လြန္ခဲ့တဲ့ (၁၀)ႏွစ္တိတိက ၾသဂတ္လ (၂၂)ရက္ေန႔မွာ
က်ေနာ့္ရဲ့ မိတ္ေဆြ၊ လုပ္ေဖာ္ကုိင္ဖက္၊ အခန္းေဖာ္၊ ေက်းဇူးရွင္ ဦးေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ (၄၂)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မွာ အမွတ္တရ ေရးေပးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။ က်ေနာ့္ဘဝရဲ့ တစ္ခန္းတစ္႑မွာ ထုိဦးေလးဟာ အေရးၾကီးတဲ့ တစ္စိတ္တစ္ေဒသက ပါဝင္ေပးခဲ့သူပါ။ အခုေတာ့ ေတြ႔ၾကံဳဆုံကြဲ ျဖစ္ၿမဲဓမၼတာ က်ေနာ္တုိ႔ အဆက္အသြယ္ျပတ္ေတာက္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာပါၿပီ။
ဒီေန႔ ထုိဦးေလးရဲ့ (၅၂)ႏွစ္ျပည့္ေမြးေန႔မဂၤလာမွာ သူ႔ရဲ့ ေက်းဇူးတရားေတြကုိ ဦးထိပ္ထားၿပီး ကံသုံးပါးတုိ႔နဲ႔ ျပစ္မွားက်ဴးလြန္မိခဲ့သည္မ်ားရွိရင္ ခြင့္လႊတ္ပါလုိ႔ ရည္စူးေတာင္းပန္ရင္း အဲဒီကဗ်ာေလးကုိပဲ သူ႔အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္အျဖစ္ မွ်ေဝပါရေစ။ ဒီကဗ်ာေလးကို တခုတ္တရ သိမ္းထားၿပီး တကူးတက ျပန္ပုိ႔ေပးတဲ့သူကေတာ့ ထုံးစံအတုိင္း က်ေနာ္၏ ခ်စ္လွစြာေသာ အနႏၱေက်းဇူးရွင္ အေမပါပဲ။
၄၂ စစ္တမ္း
၄၀ ေက်ာ္ ၅၀ တြင္း
ခ်ဥ္းနင္းဝင္ေရာက္
တည္ေဆာက္ခဲ့သမိုင္း
ယဥ္သလား ...
႐ုိင္းသလား ...
ထား ... ။
ခြဲျခားပုိင္းစစ္
ေလးဆယ့္ႏွစ္မွာ
ဥစၥာ
ပညာ
ဘာဝနာ
ဘယ္ဟာေတြ သင္ ရခဲ့ၿပီလဲ၊
ဘယ္ဟာေတြ သင္ ရဦးမွာလဲ၊
ဘယ္ဟာေတြ သင့္ ေနာက္ပါမလဲ၊
လဲ ...............
လဲ ..........
လဲ .....။
လဲ ေပါင္းမ်ားစြာ
ေမးစစ္ခါျဖင့္
မၾကာေသတြင္း
မသက္ဆင္းခင္
မွန္ျခင္းတရားက်င့္အပ္ေပ။...........။
က်န္ၾကြင္းမထားျမင့္ျမတ္ေစ။...........။
မာေရးသွ်င္
22-AUG-1999(SUN)
