ႏွလုံးလွဖုိ႔ အလွဆုံးသုိ႔ (၅)

”အသိေတ ပိေတ သာယိေတ ခါယိေတ သမၸဇာန ကာရီေဟာတိ“
”စားတုန္း၊ ေသာက္တုန္း၊ ခဲတုန္း၊ လ်က္တုန္းမွာ သတိေလးနဲ႔ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ျပဳပါ။“

ဘုရားေဟာထဲမွာေတာ့ ရဟန္းေတြအတြက္ အေသးစိတ္ေဟာထားခဲ့တယ္။ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးတဲ့အခါမွာ ဆြမ္းလုတ္ကုိ လုံးလုံးညီညီေလး လုပ္ရမယ္၊ လုပ္ၿပီးေတာ့ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလး ပါးစပ္ထဲ ထည့္ရမယ္၊ ပြၾကဲၿပီး ေအာက္ကုိ ျပန္မက်ရဘူး။

ကုိယ့္ဟာကုိယ္ ထမင္းစားတဲ့အခါလည္း လက္နဲ႔ျဖစ္ေစ၊ ဇြန္းခက္ရင္းနဲ႔ျဖစ္ေစ စားတဲ့အခါ စိတ္ကုိ တည္ၿငိမ္ေအာင္ ေအးခ်မ္းေအာင္ထားၿပီးေတာ့ ထမင္းကုိ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ကေလး ျဖစ္ေအာင္၊ ဇြန္းသံ၊ ပန္းကန္သံလည္း မၾကားေအာင္၊ ေဘးကုိလည္း မက်ေအာင္လုပ္ၿပီးမွ ပါးစပ္ထဲကုိ ေရာက္ေအာင္ ထည့္ရမယ္၊ တစ္လုံးမွ က်မသြားေအာင္ ျပန္ထုတ္ယူရမယ္။

ဟင္းခ်ဳိေသာက္တဲ့အခါမွာ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြက္ ဘုရားေဟာထားတာ ရွိပါတယ္။ ”ရဟန္းေတာ္မ်ား ဟင္းခ်ဳိေသာက္တဲ့အခါမွာ ရွ႐ူး ရွ႐ူး အသံမျမည္ေစနဲ႔“ တဲ့။

(ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးျမင့္မားေစရန္ - ဆရာေတာ္ဦးေဇာတိက) မွ



အစားအစာ(ေဘာဇဥ္)၌ အတုိင္းအရွည္ သိတတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္းတရား (ေဘာဇနမတၱညဳတ)ကုိ ဘယ္လုိ ေဟာသလဲဆုိေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားက သူ႔သာသနာထဲက သားတပည့္ေတြ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ့ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးျမင့္မားေရးကုိ ဦးတည္ၿပီးေဟာခဲ့တာ၊ ဒါေပမယ့္ အဆင့္ျမင့္လူသား ျဖစ္ခ်င္သူတုိင္းအတြက္ ဒီေဟာၾကားခ်က္ေတြဟာ အလြန္တန္ဖိုးရွိတယ္။

အစားအေသာက္စားတဲ့အခါ ဉာဏ္အဆင္အျခင္မပါဘဲ မစားရဘူး။ ဉာဏ္နဲ႔ ဆင္ျခင္ၿပီး သင့္ေလ်ာ္ေသာအားျဖင့္ စားရမယ္တဲ့။

အစားအစာကုိ စားတဲ့အခါ
(က) ကေခ်သည္၊ ကြ်မ္းသမားတုိ႔လုိ ျမဴးထူးေပ်ာ္ပါးျခင္းငွာ မစားရဘူးတဲ့။
(ခ) မင္းစားသလုိ၊ မွဴးမတ္ေတြ စားသလုိ မာန္ယစ္ျခင္းငွာလည္း မစားရဘူးတဲ့။
(ဂ) ျပည့္တန္ဆာမေတြ နန္းတြင္းသူေတြလုိ ခႏၶာကုိယ္လွပျခင္းငွာ၊ ခႏၶာကုိယ္တန္ဆာဆင္ျခင္းငွာ မစားရဘူးတဲ့။
(ဃ) လက္ေဝွ႔သည္၊ လက္ပန္းသည္၊ နပန္းသမားေတြလုိ အသားအေရကုိ ျပည့္ၿဖိဳးျခင္း၊ တုိးပြားျခင္းငွာလည္း မစားရဘူးတဲ့။


ျမတ္စြာဘုရားက အစားအစာ(ေဘာဇဥ္)၌ အတုိင္းအရွည္ သိတတ္သူ ျဖစ္ေၾကာင္းတရား ဆုိတဲ့ ကုိယ္ရည္ကုိယ္ေသြးကုိ ေဖာ္ျပထားတယ္။
(က) ဤကုိယ္ တည္တံ့ရန္
(ခ) မွ်တရန္
(ဂ) ပင္ပန္းျခင္းကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ရန္
(ဃ) ဆာေလာင္မြတ္သိပ္ျခင္း ၿငိမ္းရန္
(င) ျမတ္ေသာအက်င့္ကုိ ခ်ီးေျမာက္ရန္ အက်ိဳးငွာသာလွ်င္ အစာအာဟာရကုိ စားေသာက္ရမယ္တဲ့၊ ဒီေနရာမွာ ျမတ္စြာဘုရားက အစာအာဟာရကုိ စားေသာက္ျခင္းေၾကာင့္ ခံစားမႈ ေဝဒနာအေဟာင္း၊ ဒါက အစာမစားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တဲ့ ေဝဒနာကုိ ပယ္ေဖ်ာက္ဖို႔ ရည္ရြယ္ၿပီး စားရမယ္။ ခံစားမႈ ေဝဒနာသစ္ဆိုတာက အလြန္စားျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္တဲ့ ေဝဒနာမ်ဳိးလည္း မျဖစ္ေစရေအာင္ ဆင္ျခင္တုိင္းထြာၿပီး စားရမယ္။ ဘယ္လုိဆင္ျခင္တုိင္းထြာရမလဲဆုိေတာ့ ငါ့အား မွ်တျခင္းသည္ လည္းေကာင္း၊ အျပစ္မရွိျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ ခ်မ္းသာစြာေနရျခင္းသည္လည္းေကာင္း ျဖစ္လိမ့္မည္ဆုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ထား၍သာ အစာအာဟာရကုိ စားရမယ္တဲ့။

စားဖြယ္(ေဘာဇဥ္)၌
(၁) ေရာင့္ရဲသူ၏အျဖစ္ ”သႏၲဳ႒ိတာ“ရွိရမယ္။
(၂) အတုိင္းအရွည္ကုိ သိသူ၏အျဖစ္ ”မတၱညဳတာ“ရွိရတယ္။
(၃) စားဖြယ္ေဘာဇဥ္ကုိဆင္ျခင္သူ၏အျဖစ္ ”ပဋိသခၤါေဘာဇဥ္“ရွိသူ ျဖစ္ရမယ္။
လုိ႔လည္း ေဟာေတာ္မူတယ္။

ဆရာဦးဆန္းလြင္၏ “ျမတ္ဗုဒၶ၏ ကုိယ္ရည္ကုိေသြး ျမင့္မားေရးတရား (ပထမအၾကိမ္) ၊ စာ(၁၅၇-၁၅၈)” - မွ ထုတ္ႏႈတ္ကူးယူပါသည္။