မရည္ေလး

“တစ္ဂူထဲမွာ ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္ မေအာင္းဘူး - တဲ့
အေမ့ဂူထဲမွာ ျခေသၤ့သုံးေကာင္
ေရာင္လုိ႔ေတာင္ မေဟာင္ၾက
ထူးျခားလွခ်ည္လားကြယ္။”
အေမ့ကဗ်ာထဲက ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္
ေမာင္ေလးတုိ႔ တကယ္မေဟာင္ခဲ့ၾကဘူးေနာ္။

ေန႔တူနာမ္တူ “အလတ္”ခ်င္းလည္းတူ
ဒါေပမယ့္ အစ္မကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ မလစ္လပ္ခဲ့သူ။
အၾကိမ္အၾကိမ္အခါခါ မွားေနတဲ့သူ႔ေမာင္အား
မရမက ဂုဏ္ယူဝံ့ၾကြားသူ။
တကၠသုိလ္ဆုိတာ မျမင္ဖူးတဲ့ေမာင္ေလးကုိ
မာစတာတန္းကသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ စာကူရွင္းဖုိ႔ ေတာင္းဆုိသူ။
ဟုိေယာင္ေယာင္ ဒီေယာင္ေယာင္ သူ႔ေမာင္
အစာအိမ္ပါေယာင္တဲ့အခါ
သူ႔နားကအေဆာင္မွာေခၚထား
႐ုံးသြားတုိင္း ထမင္းခ်ိဳင့္ထြက္ေပးခဲ့သူ။
သူ႔ေက်ာင္းေနသက္ကုိ သုိးေမြးခ်ည္ေတြ၊ တက္တင္းခ်ည္ေတြနဲ႔ ဆက္ခဲ့သူ။
သူ႔အခန္းေဖာ္ဟူသမွ်၊ သူ႔အတန္းေဖာ္ဟူသမွ်
သူ႔လက္ရာအက်ၤ ီေတြနဲ႔လွေနၾကေပမယ့္
သူ႔အဝတ္ေသတၱာမွာ အေမဝယ္ေပးထားတာပဲရွိသူ။
သူဟာ ငါတုိ႔အိမ္ရဲ့ေထာင္မွာက်ေနတဲ့ အိမ္ေထာင္မရွိသူ အပ်ိဳစင္
သူဟာ ငါတုိ႔ရဲ့ မာသာထရီဇာ
သူ႔ကုိယ္သူမွတစ္ပါး တစ္မိသားစုလုံးအား ပူပန္သူ။
အစ္မၾကီးမဟုတ္ေသာ္ျငား အမိအရာထားထုိက္သူ။
မိုးခါးေရထက္ခါးတဲ့ အမွန္တရားနဲ႔ ရြတ္ရြတ္ခြ်န္ခြ်န္မွားေနသူ။
အ႐ုိးသားဆုံးထက္႐ုိးသား အၾကိဳးစားထက္ၾကိဳးစားကာ
ဘဝေနနည္းအႏုပညာမွာ ခရတ္ဒစ္မပါသူ။
အလွတရားကုိ သနပ္ခါးထက္ ပုိမသိသူ။
စိန္ဥမုန္႔ဟင္းခါးပင္ မသိေသာ္ျငား အေမ့ပါးကုိ ေျပာင္ေစသူ။
ထုိ သူ (သုိ႔) သူမ….
ကုိးရက္တစ္လမွာ
အဖုိးျဖတ္မရတဲ့ ငါတုိ႔အစ္မျဖစ္လာခဲ့တယ္။………။

မာေရးသွ်င္
၉၊၁၊၂၀၁၀ (အစ္မရည္ေလးေမြးေန႔)