သုံးဆယ္မုိ႔ ၿပံဳးရယ္ဖုိ႔ အေနာ္မာသုိ႔ ေျခလွမ္းမ်ား

(အေနာ္မာစစ္တမ္း)

အယူမွားလုိ႔မ်ား
အပူမ်ားခဲ့ေလသလား
လူသားျဖစ္ရတဲ့ ဒီဘဝ။

ေအးေအးလူလူ
အခ်ိန္ယူၿပီး
ပူပူပင္ပင္ျဖစ္ခဲ့ဖူးသလား။

သင္လည္း လူသား
အတၱမ်ားနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေကာင္ …
ငါလည္း လူသား
ေမာဟမ်ားနဲ႔ ျဖစ္ပ်က္ေကာင္ …

ဥေပကၡာတရားက
ဥေပကၡာထားေနသမွ်
ကိေလသာနဲ႔ေနသားက်ခဲ့ၾက။

ကိေလသာရယ္
ရွိေနတာသိလ်က္ အႏွင္ခက္
စဥ္ဆက္မကြာ ဒီတစ္သံသရာလုံး
အခု ငါတုိ႔မုန္းသင့္ၿပီ။

တကယ္ေတာ့
ဘဝဆုိတာ
သံဇကာၾကားမွာ
မေတာ္တဆညပ္ေနတဲ့
သစ္ရႊက္အေၾကြေတြလုိပါပဲ။
ညာေျခေထာက္ေပၚကဘဝ
ဘယ္ေျခေထာက္ေပၚမွ က်ပါ့ဦးမလား …
ဘဝကား အနိစၥ။
ဒီလုိပဲ
ကုိယ့္ေလွနံ ကုိယ္ဓားထစ္
ကုိယ့္တရားစစ္နဲ႔ ကုိယ္ေပ်ာ္ခဲ့။

အကၤ်ီအျဖဴ
ေဘာင္းဘီအျဖဴ
စိတ္ကုိျဖဴေအာင္ ဘယ္လုိလုပ္ရပါ့။
အသားကပ္စြပ္က်ယ္တစ္ထည္လုိ
ငါ့စိတ္ကုိ ငါ စြဲခြ်တ္လုိ႔ရမလား။

အရွိအမွန္သဘာဝကုိ အသိညဏ္ဗလာက်
သခၤါရေတြက မၿမဲဘူး
အစြဲေတြေၾကာင့္ၿမဲခဲ့တယ္။
ငါ့ကုိငါမျမင္၍
ငါ့ကုိ “ငါ”ထင္ခဲ့တာလား။
ငါ့ကုိ “ငါ”ထင္လုိ႔
ငါ့ကုိငါမျမင္ခဲ့တာလား။

စိတ္သြားတုိင္းကုိယ္ပါဖုိ႔သာ ဆုေတာင္းေနၾက
ကုိယ္သြားတုိင္းစိတ္ပါဖုိ႔ဆုိတာ ဆုေတာင္းလုိ႔မွမရတာ။

(ေဟ့! ေတာ္
ကဗ်ာေမွာ္အ႐ႈပ္
ငါ ကေလာ္တုတ္လုိက္ရမလား။)

ျဖစ္၊တည္၊ပ်က္နဲ႔
စစ္ခ်ီထြက္လာတဲ့အခါ …
အဲဒီပစၥဳပၸန္
ငါ့တုိ႔ကုိတည့္တည့္မွန္ေအာင္
မေရွာင္မွျဖစ္မယ္။
ငါတုိ႔ေတြေရွာင္ေရွာင္ေနလုိ႔သာ
ကတြတ္ပီ အမဲရရေနတာ။

မယိမ္းမယုိင္
ခုိင္မာတဲ့စိတ္ထားဆုိတာ
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ညင္ညင္သာသာထားရတယ္။

အယူမမွားတဲ့
လူသား
ဘုရားျဖစ္ခဲ့တယ္။………။


မာေရးသွ်င္

ေယာဂီၿငိမ္း (ၿငိမ္းဧရာ) သုိ႔ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ကဗ်ာ
(ေတာ္သလင္းလဆန္း - ၁၄ ရက္၊ ၁၃၇၂)
အေနာ္မာေသာင္ကမ္း (သုိ႔) ပင္လယ္အတုထဲကကြ်န္း