ၾကမ္းပုိးမ်ားတဲ့အိပ္ရာေပၚက လူႀကိဳက္နည္းတဲ့ေကာင္

က်ေနာ့္မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာက္အျဖစ္က်ေနာ္ဖန္တီးခဲ့တဲ့ က်ေနာ္ရဲ့ ရင္ႏွစ္သည္းျခာ အႏုပညာျဖစ္သလုိတစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲက်ေနာ္ရဲ့ သမၼာက်မ္းစာ၊က်ေနာ့္ရဲ့ ကုိရမ္က်မ္းစာလည္းျဖစ္ပါတယ္။E-Journal မွာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးျဖစ္ပါတယ္။ အခု ခ်စ္ေသာ ညီငယ္၊ ညီမငယ္မ်ား ႏွင့္ လူငယ္မ်ားအားလုံးအတြက္ ဒုတိယအၾကိမ္ ျပန္လည္ေဖာ္ျပျခင္းပါတယ္။

ပုတုညွက္၊ေ၀မႉးသြင္ ႏွင့္ ကုိဖုိးခ်ိဳတုိ႔ ေက်နပ္ႏွစ္သက္ႏုိင္ၾကပါေစ။
..................................................................................

ၾကမ္းပုိးမ်ားတဲ့အိပ္ရာေပၚက လူႀကိဳက္နည္းတဲ့ေကာင္


နာက်င္တဲ့အခါ မေအာ္ဘဲ
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့အခါ ရယ္ေမာဖို႔ ေနာက္မက်ခဲ့ဘူး။
အေျမာက္က်ည္ဆန္ဟာ
ပန္းအုိးအျဖစ္နဲ႔ပဲ
အ႐ုိးထုတ္ေတာ့မယ္တဲ့။
ဘ၀ရဲ့ျပတင္းေပါက္ကို ဖြင့္လုိက္ပါ။
လိပ္ျပာလွလွနဲ႔
အိပ္ရာထခဲ့ၾကပါကြဲ႔။
သစ္သီးတစ္လုံးသီးတုိင္း သင္တုိ႔အတြက္ျဖစ္တယ္။
ပန္းတစ္ပြင့္ပြင့္တုိင္း သင္တုိ႔အတြက္ျဖစ္တယ္။
သီအုိရီအေသတစ္ခုနဲ႔
လူ႔ေျမကုိ မေပက်ံပါေစနဲ႔ကြဲ႔။
လူဆိုတာ လူဓာတ္လုိအပ္တာပဲ-
ဘ၀ကုိ ရင္ခုန္သလုိအရင္းအတုိင္းေနပါ။
ဣတၳိယကုိ မွီ၀ဲပါ။
အာ႐ုံကို ေဖာက္ခြဲပါ
ေပါက္ကြဲသြားပါေစ
မစားရက္ရင္
အိပ္မက္ေတြ ေလာက္တက္ကုန္မွာေပါ့။
စိတ္ရဲ့သိပ္သည္းမႈကုိ
သိပၸံပညာအန္မတုႏုိင္ပါဘူးကြဲ႔။
သီခ်င္းဆုိၾက ေမာင္တုိ႔ရဲ့!
လူငယ္နဲ႔ အႏုပညာ
အတူေနပါေစ
ကမၻာႀကီးကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ
ဥစၥာဓနေတြနဲ႔
ဘ၀ကုိမပုပ္သုိးပါေစနဲ႔ကြယ္…
ဘ၀ရဲ့အဆင္းဟာ ထမင္းမဟုတ္ေခ်ဘူး။
အျမတ္ဆုုံးတရားမ်ား
ကပ္သုံးပါးေက်ာ္႐ုံတင္မဟုတ္။
အခ်ိန္ဟာ
နာရီဒုိင္ခြက္ထဲ အက်ည္းက်လုိ႔။
တုိ႔ေတြဟာ
ဒုိင္ယာရီထဲ ေနထုိင္ၾကတယ္။
အဲသည္လုိနဲ႔
အသက္အပုိင္းအျခားေတြလည္း
နက္႐ႈိင္းသြားခဲ့ၿပီ။
အထူးထူးအျပားျပားေသာ ဆူးၾကားမွ
လူလားေျမာက္ရန္သိခဲ့ဲၿပီ။
ရန္အေပါင္းေၾကာင့္
ၪာဏ္ပုိေကာင္းခဲ့ၿပီ။
လူ႔ဘ၀ကုိ ယုဇနပင္ေလးမွာ အသာခ်ိတ္
ဒူးယားတစ္လိပ္နဲ႔လည္း
အိပ္ေပ်ာ္တတ္ခဲ့ၿပီ။

ေႏြးေထြးမႈဟာ
ေစ်းႀကီး
ေ၀းကြာ
သင္နဲ႔ငါ
လာေရာင္ေစးကပ္ၿငိတြယ္ခဲ့ၾကရဲ့။
သင္ကဗ်ာလည္းစပ္တတ္ရဲ့မဟုတ္လား။
ဘယ္လုိလဲဆုိေတာ့ကာ
အင္မတန္ သန္းမ်ားတဲ့ မိန္းမေခါင္းေပၚ
သန္းေတြ တရြရြ တစိစိ ပြတက္ေနသမ်ိဳးေလ
ကဗ်ာေတြက သူ႔ကုိယ္ေပၚမွာ
သူငယ္ခ်င္းတုိ႔ေရ! E-Journal ေရ !
က်ေနာ္ေတာ့
တစ္လက္မမွ ဆုတ္မေပးႏုိင္ေတာ့ပါဘူးဗ်ာ။……….။

မာေရးသွ်င္

Kind of Art : Collage
Material : ရထားကဗ်ာစာအုပ္(ေမာင္ေခ်ာႏြယ္) ဒုတိယအႀကိမ္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

လြမ္းတဲ့ည

ၾကယ္ေတြေမွးမွိတ္

လေရာင္အိပ္၍

တိမ္ရိပ္ဖုံးအုပ္

ညမုိးခ်ဳပ္ထိ

ငုတ္တုတ္ထုိင္ေနမိခဲ့တကား။….......။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

အႏႈိင္းမဲ့ ပန္းခ်ီကား

အေမေရးတဲ့ က်ေနာ္တို႔ငယ္ဘဝ မိသားစုပန္းခ်ီကားေလးပါ။

အခုေတာ့ အဖိုးနဲ႔အဖြားဟာ မရွိေတာ့ပါ။

က်ေနာ္တို႔ ေမာင္ႏွမ(၄)ေယာက္စလုံးကလည္း တစ္ေယာက္တစ္နယ္စီမွာ။

အႏႈိင္းမဲ့ ပန္းခ်ီကား

ပါးခ်ိဳင့္ကေလးနဲ႔ၿပံဳးတုံ႔တုံ႔
သားၾကီးခပ္ငု႔ံငု႔ံ
မလႈပ္တလႈပ္ ၿငိမ္ဆိပ္စြာ
ေရဒီယုိနားမွာ
သတင္းလာရင္ နားေထာင္ေငး
ေဖ့ေဖ့အိုက္တင္ အလြန္ေပး။

ပါးကြက္ေလးနဲ႔ခ်စ္စရာ
ထိပ္မွာပန္းပန္ကာ
မွန္တင္ခုံမွာျပင္ဆင္ေသး
ေမ့ေမ့သမီးေဖြး။

ေရဒီယိုကေတးသံစုံ
သားငယ္ေဗထုံထုံ
ဗုံေတြတီးလုိ႔ စည္းခ်က္ေပး
ခုန္ေပါက္ကတဲ့ သမီးေလး။

အိပ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ ညံစီစီ
ဘုရားရွိခုိးမည္
ေဖေဖ၊ေမေမ ဦးႏွိမ္ခ်
ဖြားဖြားၾသကာသ
ဖိုးဖိုးၾသကာသ
ၾကည့္မဝတဲ့ ႐ႈခင္းပ။……….။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

သတင္းႏွင့္ အေတြးအျမင္ ... .. .

ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ ေခတ္အဆက္ဆက္ အေတြးအေခၚ တစ္စုံတစ္ရာကုိ (ဘယ္လုိစိတ္ကူး၊ ရည္စူးခ်က္နဲ႔ပဲျဖစ္ျဖစ္) ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းထဲ သြတ္သြင္းေပးခ်င္ေနတဲ့လူေတြ ေမ့ေလ်ာ့ေနပုံရတဲ့ အခ်က္တစ္ခု ရွိေနတာကုိ သတိထားမိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ တံတားထုိးေပးဖုိ႔ ေမ့ေနၾကတာပဲ။ ကမ္းပါးႏွစ္ခု ဆက္သြယ္ေပးဖုိ႔ တံတားလုိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေတြးအေခၚ၊ ပညာရပ္၊ အသိပညာဖြ႔ံၿဖိဳးေရး နည္းနာ စတာေတြဟာ ကြန္ပ်ဴတာခလုတ္ႏွိပ္လုိက္လုိ႔ စာေၾကာင္းေတြ ေပၚလာတာမ်ိဳး မဟုတ္ပါဘူး။ အေျခခံနဲ႔ အဆက္အစပ္ေတြကုိ သိဖို႔လုိပါတယ္။ ျဖတ္လမ္းက အတင္းတြန္းလုိ႔ မရပါဘူး။

ယုတၱိေဗဒ ဒိုင္ယာလက္တစ္နဲ႔ ထ႐ုိင္ယာလက္တစ္ရဲ့ ကိစၥ (ျမင့္သန္း) - ခ်င္းတြင္းမဂၢဇင္း - အမွတ္(၃၄)၊ ဇန္နဝါရီလ၊ ၂၀၀၉

က်န္သမွ် အားလံုးေဖာ္ျပရန္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

အနႏၱေက်းဇူးရွင္ အနႏၱမိခင္မ်ားသုိ႔

ျပာသုိလျပည့္

အေမေန႔တြင္

ခ်မ္းေျမ့အေမ

ေပ်ာ္ရႊင္ေစဟု

သားေဇ ဆုေတာင္းလုိက္ပါသည္။……….။

က်န္သမွ် အားလံုးေဖာ္ျပရန္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

အေမရဲ့ သမီးမ်ားအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာ

ဒီေန႔ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္နဝါရီလ (၉)ရက္ေန႔ဟာ က်ေနာ့္ရဲ့ အစ္မလတ္၊အစ္မရည္ေလးရဲ့ အသက္(၃၀) ျပည့္ေမြးေန႔မဂၤလာပါ။ က်ေနာ္ေရးခဲ့တဲ့ “ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးေပၚက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာ”ကုိ ေမြးေန႔အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ (ဒီေန႔မွာ မအားမွာစုိးလုိ႔)ၾကိဳၾကိဳတင္တင္ တင္ထားခဲ့တာပါ။ အခုေတာ့ အခ်ိန္အားေလးေတြ ထြက္လာတာေၾကာင့္ အစ္မရည္ေလးအတြက္ အေမ့ရဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ထပ္မံ မွ်ေဝေပးပါရေစ။

သမီးဝတ္ရည္ ၊ ေမြးေန႔ဆီမွ
ရွည္ၾကာသမွ် ၊ သင့္ဘဝမွာ
ျမင့္ၾကာေရထက္ ၊ ဂုဏ္သိန္တက္၍
မ်ိဳးဆက္ေကာင္းက်ဳိး ၊ သင္သယ္ပုိးရင္း
တုိးေဝသာသနာ ၊ ေဆာင္ႏုိင္ပါေစ ။
ပညာျပည့္ဝ ၊ ႏွလုံးလွ၍
အားက်တုယူ ၊ ျမင္သူတကာ
ခ်စ္ၾကင္နာလ်က္ ၊ ေဝျဖာအလွ
ပုိင္ဆုိင္ရေစ ၊ ေတာင္းဆုေျခြ ။

(ရည္ေလးအတြက္)
ေမေမ
၉.၁.၀၆

တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ က်ေနာ္တု႔ိရဲ့ အမိအရာ ထုိက္တန္လွစြာေသာ အစ္မၾကီး(အစ္မရည္ေဖြး)ရဲ့ ေမြးေန႔တစ္ခုမွာ အေမေရးေပးခဲ့တဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးကုိပါ မွ်ေဝေပးပါရေစ။ ဒါဟာ ကမၻာေပၚမွာ ရွိရွိသမွ် အေမတုိင္း နဲ႔ သားသမီးေတြၾကားက ခ်စ္ျခင္ေမတၱာတရားကုိ ေဖာ္ၾကားလုိျခင္းလည္းျဖစ္ပါတယ္။


သုံးဆယ္တစ္ေလ်ာ့ ၊ မငယ္ေတာ့ၿပီ
ရာသီေအးေအး ၊ ႏွင္းေဖြးေဖြးဝယ္
ေမြးသည့္ရင္ႏွစ္ ၊ သမီးခ်စ္သည္
ျဖစ္တည္ဘဝ ၊ ျမင့္မားလွေစ
ဧျမၿငိမ္းခ်မ္း ၊ ႏွင္းဆမ္းပန္းႏွယ္
ဝင့္ထည္ေတာက္ၾကြား ၊ မ်ားအက်ိဳးေဆာင္
ရန္ေပါင္းေအာင္လ်က္ ၊ အသက္ရာေထာင္ ရွည္ပါေစ ။

(ေဖြးအတြက္)
ေမေမ
၄.၁၂.၀၅

အေဖက အေမ့ကုိ ေရႊအုိးၾကီး(၄)လုံး လက္ေဆာင္ေပးထားတာေၾကာင့္ အေမဟာ တစ္ႏွစ္ကုိ အနည္းဆုံး ကဗ်ာ(၄)ပုဒ္ေတာ့ ပုံမွန္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ညီေလး နဲ႔ က်ေနာ့္အတြက္ ကဗ်ာေလးေတြကုိေတာ့ ေမြးေန႔ဆုေတာင္း ၊ သားတုိ႔႐ုပ္ရည္ (သုိ႔) အေမေရးတဲ့ က်ေနာ့္ပုံတူ ၊ သားႀကီးေမြးေန႔ႏွင့္ မိခင္ဆႏၵ စသျဖင့္ မွ်ေဝထားၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္ဟာ ဒီအေမရဲ့သားျဖစ္ရတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ ဒီကမၻာတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္ဖုိ႔ လုံေလာက္ေနသူျဖစ္ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္းေျပာပါရေစ။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးေပၚက ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာ

လာမည့္ ဇန္နဝါရီလ (၉) ရက္ေန႔ဟာ က်ေနာ္ရဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ (က်ေနာ့္ကုိ ခ်စ္လွစြာေသာ) ေမတၱာရွင္၊ ေက်းဇူးရွင္ အစ္မရည္ေလးရဲ့ အသက္ (၃၀) ျပည့္ ေမြးေန႔မဂၤလာျဖစ္ပါတယ္။ ယခု ၂၀၀၉ E-journal ကုိ ၁၉၉၇ တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ ဇန္နဝါရီေက်ာင္းသား ကဗ်ာေလးနဲ႔ဖြင့္ထားတာမုိ႔ တစ္ဆက္တည္းမွာပဲ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္ - အစ္မရည္ေလးရဲ့ (၁၈)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ (၁ရ)ႏွစ္သား၊က်ေနာ္ေရးေပးခဲ့တဲ့ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာေလးကုိ (အဲဒီတုန္းကေရးထားတဲ့အတုိင္း တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ မျပဳျပင္မတည္းျဖတ္ဘဲ) ေဖာ္ျပပါရေစ။ ဒါဟာ အစ္မရည္ေလးႏွင့္တကြ က်ေနာ့္ထက္ တစ္ေန႔၊ တစ္ရက္၊ တစ္နံနက္ ၾကီးေသာ အစ္မေတြအားလုံးအတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာ ျဖစ္သလုိ (၁၈) ႏွစ္ျပည့္ လူငယ္အားလုံးကုိ ရည္ညႊန္းလုိရင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီကဗ်ာေလးကုိ ထုံးစံအတုိင္း က်ေနာ္တုိ႔အိမ္က ေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးေပၚမွာ ေရးခဲ့တာပါ။ အဲဒီေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးဟာ က်ေနာ္တုိ႔ တစ္မိသားစုလုံးရဲ့ ပြင့္အန္သမွ်နဲ႔ ျပည့္လွ်ံက်ေနတာ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ်နီးပါးပါပဲ။ အခုေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ေမာင္ႏွမေတြအားလုံးဟာ အဲဒီေက်ာက္သင္ပုန္းၾကီးရဲ့ အေဝး ၊ ကဗ်ာေတြ၊စာေတြရဲ့ မနီးမေဝး၊ အတိတ္သမုိင္းရဲ့ ဟုိး ခပ္ေဝးေဝး၊ ဆရာမုိးေဝးရဲ့ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ မွာ…….

၁၉၉၇ ဇန္နဝါရီ ၉ ရက္ (ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔)


တစ္ကုိးခြန္ကုိး
စ၍တုိးကာ
လက္ခ်ိဳးေရလာ
(၁၈) ခါေျမာက္
ယေန႔ေရာက္ၿပီ …..
ဒါေၾကာင့္
ႏုိင္ငံတကာက်င့္ထုံး
ယူလုိ႔သုံးရရင္
“အတၱာဟိ အတၱေနာ နာေထာ” ကုိ
သင္ေရာခံယူ
အမ်ားနဲ႔အတူ
ကုိယ္လမ္းကုိယ္ေဖာက္
ကုိယ္တုိင္ေလွ်ာက္လုိ႔
မိဘတုိ႔ထမင္းခြက္
ဝင္မစြက္ဘဲ
အားခဲ႐ုန္းကန္
အျမင္မွန္ျဖင့္
ထာဝရရပ္တည္
အသက္ရွည္ကာ
လက္ေခ်ာင္းတစ္ရာ
တုိးပြားလာေစ
ေတာင္းဆုေျခြသည္
မ ေမာင္ ဆုေတာင္း ျပည့္ေစေသာဝ္။……။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။

ဇန္နဝါရီေက်ာင္းသား

၁၉၉၇ ၊ က်ေနာ္ (၁၀) တန္းေက်ာင္းသားဘဝတုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာပါ။ ဒီဘက္ေခတ္ ေက်ာင္းသားေတြေတာ့ ဘယ္နည္းဘယ္ပုံ ျဖတ္သန္းေနၾကသလဲ မသိပါ။ က်ေနာ္တုိ႔တုန္းကေတာ့ ဒါဟာ ပတ္တန္တစ္ခုပါပဲ။ က်ေနာ္တုိ႔ေရွ ႔က ေနာင္ေတာ္၊အစ္မေတာ္ေတြလည္း ဒီလုိပဲ ျဖတ္သန္းသြားၾကၿပီး က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ဖဝါးထပ္ခ်ပ္မကြာ တစ္ပုံစံတည္း လုိက္ခဲ့ၾကတာပါ။ က်ေနာ္တုိ႔ေနာက္က ညီငယ္၊ ႏွမငယ္မ်ားကုိေတာ့ ဒီလုိမျဖစ္ေစလုိပါ။
အသက္ (၁၂) ႏွစ္ပုိၾကီးလာတဲ့ က်ေနာ္ကေတာ့ အခုထိ မစြမ္းရင္းကလည္းရွိဆဲ ကန္စြမ္းခင္းကလည္းၿငိၿမဲပါ။

ဇန္နဝါရီေက်ာင္းသား

ေက်ာင္းကုိမခင္
က်ဴရွင္မလာ
ကင္းကြာသုိင္းဝုိင္း
စိတ္တုိင္းက်က်က္
အိပ္စက္ခ်ိန္နည္း
မ်က္မည္းနက္ညိဳ
ဗ်ာပုိႏွလုံး
ခ်ခ်ံဳးတုန္ရင္
နားထင္ပလာစတာကပ္
ေယာက္ယက္ခတ္။…..။

မာေရးသွ်င္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ျပန္ေခါက္ထားခဲ့မယ္။