ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးေပၚက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာ

လာမည့္ ဇန္နဝါရီလ (၉) ရက္ေန႔ဟာ က်ေနာ္ရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ (က်ေနာ့္ကုိ ခ်စ္လွစြာေသာ) ေမတၱာရွင္၊ ေက်းဇူးရွင္ အစ္မရည္ေလးရဲ့ အသက္ (၃၀) ျပည့္ ေမြးေန႔မဂၤလာျဖစ္ပါတယ္။ ယခု ၂၀၀၉ E-journal ကုိ ၁၉၉၇ တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီေက်ာင္းသား ကဗ်ာေလးနဲ႔ဖြင့္ထားတာမုိ႔ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ - အစ္မရည္ေလးရဲ့ (၁၈)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ (၁ရ)ႏွစ္သား၊က်ေနာ္ေရးေပးခဲ့တဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးကုိ (အဲဒီတုန္းကေရးထားတဲ့အတုိင္း တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ မျပဳျပင္မတည္းျဖတ္ဘဲ) ေဖာ္ျပပါရေစ။ ဒါဟာ အစ္မရည္ေလးႏွင့္တကြ က်ေနာ့္ထက္ တစ္ေန႔၊ တစ္ရက္၊ တစ္နံနက္ ၾကီးေသာ အစ္မေတြအားလုံးအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာ ျဖစ္သလုိ (၁၈) ႏွစ္ျပည့္ လူငယ္အားလုံးကုိ ရည္ညႊန္းလုိရင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကဗ်ာေလးကုိ ထုံးစံအတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔အိမ္က ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးေပၚမွာ ေရးခဲ့တာပါ။ အဲဒီေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တစ္မိသားစုလုံးရဲ့ ပြင့္အန္သမွ်နဲ႔ ျပည့္လွ်ံက်ေနတာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်နီးပါးပါပဲ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြအားလုံးဟာ အဲဒီေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးရဲ့ အေဝး ၊ ကဗ်ာေတြ၊စာေတြရဲ့ မနီးမေဝး၊ အတိတ္သမုိင္းရဲ့ ဟုိး ခပ္ေဝးေဝး၊ ဆရာမုိးေဝးရဲ့ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ မွာ…….

၁၉၉၇ ဇန္နဝါရီ ၉ ရက္ (ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔)


တစ္ကုိးခြန္ကုိး
စ၍တုိးကာ
လက္ခ်ိဳးေရလာ
(၁၈) ခါေျမာက္
ယေန႔ေရာက္ၿပီ …..
ဒါေၾကာင့္
ႏုိင္ငံတကာက်င့္ထုံး
ယူလုိ႔သုံးရရင္
“အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ” ကုိ
သင္ေရာခံယူ
အမ်ားနဲ႔အတူ
ကုိယ္လမ္းကုိယ္ေဖာက္
ကုိယ္တုိင္ေလွ်ာက္လုိ႔
မိဘတုိ႔ထမင္းခြက္
ဝင္မစြက္ဘဲ
အားခဲ႐ုန္းကန္
အျမင္မွန္ျဖင့္
ထာဝရရပ္တည္
အသက္ရွည္ကာ
လက္ေခ်ာင္းတစ္ရာ
တုိးပြားလာေစ
ေတာင္းဆုေျခြသည္
မ ေမာင္ ဆုေတာင္း ျပည့္ေစေသာဝ္။……။