Friday, February 20, 2009

Kindness from Heart

“ခ်စ္ျခင္းဖြဲ႔ အၾကင္နာ”


ႏွင္းတစ္စက္၊
ျဖန္းပက္လို႔သြားခဲ့စဥ္ …

ျမဴတစ္ဆိုင္း၊
ညိဳ႕မွိဳင္းလို႔လႊမ္းျခံဳစဥ္ …

တစ္မနက္၊
ေအးစက္တဲ့ငါ့ရင္ခြင္ …

ေႏြးကိုယ္ေငြ႔၊
ျပန္ေတြးလို႔ လြမ္းမိေလေတာ့
ေဆြးအပူငါ့အလြမ္းေၾကာင့္
ႏွင္းေပ်ာက္ခါ ျမဴေဝးေပမဲ့
တစ္ပါးရင္ခိုသူ နင္တစ္ေယာက္
လံုေလာက္တဲ့သူ႔ရင္ေငြ႔မွာ
ေပ်ာ္ေမြ႔ေစသား၊
ရႊင္ျမဴးေစသား၊
ငါ - ၾကည္ႏူးအၾကင္နာပြားတယ္ ခ်စ္သူ။ ။


သုခမိန္။ ။

5 comments:

ကိုရင္ေနာ္ခင္ေလးငယ္ said...

ႏုႏုလွလွကဗ်ာေလးကို လာခံစားသြားပါတယ္.. း)

Welcome said...

တစ္ပါးသူရင္ထဲ ေရာက္ေနေပမယ့္
အၾကင္နာ ပြားေနတုန္းပဲလား။
ေတာ္ေတာ္ အခ်စ္ႀကီးပံုရတယ္
သံေယာဇဥ္ .. သံေယာဇဥ္

Anonymous said...

“တစ္ပါးရင္ခိုသူ နင္တစ္ေယာက္
လံုေလာက္တဲ့သူ႔ရင္ေငြ႔မွာ
ေပ်ာ္ေမြ႔ေစသား..”
ေျခေန အေႀကာင္းေႀကာင္းေႀကာင့္ ခြဲခြာ ရျပီဆိုရင္ နာက်င္ခံစားရမွာပဲ ဆိုတာေလးကို ခံစားမိတယ္။ မႀကံဳခ်င္ေပမယ့္လည္း..။

Rhyme said...

ကဗ်ာေလးကေကာင္းပါတယ္၊က်ြန္ေတာ္ဒီတစ္ခါတကယ္လာဖတ္တယ္ေနာ္

တာတူး(၀ါ) အေမ့ခံလူတစ္ေယာက္ said...

ကိုသုေရ က်ေနာ္ကေတာ့ ၾကားဘူးတဲ့ သီးခ်င္းေလး တစ္ပုဒ္ ထဲကလိုပဲ ခ်စ္တဲ့လူကို စြန္႕လႊတ္ရင္းနဲ႕ အျပစ္မဲ့ သူကို ခြင့္လႊတ္ျခင္း ဆိုသည္မ်ားက အမွန္တကယ္ မခ်စ္၍သာျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္ ။
ကိုယ္ တကယ္ ခ်စ္ရင္ ကိုယ့္ထက္ ဘယ္သူကမ်ား သူ႕အေပၚ ေကာင္းႏိုင္လိမ့္ဦး မွာလဲဗ်ာ။