Thursday, May 14, 2009

Thought from Memorial Days!



အမွတ္တရရက္မ်ားမွ အမွတ္တမဲ့အေတြးစတစ္ခ်ဳိ႕


ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြရဲ႕ ရက္ေတြလေတြ ႏွစ္ေတြမွာ အမွတ္တရေန႔ရက္ေလးေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္တစ္ဦးတည္းနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ေန႔ေတြ၊ အမ်ားနဲ႔ပါ သက္ဆိုင္တဲ့ေန႔ေတြ၊ ကိုယ္နဲ႔တိုက္ရိုက္မသက္ဆိုင္ေပမဲ့ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္သလိုျဖစ္ေနတတ္တဲ့ေန႔ေတြ။ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ အားလံုးကိုမွတ္မိေနဖို႔ဆိုတာ မလြယ္သလို အားလံုးကို ဂရုတစိုက္လည္း သတိရမေနႏိုင္၊ မက်င္းပႏိုင္ပါဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ တစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ခံစားခ်က္နဲ႔လည္း သက္ဆိုင္ေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ေမြးေန႔ဆိုတာေလးကို အမွတ္တရ အျမတ္တႏိုးရွိတတ္ၾကေပမဲ့ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ သူ႔ဘာသာသူ ႏွစ္စဥ္ေရာက္ေနတဲ့ ေန႔တစ္ေန႔ကို ဘာအထူးအဆန္းလုပ္ေနရမွာလည္းလို႔ ေတြးတတ္ၾကေသးတယ္။ ဒါေပမဲ့ မေမ့သင့္တဲ့ရက္ေတြဆိုတာ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ရွိေနတတ္တာပဲမဟုတ္လား။



အခုကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တာေလးက အြန္လိုင္းေပၚမွာ (အထူးသျဖင့္ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေတြမွာ) စိတ္ထဲတစ္မ်ဳိးေလး ခံစားေနရတာေလးကိုပါ။ သေဘာအားျဖင့္ေတာ့ ျမန္မာဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ က်င္လည္ေနသူေတြက ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာအသိုင္းအဝိုင္းေတြပါ။ အသက္အရြယ္စံု၊ အေလ့အထစံုလင္ျပီး အေၾကာင္းအရာကလည္း စံုလင္လွပါတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕စာေတြဆို အလကားဖတ္ရတာ အားနာသလိုျဖစ္ေလာက္ေအာင္ကို ေကာင္းပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ရဲ႕ သေဘာတရားေလးအရ တူရာတူရာေလးေတြစုမိျပီး အဖြဲ႔က်သြားၾကတာပါပဲ။ ေနာက္ျပီး ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြအေပၚမွာ အမွတ္တရ ေရးတာေလးေတြ၊ ျပန္လည္ေဝမွ်တာေလးေတြ ရွိလာပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေလး တစ္ႏွစ္ျပည့္၊ ဘာေန႔ညာေန႔ စသျဖင့္ေပါ့။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ ေျပာေလ့ရွိတာေလးတစ္ခုကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဘာတဲ့ ေရာမေရာက္ရင္ ေရာမလိုက်င့္ရမယ္ဆိုတာ။ ဟုတ္ပါတယ္ ပတ္ဝန္းက်င္တစ္ခုကို ဝင္ဆန္႔ႏိုင္ဖို႔လိုပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုရင္ ၾကိဳးစားသင့္တယ္လို႔ေတာင္ သံုးခ်င္ပါတယ္။ သေဘာကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားမွာေနတာပဲ ေရာက္ေနတဲ႔ပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ တစ္ထပ္တည္းမက်ေတာင္ နီးစပ္ေအာင္၊ ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ ကိုယ္က ကန္႔လန္႔ျဖစ္မေနေအာင္ ေနတတ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဥပမာ တရုတ္ျပည္ေရာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ႏွစ္သစ္ကူးပြဲမွာ တတ္ႏို္င္သေလာက္ဝင္ဆင္ႏႊဲ၊ နီးစပ္ရာ မိတ္ေတြကိုလည္း ႏွစ္ကူးမဂၤလာစကားေလး ဘာေလး ေျပာေပါ့။ ဒါေကာင္းတာပဲ။ အဲလိုမဟုတ္ဘဲ မင္းတို႔ႏွစ္ကူးလည္းကူးေပါ့ ငါေတာ့စိတ္မဝင္စားဆိုရင္ ဘယ္ေကာင္းမလဲ။

အေဝးေရာက္တာၾကာေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕လည္းကိုယ့္ႏိုင္ငံက ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ သတိရစရာ အမွတ္ရစရာေတြကို ေမ့ေနရင္ေမ့ေနမွာ။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ္ေရာက္ေနရာႏိုင္ငံမွာ က်င္းပေလ့ရွိတတ္တဲ့ေန႔ေတြကို သတိထားမိရင္းကေန ငါတို႔ဆီမွာဆိုရင္ ဒီပြဲက ဘာပြဲနဲ႔တူတာေပါ့ကြာ၊ ဘာညာနဲ႔ မွတ္မိေနသင့္ပါတယ္။ တစ္ႏွစ္မမွတ္မိေတာင္ တိုင္းျပည္လြမ္းစိတ္နဲ႔ သတိေတြထားမိလာရင္း မွတ္မိသင့္တဲ့ ေန႔ေတြရွိတာေပါ့။ ကမာၻၾကီးကလည္း ျပားလာတယ္ေျပာတယ္၊ ရြာျဖစ္သြားတယ္လည္းေျပာတယ္ ထူးေတာ့ထူးဆန္းတယ္။ ဟိုးအရင္က ကမာၻမျပားေၾကာင္းကို အသဲအသန္ျငင္းဆန္ခဲ့ရသူေတြမ်ား ရုတ္တရက္ၾကားရင္ စိတ္ရႈပ္စရာ။ တိုးတက္တယ္လည္းေျပာရဲ႕ ျမဳိ႕ၾကီးျဖစ္မလာဘဲ ရြာျဖစ္သြားတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္မွာက စိတ္ကိုသတိကပ္ထားမွကို ေတာ္ကာက်မယ္ထင္တယ္။ ယဥ္ေက်းမွဳေတြလည္း တိုးမိတိုက္မိတယ္ေျပာတာကိုး။

ျပီးခဲ့တဲ့ တစ္လေက်ာ္ေလာက္က ျမန္မာႏွစ္ကူးပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေတြေပၚမွာ သၾကၤန္ရက္ေတြေရာက္မွပဲ စီေဘာက္စ္ေတြမွာ ေရလိုက္ေလာင္းတာတို႔၊ သၾကၤန္အမွတ္တရ ပိုစ့္ေတြ၊ ကဗ်ာေတြ စသည္ျဖင့္ေတြ႔လာရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ျဖစ္ေစခ်င္တာက သၾကၤန္မတိုင္ခင္ခပ္ေစာေစာေလးမွာ တို႔ေတြရဲ႕ႏွစ္ကူးေတာ့ ေရာက္ေတာ့မယ္ဆိုျပီး ပိုစ့္ေတြ ေရးေစခ်င္တာပါ။ မေတြ႔ရသေလာက္ပဲ။ ခရစ္ႏွစ္ကူးမွာဆိုရင္ေတာ့ ျပားသြားတဲ့ ကမာၻ႔ရြာေၾကာင့္လား၊ ေရာက္ေနတဲ့ေနရာရဲ႕ ယဥ္ေက်းမွဳေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး ခပ္ေစာေစာကတည္းက ဟက္ပီးနယူးရီးယားေနတာ မ်က္စိေတာင္ေနာက္ခ်င္ခ်င္ရယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါအမတစ္ေယာက္ကေတာ့ ေျပာပါတယ္ - စီးပြားပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ေရႊျမန္မာေတြလည္း တည္္ျမဲေရးၾကဳိးစားေနရတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ထင္ပါသတဲ့။ ဒါလည္း ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တာပါပဲ။

အဲဒီလိုျဖစ္ေနတဲ့ စိတ္ထဲမွာေျပာခ်င္ခ်င္ရက္ေတြက အမ်ားသားပါ။ ႏွစ္ကူးဆိုတာကလည္း သေဘာေျပာတာပါ။ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေရးျဖစ္ေအာင္ျဖစ္သြားတာက လြန္ခဲ့တဲ့ ကဆုန္လျပည့္ေၾကာင့္ပါ။ ခရစ္စမတ္ဆိုတာ ကမာၻ႔ပြဲၾကီးလိုပါပဲ။ ဘာသာေရးပြဲဆိုေပမဲ့ အေတာ္ေလးကို လူစိတ္ဝင္စားတဲ့ပြဲတစ္ခုပါ။ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လူအမ်ားစု ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေနလို႔လားပဲ။ ထားပါ။ ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ ကိုယ္နဲ႔ဆိုင္မယ္ထင္တဲ့ ေန႔ေလးေတြကိုေတာ့လည္း မွတ္မိသင့္တယ္။ သတိျပဳသင့္တာေလးေတြဆိုရင္လည္း သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ ေဂါတမဗုဒၶဆိုတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘုရားရွင္ဟာ ကဆုန္လျပည့္မွာေမြး၊ ကဆုန္လျပည့္မွာ ဘုရားျဖစ္ေတာ္မူ၊ ကဆုန္လျပည့္မွာပဲ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူပါသတဲ့။ ရိုးသားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာ အိမ္မွာပဲ ျမန္ျပည္ကဘုရားေတြကိုမွန္းဆလို႔ ဘုရားရွိခိုးျဖစ္ၾကသလား၊ ေမ့ပဲေနသလားေတာ့ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဘာမွမဟုတ္ေတာင္ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ေညာင္ေရသြန္းပြဲေလးကို အမွတ္ရသင့္ပါတယ္။ တိုးတိုက္မိသူျခင္း အင္အားကြာသြားၾကတာမ်ားလား။ စဥ္းစားမိတာပါ။

အင္း.. ဒီလိုေန႔ေတြ အမ်ားသားဗ်။ အကုန္မမွတ္မိႏိုင္သလို ပတ္ဝန္းက်င္္ဆိုတာကလည္း ရွိေသးဆိုေပမဲ့ ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္ထင္တာေတြကိုေတာ့ ထိန္းသိမ္းေစခ်င္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ေတြက ပိုလို႔ေတာင္သိသင့္ပါတယ္။ မ်ားမ်ားသိေလ ေကာင္းေလေပါ့ဗ်ာ။ သူမ်ားနဲ႔ေျပာစရာၾကဳံလာရင္ အင္..အဲ…ေတြအမ်ားသားနဲ႔ ေခြးအလွည္းနင္းေနရင္ ရွက္စရာမဟုတ္လားဗ်ာ။ တစ္ခ်ဳိ႕ ကိုယ့္ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ဘာသာ၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳးရဲ႕ ေန႔ေလးေတြကို အမွတ္တရရွိေစခ်င္ပါတယ္။ ေရးေစခ်င္တယ္၊ ေဝမွ်စရာေတြရွိတယ္ဆိုရင္ ေဝမွ်ေစခ်င္ပါတယ္။ ေျပာသာေျပာရတာပါ ကၽြန္ေတာ္ဆိုလည္း ဘာေန႔ ညာေန႔ဆိုတာမ်ိဳးေတြကို မသိတာမ်ားပါတယ္။ တကယ္က ဗဟုသုတနည္းတာပါ။ အမွတ္တရေတြလုပ္ရတာကိုက သိပ္ဝါသနာပါတာ။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြက်ေတာ့လည္း ေရာင့္ရဲႏိုင္တာလား၊ အသည္းမာတာလားဆိုတာကို မေျပာႏိုင္ေလာက္ေအာင္ သတိတရ အမွတ္တရျဖစ္သင့္တဲ့ေန႔ေတြကို ေမ့ထားႏိုင္တယ္။ ဟန္ေဆာင္ေတာင္မွ လုပ္ေလ့မရွိဘူး။

ဒါေပမဲ့ ကိုယ္က ဘာမွမတတ္ႏိုင္ရင္ (မေျပာႏိုင္ရင္ေတာ့လည္း) မသိသလို ေနလိုက္ရတာပဲေလ။ ကၽြန္ေတာ္က ေမြးေန႔ဆိုတာေလးကို ေမွ်ာ္လင့္ျပီး အမွတ္တရရွိသေလာက္ ကၽြန္ေတာ္သေဘာက်ေနတဲ့ေကာင္မေလးက ဘာမွလည္း အဓိပၸါယ္မရွိပဲနဲ႔တဲ့။ ကဲ.. မခက္လားဗ်ာ။


သုခမိန္

7 comments:

Anonymous said...

က်ေနာ္သိသေလာက္ေၿပာရရင္ေတာ့ အကုိေၿပာသလုိပဲ ေရာမေရာက္ေရာမလုိက်င့္
ၾကတာလဲရွိသလို၊ ၿမန္မာၿပည္ၿပန္မေရာက္တာ
ႏွစ္ၾကာလာေတာ့ ဘယ္ေန႔ဟာ ဘာမွန္းမသိ
ေတာ့တာေတြလဲရွိသဗ်။ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္လက္တကမ္းမွာ ၿမန္မာၿပကၡဒိန္မရွိတာလဲ ပါမယ္ထင္တာပဲ။ ခြ်င္းခ်က္အေနနဲ႔ ႏုိင္ငံၿခားကုိ
အရမ္းအထင္ၾကီးၿပီး ၿမန္မာစိတ္ေပ်ာက္ေနတဲ့သူေတြကလြဲရင္ က်န္တဲ့ၿမန္မာေတြ က်ေနာ္ထင္သလုိၿဖစ္ေနမယ္
ထင္တာပဲဗ်။က်ေနာ္ဆုိ သၾကၤန္က်ေတာ့မယ္
ဆုိတာသူမ်ားေၿပာလုိ႔သိတာဗ် ဟီး...။
ဒါကလဲ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေၿပာရရင္ေတာ့
ႏုိင္ငံရပ္ၿခားမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ဖုိ႔ အခ်ိန္နဲ႔အမွ်
အလုပ္ေပၚမွာပဲ အၿမဲစိတ္ထားရတာတခ်က္
က်ေနာ္အေပၚမွာေၿပာခဲ့သလုိအခ်က္ေတြနဲ႔
ကုိယ့္ပါတ္၀န္းက်င္မွာ ၿမန္မာမရွိတာတခ်က္
(စလုံးတုိ႔၊ မေလးတုိ႔၊ ဂ်ပန္တုိ႔ ကုိရီးယားတုိ႔မွာ
လုိၿမန္မာ သိပ္မမ်ားဘူးေလ က်ေနာ္သိသေလာက္ က်ေနာ္ေနတဲ့ႏိုင္ငံမွာ
ေရႊဆုိလုိ႔ ၅ေယာက္ပဲရွိတယ္လုိ႔ထင္တာပဲ
အဲဒီ၅ေယာက္ေတာင္ ဗုဒၶဘာသာ၂ေယာက္
ခရစ္ယာန္၂၊ မူစလင္တေယာက္ၿဖစ္ေနသဗ်)
ဆုိေတာ့ကာ... သူမ်ားေတြေတာ့ ဘယ္လုိဆင္ေၿခ ဆင္လက္၊ ဆင္နားရြက္ေပးမလဲေတာ့ မသိဘူး က်ေနာ္ကေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေတြရယ္ေၾကာင့္
ေမ့ကုိေနၿပီဗ်.... ဟိ..
ႏုိင္ငံရပ္ၿခားမွာေနတာၾကာလုိ႔ ႏုိင္ငံၿခားသားစိတ္ေတာ့ လုံး၀မရွိပါဘူး။ ၿမန္မာစိတ္မွ ၿမန္မာစိတ္အၿပည့္ ဘယ္ေလာက္ၿပညိ့္လဲဆုိ ရည္းစားထားဖုိ႔ေတာင္ ကုိယ့္ႏုိင္ငံသူပဲ ရွာထားမွာ.. ခုထိေတာ့ မေတြ႔ေသးဘူးဗ်..ဟိ
တခ်ဳိ႕လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္ေတြေတာင္ေၿပာၾကတယ္
ထားပါလားရည္းစားတဲ့ ရုရွားမေတြ၊ ဘူေဂးရီးယားေတြ၊ ရုိေမးနီးယားေတြ၊ ေခါမေတြ ေပါမွေပါကုိ မထားလုိ႔ က်ေနာ့္ကုိ အရူးတဲ့... ကဲ.... ဟီ..ေၿပာရင္းနဲ႔ေဘးေရာက္ေတာ့မယ္ ေတာ္ၿပီဗ်ာ ဒီေလာက္ပဲ..

Anonymous said...

အမွတ္တမဲ့ အေတြးစေလးတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေစ့စပ္စြာ ဖတ္ရႈသြားပါတယ္။ မွတ္ခ်က္ မေပးတတ္ေတာ့။ အဆင္ေျပပါေစ။ အားေပးေနလ်က္။

ကဗ်ာဦး said...

ဆရာ သုခမိန္
ျမန္မာေတြရဲ႔ရိုးရာယဥ္ေက်းမွဳ ပြဲေတာ္ေတြဟာ ၁၂ လ
( တႏွစ္လံုး ) ရွိေနပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခားကို အေၾကာင္းအမ်ိဳး
မ်ိဳးနဲ႔ေရာက္ေနၾကတဲ့ေရႊျမန္မာေတြဟာ အလုပ္မ်ားတဲ့ၾကား
ကေန ဘေလာဂ္ဂင္းၾကပါတယ္။
ကမၻာ့ရြာႀကီးျဖစ္ေနၾကေတာ့ ကိုယ္သန္ရာေတြစုမိၿပီးေရး
ၾကအားေပးၾက။ကိုယ္ေရာက္ရွိေနတဲ့အရပ္ေဒသေတြကို
ေရးျပၾက။ ဗဟုသုတေတြဖလွယ္ၾကေပါ့။
ဆရာသုေျပာသလိုပါပဲ။ ကိုယ့္ျမန္မာရိုးရာယဥ္ေက်းမွုပြဲေတာ္
ေတြကျဖင့္ ၁၂လလံုးရွိေနေပယ့္။ က်မအပါအဝင္ ေရႊျမန္မာ
ေတြလည္း သတိေမ့ေလ်ာ့ေနမိၾကမွာအမွန္ပါ။
ေထာက္ျပတဲ့အတြက္ေက်းဇူးပါရွင္။

Ðaywalker[Soul] said...

အစ္ကုိေရ လာဖတ္သြားပါတယ္ေနာ္...

ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ႔ ျပည္တြင္းမွာဆိုေတာ႔ ၁၂ လရာသီပြဲေတာ္တိုင္း လိုက္ၿပီး ေပ်ာ္ပါးေနလွ်က္ပါပဲ....။ ပုိစ္ကေတာ႔ စိတ္ထဲဝင္လာမွ တင္ျဖစ္ပါတယ္...၊ ေထာက္ျပထားတာေလး မွန္ကန္ပါတယ္

Anonymous said...

-“တိုးတက္တယ္လည္းေျပာရဲ႕ ျမဳိ႕ၾကီးျဖစ္မလာဘဲ ရြာျဖစ္သြားတယ္။ ယဥ္ေက်းမွဳေတြလည္း တိုးမိတိုက္မိတယ္ေျပာတာကိုး။”
-“ခရစ္စမတ္ဆိုတာ ကမာၻ႔ပြဲၾကီးလိုပါပဲ။ ဘာသာေရးပြဲဆိုေပမဲ့ အေတာ္ေလးကို လူစိတ္ဝင္စားတဲ့ပြဲတစ္ခုပါ။ ခ်မ္းသာတဲ့ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လူအမ်ားစု ကိုးကြယ္ရာျဖစ္ေနလို႔လားပဲ။”
ဆရာသုေရ… ေျပာေလာက္ေအာင္ေကာင္းတဲ့ အေရးအသားေတြပါပဲ။
ကဆုန္လျပည့္(ဗုဒၶေန႔) နဲ႔ပတ္သက္ၿပီး အြန္လိုင္းေပၚမွာ (အထူးသျဖင့္ ဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ က်င္လည္ေနၾကတဲ့ ႏိုင္ငံျခားေရာက္ ျမန္မာအသိုင္းအဝိုင္းေတြအေပၚ) ဆရာသုစိတ္ထဲ တစ္မ်ဳိးေလး ခံစားေနရတာေလးကိုေရာ “ရိုးသားတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြ” ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္းေလးကုိေရာ သတိထား ခံစားမိပါေၾကာင္း။
ဆရာသုေရ ၾသဇဂုဏ္ေျမာက္ရင္မ်ား ပုိၿပီးေတာ့ ၾသဇာသက္ေရာက္မလားဗ်ာ ေႏွာ။ ဟဲ ဟဲ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပ့ါေပ့ါပါးပါးေပါ့ခင္ဗ်ာ။

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ဆရာသုေရ.. (ကိုမာေရးသွ်င္ ေခၚသလို လိုက္ေခၚတာ)

ဖတ္ရတာ ေကာင္းလိုက္တာ..

ေရႊျပည္သူ (ShwePyiThu) said...

ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ေရာက္လို႔ ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ေတြ မေမ့သင့္သလို ပိုၿပီး ထိမ္းသိမ္းသင့္တဲ့အေၾကာင္း ကိုသုခမိန္ေျပာသြားတာ သိပ္ကိုမွန္ပါတယ္။ သၾကၤန္အေၾကာင္းကို မတိုင္ခင္ႀကိဳၿပီး တက္တက္ႂကြႂကြ မေရးမိတဲ့အထဲမွာ ကၽြန္မလည္း ပါပါတယ္ (အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကေတာ့ သၾကၤန္တြင္းေရးတာ ပိုေကာင္းမယ္ဆိုတဲ့ အေတြးေၾကာင့္ပါ) ေနာင္ကို အဲလိုမျဖစ္ေအာင္ပဲ ဂရုစိုက္ျပဳျပင္ရမယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း သတိေပးမိပါတယ္။ ဒီပို႔စ္အတြက္ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္ ကိုသုခမိန္ေရ...