ထဲမွာေျပာခ်င္ခ်င္ရက္ေတြက အမ်ားသားပါ။ ႏွစ္ကူးဆိုတာကလည္း သေဘာေျပာတာပါ။ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေရးျဖစ္ေအာင္ျဖစ္သြားတာက လြန္ခဲ့တဲ့ ကဆုန္လျပည့္ေၾကာင့္ပါ။ ခရစ္စမတ္ဆိုတာ ကမာၻ႔ပြဲၾကီးလိုပါပဲ။ ဘာသာေရးပြဲဆိုေပမဲ့ အေတာ္ေလးကို လူစိတ္ဝင္စားတဲ့ပြဲတစ္ခုပါ။ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လူအမ်ားစု ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေနလို႔လားပဲ။ ထားပါ။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္မယ္ထင္တဲ့ ေန႔ေလးေတြကိုေတာ့လည္း မွတ္မိသင့္တယ္။ သတိျပဳသင့္တာေလးေတြဆိုရင္လည္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ေဂါတမဗုဒၶဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘုရားရွင္ဟာ ကဆုန္လျပည့္မွာေမြး၊ ကဆုန္လျပည့္မွာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၊ ကဆုန္လျပည့္မွာပဲ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပါသတဲ့။ ရိုးသားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ အိမ္မွာပဲ ျမန္ျပည္ကဘုရားေတြကိုမွန္းဆလို႔ ဘုရားရွိခိုးျဖစ္ၾကသလား၊ ေမ့ပဲေနသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဘာမွမဟုတ္ေတာင္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေလးကို အမွတ္ရသင့္ပါတယ္။ တိုးတိုက္မိသူျခင္း အင္အားကြာသြားၾကတာမ်ားလား။ စဥ္းစားမိတာပါ။

အင္း.. ဒီလိုေန႔ေတြ အမ်ားသားဗ်။ အကုန္မမွတ္မိႏိုင္သလို ပတ္ဝန္းက်င္္ဆိုတာကလည္း ရွိေသးဆိုေပမဲ့ ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္ထင္တာေတြကိုေတာ့ ထိန္းသိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေတြက ပိုလို႔ေတာင္သိသင့္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားသိေလ ေကာင္းေလေပါ့ဗ်ာ။ သူမ်ားနဲ႔ေျပာစရာၾကဳံလာရင္ အင္..အဲ…ေတြအမ်ားသားနဲ႔ ေခြးအလွည္းနင္းေနရင္ ရွက္စရာမဟုတ္လားဗ်ာ။ တစ္ခ်ဳိ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ဘာသာ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ ေန႔ေလးေတြကို အမွတ္တရရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ေရးေစခ်င္တယ္၊ ေဝမွ်စရာေတြရွိတယ္ဆိုရင္ ေဝမွ်ေစခ်င္ပါတယ္။ ေျပာသာေျပာရတာပါ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလည္း ဘာေန႔ ညာေန႔ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို မသိတာမ်ားပါတယ္။ တကယ္က ဗဟုသုတနည္းတာပါ။ အမွတ္တရေတြလုပ္ရတာကိုက သိပ္ဝါသနာပါတာ။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက်ေတာ့လည္း ေရာင့္ရဲႏိုင္တာလား၊ အသည္းမာတာလားဆိုတာကို မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သတိတရ အမွတ္တရျဖစ္သင့္တဲ့ေန႔ေတြကို ေမ့ထားႏိုင္တယ္။ ဟန္ေဆာင္ေတာင္မွ လုပ္ေလ့မရွိဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က ဘာမွမတတ္ႏိုင္ရင္ (မေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့လည္း) မသိသလို ေနလိုက္ရတာပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ေမြးေန႔ဆိုတာေလးကို ေမွ်ာ္လင့္ျပီး အမွတ္တရရွိသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်ေနတဲ့ေကာင္မေလးက ဘာမွလည္း အဓိပၸါယ္မရွိပဲနဲ႔တဲ့။ ကဲ.. မခက္လားဗ်ာ။


သုခမိန္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Matisse and Renoir meet

Matisse and Renoir meet

လူရြယ္ျဖစ္တဲ့ ပန္းခ်ီဆရာ Henri Matisse က ပန္းခ်ီေက်ာ္ဆရာႀကီး Renoirဆီ၊ သူ႔ပန္းခ်ီခန္းကို အပတ္စဥ္အလည္သြားေလ့ရွိပါတယ္။ ဆရာရီႏြာ(Renoir) က အဆစ္ေရာင္ေရာဂါဒဏ္ကို ခံစားရတဲ့အခါမွာ မာတီးစ္(Matisse) ကေန႔တိုင္းလိုသြားၿပီး ဆရာ့အတြက္ အစားအေသာက္ ျပင္ေပးတယ္၊ စုတ္တံေတြ ပန္းခ်ီကားေတြ ျပင္ဆင္ေပးရင္းနဲ႔ အလုပ္ေတြအမ်ားႀကီးလုပ္လြန္းလို႔ အနားယူဖို႔ ဆရာ့ကို ေျပာရတယ္။

တေန႔မွာေတာ့ ဆရာစုတ္တံတခ်က္ဆြဲလိုက္တိုင္း နာက်င္လြန္းလို႔ညီးတြားသံကို ၾကားေတာ့ တပည့္ေက်ာ္က ဆရာ့ကို မေနႏိုင္လို႔ ေျပာပါတယ္။
- ဆရာရယ္ ပန္းခ်ီကားေတြ၊ အေရးႀကီးတဲ့ အရာေတြ အမ်ားႀကီးကိုလည္း ဖန္တီးၿပီးပါၿပီ။ ဘာလို႔မ်ား ဒီလိုနည္းနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ညဥ္းပန္းေနတာပါလဲဆရာရယ္။

- ရိုးရိုးေလးပါပဲကြယ္။ လို႔ ဆရာ ရီႏြာက ျပန္ေျပာပါတယ္။
အလွတရားက က်န္ခဲ့တယ္ေလကြယ္၊ နာက်င္မႈဆိုတာ ေပ်ာက္သြားတာပါတဲ့။

Paulo Coelho ၏ စာကို ဘာသာျပန္သည္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

The man who got depression with love.

မိမိကိုယ္ကို အသဲခြဲသူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း


ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြရဲ႕ ငယ္ဘဝေလးေတြေနာက္ပိုင္းကတည္းက သူနဲ႔ကၽြန္ေတာ္က ဆံုျဖစ္လိုက္ မဆံုျဖစ္လိုက္ကေန ခုဆို ေရျခားေျမျခားေတြေပါ့။ မဆံုျဖစ္ခ်ိန္ေတြမ်ားခဲ့တဲ့တစ္ေလွ်ာက္မွာ သူလည္းအေတာ္ေျပာင္းလဲခဲ့တယ္။ ဘာေတြေျပာင္းလဲတာလည္းဆိုရင္ေတာ့ ေျပာစရာမ်ားမယ္။ ခုေတာ့ တစ္ခုပဲ ေသခ်ာေျပာခ်င္တယ္။ သူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ အသဲခြဲလိုက္သူျဖစ္သြားေၾကာင္းကိုေပါ့။ စကားလံုးမ်ား ႐ႈပ္သြားမလား။ သူ႔ကိုယ္သူ အသဲခြဲလိုက္တယ္ဆိုလို႔ေလ။ ဟုတ္တယ္ တစ္ကယ္ပဲ ဒီလိုျဖစ္ခဲ့တယ္။

သူ႔ကို ငါစေတြ႔တယ္ဆိုတာထက္ ငါသတိထားမိလိုက္တဲ့ တစ္ေန႔က သူ႔ေမြးေန႔ျဖစ္ေနတယ္။ ပိုမွတ္မိေစတာက ေမြးေန႔ကို ငါေနာက္က်ျပီးေရာက္ခဲ့တာေလ။ အမွတ္တမဲ့မ်ားစြာအတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ေစခဲ့တာေလးတစ္ခု အဲဒီ့ပြဲမွာစခဲ့ပါသတဲ့။ ဟိုအရင္ကတည္းက သူျမင္ဖူးေနတဲ့ သူမကို ဒီတစ္ေန႔က်မွပဲ အေတာ္လွတဲ့အျပံဳးပိုင္ရွင္မွန္း သတိထားမိခဲ့တာပါတဲ့။ အဲဒီ့ေနာက္ေတာ့ ေက်ာင္းကို အတန္းမွန္မွန္တက္ျဖစ္ခဲ့တဲ့အျပင္ သူမနာမည္နဲ႔ သူမရဲ႕အေဆာင္ကို ကဗ်ာေလးေတြ ပံုမွန္ေရာက္ေနခဲ့တာပါပဲ။

သူ႔ရဲ႕ကဗ်ာမွာ သူမေနရာယူသြားခ့ဲသလို၊ သူမဆီမွာလည္း သူ႕ရဲ႕ကဗ်ာေလးေတြဟာ တစ္ေနရာရေနခဲ့မယ္လို႔ သူထင္ေနခဲ့တာပါ။ ခ်စ္ျခင္းကို အရွည္သျဖင့္ပဲေတြးတတ္သလို တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္မွဳနဲ႔ သက္ေသျပတတ္တဲ႔သူ႔အက်င့္ကို သူမ သတိထားမိေစတာကေတာ့ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္တိုင္းရဲ႕ လမ္းထိပ္တစ္ေနရာက မ်က္ဝန္းေတြပဲရွိခဲ့တာပါ။ ဒီလိုနဲ႔ ခ်စ္သူမ်ားေန႔ဆိုတာေလးတစ္ခုကိုအေရာက္ သူမအတြက္ ပန္းစည္းပို႔ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕ ေကာင္းမွဳနဲ႔ ကဗ်ာေလးေတြရဲ႕ပိုင္ရွင္ဟာ သူပဲလို႔ အတည္အလင္း သူမသိသြားခဲ့ပါတယ္။

ေမွ်ာ္လင့္ထားတာေတြထက္ မေမွ်ာ္လင့္တာေတြသာ အျဖစ္မ်ားတတ္တဲ့ေလာကကို သူစေတြ႔ရေတာ့တာပါပဲ။ သူမရဲ႕ မ်က္ဝန္းစိမ္းစိမ္းဟာ သူ႔အတြက္လက္ေဆာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ရဲ႕တစ္ေန႔တာအစတိုင္းကို သူမနဲ႔စမိေနတာ သူ႔အမွားလားလို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ဒါဟာ ျဖစ္သင့္တဲ့ စိတ္ခံစားခ်က္ပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ သူခ်စ္တဲ့(သူ႔ကိုမခ်စ္တဲ့)သူန႔ဲအေဝးမွာ ဘဝဆိုတာျမင့္တက္လာေရးကိုၾကိဳးစားရင္း တစ္ခါတစ္ေလ ရင္ဖြင့္တတ္တဲ့အေၾကာင္းမ်ားစြာထဲက အေၾကာင္းတစ္ခုေပါ့။ သူ႔ရဲ႕သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာကလည္း နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္ရသလို သူခ်စ္ရတဲ့ သူမရဲ႕အေပါင္းအသင္းေတြကလည္း နားမလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သူကေတာ့ စြဲလမ္းေနဆဲပါပဲ။ အေဝးတစ္ေျမကို မသြားခင္ထိ သူမရဲ႕အျပဳသေဘာဆန္တဲ့ စကားေလးတစ္ခြန္း၊ အျပဳအမူေလးတစ္ခုကို သူေမွ်ာ္လင့္ခဲ့တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူရရွိခဲ့တာ သူရရွိေနတာကေတာ့ သူမရဲ႕ပစ္ပယ္မွဳေတြေပါ့။

သူ႔ရဲ႕ တိတ္တခိုးခ်စ္ျခင္းေတြကို သူမသိျပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက စၾကေနာက္ၾကရင္း အလိုလို သူမနဲ႔ စိမ္းေနရတာ။ အဲဒီေနာက္ စာတန္းေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္ၾကေတာ့ တက္ၾကြစြာလုပ္တတ္တဲ့သူ႔အက်င့္ေၾကာင့္ သူမကို အကူအညီေတြေပးႏိုင္ခဲ့သလို ရင္းႏွီးမွဳတစ္ခ်ိဳ႕လည္းရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္ေတြဟာ သူနဲ႔သူမအၾကားမွာ အရင္းႏွီးဆံုးနဲ႔ သူ႔အတြက္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာအေကာင္းဆံုးေန႔ေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ခပ္တင္းတင္း သူမမ်က္ႏွာအတြက္ သူ႔အခ်စ္ေတြကို ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ထုတ္ေဖာ္မျပျဖစ္ပါဘူး။ တစ္ေန႔ေတာ့ သူကိုယ္တိုင္ဖြင့္ေျပာ ျဖစ္လိုက္ပါတယ္။

မနည္းတဲ့ ခုႏွစ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုျဖတ္သန္းအျပီးမွာေတာ့ သူမကို သူ႔ရဲ႕ခ်စ္ျခင္းေတြအေၾကာင္း ေသခ်ာေျပာမယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္မိပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာသူမက ေရျခားေျမျခားမွာပါ။ လုပ္မယ္ဆို ျဖစ္ေအာင္ထလုပ္တတ္တဲ့ သူ႔အက်င့္အတိုင္း ဖံုးလွမ္းေခၚခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားၾကီး ပံုေဖာ္ျပေနစရာမလိုေပမဲ့ ရင္ႏွင့္အမွ်ခ်စ္ျခင္းေတြကို တိတ္ဆိတ္စြာ သူမနားေထာင္ျပီးေတာ့ ျပန္ေျပာခဲ့တာက မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူးဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းပါပဲ။ စကားတစ္ခြန္း အတြက္နဲ႔ သူမစိုးရိမ္ခဲ့ပါဘူး။ သူမျပန္လာခ်ိန္ကို စိတ္ရွည္စြာေစာင့္စားရင္း အားတင္းထားခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒါေပမဲ့ ဖံုးတစ္ခါေျပာအျပီးမွာ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးသြားတဲ့ သူ႔ကံၾကမၼာဟာ ျပန္ျပင္လို႔မရခဲ့ပါဘူး။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းအတြက္ က်ဆင္းတဲ့စိတ္ဓါတ္ေတြကို သူ႔ဘဝျမင့္တက္ဖို႔ၾကိဳးစားရင္း အားျပန္တင္းခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္ပါတယ္။ ငါျပန္လာခဲ့အံုးမယ္ ဆိုတဲ့စကားတစ္ခြန္းန႔ဲ ေရျခားေျမျခားကို သူထြက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီေနာက္ေတာ့ သူမနဲ႔ အဆက္အသြယ္ လံုးဝမရေတာ့ေအာင္ အဆက္ျပတ္သြားေတာ့တာပါပဲ။ သူကေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ ေန႔သစ္တိုင္းကို သတိရျခင္းေတြနဲ႔ စေနပါတယ္။ သူမနဲ႔သူ႔အတြက္ တစ္ေန႔ဆိုတာကိုလည္း ေမွ်ာ္လင့္ေနတုန္းပါပဲ။

ခ်စ္ျခင္းနဲ႔ မသင့္ျမတ္ၾကသူမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ေတြ႔ဖူးတာေပါ့။ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးဟာ တစ္ေကြ႔မဟုတ္တစ္ေကြ႔မွာေတာ့ ခ်စ္ျခင္းနဲ႔မသင့္ျမတ္ပဲ ဒုကၡမ်ားဖူးၾကသူေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ခ်စ္ျခင္းတစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္ရွာေဖြျပီး ဒီခ်စ္ျခင္းအတြက္နဲ႔ပဲ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ဒဏ္ရာရေအာင္လုပ္ျဖစ္ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္အသဲခြဲမိျခင္းတစ္ရပ္လို႔ပဲ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကရေအာင္လားဗ်ာ။


သုခမိန္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

Six Sense Technology

ဆဌ အာရံု

က်ေနာ္လည္း ဘေလာ့ေလာကကေန ေပ်ာက္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကီးကို ၾကာပါျပီ။
ဒီေလာက္ၾကာမွ ဘာထ စိတ္ရူးေပါက္လည္း ေမးရင္ေတာ့လည္း ျပံဳးေနယံုမွ တပါး က်ေနာ္လည္း ဘာမွ မေျဖတတ္ေတာ့ပါ။ ေရးခ်င္တာေလးေတြေတာ့ ရွိပါတယ္ လူက မအား တခါတေလေတာ့လည္း စိတ္က မအားပါ ။ ေနာက္ စိတ္က အရင္လို မၾကည္လင္။ အဲလို ခ်ာလပတ္ေတြရမ္းရင္း၊ အပ်င္းေတြ ထူရင္း ဘေလာ့ ေလာက ကေန ေပ်ာက္ေနျဖစ္တာ ေတာ္ေတာ္ ၾကာပါျပီ. ဒီေန႕ေတာ့ Internet မွာ ေမႊရင္း သေဘာက်တာေလး တခုေတြ႕လို႔ တင္လို္က္ပါတယ္ ။ Technology က က်ေနာ္ တို႕ အိမ္မက္ မက္ခဲ့ၾကသလို ျဖစ္လာဖို႕ နီးလာေနပါျပီ။ က်ေနာ္ ယခု Six Sence Technology ဆိုတာေလး ေ၀မွ် လိုက္ပါတယ္. . ထြင္တဲ့ သူကေတာ့ က်ေနာ္ .ေမာင္ တာတူး . . . . . . . . . . .လို႕ မထင္ပါနဲ႕လို႕ . . . :P .
Technology နဲ႕ ပက္သက္ရင္ နာမည္ၾကီးတဲ့ MIT က ေက်ာင္းသား/ သူ ေတြ (Pranav Mistry၊ Dr. Pattie Maes) ပါ။
,

Pranav Mistry

,

Dr. Pattie Maes

တို႕ထြင္တာပါ ။

မူရင္း က

http://www.ted.com/index.php/talks/pattie_maes_demos_the_sixth_sense.html

မွာပါ။

ေလးစား ခင္မင္လ်က္ . . .

တာ တူး

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ႏွလုံးလွဖုိ႔ အလွဆုံးသုိ႔ (၅)

”အသိေတ ပိေတ သာယိေတ ခါယိေတ သမၸဇာန ကာရီေဟာတိ“
”စားတုန္း၊ ေသာက္တုန္း၊ ခဲတုန္း၊ လ်က္တုန္းမွာ သတိေလးနဲ႔ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ျပဳပါ။“

ဘုရားေဟာထဲမွာေတာ့ ရဟန္းေတြအတြက္ အေသးစိတ္ေဟာထားခဲ့တယ္။ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတဲ့အခါမွာ ဆြမ္းလုတ္ကုိ လုံးလုံးညီညီေလး လုပ္ရမယ္၊ လုပ္ၿပီးေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလး ပါးစပ္ထဲ ထည့္ရမယ္၊ ပြၾကဲၿပီး ေအာက္ကုိ ျပန္မက်ရဘူး။

ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ထမင္းစားတဲ့အခါလည္း လက္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ဇြန္းခက္ရင္းနဲ႔ျဖစ္ေစ စားတဲ့အခါ စိတ္ကုိ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ေအးခ်မ္းေအာင္ထားၿပီးေတာ့ ထမင္းကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလး ျဖစ္ေအာင္၊ ဇြန္းသံ၊ ပန္းကန္သံလည္း မၾကားေအာင္၊ ေဘးကုိလည္း မက်ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ ပါးစပ္ထဲကုိ ေရာက္ေအာင္ ထည့္ရမယ္၊ တစ္လုံးမွ က်မသြားေအာင္ ျပန္ထုတ္ယူရမယ္။

ဟင္းခ်ဳိေသာက္တဲ့အခါမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ဘုရားေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ ”ရဟန္းေတာ္မ်ား ဟင္းခ်ဳိေသာက္တဲ့အခါမွာ ရွ႐ူး ရွ႐ူး အသံမျမည္ေစနဲ႔“ တဲ့။

(ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးျမင့္မားေစရန္ - ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက) မွ



အစားအစာ(ေဘာဇဥ္)၌ အတုိင္းအရွည္ သိတတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္းတရား (ေဘာဇနမတၱညဳတ)ကုိ ဘယ္လုိ ေဟာသလဲဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက သူ႔သာသနာထဲက သားတပည့္ေတြ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးျမင့္မားေရးကုိ ဦးတည္ၿပီးေဟာခဲ့တာ၊ ဒါေပမယ့္ အဆင့္ျမင့္လူသား ျဖစ္ခ်င္သူတုိင္းအတြက္ ဒီေဟာၾကားခ်က္ေတြဟာ အလြန္တန္ဖိုးရွိတယ္။

အစားအေသာက္စားတဲ့အခါ ဉာဏ္အဆင္အျခင္မပါဘဲ မစားရဘူး။ ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး သင့္ေလ်ာ္ေသာအားျဖင့္ စားရမယ္တဲ့။

အစားအစာကုိ စားတဲ့အခါ
(က) ကေခ်သည္၊ ကြ်မ္းသမားတုိ႔လုိ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးျခင္းငွာ မစားရဘူးတဲ့။
(ခ) မင္းစားသလုိ၊ မွဴးမတ္ေတြ စားသလုိ မာန္ယစ္ျခင္းငွာလည္း မစားရဘူးတဲ့။
(ဂ) ျပည့္တန္ဆာမေတြ နန္းတြင္းသူေတြလုိ ခႏၶာကုိယ္လွပျခင္းငွာ၊ ခႏၶာကုိယ္တန္ဆာဆင္ျခင္းငွာ မစားရဘူးတဲ့။
(ဃ) လက္ေဝွ႔သည္၊ လက္ပန္းသည္၊ နပန္းသမားေတြလုိ အသားအေရကုိ ျပည့္ၿဖိဳးျခင္း၊ တုိးပြားျခင္းငွာလည္း မစားရဘူးတဲ့။


ျမတ္စြာဘုရားက အစားအစာ(ေဘာဇဥ္)၌ အတုိင္းအရွည္ သိတတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္းတရား ဆုိတဲ့ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိ ေဖာ္ျပထားတယ္။
(က) ဤကုိယ္ တည္တံ့ရန္
(ခ) မွ်တရန္
(ဂ) ပင္ပန္းျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္
(ဃ) ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ၿငိမ္းရန္
(င) ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ ခ်ီးေျမာက္ရန္ အက်ိဳးငွာသာလွ်င္ အစာအာဟာရကုိ စားေသာက္ရမယ္တဲ့၊ ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားက အစာအာဟာရကုိ စားေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ ခံစားမႈ ေဝဒနာအေဟာင္း၊ ဒါက အစာမစားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ ေဝဒနာကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး စားရမယ္။ ခံစားမႈ ေဝဒနာသစ္ဆိုတာက အလြန္စားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေဝဒနာမ်ဳိးလည္း မျဖစ္ေစရေအာင္ ဆင္ျခင္တုိင္းထြာၿပီး စားရမယ္။ ဘယ္လုိဆင္ျခင္တုိင္းထြာရမလဲဆုိေတာ့ ငါ့အား မွ်တျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အျပစ္မရွိျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ခ်မ္းသာစြာေနရျခင္းသည္လည္းေကာင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဆုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ထား၍သာ အစာအာဟာရကုိ စားရမယ္တဲ့။

စားဖြယ္(ေဘာဇဥ္)၌
(၁) ေရာင့္ရဲသူ၏အျဖစ္ ”သႏၲဳ႒ိတာ“ရွိရမယ္။
(၂) အတုိင္းအရွည္ကုိ သိသူ၏အျဖစ္ ”မတၱညဳတာ“ရွိရတယ္။
(၃) စားဖြယ္ေဘာဇဥ္ကုိဆင္ျခင္သူ၏အျဖစ္ ”ပဋိသခၤါေဘာဇဥ္“ရွိသူ ျဖစ္ရမယ္။
လုိ႔လည္း ေဟာေတာ္မူတယ္။

ဆရာဦးဆန္းလြင္၏ “ျမတ္ဗုဒၶ၏ ကုိယ္ရည္ကုိေသြး ျမင့္မားေရးတရား (ပထမအၾကိမ္) ၊ စာ(၁၅၇-၁၅၈)” - မွ ထုတ္ႏႈတ္ကူးယူပါသည္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။