Saturday, August 30, 2008

for a Moment


ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။

ဒီရက္ပိုင္းမွာ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ကိုကၽြန္ေတာ္ မထိန္းသိမ္းႏိုင္ ျဖစ္စရာေလးေတြ ေတြ႔ၾကံဳေနရတယ္။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္စီစစ္စရာေလးေတြ ရွိလာတယ္။ စိတ္႐ႈပ္စရာေတြလည္း လုပ္ေနရတယ္။ အဲဒီေတာ့ ခဏေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္အစာေျပ ေရွာင္ပုန္းခ်င္လာတယ္။ ဒီအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ ဒီစာေလးကိုေတာ့ ငါဖတ္အံုးမွဆိုျပီး စာတစ္ပုဒ္ ဖတ္ေနမိပါတယ္။ ဘေလာ့ဂ္ေလးကိုလည္း သတိေတြအရမ္းရေနေတာ့ အခုကၽြန္ေတာ္ ဖတ္ေနတဲ့ စာေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ သေဘာက်မိလို႔ မ်ဥ္းသားမိတာေလးေတြကို ျပန္ေဝမွ်လိုက္တယ္။ စာတစ္ပုဒ္လံုးမေပးမိလို႔ ေတာင္းပန္တယ္။ ဖတ္မိျပီးသားသူေတြက စိတ္္ဆိုးမိၾကမွာပါ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ဒီစာက တစ္ပုဒ္လံုးဖတ္မွ ပိုလို႔တန္ဖိုးရွိတာကိုး။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ၾကိဳက္တာေလးေတြကိုပဲ ေဖာ္ျပလိုက္တယ္။ ဒီအထဲကေန ေတြးစရာ၊ စိတ္ေက်နပ္စရာ တစ္ခုေလာက္ ဖတ္မိသူေတြ ရသြားတယ္ဆိုရင္ပဲ ေက်နပ္ပါျပီ။



“အက်ိဳးရွိအခ်ိန္”

သဘာဝတရားက လူေတြအေပၚ တန္းတူညီမွ် အတူတူထားတာတစ္ခု ရွိတယ္ဆိုရင္ အဲဒါ အခ်ိန္ပါပဲ။

ျဖဳန္းပစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြက အသက္ရွင္ဖို႔သက္သက္သာ။ အသံုးခ်တဲ့ အခ်ိန္ေတြကေတာ့ ဘဝ။

အခ်ိန္ကိုအသံုးခ်ပံုဟာ ကံၾကမၼာပဲ။

ေလာကၾကီးမွာ ေနရတဲ့အခိုက္အတန္႔ အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုကုန္ေစမလဲဆိုတဲ့ ျပႆနာဟာ လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ အေရးၾကီးဆံုး ျပႆနာ။

ဘာရလာဒ္မွ မေမွ်ာ္မွန္းဘဲ အလိုက္သင့္အလ်ားသင့္ အခ်ိန္ကုန္သြားတဲ့ လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။

အက်ိဳးရွိအခ်ိန္ဆိုတာ ၾကံဳသလိုက်သလို ကုန္တဲ့ ေဝေလေလ အခ်ိန္ေတြ မပါပါဘူး။

ကိုယ့္ဘဝ ဘယ္ကိုသြားေနသလဲ။ ကိုယ္ဘာကို လိုခ်င္သလဲ။ ကိုယ္တန္ဖိုးထားတာက ဘာလဲဆိုတာေတြကို မသိရင္ အခ်ိန္ကို အက်ိဳးက်ိဳးရွိရွိ သံုးရာေရာက္မွာ မဟုတ္ဘူး။

“Know Thyself - ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိပါ။”

လူဟာ သူ႔ကိုယ္သူ မရွာေဖြပဲနဲ႔ ပတ္ဝန္းက်င္ အေျခအေနရဲ႕ လွံဳ႕ေဆာ္ခ်က္ေတြအတိုင္း လွဳပ္ရွားေနတာလို႔ ဆိုပါတယ္။

ခင္ဗ်ားရဲ႕စိတ္ထဲမွာ ေနာက္ဆံုး လွဳပ္ခတ္သြားေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ခဲ့တာ ဘယ္တုန္းက၊ ဘယ္ေနရာမွာ၊ ဘယ္လိုျဖစ္ခဲ့သလဲ။

ကိုယ့္အလုပ္နဲ႔ မပက္သက္ေပမဲ့ ကိုယ္ဘယ္ေနရာမွာ ေတာ္သလဲဆိုတာ ျပန္ၾကည့္ရင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။

ငါ ဘာစိတ္ကူးေလ့ရွိသလဲဆိုတာကို ျပန္ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္လည္း မိမိရဲ႕ ငါကို ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

မိမိရဲ႕ စိတ္သဘာဝ ရင္ထဲက သဘာဝေလးေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၾကည့္သလိုပဲ ကိုယ့္မွာရွိေနတဲ့ တန္ဖိုးေတြ အသိစိတ္ေတြကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။

ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ေသၾကည့္ဖို႔ အၾကံေပးထားဖူးပါတယ္။ အဲဒီအခါမွာ ဘဝဟာ ဘယ္လိုေနထိုင္မွ၊ ဘယ္လိုက်င့္ၾကံမွ၊ ဘယ္လိုေဆာင္ရြက္မွ အဓိပၸါယ္ရွိတယ္ဆိုတဲ့ တန္ဖိုးေတြကို ေတြ႔ရွိလာပါလိမ့္မယ္တဲ့။

“ငါ” ကို သစၥာရွိဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။

အခ်ိန္ကို စီမံခန္႔ခြဲမႈကေတာ့ “ပထမအလုပ္ကို ပထမလုပ္”ဆိုတဲ့ စကားေလးပါပဲ။

“ပထမအလုပ္” ဆိုတာကလည္း မိမိ အက်ိဳးရွိရာရွိေၾကာင္း ပထမထားတဲ့ ကိစၥရပ္ျဖစ္ၾကတဲ့အတြက္ တစ္သီးပုဂၢလကိစၥ ျဖစ္ပါတယ္။

ငါ့ကိုယ္ငါမသိရင္ ငါ့ရဲ႕ ပထမအလုပ္ဆိုတာကို သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။

အခ်ိန္ကို စီမံခန္႔ခြဲေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေျခခံအက်ဆံုး ပထမအခ်က္ကေတာ့ “မိမိကိုယ္ကို မိမိ သစၥာရွိေရး” ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီလို ျပဌာန္းျခင္းဟာ “ေခါင္းေဆာင္မႈ”ရဲ႕ သေဘာပါ။ အဲဒီအလုပ္ေတြကို ျပီးေျမာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ျခင္းဟာ “စီမံခန္႔ခြဲမႈ”ရဲ႕ သေဘာပါ။

အေရးၾကီးတယ္ဆိုတာကေတာ့ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရလာဒ္နဲ႔ ႏြယ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြျဖစ္ပါတယ္။

လူအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အေရးၾကီးတာနဲ႔ အေရးမၾကီးတာကို ခြဲျခားမသိဘဲနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းအလ်င္စလို လုပ္ရမယ္ဆိုတာကိုပဲ တံု႔ျပန္ေနတတ္ၾကပါသတဲ့။

အက်ိဳးရွိ အခ်ိန္ရဲ႕ အဓိက အသည္းႏွလံုးဟာ အလ်င္စလို လုပ္ဖို႔မလိုပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေရးၾကီးတယ္။

ထိထိေရာက္ေရာက္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ျပႆနာ အာရံုစိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ မဟုတ္ၾကပါဘူးတဲ့။ သူတို႔ဟာ အခြင့္အလမ္းရွာေနတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြသာ ျဖစ္ပါသတဲ့။

တကယ္လို႔ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း မွန္မွန္လုပ္ခဲ့လို႔ရွိရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပုဂၢိဳလ္ေရးဆိုင္ရာဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခား အေျပာင္းလဲၾကီး ေျပာင္းလဲႏိုင္တဲ့ အလုပ္ဟာ ဘာအလုပ္ပါလဲ။

ေန႔တိုင္းသာ လုပ္သြားႏိုင္ရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းဘဝမွာ ထူးထူးျခားျခား အေျပာင္းအလဲၾကီး ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့အလုပ္ဟာ ဘာအလုပ္ပါလဲ။

အဲဒီအလုပ္ဟာ မ်ားေသာအားျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းထ အလ်င္စလိုလုပ္ဖို႔ မလိုအပ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အေရးၾကီးပါတယ္။

ဘဝရဲ႕ ကိစၥတခ်ိဳ႕ကို ျငင္းရဲတဲ့ သတၱိ ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာရွိဖို႔ လိုပါတယ္။

ခြင္တစ္ခြင္မွာ ေအာင္ျမင္တာနဲ႔ တျခားတစ္ခြင္မွာ က်ဆံုးသမွ်ကို အစားထိုးရႏိုင္တယ္လို႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ထင္တတ္ၾကပါတယ္။ တကယ္ေရာ ဟုတ္ပါရဲ႕လား။

တကယ့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ဘဝမွာ ေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ခြင္တိုင္း ဟန္ခ်က္ထိမ္းထားႏိုင္ဖို႔ လိုမွာေပါ့။
*************************************************************

ကၽြန္ေတာ္ဖတ္မိသမွ်ထဲက ၾကိဳက္တာေလးေတြကို ျပန္ေဝမွ်တာပါပဲ။ အားလံုးေသာ စကားစုေလးေတြမွာ ကၽြန္ေတာ္ကၾကိဳက္ဆံုးကေတာ့ “အခ်ိန္ကို အသံုးခ်ပံုဟာ ကံၾကမၼာပဲ” ဆိုတဲ့ စကားစုေလးပါပဲ။ စာကိုးကေတာ့ ဆရာတင္ေမာင္သန္းရဲ႕ အက်ိဳးရွိအခ်ိန္ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးေလးပါ။ မံုေရြးကေန ဆရာ့ေဆာင္းပါးေတြ စုျပီးထုတ္ထားတဲ့ စာအုပ္ေလးကေန ဖတ္လိုက္ရတာပါ။

အက်ိဳးရွိအခ်ိန္ေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကံၾကမၼာတို႔ကို ကၽြန္ေတာ္လြမ္းေနရတယ္။ စိတ္မတည္ျငိမ္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြရွိေနလို႔ ကၽြန္ေတာ္ ခဏေတာ့ ေပ်ာက္ေနမယ္ဗ်ာ။ အရိုးဆံုး ဝန္ခံရရင္ E-Journal ေလးကို ခုကတည္းက လြမ္းေနပါျပီ။ သူ႔သက္တမ္းေလးလည္း တႏွစ္ျပည့္ေတာ့မွာပါ။ October 14, 2007 မွာ ပိုစ့္တစ္ခုနဲ႔ စတင္ခဲ့တာကိုး။ တႏွစ္ျပည့္မတိုင္ခင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားမယ္။

ကၽြန္ေတာ္မရွိေသာ္လည္း အတူတူ ေရးေဖာ္၊ ေရးဖက္ေတြ ဆက္လက္လို႔ ရွင္သန္ေပးေစခ်င္ပါတယ္။ ဆက္လက္ အသက္ဆက္ေပးေနဖို႔ ေတာင္းလည္း ေတာင္းဆိုပါတယ္။ တျခားသူေတြ အလည္လာေအာင္ ကိုယ္တိုင္လည္း အလည္သြားရင္း မိတ္ဆက္ေပးမွလည္း ေပ်ာ္စရာပါ။ အခ်ိန္ေပးႏိုင္သေလာက္ သြားလည္ေပးၾကပါ။ ျပဳျပင္စရာေတြ ရွိလာမယ္ဆိုရင္လည္း အတူတကြ ေကာင္းမယ္ထင္တာသာ လုပ္ၾကပါ။ ကိုတာတူးနဲ႔ ကိုေကဇက္တို႔က အားလံုးျပဳျပင္ႏိုင္တဲ့သူေတြပါ။

အားလံုး ဆက္လက္လို႔ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ဘေလာ့ဂ္ဂင္းႏိုင္ၾကပါေစ။

သုခမိန္။…..။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Thursday, August 28, 2008

လူေတြမ်က္နွာကိုမၾကည့္ခ်င္ဘူး....

မယ္တို ့ေက်ာင္းသူဘ၀တုန္းကေပါ့...
မယ့္တို ့ကိုစာသင္ေပးတဲ့ဆရာမၾကီးတစ္ေယာက္ကေျပာဖူးတယ္....
"လူေတြမ်က္နွာကိုမၾကည့္ခ်င္ဘူး....လူေတြမ်က္နွာကိုမွတ္မထားခ်င္ဘူးတဲ့...."
မယ္တို ့ကငယ္လည္းငယ္ေသးေတာ့ ဆရာမၾကီးေျပာတာကိုနားမလည္ဘူး....
တျဖည္းျဖည္းနဲ ့အသက္ေတြၾကီးလာ....
လုပ္ငန္းခြင္ထဲေရာက္လာမွဆရာမၾကီးေျပာတဲ့စကားမွန္တယ္ဆိုတာသိလာတယ္..... လူေတြမ်က္နွာကိုၾကည့္မိရင္....


သူတို ့မ်က္နွာမွာေပၚေနတဲ့ခံစားခ်က္ေတြကိုကိုယ္ကသိေနတာကို....
သူတို ့မ်က္နွာေတြက ကိုယ့္ကိုလိုလားတာ....မလိုလားတာ....
ကိုယ္စီကေမ်ွာ္လင့္ေနတာေတြ....ကိုယ္ကသိေနနားလည္တတ္လားျပီကို...
အဲဒီအခ်ိန္မွာ...သူတို ့မ်က္နွာေတြၾကည့္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ...
ကိုယ့္ကိုမလိုလားဘူးဆိုတာသိရင္...ကိုယ္ပဲစိတ္အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ရမယ္....
ကိုယ့္စီကသူတို ့ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့အရာကိုကိုယ္ကမေပးနိုင္ရင္...
ကိုယ္ပဲစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရမယ္.... *****************************************************************
အဲဒါနဲ ့မယ္စဥ္းစားလိုက္တယ္...
လူေတြမ်က္နွာကိုမၾကည့္မိေအာင္ေနဖို ့ေလ...
ဒီလိုက်ေတာ့လည္းမျဖစ္ေသးျပန္ဘူး....
လူေတြမ်က္နွာကိုမၾကည့္မိေတာ့...
သူတို ့ရဲ ့သေဘာထားအမွန္ကိုမသိနိုင္ျပန္ဘူး.....
သူတို ့မ်က္နွာကိုမၾကည့္မိလို ့သူတို ့ခံစားခ်က္အစစ္အမွန္ကိုမသိလို ့...
သူတို ့အေပၚယုံၾကည္စိတ္ခ်မိရင္ကိုယ္ပဲဒုကၡေရာက္နုိင္တယ္ေလ....
ဒါေၾကာင့္အေကာင္းဆုံးကဘာျဖစ္မလဲလို ့မယ္စဥ္းစားၾကည့္တယ္...
လူေတြမ်က္နွာကိုမၾကည့္ခ်င္လို ့မၾကည့္ပဲေနဖို ့မလိုပါဘူး....
လူေတြမ်က္နွာကိုၾကည့္တတ္ဖို ့ပဲလိုတယ္ဆိုတာကိုပါ....
ကိုယ္ရဲ ့ခံစားခ်က္ကိုသူမ်ားေတြအေပၚမမွီခိုပဲေနနိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားဖို ့ပါ...
လူ ့ပတ္၀န္းက်င္မွာက်င္လည္ေနသမွ် ...
လူေတြမ်က္နွာကိုမၾကည့္ခ်င္ေပမဲ့...
ၾကည့္တတ္ေအာင္ၾကည့္ေနရဦးမွာမို ့....
လူေတြမ်က္နွာကိုၾကည့္တတ္ၾကပါေစလို ့ဆုေတာင္းေပးပါတယ္...

မယ္(5း58pm.28.8.2008)

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

ညီေလးသုိ႔ေပးစာ (ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း အႏုပညာ)


ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္း အႏုပညာ

“ကာယကံ၊ ဝစီကံ၊ မေနာကံ သုံးပါးေသာကံတုိ႔မွ တစ္ပါးပါးေသာကံျဖင့္ က်ဴးလြန္မိသည္ရွိေသာ္ ထုိအျပစ္တုိ႔မွ ေပ်ာက္ပါေစျခင္း အက်ိဳးငွာ…..”

“ၾသကာသ ကန္ေတာ့ခ်ိဳး” မွ


“အျခားသူေတြနဲ႔ အတူရွိေနတဲ့အခါ မိမိရဲ့ ကာယကံမႈ၊ ဝစီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိင္းဟာ အျခားသူေတြကုိ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ဖုိ႔က နံပတ္တစ္ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ “အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ” မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ထာဝစဥ္ သတိပ႒ာန္ဓမၼ နဲ႔ ေနဖုိ႔ပါပဲ။”


……………………………………………………………………………………………………………………………………......
ညီေလးရဲ့ အျပဳအမူတစ္စုံတစ္ရာဟာ တစ္ဖက္သားအေပၚမွာ ဘယ္လုိသက္ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ညီေလးမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ပုထုဇဥ္ဟူသမွ်မွာ ျခြင္းခ်က္မရွိ ျပည့္စုံတဲ့သူ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ တစ္ခါတေလ အမွားေတြကုိ က်ဴးလြန္တတ္ၾကပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ရမယ့္ အၾကိမ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကုိၾကီးတုိ႔မွာ ရွိေနတာ အေသအခ်ာပါ။



အဲ အင္မတိ အင္မတန္ ႐ႈပ္ေထြးခက္ခဲနက္နဲတဲ့အရာကေတာ့…. ကုိယ့္ဘဝမွာ အေရးၾကီးဆုံးလူေတြကို ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ဖုိ႔ဆုိတာ ဘဝမွာ အခဲယဥ္းဆုံးျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ကုိၾကီးအထင္ေတာ့ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္လုိက္တာေၾကာင့္ ျငင္းပယ္စြန္႔ပစ္ျခင္းခံရတဲ့အထိ ထိခုိက္နာက်င္ ဒဏ္ရာရသြားမွာ စုိးရိမ္ၾကတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မွာပါ။ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္တယ္ဆုိတာ “က်ေနာ္ဟာ ထင္ထားသေလာက္ မျပည့္ဝပါဘူး”လုိ႔ ကုိယ့္ဘာသာ ဖြင့္ဟဝန္ခံလုိက္တာပဲကုိး။ ဒါေၾကာင့္ ကုိယ္ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိးသူေတြက ကုိယ့္ရဲ့ မျပည့္ဝျခင္းေတြကုိ ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားၾကၿပီး စြန္႔ခြာသြားၾကမွာ စုိးရိမ္ေၾကာက္လန္႔ေနၾကတာပါ။

တကယ္ေတာ့ ေၾကာက္စရာ မလုိပါဘူး။ ေစာေစာကေျပာခဲ့သလုိပဲ ပုထုဇဥ္အားလုံးမွာ ျခြင္းခ်က္မရွိ ျပည့္စုံတဲ့သူ ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။ ဒါ့အျပင္ တစ္ခါတေလ အမွားေတြကုိ က်ဴးလြန္တတ္ၾကပါေသးတယ္။ ကုိယ့္ရဲ့အမွားေတြကုိ ဖြင့္ဟဝန္ခံျခင္းဆုိတာ ”ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ခ်စ္တတ္ေအာင္”နဲ႔ “ကုိယ့္လုိပဲ မျပည့္ဝ၊မျပည့္စုံတဲ့ အျခားလူသားေတြကုိ ခ်စ္တတ္ေအာင္” သင္ၾကားပုံ၊သင္ၾကားနည္း ပါပဲ။

ေကာင္းမြန္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ေတာင္းပန္ျခင္းဟာ ဘယ္လုိမ်ိဳး ဗုံးစံနက္တံကုိမဆုိ ျပဳတ္ထြက္သြားေစႏုိင္သလုိ ႏုံခ်ာတဲ့ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္းကလည္း မေကာင္းတဲ့ အေျခအေနကုိ ပုိလုိ႔ဆုိးေစမွာ အေသအခ်ာပါ။ နာက်င္ခံခက္ ေဒါသထြက္ေနတဲ့သူေတြဟာ က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ရွိမေနၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူတို႔ကုိသြား တရားျပေနရင္ “ဖြတ္မရ ဓားမဆုံး” ညီေလးပဲ အတုံးအ႐ုံး ေျပးခဲ့ရပါလိမ့္မယ္။

ေကာင္းမြန္သင့္ေလ်ာ္တဲ့ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ျခင္းဆုိတာ တုိက္႐ုိက္ျဖစ္ရမယ္။ ႐ုိးစင္းရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ပြင့္လင္းရပါမယ္။

(၁) လူကုိယ္တုိင္ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ပါ။

အကယ္၍ အေျခအေနမေပးဘူး၊ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိရင္ေတာင္ မွတ္စုအတုိေလးကုိ ကုိယ့္လက္ေရးနဲ႔ ကုိယ္တုိင္ေရးပါ။ စာမ႐ုိက္ပါနဲ႔။ အီးေမး မပုိ႔ပါနဲ႔။ အသင့္လုပ္ၿပီးသားကဒ္ မဝယ္ပါနဲ႔။ အလုိအေလ်ာက္ဖုန္းေျဖစက္ထဲမွာ သတင္းစကား မထားခဲ့ပါနဲ႔။

(၂) တကယ့္စစ္မွန္တဲ့ စိတ္မေကာင္းျခင္းနဲ႔ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္ပါ။

ညီေလးကလည္း ဘာအမွားမွ မလုပ္ခဲ့ဘူးလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ယုံၾကည္တယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္စုံတစ္ေယာက္က ညီေလးရဲ့ အျပဳအမူ၊လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေၾကာင့္ နာက်င္ခဲ့ၿပီ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီပုဂၢိဳလ္ရဲ့နာက်င္မႈကုိ စာနာသနား စိတ္မေကာင္းျဖစ္ပါ။ ညီေလးရဲ့ စိတ္ရင္းေစတနာေကာင္း၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းကုိ ေမ့ထားၿပီးေတာ့ မရည္ရြယ္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆက္တဲြျဖစ္ရပ္ကုိ အာ႐ုံစုိက္ပါ။

(၃) ႐ုိးစင္းတဲ့ သတင္းနဲ႔ ေတာင္းပန္ပါ။

ဒီအခ်ိန္ဟာ ရယ္ရႊင္ဖြယ္ စကားလုံးေတြ၊ ဝါက်တည္ေဆာက္ပုံေတြ သုံးရမယ့္ အခ်ိန္မဟုတ္ပါဘူး။ ဆုိလုိရင္းကုိ ခ်က္ခ်င္းေရာက္ပါေစ။ အေကာင္းဆုံး နိဒါန္းကေတာ့ “က်ေနာ္ စိတ္မေကာင္းပါဘူး”ဆုိတာပါပဲ။ ၿပီးမွ ကုိယ္စိတ္မေကာင္းတဲ့အေၾကာင္း ထုတ္ႏႈတ္ေဖာ္ျပခ်က္ အတုိကေလးရယ္၊ အဲဒီလူရဲ့ ခံစားခ်က္ကုိအသိအမွတ္ျပဳေၾကာင္းရယ္၊ ေနာက္ ကုိယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့နာက်င္မႈကုိ ကုစားဖုိ႔ ဘာပဲလုိလုိ ျပဳလုပ္ေပးမယ္ဆုိတဲ့ ကမ္းလွမ္းခ်က္နဲ႔ အဆုံးသတ္ပါ။

တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူရဲ့အမွားေတြအတြက္ တာဝန္ယူဖုိ႔ ေရွာင္ၾကဥ္တဲ့အခါမွာေတာ့ “မွားယြင္းတာ လူသား၊ ခြင့္လႊတ္တာ ဘုရား” ဆုိတဲ့စကားကုိ အာ႐ုံထားပါ။ ခြင့္လႊတ္ျခင္းကုိ ရွာေဖြတဲ့အခါ၊ ဘုရားကုိ ေတြ႔မွာပါ။
……………………………………………………………………………………………………………………………………......

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Wednesday, August 27, 2008

ေပ်ာ္ရႊင္ပါရေစ....


ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Tuesday, August 26, 2008

ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏အရွင္သခင္(၄)


ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏အရွင္သခင္

(ဆြဲေဆာင္မႈနိယာမ)

အတြင္းမွအျပင္သုိ႔ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ

“ေစတနာ ဟံ၊ ဘိကၡေ၀ ကမံၼ ၀ဒါမိ”
ရဟန္းတို႔ ေစတနာကိုပင္ ကံ ဟု ငါဆိုသည္။

(ဗုဒၶ )

“ေမတၱာဆုိတာ စိတ္မွာလြတ္လပ္သူ၊ စိတ္ဓာတ္အင္အားႀကီးမားသူ၊ စိတ္မွာျပည့္စုံေနသူရဲ့ စိတ္မွာ အလုိအေလ်ာက္ ျဖစ္လာတာ။ လုပ္ယူရတာ မဟုတ္ဘူး။”

(ဦးေဇာတိက)

“မိမိကုိယ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ပင္ သူတစ္ပါးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္သည္။”

မိမိကုိယ္ကုိ ဂ႐ုစုိက္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းဆိုတာ မျဖစ္မေန လုပ္ရမယ့္ အရာပါ။ ခင္မ်ားကုိခင္မ်ား အရင္ ျဖည္႔မထားရင္ သူတစ္ပါးကုိ ေပးစရာ ဘာမွရွိမွာ မဟုတ္ပါ။



ခင္မ်ားရဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ ပထမဦးဆုံး စဥ္းစားပါ။ သင့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ သင့္ဝန္တာ။ ကုိယ့္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ကုိ ကုိယ္တာဝန္ယူၿပီး ကုိယ့္ကုိေပ်ာ္ရႊင္ေစတဲ့အရာေတြ ခင္မ်ားလုပ္တဲ့အခါ ခင္မ်ားဘဝနဲ႔ ပတ္သက္ဆက္ႏြယ္သမွ်သူတုိင္းအတြက္ ခင္မ်ားကုိယ္တုိင္ဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း စံနမူနာျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ခင္မ်ား ေပ်ာ္ရႊင္လာၿပီဆုိရင္ သူတစ္ပါးကုိ ေဝမွ်ဖို႔ဆုိတာ ထည့္သြင္းစဥ္းစားစရာ မလုိေတာ့ပါဘူး။ သူ႔အလုိလုိ စီးဆင္းသြားပါလိမ့္မယ္။

ကုိးကား။.........။ THE SECRET by RHONDA BYRNE

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

FLOWER!!!


အိႏိၵယနိုင္ငံ...ခ်န္ဒီကဒ္ျမိဳ ့က.... ပန္းပြဲေတာ္ကပုံေတြပါ....
တစ္နွစ္တခါက်င္းပတဲ့ .... ပန္းပြဲေတာ္ကျပိဳင္ပြဲ၀င္တဲ့ပန္းေတြပါ.....

သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ ့camera နဲ ့ရုိက္ထားျပီး....
movie maker သုံးျပီး movie file လုပ္ထားတာပါ....

အားလုံးနွစ္သက္နုိင္ျကပါေစ.......

မယ္ ( 6း45pm.26.8.08)

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Monday, August 25, 2008

ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏အရွင္သခင္(၃)


ငါသာလွ်င္ ငါ့ကံ၏အရွင္သခင္

(ဆြဲေဆာင္မႈနိယာမ)

အတြင္းမွ အျပင္သုိ႔ ဆက္ဆံေရး

“ေစတနာ ဟံ၊ ဘိကၡေ၀ ကမံၼ ၀ဒါမိ”
ရဟန္းတို႔ ေစတနာကိုပင္ ကံ ဟု ငါဆိုသည္။
(ဗုဒၶ )


“ပထမဦးဆုံး ကုိယ္က သူတစ္ပါးကုိ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ ၿပီးေတာ့ ကုိယ္ကုိ႔ သူတစ္ပါးက နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။”

မာေရးသွ်င္ သတင္းႏွင့္ အေတြးအျမင္ ... .. .” မွ

ဒါေၾကာင့္ အတြင္းမွအျပင္သုိ႔ဆက္ဆံေရးမွာလည္း မိမိကုိယ္ကုိ နားလည္ေအာင္ ႀကိဳးစားဖုိ႔က ပထမျဖစ္ပါတယ္။




“တစ္ဖက္သားကုိ ေက်နပ္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ တစ္ဖက္သားကုိ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းပါပဲ။ တစ္ဖက္သားကုိ ေက်နပ္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အေပၚ ျပဳမူဆက္ဆံေစခ်င္သလုိ သူ႔အေပၚ ျပဳမူဆက္ဆံလုိက္ဖုိ႔ပါပဲ။”


က်ေနာ္တုိ႔ သူမ်ားေတြက မိမိအေပၚ ျပဳမူဆက္ဆံေစခ်င္သလုိ မိမိကုိယ္ကုိ ျပဳမူဆက္ဆံျဖစ္ၾကပါသလား။

က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ ကာယကံမႈေတြဟာ က်ေနာ္တုိ႔ရဲ့ မေနာကံမႈက လာတာပါ။ ဒီေတာ့ ခင္မ်ားကုိခင္မ်ား ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္၊ ေလးေလးစားစား မဆက္ဆံျခင္းဟာ “ခင္မ်ားဟာ မေလးစားထုိက္သူပါ၊ မခ်စ္ခင္ထုိက္သူပါ”လုိ႔ ခင္မ်ားကုိယ္တုိင္ ေၾကညာေနတာပါပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ လူေတြရဲ့ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ဆက္ဆံျခင္းဆိုတာ ခင္မ်ား မၾကဳံဖူးတာေပါ့။တကယ္ေတာ့ အဲဒီလူေတြက အက်ဳိးတရားသက္သက္မွ်သာ။ တကယ့္အေၾကာင္းတရားက ခင္မ်ားကုိယ္တုိင္ရဲ့ အေတြးေတြပါ။

ဒီေတာ့ အရင္ဆုံး ခင္မ်ားကုိခင္မ်ား ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္၊ ေလးေလးစားစား ဆက္ဆံပါ။ ခင္မ်ားရ့ဲ ဘဝမွာ ခ်စ္ခင္ေလးစား အားထားသူေတြ ဝုိင္းဝိုင္းလည္လာမွာ အေသအခ်ာ။


ကုိးကား။.........။ THE SECRET by RHONDA BYRNE

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

H5N1 *(CO2) P

က်ေနာ့္ကဗ်ာေလးအတြက္ ဆရာသုက မွတ္ခ်က္ေရးပါတယ္။
ဆရာသုရဲ့ မွတ္ခ်က္အေတြးကုိ က်ေနာ္က ကဗ်ာ ျပန္ေရးလုိက္ပါတယ္။
ဟဲ ဟဲ... ေပ်ာ္လုိ႔ပါ။
ဆရာသု.... “သာဓု သာဓု သာဓု” ေခၚပါတယ္။
ဆရာသုလုိ လူမ်ား ဤကမၻာ၌ တုိးပြားပါေစေသာဝ္ ....
H5N1 *(CO2) P

ထုိငွက္
အိမ္စဥ္တက္
ကူးစက္
ကုရခက္။……။

မာေရးသွ်င္

*CO2 = Coo = ခ်ိဳးကူသည္။



ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Sunday, August 24, 2008

H5N1 *(CO2)

H5N1 *(CO2)

ခုိငွက္
အိမ္စဥ္တက္
ကူးစက္
ကုရခက္။.....။

မာေရးသွ်င္

*CO2 = Coo = ခုိညည္းသည္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

I don't wanna see these nut-case.


အ႐ူးဘံုမွ အ႐ူးဒီေရတက္သြားသူမ်ား


ကၽြန္ေတာ္တို႔ အလုပ္နားမွာ စားစရာေတြ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ေလးေတြ ရွိတယ္။ လၻက္ရည္ဆိုင္၊ အသုပ္ဆိုင္၊ ကြမ္းရာဆိုင္ စသျဖင့္ေပါ့။ သူတို႔ေတြအမ်ားစုကေတာ့ နယ္ကေနတက္လာၾကျပီး စီးပြားေရးလုပ္စားေနၾကတာ။ အလုပ္ၾကမ္းေရာ၊ အခုလိုဆိုင္ေလးေတြထြက္တာေရာ၊ ေခါင္းရြက္ဗ်က္ထိုးေရာင္းၾကတာေရာ အစံုပါပဲ။ ပညာအရည္အခ်င္းကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေအာင္ပါပဲ။ သူတို႔စိတ္ဝင္စားတာ အကုန္တတ္တယ္။ စိတ္မဝင္စားရင္ ဘာမွမတတ္ေတာ့ဘူး။ ဥပမာ အဂၤလိပ္စာမတတ္ေသာ္လည္း ဖဲခ်ပ္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းၾကည့္တတ္တယ္။ ေနတာကေတာ့ ဒီလိုပါပဲ။ က်ဴးေက်ာ္ေခၚမလား ေရႊ႕ေျပာင္းအိမ္ရာေခၚမလား။ သူတို႔ဘဝနဲ႔ သူတို႔ကေတာ့ လည္ပတ္ေနၾကတာ။

အ႐ူးေတြအေၾကာင္းဆိုျပီး သူတို႔ကိုေျပာေနရတာ စိတ္ေတာ့မေကာင္းပါဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာရင္ ႐ူးေနဖို႔ေသခ်ာေနျပီကိုး။ သူမ်ားေတြလို ပါဠိေလးဘာေလး ရြတ္တတ္ရင္ေတာ့ ေျပာခ်င္သား။ ဘာတဲ့ လူဆိုတာ အ႐ူးၾကည့္ပဲ ဆိုတာေလးေလ။



ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြဟာ က်င္လည္ရာဘဝတစ္ေလွ်ာက္ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ႐ူးေနၾကရတာကိုး။ ခင္ဗ်ားလည္း အ႐ူးပဲ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း အ႐ူးပဲ။ အိုဗ်ာ အားလံုးအ႐ူးပါတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ပံုစံေလးေတြေတာ့ ကြာျခားၾကမွာေပါ့ဗ်ာ။ ဥပမာ ခင္ဗ်ားက ကဗ်ာေတြ၊ စာေတြနဲ႔ ႐ူးသြပ္သူဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က မိန္းကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ ႐ူးသြပ္ေနသူေပါ့။ လူေတြေျပာၾကပါေသးတယ္။ အ႐ူးပါးတဲ့။ အေတာ္ေတာ့ ခံရခက္တဲ့ စကားလံုးဗ်။ အ႐ူးျခင္းအတူတူကို ဒီလိုလူက တစ္မူးပို႐ႈတယ္လို႔ ဆိုလိုတာကိုး။ ေနာက္ရွိေသးတယ္ အတူတူခ်င္းကို မဆီမဆိုင္ ဝိုင္းလက္ညိဳးထိုးျပီး အ႐ူးပါကြာလို႔ သတ္မွတ္ၾကတာ။

အဲဒီလို အ႐ူးေတြေပ်ာ္ပါးေနတဲ့ ေလာကၾကီး၊ တမ်ိဳးေျပာရရင္ အ႐ူးဘံုၾကီးမွာ ကံတရားကပဲ ဒဏ္ခတ္တာလား၊ ဘဝေပးကုသိုလ္လားမသိ ေရခ်ိန္အျမင့္ဆံုးထိ ႐ူးေနတတ္သူေတြ ရွိေသးတယ္။ တစ္ခါက ရန္ကုန္ ရြာသာၾကီးကို အလုပ္ကိစၥရွိလို႔ သြားဖူးတယ္။ ဘတ္စ္္ကားနဲ႔ သြားရတာ။ ကားေသးေတာ့ လူလည္းက်ပ္၊ ခရီးကလည္းေဝးဆိုေတာ့ ကားေပၚမွာ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္နဲ႔ ျပံဳးျပႏွဳတ္ဆက္၊ စကားေတြ ေျပာျဖစ္ၾကတာေပါ့။ အေတာ္စကားေျပာလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ေဘးနားက အမ်ိဳးသားၾကီးတစ္ေယာက္ေပါ့။ ဘယ္ဟုတ္မလည္း ကားေပၚကဆင္းမယ္ဆိုေတာ့မွ သူက ေဆးသြားျပမဲ့ လူနာမွန္းသိေတာ့တယ္။ ယဥ္ယဥ္ေလး႐ူးဆိုတာ ဒါေနမွာလို႔ အဲဒီကတည္းက ေတြးဖူးတယ္။

ရံုးနားမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔က လၻက္ရည္ေလးသြားေသာက္။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း အသုပ္ေလးဘာေလးစားရင္း စကားေတြေျပာတယ္။ သူတို႔ထဲက အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္က အရက္ကို ေရလိုေသာက္တာပါ။ ေန႔လည္ဆို ထမင္းမဆာပါဘူး။ အရက္ဆာတာပါ။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ၾကည့္လိုက္ရင္ ျပံဳးေနတာပဲ။ မူးလို႔ ဘယ္သူကိုမွ ရန္မရွာဘူး။ ေအးေအးေဆးေဆး အရက္သမားၾကီးေပါ့။ အဲ.. ဒီေနရာမွာ သူကံေကာင္းတာတစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ဘာအလုပ္မွ လုပ္စရာမလိုဘူး။ မိန္းမက ရွာေဖြေကၽြးေနတာ။ တစ္ခါတစ္ေလ အားေတာင္က်တယ္။ ဒါေပမဲ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္လေလာက္က ေနမေကာင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဆရာဝန္က သူ႔ကိုေျပာသတဲ့။ အရက္ျဖတ္ပါ။ ဆက္ေသာက္ရင္ ေနာက္ဘဝကူးဖို႔ အခ်ိန္နီးေနျပီတဲ့။ မဆိုးပါဘူး။ အသက္တစ္ေခ်ာင္းကို သူလည္းခ်စ္တတ္တာပဲ။ အရက္ျဖတ္တယ္။ ေသာက္ကို မေသာက္ေတာ့တာ။

လူဆိုတာကလည္း ဆိုးေတာ့ဆိုးသားဗ်။ တစ္ခါတစ္ေလမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔လည္း အပါအဝင္ေပါ့။ မလုပ္သင့္တာကို သိေနရက္နဲ႔ ေရွ႕ဆက္တိုးမိတာေတြေလ။ စြဲလမ္းမႈပဲ ေျပာရမယ္ထင္တယ္။ နီးစပ္ရာ ဥပမာေပးရရင္ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာေလးကိုင္လိုက္တာနဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ကို ဖြင့္မိေနျပီ။ ဒါေပမဲ့ ဘေလာ့ဂ္စြဲတာကေတာ့ ေကာင္းတဲ့ ေရာဂါထင္ပါတယ္။ အဲ.. ဒါမ်ိဳးေျပာတာေနမယ္ဗ်။ အ႐ူးပါးဆိုတာ။ ကိုယ္စြဲေနတာၾကေတာ့ ေကာင္းတဲ့ေရာဂါတဲ့ေလ။

သိပ္မၾကာပါဘူး။ အရက္ျဖတ္တာ ႏွစ္လေလာက္အၾကာ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္က အဲဒီအကိုၾကီး အရက္ေၾကာင္ ေၾကာင္ျပီး ႐ူးသြားသတဲ့။ ဘယ္လိုျဖစ္ရတာတုန္းဆိုေတာ့ ျပန္ေသာက္ေနတာ တစ္လေလာက္ရွိျပီဆိုပဲ။ အခုေတာ့ ေတြ႔တဲ့ျခံဳကို ထိုင္ရွိခိုး။ ေနပူၾကီးေလွ်ာက္သြား။ တေယာက္တည္း စကားမ်ား၊ ရန္ျဖစ္။ ေတြ႔ျမင္ေနရတာကိုက စိတ္မေကာင္းစရာ။ ဟိုတရက္က ဆရာေခၚျပီး ေဆးထိုးေတာ့ စိတ္ျငိမ္ျပီး သတိျပန္ကပ္လာတယ္။ သူ႔အမ်ိဳးသမီးကိုလည္း ေျပာသတဲ့ ငါကမေနရေတာ့ဘူး သြားေတာ့မယ္ဆိုပဲ။ အိမ္ရွင္မကလည္း ကေလးငယ္ေလးေတြနဲ႔ အားကိုးရာမဲ့ျဖစ္မွာဆိုေပမဲ့ သူက ကေလးေတြကို ငတ္မေသေအာင္ ရွာေကၽြးႏိုင္ပါသတဲ့ေလ။ အားက်စရာ အားမာန္တစ္ခုကို ေတြ႔လိုက္ရတာေပါ့။

လူေတြက မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တတ္ၾကတယ္။ အဲဒီေနရာမွာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တာ ပိုမ်ား ပိုင္ႏိုင္ၾကလားမသိပါဘူးဗ်ာ။ အ႐ူးဒီေရ တက္သြားသူအေၾကာင္းကို ေျပာေနၾကတာ အရက္ေလးတစ္ျမျမနဲ႔ေလ။ ငါကေတာ့ ႐ူးခါနီးရင္ ရပ္လိုက္မယ္မ်ား ေတြးၾကလားမသိပါဘူး။ ေၾကာက္တတ္မယ္ဆိုရင္ ေၾကာက္စရာဗ်။ သူတို႔ တ႐ႈိက္မက္မက္ သံုးစြဲေနတဲ့ အရက္ေတြက ေကာင္းတာေတြ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္းတာေသာက္လို႔ ေျပာခ်င္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ဟာမွ မေသာက္တာ အေကာင္းဆံုးပါ။ အေျခခံစားကုန္ေတြကို က်န္းမာေရးအတြက္ ေသခ်ာစိစစ္ျပီး ထုတ္ေပးရင္ေတာ့ အရက္သမားမ်ားလည္း အသက္ရွည္မယ္ထင္ပါတယ္။

တန္ေဆး၊ လြန္ေဘးေပါ့။ အရက္ဆိုတာကလည္း လူမႈေရးမွာ ေနရာအေတာ္ရပါတယ္။ သူမပါရင္ ပြဲမစည္သလိုပါ။ လံုးဝကင္းဖို႔ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္အေနနဲ႔ မတိုက္တြန္းပါဘူး။ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ရွိရမွာေပါ့။ ဒါေပမဲ့ ကိုယ့္ကို အႏၱရာယ္ေပးေလာက္ေအာင္အထိ စြဲလန္းမိသြားရင္ အက်ိဳးနည္းပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ အရက္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္စြဲလမ္းမႈျဖစ္ျဖစ္ပါပဲ။ အေျခနိမ့္သူေတြမွာ ဒီလိုျဖစ္တာျမင္ရရင္ ပိုလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။ သူတို႔မွာ ခံဖက္ကၾကည့္ပဲကိုး။

အေျခခံေကာင္းေလးေတြျဖစ္တဲ့ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္ေသာ အစားအစာ။ ဒါမ်ိဳးေလးေတြ ရွိေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အ႐ူးဘံုသားျခင္းအတူတူမွာ ပိန္ညွက္ညွက္၊ မြဲေျခာက္ေျခာက္ ျမန္မာေလးေတြ နည္းလို႔ အရက္ေၾကာင္ ေၾကာင္ကုန္တယ္ဆိုတာ ေဆးပညာ စကားစုေလးအျဖစ္သာ က်န္ေနခဲ့မွာပါ။ အ႐ူးဘံုၾကီးမွာ မျဖစ္သင့္ေသာ အ႐ူးဒီေရတက္မႈမ်ား ကင္းေဝးလို႔ အ႐ူးအခြင့္အေရးမ်ား တန္းတူခံစားႏိုင္ပါေစသား။

သုခမိန္။…..။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Friday, August 22, 2008

ညီေလးသုိ႔ ေပးစာ


၂၀၀၅ ခုႏွစ္ တုန္းက ၂၅ ႏွစ္သား အစ္ကုိျဖစ္သူ၊က်ေနာ္က
၂၄ ႏွစ္သား ညီျဖစ္သူဆီေရးတဲ့ စာပါ။
အဲဒီစာကုိ မေတာ္တဆ ျပန္ေတြ႔ခ်ိန္မွာပဲ
ဆရာသုခမိန္ ရဲ့ “စာဖတ္ျခင္းႏွင့္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး Reading Vs Personality” ကုိ ဖတ္လုိက္ရတာေၾကာင့္ ေဝမွ်လုိက္တာပါ။
တစ္လုံးတစ္ပါဒမွ် တည္းျဖတ္ျပဳျပင္ထားျခင္းမရွိဘဲ
ညီေလးဆီမွာရွိတဲ့ မူရင္းစာအတုိင္း ေဖာ္ျပရင္း
က်ေနာ့္ရဲ့ ညီအေပၚမွာခ်စ္ျခင္းကုိ ေဖာ္ျပျခင္းလည္းျဖစ္ပါေၾကာင္း …..



…………………………………………………………………………………………………………………………………........
တစ္ဖက္သားကုိ ေက်နပ္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ တစ္ဖက္သားကုိ ေအာင္ႏုိင္ျခင္းပါပဲ။ တစ္ဖက္သားကုိ ေက်နပ္ေအာင္လုပ္တယ္ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကုိယ့္အေပၚ ျပဳမူဆက္ဆံေစခ်င္သလုိ သူ႔အေပၚျပဳမူဆက္ဆံလုိက္ဖုိ႔ပါပဲ။

ပညာအရည္အခ်င္း၊ ကုိယ္က်င့္သီလ၊ စာရိတၱ စတာေတြမွာ ဘာမွ်ေျပာစရာမရွိတဲ့ ညီေလးကုိ ဘယ္ေက်ာင္းမွာမွ မသင္ခဲ့ရတဲ့၊ ျမန္မာလူငယ္ေတြၾကားမွာ မထင္ရွားတဲ့၊ စိတ္ဝင္စားလုိ႔ ေလ့လာခ်င္ရင္ေတာင္ စာအုပ္စာတမ္း ရွားပါးတဲ့ ဒီလူမႈေရးရာ က်င့္ဝတ္အျဖာျဖာကုိ လက္ေဆာင္ပါးခ်င္ပါတယ္။

Etiquette လုိ႔ ေခၚပါတယ္။ Ticket (လက္မွတ္) လုိ႔ အဓိပၸာယ္ရမယ့္ ျပင္သစ္စကားက ဆင္းသက္လာတာပါ။ ရည္မြန္ယဥ္ေက်းတဲ့ ဂုဏ္သေရျမင့္ လူမႈအသုိင္းအဝုိင္းကုိဝင္ဖုိ႔ လက္မွတ္နဲ႔တူတဲ့ အမူအရာ က်င့္ဝတ္ထုံးတမ္းစဥ္လာေတြေပါ့။ ပညာအရည္အခ်င္း၊ ကြၽမ္းက်င္မႈ ခ်င္းတူပါလ်က္ (တစ္ခါတရံ ကုိယ့္ထက္ေလ်ာ့နည္းပါလ်က္) ႏွာတစ္ဖ်ား၊ ဖ်ာတစ္ျပား (ၿပီးေတာ့) တစ္ကမၻာျခား သာသြားသူေတြမွာ ေတြ႔ရတက္တဲ့ အားသာခ်က္ေတြေပါ့။

”႐ုိင္းစုိင္းနီးကပ္၊ မကုိင္းညြတ္ဘဲ၊ မတ္တပ္တုိး၍ မသြားႏွင့္။”
“႐ုိေသတုပ္ကြ၊ ဆည္းကပ္ၾကလ်က္၊ ေန႔ ညၾကည္ျဖဴ၊ နည္းခံယူ၍၊ ၾကီးသူေခၚက၊ ႂကြႂကြလည္းလာ၊ ဗ်ာဗ်ာကြ်ႏု္ပ္၊ ပုဆစ္တုပ္လ်က္၊ ဖုံးအုပ္ေျခ လက္၊ လြန္ၿငိမ္သက္သည္၊ ေက်ာင္းထြက္သူေပ ဆုိရေခ်”
“ေ႔ရွကစူးစူး၊ ဒူးလက္ကုိေထာင္၊ ထုိင္ေဆာင့္ေၾကာင့္ႏွင့္ ေပါင္ေထာင္လက္ကား၊ အပါးၾကပ္ၾကပ္ မေနအပ္”စတဲ့ ရွင္မဟာသီလဝံသဆုံးမစာ လုိမ်ိဳးေပါ့။

လက္ေဆာင္ပါးခ်င္တယ္လုိ႔ စကားဦးသန္းခဲ့ေပမယ့္ ဒါဟာ ေမတၱာပါးလုိက္ပါတယ္ဆုိသလုိေပါ့ စိတ္နဲ႔သာ ခံစားရယူရမယ့္ သေဘာတရားေတြပါ။ “ေလွနံဓားထစ္”ပုံေသစြဲကုိင္က်င့္သုံးလုိ႔မရတဲ့ သေဘာသဘာဝမုိ႔ ပုံေသနည္းလုိ ခ်ေရးလုိ႔ရတာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ ကာယကံရွင္ရဲ့ ပါးရည္နပ္ရည္ရွိမႈနဲ႔ အျပဳသေဘာဆန္တဲ့ စ႐ုိက္လကၡဏာေတြေပၚမွာပဲ အဓိကမူတည္ပါတယ္။

ကုလပၸဏံ - အမ်ိဳးယုတ္ျမတ္ကုိ၊ ဝိနေယာ ပမာဏံ - ကုိယ္အမူအရာ၊ႏႈတ္အမူအရာအားျဖင့္ သိအပ္၏ ။ ဗ်တၱိပၸမာဏံ - ပညာရွိမရွိကုိကား၊ ကထိတဝါက်ံ - ဆုိေသာစကားျဖင့္ သိရာ၏ ။ အဲဒီေတာ့ မိမိရဲ့ ကုိယ္အမူအရာ၊ စကားအသုံးအႏႈန္း၊ ေလယူေလသိမ္း စတာေတြဟာပဲ အေကာင္းဆုံး Certificate ပဲေပါ့။

မိမိကုိယ္ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းသည္ပင္ သူတစ္ပါးကုိ ေစာင့္ေရွာက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒါဟာ အႏွစ္ခ်ဳပ္ပါပဲ။ အျခားသူေတြနဲ႔ အတူရွိေနတဲ့အခါ မိမိရဲ့ ကာယကံမႈ၊ ဝစီကံမႈ၊ မေနာကံမႈတုိင္းဟာ အျခားသူေတြကုိ အေႏွာင့္အယွက္ မျဖစ္ဖုိ႔က နံပတ္တစ္ပါပဲ။ အဲဒီေတာ့ “အပၸမာေဒန သမၼာေဒထ” မေမ့မေလ်ာ့ မေပါ့မဆ ထာဝစဥ္ သတိပ႒ာန္ဓမၼ နဲ႔ ေနဖုိ႔ပါပဲ။

ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ အတတ္ပညာတစ္ရပ္ပါ။ အဖန္တလဲလဲ ေလ့က်င့္သင္ယူျခင္း ျဖင့္သာ ကြ်မ္းက်င္ တတ္ေျမာက္ တုိးတက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဖုတ္ပူမီးတုိက္ တစ္ပြဲတုိး ေဆးၿမီတုိနဲ႔ မရပါဘူး။ ပြဲမဝင္ခင္ အျပင္ကက်င္းပမွ ပြဲလယ္တင့္ႏုိင္မွာပါ။
……………………………………………………………………………………………………………………………………......

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

အိပ္မက္

အိပ္မက္
ဟိုးအရင္ကတည္းက
အိပ္မက္တစ္ခုကို စြဲစဲြလမ္းလမ္းမက္ခဲ့ဖူးတယ္။
အိပ္မက္ေတြနဲ႔သာ ရွင္သန္ခြင့္ ရခဲ့ရင္
.................................
အိ္ပ္မက္ဆိုတာ.
ကိုယ္စြဲလမ္းေနတဲ့အရာေတြကို
ပံုေဖာ္ေပတဲ့သေဘာပါ။
က်ေနာ့္ရဲ႕စြဲလမ္းမွုကတစ္မ်ိဳး
သူမ်ားေတြျမင္မွာစိုးလို႔
အိပ္မက္ေတြကို ခိုးျပီးမက္ခဲ့ရသူပါ။
ဘယ္သူမွ မသိေစခ်င္ေပမဲ့
အိပ္မက္ကေလး သိေစခ်င္တယ္။
အိပ္မက္ကေလးကို သိေစခ်င္ေပမဲ့
ဘယ္သူမွ မသိေစခ်င္ဘူး။
ေတာေၾကာင္။.....။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Thursday, August 21, 2008

တိုင္တည္ခြင့္

တိုင္တည္ခြင့္


အမွတ္တရ ျဖစ္ဖို႔အတြက္
အမွတ္တမဲ့ ျဖစ္ခဲ့တာလား။

နာက်င္ေစဖို႔အတြက္
ၾကင္နာခဲ့မိတာလား။

အေျဖကမေရရာ
မေသခ်ာလွတဲ့ ဘဝမွာ…
မိုးနတ္မင္းၾကီးရယ္
တိုင္တယ္ခြင့္ေပးပါ။

သူ႔ကိုခ်စ္ခဲ့မိတာဟာ
အမွတ္တမဲ့ျဖစ္ေပမဲ့
ႏွလံုးသားမွာ ထာဝရ
အမွတ္တရ ျဖစ္ေနမယ္ဆိုတာ
သူသိေစခ်င္လိုက္တာ။

Rhyme။…..။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

What You Know vs How Much You Know About It






လူေတြမွာ အခ်ိန္ရယ္၊ စြမ္းရည္ရယ္က အကန္႔အသတ္ရွိပါတယ္။ အရာအားလုံးကို ထဲထဲဝင္ဝင္သိဖို႔ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ေရျပင္ညီဝန္႐ိုးမွာ နယ္ပယ္တခုမွာ ဘယ္ေလာက္ နက္နက္နဲနဲသိသလဲ၊ ေထာင္လ်က္ ဝန္႐ိုးမွာ အေၾကာင္းအရာ(နယ္ပယ္)ေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ားသိသလဲ - ဆိုတဲ့ ဝန္႐ိုးႏွစ္ခုကို ဂရပ္မွာ ျပထားပါတယ္။ ညာဖက္ကို ေရာက္သြားေလေလ နက္နက္နဲနဲသိေလ၊ အေပၚကိုေထာင္တက္သြားေလေလ သိတာေတြက်ယ္ျပန္႔ေလေလပါ။ စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းတာတခုက ေဒါက္တာဘြဲ႕ရသူေတြက သူတို႔သိတဲ့နယ္ပယ္က မာစတာသမားေတြ၊ ေက်ာင္းသာေတြရဲ႕ သိတဲ့နယ္ပယ္ထက္ ေသးေနတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဆိုလိုတာကေတာ့ သူတို႔လုပ္ေနတဲ့ အဝန္းအဝိုင္းထဲကိုပဲ သိတယ္လို႔ျဖစ္ပါတယ္။

ေဖာ္ျဖဴလာတခုနဲ႔ ဂရပ္ကို ရွင္းျပပါ့မယ္။
a (နယ္ပယ္) + b (နက္နက္နဲနဲသိျခင္း) = c
(a> 0၊ b> 0 နဲ႔ c ကေတာ့ ကိန္းေသပါ။ တခါတေလ အႏုတ္ကိန္းလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။)

လူအမ်ိဳးမ်ိဳးဆိုေတာ့ a၊ b၊c ေတြကလည္း မတူဘူးေပါ့။ သိတဲ့နယ္ပယ္ က်ယ္လာေလေလ၊ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္းသိတာေတြ နည္းသြားေလပါပဲ။ c - အေရးႀကီးတယ္ဆိုတာကို သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ c - ႀကီးလာေလေလ နယ္ပယ္ရယ္၊ နက္နက္႐ႈိင္း႐ႈိင္းသိတာေတြလည္း တိုးလာေလေလပါပဲ။ ကမၻာႀကီးအေၾကာင္းကို ေလ့လာေတြးေတာေနမယ္ဆိုရင္ စြမ္းရည္ကလည္း ျမင့္လာမွပါပဲ။ နယ္ပယ္တခုရဲ႕ အသိပညာတင္ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္လည္း တိုးလာမွာပါပဲ။ c - တန္ဖိုးကေတာ့ အခ်ိန္ရယ္၊ အားစိုက္မႈရယ္က အေျဖေပးသြားပါလိမ့္မယ္။ အားစိုက္ရင္ တန္ဖိုးေတြ တက္လာမယ္။ နယ္ပယ္တခုကို ေလ့လာတဲ့အတြက္ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ အျခားနယ္ပယ္ေတြကိုလည္း နားလည္လာႏိုင္ပါတယ္။ အဲသလိုက ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာ က်ေနာ္နားလည္ပါတယ္၊ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ c - တန္ဖိုးတိုးလာတယ္လို႔ အဓိပၸါယ္ေရာက္တာကိုး။

c -တန္ဖိုး တိုးလာေအာင္ ႀကိဳးစားေပမယ့္ a - တခုကပဲ အခုေခတ္မွာ တိုးေနတယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။

သင္က က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ သိေနရင္၊ သင့္နယ္ပယ္မွာလည္း ပညာရွင္ဆန္ဆန္သိတာပါပဲ။ သင္က က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔သိရင္ သင့္နယ္ပယ္ကို သင္က က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔နဲ႔ ဘက္စုံနယ္ပယ္ကေန နားလည္တယ္လို႔ သေဘာရပါတယ္။

Source: http://globalvoicesonline.org/2008/08/21/korea-what-you-know-vs-how-much-you-know-about-it

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Tuesday, August 19, 2008

Reading Vs Personality


စာဖတ္ျခင္းႏွင့္ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြး


ကၽြန္ေတာ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွာ ခင္စရာေကာင္းေသာ၊ ေဘာက္က်က်ဆက္ဆံေရးကို တစ္ခါတစ္ရံ ျပဳမူတတ္ေသာ၊ ဆက္ဆံေရးေျပျပစ္ေသာ၊ စကားေျပာရင္ ဟာသဉာဏ္ ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေတြးေတြးဆဆ ေျပာတတ္ေသာ၊ အားလံုးျခံဳမိေအာင္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ ဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားစြာျဖင့္ အဖိုးတန္ သူငယ္ခ်င္းေတြ ရွိေလရဲ႕႔။ ေက်ာင္းသားဘဝကေန လုပ္ငန္းခြင္ထဲအထိ အတူဆိုေတာ့လည္း ရင္းနီးၾကတယ္ေပါ့။ ဒါေပမဲ့ လူသားဆန္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆိုေတာ့လည္း တေယာက္ကို ပံုစံတစ္မ်ိဳးစီနဲ႔ ရူးသြပ္ေနၾကတာပါပဲ။ တူတဲ့ေနရာေလးေတြ ရွိသလို ညိွမရတဲ့အခါေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေတြဟာ လက္ခံတတ္မယ္ဆိုရင္ ေပ်ာ္စရာေတြပဲေပါ့။



ခင္မင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္နဲ႔ ညိွမရတာေလးတစ္ခုရွိလာလို႔ အခင္အမင္ပ်က္ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႔လို လူလတ္ပိုင္းပတ္ဝန္းက်င္မွာေတာ့ မရွိသေလာက္ ရွားၾကမွာပါ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ျဖတ္သန္းလာတဲ့ အေတြ႔အၾကံဳ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေတြက အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ လူေတြကို ရင့္က်က္ေစတယ္ေလ။ ကိုယ္တိုင္ မသိလိုက္ႏိုင္ပဲကို တခ်ိဳ႕ေသာ ရင့္က်က္မႈေတြက ေရာက္ရွိေနတတ္ပါတယ္။ ဥပမာ ေကာင္မေလးေတြ႔တိုင္း အ႐ူးအမူး လိုက္မၾကိဳက္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ၾကိဳက္တိုင္းလည္း ျပန္မၾကိဳက္၊ ကိုယ္မၾကိဳက္ေသာ္လည္း ျပန္ၾကိဳက္ခ်င္ၾကိဳက္။ ဒါမ်ိဳးေတြကို အေရထူလာျပီကိုး။ ဥပမာေျပာပါတယ္။

ရင့္က်က္မႈ ဆိုတဲ့ေနရာမွာလည္း ဒီေကာင္ ဒါေလးေတာင္မသိရေကာင္းလားလို႔ တစ္ခါတရံမွာ အားမလိုအားမရ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုအျဖစ္အပ်က္ေတြဟာ နားလည္ေပးႏိုင္မႈ တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ စမ္းသပ္ခံရတာပါပဲ။ လူတစ္ဦးကို နားလည္ေပးႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ လြယ္ကူတာမွ မဟုတ္တာ။ ကိုယ္တိုင္ ဘာမွမသိပဲ အရမ္းကာေရာ နားလည္ေပးႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ အသိ(သတိ)ဆိုတဲ့ စိတ္ေလးကပ္ထားျပီး ကိုယ့္မွာရွိေနတဲ့ ဗဟုသုတေတြ၊ အေတြ႔အၾကံဳေတြကေန သူ႔အေပၚ နားလည္ေပးႏိုင္ဖို႔ ခ်ဥ္းကပ္တာ အေကာင္းဆံုးလို႔ ျမင္ပါတယ္။ စာစကားေလးပါေအာင္ ေျပာရရင္ ျပႆနာတစ္ရပ္ကို အတြင္းမွ အျပင္သို႔ ခ်ဥ္းကပ္ျခင္းေပါ့။ ဒါဟာလည္း ကၽြန္ေတာ့္လို သာမာန္လူတစ္ေယာက္ အတြက္ေတာ့ တစ္ခါတရံမွာ စည္းလြတ္သြားေစပါတယ္။ သတိဆိုတာေလး လြတ္သြားရင္ေပါ့။ ဒါေတြကလည္း ရင့္က်က္မႈနည္းတာကို ျပတာေနမွာပါပဲ။

တရက္မွာေပါ့ အလုပ္ကအျပန္ အခန္းေရာက္၊ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ ဆိုင္မွာ ေတြ႔ဖို႔ ခ်ိန္းၾကပါတယ္။ အစပိုင္းေတာ့ ဟိုဟိုဒီဒီေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ေတာ့လည္း ခပ္ေထြေထြျဖစ္လာသူေတြရဲ႕ ဗီဇေလးေတြက ျပလာပါတယ္။ ငါက ဒီျပႆနာကို ဒီလိုထင္တာ။ သူက ဒီျပႆနာမွာ ဒီလိုလုပ္သင့္တာ။ အဲလို အဲလို။ အလုပ္ကိစၥေလးေတြ၊ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာေလးေတြ၊ ေကာင္မေလးေတြ အေၾကာင္း။ ဇာတ္ေပါင္းလို႔ မရေအာင္ကို စံုစီနဖာေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ထူးဆန္းစြာ ေျပာျဖစ္လိုက္တဲ့ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုကေတာ့ စာဖတ္တာ ေကာင္း၏၊ မေကာင္း၏ကိုပါ။ ဒီေနရာမွာ ကၽြန္ေတာ္က ထူးဆန္းစြာလို႔ သံုးႏႈန္းပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သူငယ္ခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္သိတယ္ေလ။ သူက စာဖတ္ဝါသနာပါသူ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္က စိတ္ပါေနရင္ ေတြ႔တဲ့စာရြက္အစုတ္ေတာင္ ေကာက္ဖတ္ျပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာတတ္သူ။ သူနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ စကားေတြက ဒီေနရာမွာေတာ့ ေက်ာျခင္းကပ္ျပီး လမ္းေလွ်ာက္မိသလိုပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္က သူ႔ကို စာဖတ္ေစခ်င္ပါတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ သူကလည္း စာအုပ္ေတြကို သူစိတ္မဝင္စားေၾကာင္း၊ စာဖတ္တာ ေကာင္းတယ္ဆိုတာ သူလက္ခံေၾကာင္းေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စာအုပ္ေတြကေန အသိေတြရမယ္၊ အလြယ္ေျပာရင္ လူ႔ယဥ္ေက်းျဖစ္မယ္၊ ဘာဘာညာညာေပါ့ဗ်ာ။ ေျပာျဖစ္ပါတယ္။ သူက ကၽြန္ေတာ့္ကို ျပန္ေမးပါတယ္။ မင္းေရာ စာေတြအမ်ားၾကီးဖတ္ေတာ့ အခုဘာတိုးတက္လို႔လည္းတဲ့။ လက္ေဝွ႔ပြဲစကားေလးနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ ေမးဖ်ားကို ဝိုက္လက္သီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ၾကီး ထိပါတယ္။ ခံႏိုင္ရည္အတြက္ အေလ့အက်င့္ေလးမ်ား မရွိခဲ့ရင္ ေနာက္ေကာက္နဲ႔ ပြဲသိမ္းပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္က ဒီေမးခြန္းအတြက္ အရမ္းေပ်ာ္မိပါတယ္။

လူေတြ ေျပာေလ့ေျပာထရွိတယ္။ “ငါေျပာသလိုလုပ္။ ငါလုပ္သလို မလုပ္နဲ႔တဲ့” တစ္ခါတရံမွာ ဒီစကား မွန္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ယူဆတယ္။ ဟုတ္တယ္။ လူေတြမွာ သူကိုယ္တိုင္ မလုပ္ႏိုင္ေသးတဲ့ အေကာင္းစား အသိေတြရွိေနတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ လူမွာ သတိရွိမေနရင္ ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ ေတြးတတ္ပါတယ္။ အဲဒါက ဘာကိုျပလဲဆိုေတာ့ ဒီလိုစကားေျပာေနသူကို ဒီစကားနဲ႔ တန္ရဲ႕လားလို႔ ျပန္ခ်ိန္ထိုးတတ္တာပါပဲ။ ဒီစကားေတြ လာေျပာေနသူတစ္ေယာက္ကို ဒီစကားနဲ႔ မတန္ဘူးလို႔ယူဆရင္ ဘယ္လိုစကားျဖစ္ျဖစ္ လူေတြက အေရးမစိုက္ေတာ့ပါဘူး။ အလကားပါကြာ ျဖစ္သြားေရာ။ ဒါကလည္း မွန္သင့္သေလာက္ေတာ့ မွန္ပါတယ္။ ေျပာၾကတယ္မဟုတ္လား “ေခြးပါးစပ္က နတ္စကားထြက္တယ္” ဆိုတာ၊ ဒီလိုခံစားခ်က္မ်ိဳးအတြက္ စကားစုျဖစ္မယ္။

စာအုပ္ကို ဖတ္စမ္းပါ။ သိျပီးသားေတြေရာ၊ မသိေသးတာေတြေရာ။ မျဖစ္သင့္တာေတြေရာ၊ ျဖစ္သင့္တာေတြေရာ။ မေရာက္ဘူးတဲ့ အရပ္ေရာ၊ ေရာက္ဖူးတဲ့ အရပ္ေရာ။ မေတြ႔ၾကံဳဘူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေရာ၊ ေတြ႔ၾကံဳဖူးတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေရာ။ မတတ္ေသးတဲ့ အတတ္ပညာေရာ၊ တတ္ျပီးသား အတတ္ပညာေရာ။ မေတြ႔ၾကံဳဘူးတဲ့ ေခတ္ေတြေရာ၊ ျဖတ္သန္းေနရတဲ့ ေခတ္ေတြေရာ။ အို… စံုလို႔ေပါ့။ ကိုယ္ဘာလိုခ်င္လည္း ရွာဖတ္လို႔ရတယ္။ တခုပဲ ေပးဆပ္ရမယ္။ စာဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္ေပါ့။ ကိုယ္က ဘာေတြျပန္ရမလဲ။ ဒါက ျပန္ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ရမဲ့ ကိစၥပဲ။ အလြယ္ပဲ ေျပာၾကမယ္။ ဗဟုသုတရမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ ဒီေနရာမွာ ေျပာစရာတစ္ခုေတာ့ ရွိလာတယ္။ စာဖတ္တာကလည္း မိုးေရခံသလိုပါပဲ။ မိုးကေတာ့ ရြာေလရဲ႕၊ စာအုပ္ကလည္း ဗဟုသုတေတြ ေပးေလရဲ႕။ ကိုယ္မိုးေရကို ခံတဲ့ခြက္က ကိုယ္ရမဲ့ ပမာဏေပါ့။ ကိုယ့္ရဲ႕ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္ လက္ခံႏိုင္မႈက ကိုယ္ရမဲ့ ဗဟုသုတ ပမာဏေပါ့။

တစ္ခ်ိဳ႕စာေတြက ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ေကာင္းလည္းဆိုရင္ ကိုယ့္ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကိုေတာင္ ေတာက္ေျပာင္လာေစတယ္။ ဘဝအတြက္ တိုးတက္ရာ တိုးတက္ေၾကာင္းကိုေတာင္ လမ္းျပေခၚေဆာင္သြားႏိုင္တယ္။

ကၽြန္ေတာ္က ခပ္ေတေတ လူတစ္ေယာက္။ အနာဂတ္ဆိုတာ ေဟာ့ဟိုဘက္နားမွာပါကြာလို႔ ဟာသေဖာက္တတ္သူ။ ေတြ႔ရာလူနဲ႔ ေပ်ာ္တတ္ျပီး၊ ဘဝကို အေရာင္မတင္တတ္သူ။ ထပ္ျပီး အမႊန္းတင္ရရင္ ခပ္ညံ့ညံ့ေကာင္။ ေတြ႔ကရာစာေတြဖတ္ျပီး ေတာင္ေတာင္အီအီ ေျပာေနတတ္သူ။ ေနာက္ျပီး မဟုတ္မခံစိတ္နဲ႔ ခ်က္ခ်င္း တုန္႔ျပန္တတ္ေသးတယ္။ သူငယ္ခ်င္းက စာဖတ္ဝါသနာပါသူကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကိုယ္ရည္ကိုယ္ေသြးကို အားမရပါဘူး။ အဲဒီအတြက္နဲ႔ စာဖတ္ျခင္းကိုေဝဖန္တာပါပဲ။ သူမဟုတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို ေျပာဖူးပါတယ္။ မင္းစာသိပ္မဖတ္နဲ႔ေတာ့တဲ့။ မင္းအေတြးအေခၚေတြက ေတြေဝကုန္ျပီတဲ့။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ကၽြန္ေတာ္ တူညီေသာစကားစုနဲ႔ တုန္႔ျပန္ခဲ့ပါတယ္။

“ငါ့ကို ညံ့တယ္ေျပာခ်င္ေျပာ။ စာဖတ္လို႔ လူေတြက ေတြေဝျပီး၊ ညံ့ကုန္မယ္ဆိုတာ မဟုတ္ဘူးကြ”
သုခမိန္။…..။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Sunday, August 17, 2008

ငယ္ခ်စ္ဦး

ငယ္ခ်စ္ဦး


ပန္ဆင္မယ္ခူး
ေမ့သည္းဦးမို႔
မေဝးခ်င္ဘူး
သိေစလို။
တသက္တာရည္စူး
ငယ္ခ်စ္ဦးမို႔
မေမ့ဘူးေမာင့္ကို
ယံုေစလို။

Rhyme။…..။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Saturday, August 16, 2008

အေမရဲ့ အမွာ


Rhyme ရဲ့ ဆုေတာင္း ကုိဖတ္ၿပီးတဲ့ အခါ အေမ့ရဲ့ “အမွာ“ ကုိ သတိရပါတယ္။
ပထမေတာ့ သာမန္ အမွတ္ရရ႐ုံမွ်ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ (၂၅)ႏွစ္သမီး Rhyme ရဲ့ ေလာကဓံ အထုအေထာင္းေတြကုိ စုေဆာင္းထားတဲ့ ဆုေတာင္း ကုိ ထပ္ခါတလဲလဲ ဖတ္မိလာတဲ့အခါ က်ေနာ္ရဲ့ (၂၆)ႏွစ္ျပည့္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္၊အေမ့ရဲ့ “အမွာ“ မွာ သူ႔အတြက္ အေျဖပါသလုိ ခံစားလာရတယ္။

Rhyme ကေတာ့ သဘာဝက သဘာဝက်တာကုိ သဘာဝက်စြာ တုန္႔ျပန္ခံစားထားတာပါပဲ။
အေမကေတာ့ သူ႔သား၊က်ေနာ္ကုိ မွာတာ ကဗ်ာေငြ႔ေတြပါေနတာပါ။
အဲသည္ေတာ့ ကဗ်ာအေနနဲ႔ပဲ တင္လုိက္ပါတယ္။

က်ေနာ္ဟာ အေမရဲ့သား ျဖစ္ရတာ တစ္ခုတည္းနဲ႔တင္ ဤကမၻာတြင္ ေပ်ာ္႐ႊင္ဖုိ႔ လုံေလာက္ေနသူ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ထပ္ေလာင္း ေျပာၾကားရင္း ...
ခ်စ္ေသာ ညီမေလး Rhyme ႏွင့္တကြ ေမာင္ႏွမမ်ားသုိ႔ ရည္ရြယ္ပါေၾကာင္း …



အမွာ

သံသရာတြင္း၊ သက္ဆင္းခဏ
လူ႔ဘဝတြင္၊ ဘုရားရွင္၏
မေကာင္းမႈေရွာင္၊ ေကာင္းမႈေဆာင္၍
ျဖဴေအာင္စိတ္ထား၊ ဆုိစကားကုိ
ေမ့သားနားတြင္၊ ၿမဲေအာင္ဆင္လ်က္
သုံးပင္ရတနာ၊ ျမတ္ဆရာႏွင့္
မိဘဘုိးဘြား၊ ရင္ဝယ္ထားေလာ့။

ေရာက္ေလရာရာ၊ ျပည္တကာ၌
လူ႔ရြာေကာင္းက်ိဳး၊ သင္သယ္ပုိးလ်က္
ခရီးဆက္ပါ…..
ၿပီးခဲ့တာေတ၊ြ ၿပီးပါေစေတာ့
ေပါ့ေပါ့ပါးပါး၊ စိတ္ထားတည္ၾကည္
ေနာင္ျဖစ္မည္ကုိ၊ မေတြးလုိႏွင့္…..
ယေန႔လုပ္ရန္၊ စိတ္အားသန္လ်က္
ေၾကာင္းက်ိဳးဆက္က၊ သင့္တြက္နက္ျဖန္
ဧကန္လွပ၊ ျပည့္စုံရလိမ့္။……….။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Friday, August 15, 2008

ဆုေတာင္း


*********************************************************
အသစ္ေသာ ပါဝင္ေရးသားမဲ့သူတစ္ေယာက္ပါ။ အြန္လိုင္းနဲ႔ ခပ္စိမ္းစိမ္းပါပဲ။ ကဗ်ာေတြေရးတာ ဝါသနာပါသူဆိုလို႔ ပါဝင္ေရးသားႏိုင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ပဲ ကူညီေခၚေဆာင္ခဲ့တာပါ။ အခုမွ အသစ္ စတင္ေရးသားတာဆိုေတာ့ အားေပးၾကပါအံုး။ အားေပးမႈေတြ သူ႔အတြက္ လိုအပ္ေနမွာပါ။ သူကေတာ့ သိပ္လည္းမငယ္ေတာ့တဲ့ အလြန္လည္း အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ပါ။ Rhyme ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီ E–Journal မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါေၾကာင္း……

သုခမိန္။…..။
*********************************************************



ဆုေတာင္း


ဘဝက အိမ္မက္တစ္ခုလား။
ျပဇာတ္တစ္ပုဒ္လား။
မေရရာမႈေတြနဲ႔ ေရာေထြးေနတယ္။
ဘဝေပးကပဲ ၾကမ္းတမ္းတာလား။
ကံတရားကပဲ ရက္စက္တာလား။
ခက္ခဲမႈေတြနဲ႔ ရုန္းကန္ခဲ့ရတယ္။

မိုးနတ္မင္းၾကီးရယ္…
ဆုေတာင္းတိုင္းသာ ျပည့္မယ္ဆိုရင္ေလ၊
ေဟာဒီေလာက သဘာဝၾကီးကို
တစ္ကျပန္စ
အသစ္ အသစ္သာ ျဖစ္ပါရေစ။

Rhyme

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Thursday, August 14, 2008

အေဖ့ရဲ့ကဗ်ာ


အလ်ဥ္းသင့္လုိ႔ အေမေရးတဲ့ကဗ်ာေလးေတြကုိ E-Journal မွာ ေဖာ္ျပျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ တစ္ႏြယ္ငင္ကာ အေဖေရးတာေလးေတြေကာလုိ႔ အတြင္းသိတစ္ခ်ိဳ ႔က ေမးလာၾကပါတယ္။
အေမနဲ႔အေဖဟာ က်ေနာ္တုိ႔အတြက္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္လုိ ကဗ်ာေလးေတြမွအပ အျခားကဗ်ာအမ်ားစုကုိ ကြမ္းစားတဲ့သူတစ္ေယာက္ ၾကဳံရာမွာ ၾကဳံသလုိ ကြမ္းေထြးေထြးသြားသလုိမ်ိဳး လက္တန္းေရးေရးထားခဲ့တာ မ်ားပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္တပ္တာ၊ ကဗ်ာေရးသူအမည္တပ္တာ အလြန္ရွားပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ ႔ကဗ်ာေတြဆို အေမေရးတာလား၊ အေဖေရးတာလား မကြဲျပားပါဘူး။



ဟဲ ဟဲ က်ေနာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြကလည္း တခုတ္တရ မွတ္တမ္းတင္ထားတာ လုံးဝမရွိပါ။ အဲ စိတ္ထဲ စြဲစြဲထင္ထင္ရွိတဲ့ ကဗ်ာ(အနည္းစု)ကုိပဲ အသည္းစြဲမွတ္မိေနတာပါ။ “ဘအမ်ိဴး ဘုိးတူ“ က်ေနာ္ကုိယ္တိုင္ရဲ့ ကဗ်ာေတြဟာလည္း အဲသည္လုိပါပဲ။
အခု အေဖေရးခဲ့ၿပီး က်ေနာ္မွတ္မွတ္ရရရွိေနတဲ့ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ ေဝမွ်လုိက္ပါတယ္။ အေဖက ေခါင္းစဥ္ မတပ္ခဲ့ပါ။ သုိ႔မဟုတ္ က်ေနာ္က မမွတ္မိပါ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ မွတ္မိတဲ့ အတုိင္းေလးပဲ ေဖာ္ျပလုိက္တာပါ။
…………………………………………………


သတင္းစာမွာ
ေန႔စဥ္ပါသည္
ေၾကာ္ျငာက႑
သခၤါရ၏
ဘဝကူးေျပာင္း
ခ်ဳပ္ၿငိမ္းေၾကာင္းတြင္
သိမ္ေက်ာင္းဒကာ
ဆရာေက်ာင္းသား
မင္းသားမင္းသမီး
အသီးသီးတုိ႔
ေသနည္းမ်ိဳးစုံ
ေသၾကပုံမွာ
ရဂုံၿမိဳင္ေဗြ
ဖြဲဖြဲေႂကြသည္
သစ္ရြက္ေတြလုိပါတကား။……….။

မာေရးသွ်င္


ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Tuesday, August 12, 2008

စားစရာလား? ကစားစရာလား?

Ejournal ကိုအလည္လာတဲ့သူေတြအားလုံးကို....
Ejournal ကေနမုန္ ့ေတြနဲ ့ဧည့္ခံပါတယ္...အလည္လာသူအားလုံးေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ.....











ဓါတ္ပုံေတြကိုေ၀မွ်ေပးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း Sarasak ကို အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္.....
မယ္(3း30 pm.12.8.08)

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Monday, August 11, 2008

Some Jokes at School.


ဆရာႏွင့္တပည့္ေလးမ်ား၏ ရယ္စရာေလးမ်ား။


Forward mail တစ္ခုကေန သေဘာက်တာေလးေတြကို ျမန္မာမႈျပဳထားတာပါ။ ရယ္စရာေလးေတြဆိုေတာ့လည္း ကိုရင္ညိန္းေျပာသလို အသက္ရွည္တာေပါ့ဗ်ာ။ ေနာ့။ မရယ္ရလည္း ရယ္ရတယ္ေျပာဗ်ာ။ :P

သုခမိန္။…..။
********************************************



ဆရာ။…..။
“မိႏြယ္ - လူေတြက စိတ္မဝင္စားေတာ့ပါဘူး ဆိုတဲ့အထိကို အရွိန္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စကားေျပာေနတတ္သူေတြက ဘယ္သူေတြလည္း။ သိရင္ ေျဖပါအံုး။”
မိႏြယ္။…..။
“ေက်ာင္းဆရာေတြပါ - ဆရာ”

**********************************************

ဆရာ။…..။
“မင္းေအာင္ - ေရရဲ႕ ဓာတုေဗဒ ေဖာ္ျမဴလာကို ေျပာစမ္း။”
မင္းေအာင္။…..။
“ H, I, J, K, L, M, N, O ပါဆရာ။”
ဆရာ။…..။
“ေဟ့ေကာင္ မင္းဘာေတြ ရြတ္ေနတာလည္းကြ။”
မင္းေအာင္။…..။
“မေန႔က ဆရာပဲ ေရရဲ႕ ဓာတုေဗဒ ေဖာ္ျမဴလာက “H to O” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္ခင္ဗ်ာ။”

**********************************************

ဆရာ။…..။
“မိႏြယ္ - မိေက်ာင္းကို အဂၤလိပ္လို မင္းဘယ္လို စာလံုးေပါင္းမလဲ။”
မိႏြယ္။…..။
“K-R-O-K-O-D-I-A-L ပါဆရာ။”
ဆရာ။…..။
“မင္း စာလံုးေပါင္းတာ မွားေနတယ္။”
မိႏြယ္။…..။
“ဟုတ္ကဲ့။ မွားခ်င္မွားေနမွာပါ ဆရာ။ ဆရာက သမီးဘယ္လို စာလံုးေပါင္းလည္း ေမးလို႔ ေျဖလိုက္တာပါ။”

**********************************************

ဆရာ။…..။
“မင္းေအာင္ - ဆရာ့နားလာျပီး ေျမာက္အေမရိကတိုက္ကို အားလံုးျမင္သာေအာင္ ေျမပံုမွာ ေထာက္ျပလိုက္ပါအံုး။”
မင္းေအာင္။…..။
“ဒီမွာပါ ဆရာ။”
ဆရာ။…..။
“ေအး.. မွန္တယ္။ ကဲ - အခု တစ္တန္းလံုးက ေျဖပါအံုး။ အေမရိကကို ဘယ္သူ ရွာေဖြ ေတြ႔ရွိခဲ့တာလည္း။”
“မင္းေအာင္ပါ ဆရာ။”

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Saturday, August 9, 2008

အသက္မဲ့ သံစဥ္


သံစဥ္မရွိဘဲ
နွလံုးသားကို တီးခတ္
စကားလံုးေတြ တရစပ္ ေႀကြက်ခဲ့တယ္။
ေကာက္ယူစားသံုးမယ့္သူမရွိ။
ဟိုး ....... အေ၀းကိုႀကည့္လိုက္ေတာ့
သိပ္ကိုထူးဆန္းတဲ့ ရယ္သံ သဲ့သဲ့ေလးေတြက
က်ေနာ့ နွလံုးသားထဲကို
တံခါးမေခါက္ဘဲ
၀င္လာခဲ့တယ္။
ထိတ္ထိတ္ျပာျပာ ျဖစ္သြားတာက
က်ေနာ့လိပ္ျပာ
အိပ္ယာေပၚေရာက္လည္း
အျငိမ္မေနဘူး။
တိမ္ေတြကို ခိုစီးျပီး
ေလထဲမွာ လြင့္ေနတဲ့အသံတစ္သံကို
လိုက္ရွာေနမိတယ္။
(အသံကေလးကေတာ့ ထြက္ေျပးလို႔ေပါ့ .....)
သိပ္လွတဲ့ ဒီအသံ
ေျခသံေတြ မႀကားရေအာင္
ေလေပၚမွာ ဖြဖြကေလးနင္းျပီး
အတင္းလိုက္ဖမ္းရတာလည္း မလြယ္လွဘူး။
အရိပ္ကိုသာ ျမင္ခြင့္ရတဲ့ဘ၀မွာ
စိတ္ေတြကို ကန္႔သန္႔ထားျခင္း
ခံေနရတယ္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

အဂၤါျဂိဳဟ္


က်ေနာ္ဟာ လူသားတစ္ေယာက္ပါ။
ဒါေပမဲ့ အဂၤါျဂိဳလ္မွာေနတယ္။
ေလမရွိ ေရမရွိတဲ့အရပ္မွာ
က်ေနာ္ဘာေၾကာင့္ အသက္ရွင္ေနလဲ ?
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့
က်ေနာ့္မွာ အစာမစားဘဲ
အသက္ရွင္ေစတဲ့
အရာတစ္ခုရွိတယ္။
အဲဒါက ...........
အဂၤါေန႔မွာ ပြင့္တဲ့ပန္းကို
နမ္းရွိဳက္ခြင့္ ရရင္
က်ေနာ့္အသက္က ဆက္လို႔ရျပီ။
တစ္ခါနမ္းရင္
တစ္ပတ္ေလာက္အထားခံတဲ့ပန္း
ေန႔တိုင္းနမ္းခ်င္ေနမိတယ္။
အဂၤါျဂိဳလ္မွာရွိတဲ့ ျပကၡဒိန္ေတြက
က်ေနာ့္အတြက္ အသက္ရွည္ေဆးပါပဲ။
(ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ လေတြတိုင္းရဲ႕ ေန႔ရက္ေတြဟာ အဂၤါေန႔ေတြျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ)
အဂၤါေန႔မွာ ၾကားခြင့္ရတဲ့
အသံေလးကို အရမ္းခ်စ္တယ္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

စြဲလမ္းမွဳ


မျမင္ရတဲ့ အိပ္မက္
ရင္ကို တိုက္ရိုက္ထိတဲ့အခါ
ကမၻာၾကီး ရပ္တန္႔သြားသလို
ခံစားရတယ္။

အိပ္မက္ေတြ နိုးထ
ရင္ခုန္သံနဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆက္သြယ္ခြင့္ရျပန္ေတာ့
ကမၻာၾကီးက ပိုျပီးလွလာတယ္လို႔
ထင္မိျပန္တယ္။

အရင္ဘဝက
သူနဲ႔ က်ေနာ္ဟာ
ခ်စ္သူေတြပါလ႔ိုေျပာခ်င္ေပမဲ့
က်ေနာ့္မွာ မ်က္ျမင္သက္ေသမရွိခဲ့ဘူး။

အခ်စ္ေတြ ထပ္တူညီဖို႔
ဘာေတြရင္းနွီးရမလဲ
..........ေျပာပါ..............
က်ေနာ့္မွာ အခ်စ္နဲ႔အခ်စ္ေပါင္းဖို႔
စြမ္းအားအျပည့္ရွိတယ္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

တေန႔တာ


မျမင္ရေသးတဲ့ ေရာင္နီဦးနဲ႔အတူ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ နိုးထလို႔လာခဲ့ျပီ။ အလင္းေရာင္ကို မျမင္ရေသးေပမယ့္ အေမွာင္ရယ္လို႔ မထင္ခဲ့ဘူး။ သူမရဲ႕အၾကည့္ေတြက အလင္းေရာင္ကိုျဖိဳခြင္း တစ္ကမၻာလံုးကို လင္းလက္ေစခဲ့တယ္ေလ။ တနည္းအားျဖင့္ က်ေနာ့္ဘဝကို မေမွာင္ေစခဲ့ဘူး။ (မလင္းေပမယ့္ မေမွာင္ခဲ့ပါ။ ေမွာင္ေနေပမယ့္ လင္းလက္ေနခဲ့ပါတယ္။)



က်ေနာ့္ရဲ႕တစ္ေန႔တာခရီးကိုစတင္ဖို႔ ကမာၻေလာကၾကီးနဲ႔ အရင္ဆံုးမိတ္ဖြဲ႕ခဲ့တယ္။ တစ္ေန႔တာ ဆိုေပမယ့္ တစ္ေန႔တာေတြေပါင္းလိုက္ရင္ေတာ့ ဘဝရယ္လို႔ ျဖစ္လာျပီးေပါ့။ ဘာတစ္ခုမွ မတည္ျမဲတဲ့ ဘဝေတြမွာ တည္ျမဲေနတဲ့ နိယာမေတြကို လိုက္ရွာၾကည့္ပါ။ အမွားေတြမတည္ျမဲသေရြ႕ အမွန္ေတြ ကလည္း တည္ျမဲေနမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဓိက ကေတာ့တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ စိတ္္တူကိုယ္တူ ရွိေနၾကဖို႔ပါပဲ။ သြားေလရာအျမဲပါတတ္တဲ့ အရိပ္ေတြလုိ စိတ္ေတြကို အသိနဲ႔ထိန္းခ်ဳပ္၊ မသိစိတ္ကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ျပီး ကမၻာေလာကၾကီးနဲ႔ ညွိယူလိုက္ရင္ တည္ျငိမ္ေအးေဆးတဲ့ ဘဝေလးေတြ ပိုင္ဆိုင္ရမွာ မလြဲပါဘူး။
တေန႔တာရဲ႕အစကို ဘယ္အခ်ိန္လို႔ သတ္မွတ္ရင္ေကာင္းမလဲ။ ေန႔နဲ႔ည ဆိုတဲ့သတ္မွတ္ ခ်က္ေတာ့ရွိတယ္။ တေန႔တာရဲ႕အဆံုးကို ညလို႔ သတ္မွတ္လိုက္ တေန႔တာရဲ႕အစက ေန႔ဆိုတာ အလိုလိုသိၾကမွာပါေနာ္။ အခ်ိန္ကိုေတာ့ အတိအက် မသတ္မွတ္ေတာ့ပါဘူး။ ကိုယ့္အစြဲနဲ႔ကုိသာ မွတ္ၾကေပေတာ့။ (လူေတြမွာ အစြဲရွိတယ္၊ အစြဲေတြကအမွန္တရားေတြျဖစ္ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲေနာ္။)တေန႔တာရဲ႕အစ ေနေရာင္ျခည္ရဲ႕အလွတရားကိုျမင္ခြင့္ရဖို႔ က်ေနာ္တို႔အားလံုး ကမၻာၾကီးကို ခိုစီးျပီး ခရီးနွင္ခဲ့ၾကတယ္။ အေကြ႕အေကာက္ေတြမ်ားေပမယ့္ သြားရမယ့္လမ္းက ဒီတစ္လမ္းပဲရွိတာ။ စမ္းတဝါးဝါးေလွ်ာက္ရင္း လမ္းမွာအိပ္စက္ရတဲဲ့ ညေတြလဲ မ်ားျပီ။ အခုညကလဲ အရင္ညေတြလိုပဲ။ ေနာက္ညေတြလဲ အခုညလိုပဲေနမွာပါ။ (တိတ္ဆိတ္ျငိမ္သက္လွ်က္.) တိတ္ဆိတ္ျခင္းက ညရဲ႕ အလွပါ။ အိပ္မက္ေတြကေတာ့ အနက္ေရာင္ျခံဳထားတဲ့ အေမွာင္ညေတြအလယ္မွာ သင္းပ်ံ႕ ေမႊးၾကိဳင္စြာ ဖူးပြင့္ေနၾကေလရဲ႕။ အေရာင္အဆင္းကင္းတဲ့ေလကို ရွဴရွိဳက္ရင္း ညနက္ၾကီးတစ္ခုကို ျဖတ္သန္းေက်ာ္လြန္ခြင့္ရေတာ့မယ္။ ေန႔တာေတြရွည္ျပီး ညတာေတြတိုတဲ့အခါ အိပ္မက္ေတြကို နွေမွ်ာတယ္။ ညတာေတြရွည္ျပီး ေန႔တာေတြတိုတဲ့အခါ အိပ္မက္ေတြထြက္ေျပးသြားမွာ စိုးရိမ္ ေနမိတယ္။ ေန႔ေတြ ညေတြကိုျဖတ္ရင္း လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တာလဲ အခါခါပါပဲ။
ကမၻာေျမၾကီးကေတာ့ ခုတ္ေမာင္းဆဲ။ ...................................
မသဲမကြဲျမင္ရတဲ့ သူမရဲ႕အရိပ္ကို ပံုေဖာ္ၾကည့္ရင္း မိုးလင္းလို႔လာခဲ့ျပီ။ ေနမင္းၾကီးရဲ႕ အၾကင္နာအလင္းေတြက ညကမၻာကိုတိုက္ဖ်က္ အလင္းေရာင္ကိုျမင္ခြင့္ေပးခဲ့ျပီီ။ အာရံုဦးေလကို ရွဴရွိဳက္ခြင့္ရခဲ့ျပီး။ လူေတြလဲ သြားလာလွုပ္ရွားေနၾကျပီ။ စကားလံုးေတြလဲ အသက္ဝင္လာခဲ့ျပီ။ (ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့စကားလံုးေတြကိုပဲ သိမ္းထားလို႔ရရင္ေကာင္းမွာပဲေနာ္။) ျမဴမွံုေတြ က ေနတဲ့ အလွကိုလည္း ျမင္ခြင့္ရခဲ့ျပီ။ မျမင္ရတာက ေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့ည။ တမ္းတမ္းတတရွိေနတာ သူသိပါ့မလား ? သြားလာလွုပ္ရွားေနတဲ့လူေတြကိုၾကည့္ရင္း ရင္ေမာေနမိတယ္။ စကားလံုးေတြ လဲလွယ္တဲ့ပြဲကို တစ္ပြဲျပီးတစ္ပြဲ က်င္းပေနၾကေလရဲ႕။ အနိုင္အရံုးေတြက အဓိကမက်ပါဘူး။ လူတုိင္းသိထားရမွာက ကုိယ္သံုးလိုက္တဲ့ စကားလံုးေတြနဲ႔ တျခားသူေတြကို မထိခိုက္ေစဖို႔ပါပဲ။ ခိုက္ရန္ေဒါသျဖစ္တယ္ဆိုတာ မေကာင္းဘူး။ ဟန္ေဆာင္ျပီးျပံဳးတဲ့အျပံဳးေတြနဲ႔ ရင္မဆိုင္ခ်င္ဘူး။ စကားမဟုတ္တဲ့စကားေတြကို နားမေထာင္ခ်င္ဘူး။ တစ္ေယာက္တစ္မ်ိဳး ရူးေနၾကတဲ့ကမၻာမွာ မရူးတဲ့သူက အရူးပဲ။ (ရူးလို႔ေျပာတယ္မထင္ပါနဲ႔၊ က်ေနာ္သူ႔ကို တကယ္ခ်စ္တာပါ။)
စိတ္သစ္လူသစ္နဲ႔ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္။ စိတ္ရွိလက္ရွိခ်စ္ဖို႔ က်ေနာ့္မွာ အင္အားအျပည့္ရွိတယ္။ အလင္းေရာင္ေတြနဲ႔ က်ေနာ့္အခ်စ္ေတြကို ေပးမေတြခ်င္ဘူး။ သူမ်ားျမင္မွာစိုးလို႔။ ရိုးတာကို အ,တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ၾကသလို၊ မရိုးတဲ့သူေတြကိုေတာ့ လည္တယ္လို႔ ေျပာခ်င္ၾကတယ္။ ခင္ဗ်ားေရာ ရိုးခ်င္သလား? မရိုးခ်င္သလား? လူ႔ေလာကၾကီးက မေနေပ်ာ္ပါဘူး။ တေန႔ေသရမွာ သိလ်က္နဲ႔ အမုန္းမပြားသင့္ဘူးေနာ္။ ခံစားခ်က္ ရွိသူေတြ ခံစားရတဲ့အခါ ခံစားခ်က္မရွိသူေတြ မခံစားရတာ သဘာဝက်လား ? အျပန္အလွန္ထားတဲ့ ေမတၱာေတြမွာ တူညီမွုရွိသလား ? တစ္ခါတေလၾက ေဝဝါးေနတာပဲေကာင္းတယ္။ ေသာက္စရာ မရွိတဲ့အခါ အရမ္းေသာက္ခ်င္တဲ့ေရာဂါကလဲ မေသးဘူး။ အေဝးမွာေနေနရေပမယ့္ နီေနသလိုပါပဲ။ စြဲလမ္းတမ္းတမွုေတြနဲ႔ က်ေနာ္ အျမဲတစ္ထပ္တည္းက်ေနခဲ့တယ္။
ျပင္လို႔မရတဲ့အမွားေတြကို မွားမွန္းသိသိၾကီးနဲ႔ စြဲလမ္းေနမိတယ္။ လူသားအားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ က်ေနာ္ မရယ္ရဘူးဆိုရင္ တသက္လံုး မရယ္ဘဲေနနိုင္ပါတယ္။ အဓိပၸါယ္မရွိတဲ့ အေတြးေတြနဲ႔ ကမၻာၾကီးကို ခိုစီးျပီး ခရီးနွင္ရတာ အားနာလာတယ္။ ေနမင္ၾကီးကေတာ့ သာဆဲ ညမင္းၾကီးကေတာ့ ေနမင္းၾကီး အလာကို ေစာင့္ရင္း လူေတြရဲ႕အေတြးေတြကို ၾကည့္ျပီး ျပံဳးေနေလရဲ႕။(ဘာေတြေရးေနတာလဲ လို႔ေတာ့ လာမေမးနဲ႔။) ရက္ရက္စက္စက္လွတဲ့ ေကာင္းကင္ၾကီးကို ခ်စ္တယ္။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Is that your day?

သခၤ်ာတြက္ရင္း ေဗဒင္ေမးၾကမယ္ေလ။


ဒီနည္းေလးက မယ္ငယ္ငယ္ေလးကတည္းက စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲကေန ကူးယူထားတာပါ....စာေရးတဲ့သူန႔ဲ စာအုပ္ကိုေသခ်ာမမွတ္မိေတာ့ဘူး... ဒီနည္းေလးက ကိုယ့္ေမြးေန ့ရယ္.... လက္ရွိေရာက္ေနတဲ့ေန ့ရယ္န႔ဲ ့ေမးရတာပါ.... ခုေရာက္ေနတဲ့ေန ့ထဲကေန ကိုယ္ေမြးေန ့ကိုနုတ္ရပါမယ္.... ျပီးရင္ဂဏန္းတစ္လုံးပဲက်န္ေအာင္ေပါင္းရမယ္.... အဲဒီက်န္တဲ့ဂဏန္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကိုေအာက္မွာရွင္းျပေပးထားပါတယ္....

တြက္ပုံတြက္နည္း(၁) က....

ယေန ့ .................. 09 08 2008

ေမြးေန ့.................. 01 01 1979

-------------------------------------------

နွုတ္လို ့ရတဲ့အေျဖ.....08 07 0029

ရလာတဲ့အေျဖကို ဂဏန္းတစ္လုံးတည္းက်န္ေအာင္ေပါင္းရမယ္... 0+8+0+7+0+0+2+9 = 26

2+6=8

အေျဖက 8 ပါ.....


1 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- မုခ်တစုံတခုရမဲ့ေန ့တဲ့....

2 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- ကိုယ္ေျပာသမ်ွကို ဘယ္သူကမွ မဟုတ္ဘူး မေျပာပဲ လက္ခံမဲ့ေန႔တဲ့....

3 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- ကံအေကာင္းဆုံးေန ့တဲ့....

4 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- မိုးလင္းကတည္းကေန... မိုးခ်ဴပ္တဲ့အထိတေနကုန္ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနတဲ့ေန ့တဲ့....

5 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- ဘာကိုမွၾကိဳတင္ၾကံစည္ျပီးလုပ္လို ့မရတဲ့ေန ့တဲ့.... လုပ္စရာရွိရင္....လုပ္ခ်င္တာရွိရင္ခ်က္ခ်င္းလုပ္ပါတဲ့...ဒီေန႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ဆီက လဘ္လာဘေတြ၀င္လာတတ္ ပါတယ္ တဲ့....

6 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- ကံေကာင္းတဲ့ေန ့.... အခ်စ္ေရးကိစၥေတြေပၚေပါက္လာမဲ့ ေန ့တဲ့....

7 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- တစ္ေယာက္တည္း ေအးေအးေဆးေဆးေနေနရတတ္တယ္။
မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာေတြ ေရာက္သြားတတ္တယ္.... မစားဖူးတဲ့အစားေတြစားရတတ္တယ္တဲ့....

8 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- ကံအဆိုးဆုံးေန ့တဲ့.... ေၾကကြဲစရာ...၀မ္းနည္းစရာေတြ ေရာက္လာတတ္တယ္တဲ့....အေရးၾကီးတဲ့ကိစၥေတြ မလုပ္မိေအာင္သတိထားပါတဲ့.....

9 ဂဏန္းရတဲ့ေန ့ --- ကံအဆိုးဆုံး (သို ့) ကံအေကာင္းဆုံးေန ့တဲ့.... တန္ခိုးၾကီးဘုရားေတြဖူးရတတ္တယ္တဲ့။

မယ္။.....။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Friday, August 8, 2008

ဘဝ


၈-ရက္၊၈-လ၊၂၀၀၈
႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ အေဆြေတာ္၊ေပါက္ေဖာ္ၾကီးတုိ႔ရဲ့ ဇာတိပုည ဂုဏ္မာနကုိ ေဖာ္ျပတဲ့ ေဘဂ်င္းအုိလံပစ္ဖြင့္ပြဲကုိ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ ဆင္ႏြဲေနပါတယ္။ မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ခ်စ္ေသာ စကၤာပူရ္ကလည္း အမ်ိဳးသားေအာင္ပြဲေန႔ကုိ အံ့ၾသဘနန္း တခမ္းတနား က်င္းပပါေတာ့မယ္။
အဲဒီအၾကည့္၊အဲဒီအသိေတြဟာ ငုပ္လွ်ိဳးေနတဲ့ က်ေနာ့္ဘဝကုိ ဥာဏ္အလင္းျပန္ရေစပါတယ္။
၁၉၉၈ က ဘဝ ပါ။
တစ္စုံတစ္ရာမွသည္ အစစအရာရာအတြက္ ရည္ရြယ္ပါေၾကာင္း....




ဘဝ

အ့့ံၾသမွင္သက္
ေကာင္းကင္ထက္ရွိ
မီးစက္႐ွဳးပန္း
အံ့မခန္းသည္
သက္တမ္းတုိတုိေလးပါတကား။……….။

မာေရးသွ်င္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Thursday, August 7, 2008

မိဘတီဘီ


က်ေနာ္ စာေမးပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ေနပါတယ္။
အဲဒီအခါ ဆယ္တန္းတုန္းက စာၾကည့္ခဲ့တာကုိ သတိရလာပါတယ္။



(အဲဒီတုန္းက) က်ေနာ္က ညဥ္႔နက္ေအာင္ စာၾကည္႔ရတာမွာ ေမြ႔ေလ်ာ္ပါတယ္။
က်ေနာ္ ညဥ္႔နက္ေတာ့ က်ေနာ့္မိဘမ်ား အိပ္ေရးပ်က္ၾကရွာပါတယ္။
က်ေနာ္ စာက်က္တဲ့ အသံေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ။
က်ေနာ္ စာက်က္တာ အသံမထြက္ျခင္းေၾကာင့္ပါ။
ထုိအခါ က်ေနာ္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ရပါတယ္။
႐ႊင္ေသာစိတ္နဲ႔ မဟုတ္ပါ။ မခ်ိေသာႏွလုံးျဖင့္သာ…

အခု … က်ေနာ့္အလြမ္းကုိ မေဖာ္ျပႏုိင္တဲ့အဆုံး
အဲဒီကဗ်ာေလးကုိ ရေသ့စိတ္ေျဖသုံးလုိက္ပါတယ္။



မိဘတီဘီ


ေလာကဆိတ္ၿငိမ္
စာက်က္ခ်ိန္မွာ
မီးအိမ္လဲ့လဲ့
ထြန္းလင္းရဲ့နဲ႔
သဲ့သဲ့အသံ
မၾကားျပန္တုိင္း
ကာရန္မက်
ေခ်ာင္းဟန္႔ရ။……….။


မာေရးသွ်င္

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Would you like to sit the exams?


စာေမးပြဲေတြေျဖဖို႔ ႏွစ္သက္သူတစ္ေယာက္လား။


ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကေလးဘဝ၊ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘဝမွာ ေက်ာင္းသြားေတာ့မယ္ဆိုရင္ အိမ္ကေန ေက်ာင္းကားစီးျပီး သြားရတာပါ။ ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ ေက်ာင္းကားစီးရင္ ေဘးနားက သူငယ္ခ်င္းနဲ႔ ေဆာ့ေနမလား၊ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ဟိုဟိုဒီဒီ ၾကည့္ေနမလား။ စိတ္ဝင္စားမႈက အဲဒီေလာက္ပါပဲ။ ေနာက္ပိုင္း အတန္းေလးၾကီးလာေတာ့ စိတ္ဝင္စားမႈေတြက ပိုလာတတ္ပါျပီ။ အဲဒီထဲမွာ ေက်ာင္းကားေမာင္းတာ ေႏွးေနလား၊ ျမန္ေနလားဆိုတာေလးကိုပါ စိတ္ဝင္စားတတ္လာပါျပီ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းကားမွာက ေက်ာင္းသားနည္းပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ ကားဆရာၾကီးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ရင္းနီးေနတာေပါ့။ ခပ္ျဖည္းျဖည္းပဲ ေမာင္းတတ္တဲ့ ကားဆရာၾကီးကို ကၽြန္ေတာ္တို႔က တစ္ခါတစ္ေလမွာ ျမန္ျမန္ေလး ေမာင္းေစခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တိုင္းမွာ သူျပန္ေျပာတတ္တာက ကားေမာင္းရင္ စည္းကမ္းရွိဖို႔နဲ႔ စိတ္ရွည္ဖို႔ေတြပဲေပါ့။



တရက္မွာ ေက်ာင္းကားေရာက္လာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ကားဆရာၾကီး မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေနာက္သံုးရက္ေလာက္ေနမွ သူျပန္ေမာင္းမယ္။ သူက ရွမ္းျပည္ဘက္ကို ကားေမာင္းပို႔ဖို႔ ကိစၥနဲ႔ သြားေနတယ္တဲ့။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ သူျပန္ေရာက္လာျပီး ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းကားေလးကို ေမာင္းေနတာပါပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ရက္သိပ္မၾကာခင္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သတိထားမိတာက သူကားေမာင္းတာ အရင္ထက္ပိုျမန္လာတာပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္ခင္ရတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရွိပါတယ္။ သူနဲ႔က ဟိုး.. ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ သူ႔ကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္ႏိုင္ေလာက္ေအာင္အထိ ေပါင္းသင္းဖူးသူေတြေပါ့။ ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္။ အေပါင္းအသင္းေတြကို သံေယာဇဥ္ၾကီးတယ္။ ေက်ာင္းစာမွာလည္း ေတာ္သူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းမွာ အားနည္းေနတတ္တာက တစိမ္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံဖို႔ကို စိုးရိမ္တတ္သူ၊ ရပ္ေဝးကိုလည္း မေရာက္ဖူးသေလာက္ဆိုေတာ့ ခရီးသြားရင္ တစ္ေယာက္တည္း မသြားရဲသူပါ။ တစိမ္းေတြနဲ႔ ေျပာစရာ ဆိုစရာေတြရွိလာရင္ သူကအလိုလိုပဲ ေနာက္နားေရာက္သြားတတ္သူပါ။

အထက္တန္းျပီးေနာက္ပိုင္းမွာ သူနဲ႔ ကြဲကြာလာခဲ့ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း တျမိဳ႕တနယ္ေရာက္၊ သူကလည္း တျမိဳ႕တစ္နယ္ေရာက္လို႔ အလုပ္ေတြဘာေတြ လုပ္ေနပါျပီတဲ့။ သူငယ္ခ်င္းကိုျပန္ေတြ႔ေတာ့ သူ႔အလုပ္အေၾကာင္းေမးရင္း၊ ကၽြန္ေတာ့္အေၾကာင္းေတြေျပာရင္း စကားလက္ဆံုက်မိပါတယ္။ သူေျပာင္းလဲသြားပါျပီေကာ။ အရင္လို ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္တယ္၊ အေပါင္းအသင္းေတြကို ခင္မင္တတ္ေနတုန္းပဲ။ ထူးျခားလာတာကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက အရင္လို သူစိမ္းေတြနဲ႔ ဆက္ဆံရာမွာ ခပ္ေအးေအး ခပ္ေလးေလးမဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ အလုပ္ကိစၥေလးေတြရွိလာရင္လည္း သူကိုယ္တိုင္ ဦေဆာင္ဦးရြက္ လုပ္ေနပါျပီ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ငယ္ဘဝေတြမွာ သိသိသာသာ အရည္အခ်င္းေတြ စစ္ေဆးခဲ့တာကေတာ့ ေက်ာင္းစာေမးပြဲေတြပါ။ ဒါေပမဲ့ ငယ္စဥ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္ သိသိသာသာေရာ မသိမသာေလးပါ လူ႔ဘဝနဲ႔ဆိုင္တဲ့ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲေလးေတြ (အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ)ကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ။ ေနာက္ကိုလည္း လူ႔ဘဝသက္တမ္းတစ္ေလွ်ာက္ ျဖတ္သန္းေနစဥ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေရာင္တင္ဖို႔၊ ရင့္က်က္ဖို႔၊ စိတ္ဓါတ္ပိုင္းေရာ လူေနမႈဘဝပိုင္းမွာပါ တိုးတက္လာဖို႔ စာေမးပြဲေလးေတြ ၾကံဳေတြ႔ေနအံုးမွာပါပဲ။

ရွမ္းျပည္က ခက္ခဲတဲ့ယဥ္ေၾကာမွာ ေမာင္းလာျပီးေတာ့ သူ႔ကိုသူ ပိုလို႔ယံုၾကည္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ေက်ာင္းကားေမာင္း ကားဆရာၾကီး။ သူကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္တဲ့ အလုပ္ကိုက လူအမ်ားနဲ႔ဆက္ဆံ၊ ဦးစီးဦးေဆာင္လုပ္ရတဲ့ အလုပ္မွာ က်င္လည္ရင္း ပိုလို႔ရင့္က်က္လာတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း။ သူတို႔ေတြလိုပဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြကိုလည္း ငယ္စဥ္ကေန အခုအခ်ိန္ထိ က်င္လည္ရာ လူ႔ေလာကၾကီးက သင္ေပးလိုက္တာေတြရွိတာပါပဲ။ ကိုယ့္အတြက္ အသံုးဝင္တဲ့ အေတြ႔အၾကံဳေတြကို လက္ခံက်င့္သံုးလို႔ ကိုယ္တိုင္တိုးတက္ရာကို ရွာေဖြရမွာပါပဲ။

တစ္ခါတစ္ေလမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကိုယ္တိုင္က ယံုၾကည္မႈမရွိေသးတဲ့ အမႈကိစၥေတြ ေဆာင္ရြက္စရာ ၾကံဳေတြ႔လာမယ္၊ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားဖို႔ ေတာင္းဆိုလာတဲ့ အခိုက္အတန္႔ေလးေတြ ေပၚေပါက္လာပါမယ္။ အဲဒီလို ကိုယ္တိုင္က ယံုၾကည္မႈနည္းေနေသာ္လည္း ဆံုးရံႈးမႈဆိုတာက ေနာက္ဆံုးေနရာ၊ ၾကိဳးစားလုပ္ေဆာင္ဖို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ဝန္တာလို႔ စိတ္မွာ ခံယူရင္း လူ႔ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အရည္အခ်င္းစစ္ စာေမးပြဲေလးေတြ (အျဖစ္အပ်က္ေလးေတြ)ကို ၾကည္ျဖဴစြာ လက္ခံၾကိဳဆိုရင္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကပါစို႔လား။

သုခမိန္။…..။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Sunday, August 3, 2008

တစ္ရွဴးေဗဒင္ပါ….

ေနာက္ေဗဒင္ေမးနည္းတစ္မ်ဳိးပါ….
တစ္ရွဴးေဗဒင္ပါ….
ဒီနည္းေလးက… မယ္ရဲ ့အေဆာင္မွူး မမတစ္ေယာက္ ေျပာျပတဲ့နည္းေလးပါ…
ေျပာျပတဲ့မမ ကိုေက်ဇူးတင္ပါတယ္….

ဒီေဗဒင္ကေတာ့ YES or NO! အေျဖပဲေပးနိုင္ပါတယ္….
တစ္ရွဴးတစ္ရြက္ရွိယုံနဲ ့ေမးလို ့ရပါတယ္….
တစ္ရွဴးတစ္ရြက္ကို ေဒါင္လိုက္ (သို ့) အလ်ားလိုက္ (၆) စပိုင္းလိုက္ပါ….
ျပီးရင္ တစ္ရွဴး တစခ်င္းစီကို ၾကိဳးက်စ္သလို က်စ္လိုက္ပါ…
အဲလို ဆိုရင္ တစ္ရွဴးၾကိဳး (၆) ၾကိဳးရမယ္….
ရလာတဲ့ တစ္ရွဴးေတြရဲ႕ အစတဖက္ကို လက္ထဲမွာ ဆုပ္ကိုင္ထားလိုက္….
ျပီးရင္ကိုယ္ေမးခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကိုေမး….
ဥပမာ …. စာေမးပြဲေအာင္မွာလား ေအာင္မယ္ဆိုရင္ အကြင္း (၃) ကြင္းရပါေစ….
အဲလိုေမးျပီးရင္….တဖက္မွာရွိေနတဲ့ ၾကိဳးစေတြကို (၂) ပင္စီပူး ခ်ည္လိုက္ပါ….
ျပီးရင္ မခ်ည္ရေသးတဲ့ ေနာက္တဖက္မွာရွိတဲ ့အစေတြကို (၂) ပင္စီပူး ခ်ည္လိုက္ပါ….
ျပီးရင္ လက္ဖ၀ါးျဖန္ ့ျပီးတစ္ရွုဴးေတြကို ၾကည့္ရင္ ၾကိဳးကြင္းေလးေတြရေနလိမ့္မယ္….
အဲဒီၾကိဳးကြင္းေလးေတြက (၃) ကြင္းဆိုရင္ေတာ့….. ေအာင္ျပီေပါ့…..
ၾကိဳးကြင္းက (၁) ကြင္း (၂) ကြင္း (၃) ကြင္း အထိျဖစ္နိုင္ပါတယ္….
ျပီးေတာ့သီးသန္ ့ကြင္းေလးေတြေကာ… ကြင္းဆက္ေလးေတြပါျဖစ္နိုင္တယ္….
ကြင္းဘယ္နွစ္ကြင္းလဲလို ့ ေမးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကြင္းဆက္ေလးလား သီးသန္ ့ကြင္း လားဆိုတာကို ေသခ်ာေျပာႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္ …..

PS . ( ဒီနည္းေလးသုံးျပီးေဗဒင္ေမးရင္… ကိုတာတူးတို ့….. ကိုတားျမစ္တို ့လို လူပ်ဳိၾကီးေတြ….
အခက္ေတြ ့နိုင္ပါတယ္…. တစ္ရွဴးကိုင္ေပးမဲ့သူမရွိလို ့ေလ…..)

မယ္ (5:00 pm .2.8.08)

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Saturday, August 2, 2008

Myo Myint Swe


ဆရာမ်ိဳးျမင့္ေဆြ

“မွန္ထဲကသစၥာ”

  • မွန္တစ္ခ်ပ္ဟာ
    သစၥာတရားတဲ့
    လူမ်ားေျပာေလ့ရွိၾကတယ္။
  • မင္းျပံဳးရင္
    မွန္ျပင္ရိပ္က၊ ျပန္ျပံဳးျပမယ္။
  • မင္းမဲ့ရင္
    မွန္ျပင္ရိပ္က၊ ျပန္မဲ့ျပမယ္။
  • ဒါေပမယ့္
    မင္းရဲ႕လက္ယာ၊ မွန္ထဲမွာ ဘယ္
    မင္းရဲ႕လက္ဝဲ၊ မွန္ထဲမွာ ညာ။
  • စာတစ္ေၾကာင္း
    ေျပာင္းျပန္ေပၚလာ
    မွန္ထဲမွာဖတ္မရ။
  • မွန္ထဲကသစၥာ
    ဘယ္မွာ စိတ္ခ်ရလို႔လဲ။
    (၆-၂-၈၈)




ဆရာမ်ိဳးျမင့္ေဆြရဲ႕ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ စာအုပ္ေလးက လက္ထဲမွာ ရက္အေတာ္ရေနပါျပီ။ ဆရာ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေဝမွ်အံုးမယ္ဆိုျပီး ရွာေနရင္းေပါ့။ တစ္ကယ္တမ္းက်ေတာ့ ဒီစာအုပ္ေလးက “မွန္ထဲကသစၥာႏွင့္ အျခားကဗ်ာမ်ား”ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဆရာရဲ႕ ကြယ္လြန္ျခင္း ငါးႏွစ္ျပည့္ အမွတ္တရ ထုတ္တာပါ။ ၁၉၉၅ မွာထုတ္တာပါ။ အခုဆိုရင္ ဆရာကြယ္လြန္တာ ၁၈ႏွစ္ေလာက္ရွိပါျပီ။ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ မႏၱေလးျမိဳ႕၌ ကြယ္လြန္ခဲ့ပါတယ္။ လူေသေသာ္လည္း အမည္မေသသူလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ဆရာက်င္လည္တာက ပန္းခ်ီေလာက၊ ကဗ်ာေလာက၊ ဂီတနဲ႔ စာေပမွာဆိုေတာ့ ေခတ္အရ သိသူရွိသလို မသိသူလည္းရွိမွာပါ။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ဒီစာအုပ္ေလးမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဘေလာ့ဂ္ေလးရဲ႕ ဧည့္သည္ေတြ စိတ္ဝင္စားစရာမဲ့ ကဗ်ာေလးေတြကို ရွာမိပါတယ္။ ပထမဆံုးကဗ်ာျဖစ္တဲ့ “အဘုိးေနာက္မွာ” (သခင္ကိုယ္ေတာ္မွိဳင္းအေၾကာင္း) ကဗ်ာကေနျပီး ဖတ္ေကာင္းမဲ့ကဗ်ာေတြပဲ ေတြ႕ေနလိုက္တာ ဘာကိုေရြးေပးရမွန္း မသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ပိုစ့္ကို ခပ္ရွည္ရွည္ေလး လုပ္လိုက္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာစာအုပ္ေလးမွာ ကဗ်ာေတြ အမ်ားၾကီးကို ျပန္လည္စုစည္းထားတာပါ။ စီစဥ္သူက ရက္စြဲေလးေတြအလိုက္ စီထားပါတယ္။ ဒါနဲ႔ ရက္စြဲေလးေတြကို ဂရုျပဳျပီး ဖတ္မိပါတယ္္။

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဆရာ့ကဗ်ာေတြအားလံုးကို ခံစားရင္းကေန သတိထားမိသြားတာတစ္ခု ရွိလာပါတယ္။ မၾကာခဏဆိုသလိုပဲ ဆရာဟာ လူ႔ဘဝကို ရထားၾကီးတစ္စီးနဲ႔ ႏွိဳင္းယွဥ္ေလ့ရွိတာကိုပါ။ ဒါနဲ႔ပဲ ဒီစာအုပ္ေလးမွာ ေနာက္ဆံုးကဗ်ာလည္းျဖစ္၊ ရထားတစ္စီးနဲ႔ တင္စားထားတဲ့ ကဗ်ာလည္းျဖစ္တဲ့ “ေမတၱာပို႔” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာေလးကိုလည္း ေဝမွ်ဖို႔ ေရြးလိုက္ပါတယ္။

“ေမတၱာပို႔”

  • ေနပူလည္းသြား၊ သည္ရထား။
  • မိုးရြာလည္းသြား၊ သည္ရထား။
  • မိုးေပါက္ကပက္၊ ႐ႊံ႕ဗြက္ကစင္
    ငါးခ်ဥ္သို႕သိပ္၊ ေနလွ်ံဖိတ္ႏွင့္
    တိုးၾကိတ္စီးသြား၊ သည္ရထားတြင္
    စိတ္ထားေျဖာင့္မွန္၊ မေျဖာင့္မွန္ႏွင့္
    အၾကံရာေထာင္ လူရာေထာင္။
  • စိတ္ထားေျဖာင့္သူ
    လူ ဟူစေလာက္၊ လိုရာေရာက္၍
    မိုးေပါက္သို႔ႏွယ္ ေအးခ်မ္းေစ။
  • စိတ္ထားေကာက္ၾကံ၊ လူ႔ေဖာက္ျပန္ကား
    ေနလွ်ံျမိဳက္သို႔ ေလာင္ကၽြမ္းေစ။
  • ငါ အရင့္အမာ၊ မဟုတ္ပါ၍
    ေမတၱာညီမွ်၊ မေဝငွႏိုင္
    ၾကိဳက္မွ သာဓုေခၚပါေလ။.....။
    (ေန႔စြဲ မေဖာ္ျပ)


ေနာက္သတိထားမိတာ တစ္ခုက ဆရာဟာ ကဗ်ာကို ပံုစံမ်ိဳးစံု ေရးသြားတာပါ။ ဥပမာ “ဂ်ိမ္းေဖာပြဲေတာ္” လိုကဗ်ာမ်ိဳး ေတြအျပင္၊ ေလးလံုးစပ္ေတြ၊ ကာရံေတြကို အထူးျပဳေရးတတ္ပါတယ္။ ပိုင္ပိုင္ႏိုင္ႏိုင္နဲ႔ စကားလံုးေတြကလည္း သာမာန္ျဖစ္ေပမဲ့ ထိေရာက္တဲ့ အဓိပၸါယ္ပါေအာင္ စပ္ဆိုပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႕ကေလာင္စြမ္းတာကို သူတတ္ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန အမ်ားအတြက္၊ ျပည္သူအတြက္ လုပ္ေပးခ်င္တယ္ဆိုတာ ကဗ်ာေတြမွာ ျမင္ေနရပါတယ္။ ပိုျပီး သိသာေစဖို႔ ဆရာ့ကဗ်ာေတြထဲကေန ကၽြန္ေတာ္တို႔လို ေနာက္မ်ိဳးဆက္ေတြအတြက္ သတိထားစရာလည္းရမလားဆိုျပီး “ကဗ်ာမေလး တစ္ေယာက္အေၾကာင္း” ဆိုတဲ့ ကဗ်ာကိုလည္း ေဝမွ်ဖို႔ ေရြးလိုက္ပါတယ္။

“ကဗ်ာမေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း”

  • ကဗ်ာတတ္ခ်င္လို႔
    စာစပ္ကို သင္ျပေပးပါ တဲ့
    မေလး သူဆိုလာလို႔
    မေနသာ ေစတနာဓာတ္ရာယ္ႏွင့္
    တတ္သေလာက္ျပရျပန္။
  • သံေပါက္ဆို ဘယ္ပုံမ်ိဳး
    သံခ်ပ္ဆို ဘယ္ပံုသံုး
    ေဒြးခ်ိဳးကို ဘယ္လိုမွတ္
    ေလးခ်ိဳးကို ဘယ္လိုစပ္
    ေတးထပ္က ဘယ္ဥပေဒ
    ေရးတတ္မွ လြယ္မႈနေဘ
    လကၤာေျမ က်ယ္ပါသေရြ႕ကိုျဖင့္
    ဝင္ပါေလ ဘယ္ညာေရွ႕မွာ
    ေတြ႕လိမ့္ကာရန္။
  • ကဗ်ာမတတ္ခင္ေတာ့
    ေျပာတတ္တယ္ မၾကာမၾကာေပါ့
    အလကၤာ မာလာခက္ေတြႏွင့္
    ျပည္သူကို ပန္ေတာ္ဆက္မယ္တဲ့
    အားတက္ဖြယ့္ သူ႔အသံ
    ပ်ားၾကံသိုု႕ ခ်ိဳေပသား။
  • ကဗ်ာလည္း တတ္ပါေရာ
    ဖတ္ရတယ္ သူ႕စာမ်ားက
    လူၾကြားဂုဏ္ရွင္ႏွင့္
    ခ်စ္ၾကင္တယ္ ပထမ
    ေနာင္က်ေတာ့ စိမ္းကားဟန္
    သူ႕သည္းေတြ ဗေလာင္ဆန္တဲ့
    ေဆြးကာရံ ႐ွိဳက္သံခ်ည္းေပမို႔
    တစ္နည္းငယ္ အသြင္ကြာလို႔
    ခရီးရယ္ မတြင္လာဘူ႔
    သင္ဆရာ ကိုယ့္ရင္ဝမ္းမွာ
    (မိညာေရ…)
    ပန္းရပါလား။.....။
    (ေန႔စြဲ မေဖာ္ျပ)


“မွန္ထဲက သစၥာ”ကိုေတာ့ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ ယူထားတဲ့ ကဗ်ာျဖစ္ေနလို႔ ေဖာ္ျပေပးပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ေလးမွာ ဆရာမၾကီး လူထုေဒၚအမာက လြမ္းလြမ္းေဆြးေဆြးပဲ အမွာေရးထားပါတယ္။ “ကၽြန္မတို႔အခ်င္းခ်င္း တစ္ဦးကြယ္လြန္သြားတဲ့အခါ က်န္ရစ္သူမ်ားက ဒါေလာက္ကေလးပဲ လုပ္ႏိုင္စြမ္းေတာ့တာလား …” “… ဒီလိုအႏုပညာ ပါရမီရွင္တစ္ေယာက္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားတဲ့အခါ ကၽြန္မတို႔တတ္ႏိုင္တဲ့ မေျပာပေလာက္တာကေလးမ်ိဳးနဲ႔ ကူပံရတာ မလံုေလာက္တာေတာ့ အမွန္ပဲလို႔ ေအာက္ေမ့မိတဲ့အေၾကာင္း ေရးသားပါရေစ။”

ကဗ်ာအမ်ားစုကိုေတာ့ သေဘာက်ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေလာက္ပဲေဝမွ်လိုက္ပါတယ္။ အားလံုးပဲ ဆရာမ်ိဳးျမင့္ေဆြကို ပိုရင္းႏွီးသြားေအာင္ ဒီစာအုပ္ေလးမွာ ေဖာ္ျပပါရွိတဲ့ ဆရာ့ရဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေရး အထုပၸတၱိလက္ေရးမူကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

မ်ိဳးျမင့္ေဆြ
ေရႊဘုိခရိုင္ ေရဦးျမိဳ႕နယ္ မန္က်ီးေတာရြာ ေက်ာင္းဆရာ ဦးေအးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚေလးေငြတို႔မွ ၁၉၃၃ ခု- ေအာင္တိုဘာလတြင္ ဖြားျမင္ေသာ သားရတနာျဖစ္သည္။ အမည္ရင္းမွာ ဦးျမေသာင္းျဖစ္သည္။ ဦးေအးေမာင္ႏွင့္ ေဒၚေလးေငြတို႔၏ သားသမီး (၈)ေယာက္အနက္ ဒုတိယေျမာက္ ေမြဖြားသူျဖစ္သည္။
ေဆာင္းပါး၊ ဝတၳဳတိုမွစ၍ ကဗ်ာမ်ားကို ၁၉၅၅ ခုႏွစ္မွ စတင္ကာ မႏၱေလးထုတ္ ဗဟိုရ္စည္၊ မႏၱေလးသူရိယ၊ နဂါးနီ-ရွမ္းျပည္၊ ျမတ္ရတနာ၊ ပန္ေတာ္ဆက္ စေသာ စာနယ္ဇင္းမ်ားႏွင့္ ျမဝတီ၊ ေသြးေသာက္၊ ေငြတာရီ၊ သင့္ဘဝ စေသာ ရန္ကုန္ စာနယ္ဇင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတြင္ ေရးသားခဲ့သည္္။
၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္တြင္ “မိုးေသာက္ယံ” ကဗ်ာမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္တြင္ “အလင္းေခတ္” ကဗ်ာမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ ၁၉၇၇ ခုႏွစ္တြင္ “ခေလးအေဖာ္ ေရႊဇီးကြက္”၊ ၁၉၇၈ ခုႏွစ္တြင္ “လိမၼာယဥ္ေက်း ေမ့ရင္ေသြး” ကဗ်ာမ်ားကိုလည္းေကာင္း ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့သည္။
၁၉၅၉ ခုႏွစ္ ျမတ္ရတနာ မဂၢဇင္း စာေပျပိဳင္ပြဲတြင္ ေရႊမန္းေတာင္ ကဗ်ာျဖင့္ ပထမဆု၊ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အထက္ဗမာႏိုင္ငံ စာေရးဆရာမ်ားအသင္း စာဆိုေတာ္ေန႔ စာေပျပိဳင္ပြဲတြင္ “နိုင္ငံေတာ္သစ္ဆီသို႔” ကဗ်ာျဖင့္ ဒုတိယဆုကိုလည္းေကာင္း၊ ဓနသဟာယစာေစာင္ ကဗ်ာျပိဳင္ပြဲတြင္ “ေမာင္ၾကီးတို႔ရြာ”ကဗ်ာျဖင့္ ပထမဆုကိုလည္းေကာင္း အသီးသီး ဆုမ်ားဆြတ္ခူးခဲ့သည္။ ၁၉၆၇ ခုႏွစ္ အမ်ိဳးသားစာေပ ဆုႏွင္းသဘင္တြင္ “လူသားႏွင့္ဝန္းက်င္ ကဗ်ာမ်ား” စာမူျဖင့္ ပထမဆုကို ဆြတ္ခူးခဲ့သည္။
မ်ိဳးျမင့္ေဆြသည္ ရုပ္ရွင္မင္းသား ေဇာ္ဝမ္းသီဆိုေသာ ေက်ာက္ခဲ၊ သဇင္ အစရွိေသာ ရုပ္ရွင္သီခ်င္းမ်ား။ မီးခိုးလိုလူ တိမ္လိုလူ၊ ထရံေပါက္က ေနေျပာက္ကေလး၊ ေမတၱာမိုး စေသာ ျမန္မာ့အသံ ေရဒီယိုႏွင့္ တီဗြီသီခ်င္းမ်ား။ ေဒါင္မေလး၊ မႏၱေလး မဟာမုနိ ဗုဒၶဝင္ျပခန္း စေသာ ကက္ဆက္ေခြ သီခ်င္းမ်ားကိုလည္း ေရးသားခဲ့သည္။
ယေန႔အထိ ကဗ်ာမ်ားကို အဆက္မျပတ္ ေရးသားေနသည္။ သို႔ရာတြင္ မ်ိဳးျမင့္ေဆြ၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း လုပ္ငန္းမွာ ပန္းခ်ီ (ပံုေရး၊ ပံုဆြဲ) လုပ္ငန္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၂ ခုႏွစ္တြင္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံ လန္ဒန္ျမိဳ႕ ဘီဘီစီအသံလႊင့္ဌာန၏ ႏွစ္ ၅၀-ေျမာက္ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ က်င္းပေသာ ၇၂ နိုင္ငံပါဝင္သည့္ ကမာၻ႕ပန္းခ်ီျပပြဲတြင္ “ေဝးေျမျခားမွ စကားလက္ေဆာင္ ေတးလက္ေဆာင္” ပန္းခ်ီကားျဖင့္ ဘီဘီစီ အေရွ႕တိုင္းဌာနခြဲ၏ ပထမဆုကို ဆြတ္ခူးခဲ့သည္။
ယခုအခါ မ်ိဳးျမင့္ေဆြသည္ မႏၱေလးျမိဳ႕ ေျမနီက်င္းရပ္ ၃၂-လမ္း အမွတ္ (၁၇၇) ေနအိမ္တြင္ မိဘႏွစ္ပါးႏွင့္အတူေနထိုင္ရင္း ကဗ်ာႏွင့္သီခ်င္းမ်ား ေရးစပ္ျခင္း၊ ပန္းခ်ီေရးျခင္းစေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္လ်က္ရွိပါသည္။


အားလံုးပဲ သီးခံျပီးေတာ့ ျပီးေအာင္ဖတ္သြားေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ကို အဆင္သင့္မယ္ဆိုရင္ ဆရာ့ကဗ်ာေတြကို ေဝမွ်ပါအံုးမယ္။


သုခမိန္။…..။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

သီခ်င္းေဗဒင္ပါ....

ေဗဒင္ကိုစိတ္၀င္စားတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္...
စိတ္ညစ္ေနတဲ့အခ်ိန္...
ပ်င္းေနတဲ့အခ်ိန္....
တစ္ခုခုကိုစိတ္စနိုးစေနွာင့္ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္.....
စိတ္ေျဖစရာ တစ္ခုအေနနဲ ့...
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာျပဖူးတဲ့.....
သီခ်င္းေဗဒင္ေမးတဲ့နည္းေလးပါ....
သိျပီးသားျဖစ္ရင္လည္း ေက်ာ္သြားလိုက္ပါ...
စိတ္၀င္စားတယ္ဆိုရင္လည္း စမ္းသပ္ႀကည့္လိုက္ပါ....
Winamp လို Software ကို သုံးျပီး Male /Female/Couple Vocalist အစုံပါတဲ့ သီးခ်င္းေပါင္းစုံ (အခ်စ္… အလြမ္း… အေပ်ာ္ ) ကိုထည့္ပါ…
သီခ်င္းအပုဒ္ေရမ်ားရင္ပိုေကာင္းပါတယ္……
ျပီးရင္…Play မွာ Shuffle (သို ့) Random ကို ေရြး…
ျပီးရင္ Play ……အဲ…. ျပီးရင္ ကိုယ္သိခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကိုေမး…
ဥပမာ….. " သူ႔စိတ္ထဲမွာကိုယ္နဲ ့ပတ္သက္ျပီးဘာရွိလဲ " လို ့စိတ္ထဲမွာေမးျပီးရင္ Next ကို Click ….
အဲ… Play ေနတဲ့သီခ်င္းရဲ ့အဓိပၸါယ္ကအေျဖပါပဲ ……
ကိုယ္သိခ်င္တဲ့ေမးခြန္းကို ကိုယ္လိုသလိုေမးျပီး သီခ်င္းစာသားရဲ ့အဓိပၸါယ္္ကို အေျဖအျဖစ္ယူလိုက္ပါ….

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Friday, August 1, 2008

LOVE!


"အခ်စ္"

အခ်စ္တဲ့
လူေျပာမ်ားတဲ့ စကားလံုး
ရာစု အဆက္ဆက္သံုးၾက
မစားရ ၀ခမန္းေတြကို ျဖစ္လို႕ ။
တစ္ခ်ိဳ႕ဆို
ကိုယ္ေပ်ာ္လို႕သူကမွိဳင္
သံုး၊ေလးပြင့္ေတြေတာင္ ဆိုင္လို႕
တစ္ခ်ိဳ႕က် ဘား
တစ္ခ်ိဳ႕က ဘံုဆိုင္
မႏိုင္ခဲ့ ၾကသူေတြ ထိုင္ၾက
ဒီလိုနဲ႕ ဘ၀ေတြကခါး
အခ်စ္က ဘုရားျဖစ္
နစ္သထက္ နစ္ ေနလိုက္ၾကတာ
ငါ . . . ငါဆိုတဲ့ အတၱေတြေတာင္
အေရာင္ေတြ လြင့္လို႕ ။
. . . . .
ဤ သို႕ ထိုသို႕
အခ်စ္ဆိုတာကိုဖြဲ႕ၾက
တစ္ေထာင့္ တစ္ည ေျပာမကုန္ၾကတာလည္းရွိ
နင္မရွိရင္ ငါလည္းမရွိသူကမရွား
ေၾသာ္ . . . လူေတြမ်ားႏွယ္ေနာ္ ။

တာတူး(၀ါ) အေမ့ခံလူတစ္ေယာက္



အဟီး စိတ္ဆိုးၾကနဲ႕ေနာ္ စတာ ။:D
ဆက္ဖတ္ၾကပါဦး။
ဖြက္ထားတဲ့ ေနာက္ဆက္တြဲ ရွိေသးတယ္ ။

လူမလစ္တဲ့ ေလာကထဲ
ငါလည္း လူလာျဖစ္ေလေတာ့
အခ်စ္ကျပဳစား
လာခဲ့ သြားမယ္ကြယ္ ဘုရား
အဲေလ . . . မွားလို႕
ခ်စ္ၾကစို႕တဲ့ တူျပိဳင္
ႏိုင္ခ်င္ႏိုင္ ရွံဳးခ်င္ရွံုး
တစ္သက္လံုးပဲ ခ်စ္ေတာ့မယ္ ။

တာတူး

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...

Notice for all Bloggers


သတိ

(အေရးေကာင္းလိုသူမ်ားႏွင့္ အေရးေကာင္းသူမ်ား)

ကၽြန္ေတာ္ခင္မင္ရတဲ့၊ ကၽြန္ေတာ့္စိတ္ထဲကို ဝင္ေရာက္ေနတဲ့ ဒီဘေလာ့ဂ္ေလးကို အြန္လိုင္းအဆင္ေျပတိုင္း ဖြင့္ၾကည့္ရတာအေမာပါ။ ကိုယ္ေရးထားတာေလးေတြ၊ အေပါင္းအသင္းေရာင္းရင္းတို႔ ေရးထားတာေလးေတြကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္၊ ကြန္မန္႔ေလးေတြကို ထပ္ဖတ္ၾကည့္ လုပ္ေနရတာ စိတ္အစာေျပေစပါတယ္။ အခ်ိန္မ်ားရခဲ့ရင္ ဘေလာ့ဂ္ေလွ်ာက္ရင္း စာေတြဖတ္၊ ကြန္မန္႔ေရး၊ စီေဘာက္စ္မွာ ႏွဳတ္ဆက္နဲ႔ အမ်ားတကာၾကည့္ရင္ တကယ့္ အေရးတၾကီး ကိစၥတစ္ခုခုကို လုပ္ေနသလိုပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္လည္း အနည္းအက်ဥ္း (ဒါမွမဟုတ္လည္း အေတာ္မ်ားမ်ား) ဘေလာ့ဂ္ေလးေတြက ဖမ္းစားႏိုင္ပါတယ္။ အစခ်ီေနရတာက ေျပာခ်င္တာေလးရွိလို႔ပါ။ တရက္မွာ ဘေလာ့ဂ္ေလွ်ာက္ရင္း စာေတြဖတ္လိုက္၊ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ေလးကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ လုပ္ေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို အနားမွာရွိေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က သူဖတ္ဖူးတာေလးတစ္ခု ေျပာျပပါတယ္။ သူ႔စကားေလးေတြကို သေဘာက်လို႔ စာလာဖတ္တဲ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြကို ျပန္ေဝမွ်ပါတယ္။ သူေျပာတာကေတာ့ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာတစ္ေယာက္ ေရးထားတဲ့ စာေလးပါတဲ့။ သူက အေၾကာင္းအရာကိုပဲ မွတ္မိလို႔ အေၾကာင္းအရာကိုပဲ အဓိကေျပာသြားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အေၾကာင္းအရာေလးကိုပဲ အဓိက ျပန္လည္ေျပာျပပါမယ္။ အားလံုးပဲ သတိထားႏိုင္ေအာင္ပါ။





တစ္ခါက လူ႔ဘဝကိုျဖတ္သန္းအျပီးမွာ အျပစ္ေတြကို ေပးဆပ္စရာရွိလို႔ ပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးဟာ ငရဲမင္းၾကီးဆီကို အတူတကြ ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ငရဲမင္းၾကီးလည္း သူတို႔ရဲ႕ အခ်က္အလက္ေတြၾကည့္၊ လိုအပ္တာေတြ စစ္ေဆးအျပီးမွာ အျပစ္ရွိသူႏွစ္ဦးကို သူ႔လက္ေထာက္လက္အပ္ျပီး ဆီပူနဲ႔ေၾကာ္တဲ့ငရဲကို ပို႔ေစလို႔ မိန္႔သတဲ့။ အဲဒီႏွစ္ဦးမွာ တစ္ဦးေသာသူက လူ႔ဘဝမွာ တိုင္းသိ၊ျပည္သိ နာမည္ၾကီး စာေရးဆရာပါတဲ့။ ေနာက္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ဘာမွအေထြအထူးမလုပ္ လူ႔ဘဝမွာ အခ်ိန္ေလးရတာနဲ႔ အရက္ေသစာ ေသာက္စားတတ္သူ အရက္သမားပါ။ ငရဲမင္းၾကီးရဲ႕ လက္ေထာက္အရာရွိက သူတို႔ကို သက္ဆိုင္ရာငရဲကိုပို႔ျပီး အျပစ္ေပးပါသတဲ့။

ဆီပူမွာ စာေရးဆရာကိုထည့္ေၾကာ္၊ မီးအပူစေပးေတာ့ မီးအရွိန္က နည္းသတဲ့။ အရက္သမားမွာေတာ့ ဆီပူမွာစထည့္ခံရကတည္းက ျပင္းလြန္းတဲ့ မီးအရွိန္နဲ႔ေပါ့။ ဒီလိုနဲ႔ ငရဲက်သူႏွစ္ဦး ျပစ္ဒဏ္ေတြခံေနလိုက္ရတာ အျဖည္းျဖည္း ၾကာလာပါေလေရာ။ အဲဒီမွာပဲ သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ေတြက သိသာတဲ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြနဲ႔ ကြားျခားလာပါေတာ့တယ္။ စာေရးဆရာရဲ႕ ဆီပူအိုးမီးဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိုလို႔သာ အရွိန္ေကာင္းလာပါတယ္။ အရက္သမားရဲ႕ ဆီပူအိုးမီးကေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရွိန္က်လာလိုက္တာ ဖေယာင္းတိုင္မီးသာသာပဲ ရွိေတာ့သတဲ့။ ဒီအတိုင္းသာ ဆက္သြားရင္ အရက္သမားရဲ႕ မီးအပူရွိန္က လံုးဝေသဖို႔ ျဖစ္လာျပီး၊ စာေရးဆရာခမ်ာမွာေတာ့ ပူျပင္းလြန္းတဲ့ ဆီပူမွာ တေၾကာ္ေၾကာ္ ေအာ္ဟစ္ ခံစားေနရေတာ့မွာပါ။

ဒါကို သတိထားမိတဲ့ စာေရးဆရာက ငရဲမင္းရဲ႕လက္ေထာက္ၾကီးကို မေက်နပ္ေၾကာင္းေျပာပါေတာ့တယ္။ လက္ေထာက္ၾကီးကလည္း ညႊန္ၾကားခ်က္အရလုပ္ရတာ သူကေတာ့ မ်က္ႏွာလိုက္ျခင္း၊ ဘက္လိုက္ျခင္းမရွိပါဘူး။ ေျပာခ်င္သပဆိုရင္ ငရဲမင္းဆီ ေခၚသြားေပးမယ္လို႔ ေျပာသတဲ့။ ဒါနဲ႔ပဲ စာေရးဆရာဟာ ငရဲမင္းဆီသြားလို႔ အေရးဆိုပါေတာ့တယ္။ ငရဲမင္းၾကီးလည္း စာေရးဆရာရဲ႕ မေၾကနပ္ခ်က္ေတြ တင္ျပျပီးတဲ့အထိ ျပံဳးလို႔နားေထာင္ရင္း သူတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ျပစ္ဒဏ္ေတြကို ရွင္းျပသတဲ့။

“အရက္သမားက ေကာင္းမႈကုသိုလ္မလုပ္ေသာ္လည္း အရက္ေသစာ ေသာက္စားထားခ်ိန္မွာသာ အမွားေတြလုပ္၊ လူေတြကို ဒုကၡေပးတာ။ က်န္တဲ့အခ်ိန္မွာ ဒုကၡမေပးဘူးကြ။ ေသလြန္သည္ရဲ႕ ေနာက္ကြယ္မွာလည္း သူ႔အျပစ္ေတြက အက်ိဳးဆက္မရွိ ရပ္တန္႔သြားျပီ။ မင္း-စာေရးဆရာကေတာ့ အေရးေကာင္းေကာင္းနဲ႔ မင္းရဲ႕အေတြးအျမင္ေတြ၊ နိယာမေတြကို ျဖန္႔ေဝ။ လူေတြကို ဒုကၡေပးလိုက္တာ ေသလြန္သည္ရဲ႕ေနာက္မွာေတာင္ အတိုင္းတိုင္း အျပည္ျပည္ကိုပ်ံ႕ႏွံ႔၊ မ်ိဳးဆက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ဒုကၡေပးေနတာ။ မင္းအျပစ္က ရပ္တန္႔မယ္မထင္ဘူး။ ကဲ - အဲဒါ မင္းတို႔ႏွစ္ဦးရဲ႕ ကြာျခားခ်က္ပဲ” လို႔ ရွင္းျပသတဲ့။

ေရဒီယိုက ေလသံအတိုင္းေျပာရရင္ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒါပါပဲကြယ္ေပါ့။ အေရးအသားေကာင္းလိုသူနဲ႔ အေရးအသားေကာင္းသူတို႔ေရ သတိေတာ့ထားၾကဗ်ိဳ႕။ စာေပဟာ ျပည္သူ႔အတြက္၊ အႏုပညာအတြက္။ ဘယ္အတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းေကာင္းေလးနဲ႔ အမ်ားသူငါအတြက္ ဒုကၡကင္းမဲ့၊ အက်ိဳးရွိမဲ့ စာကေလးေတြသာ ေဝမွ်ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္သဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ မီးအရွိန္ေတြ တိုးသထက္တိုးတဲ့ ငရဲမ်ိဳးမွာလည္း ေရာက္ေနၾကအံုးမယ္ေနာ္။ သတိ ပိုတယ္လို႔ မရွိေၾကာင္းပါ။

သုခမိန္။…..။

မွတ္ခ်က္။…..။ သူငယ္ခ်င္းေျပာေသာ အေၾကာင္းအရာေလးကို ဖတ္ေကာင္းေအာင္ ျပန္ေရးျပတာပါ။ အေပ်ာ္သေဘာပါခင္ဗ်ာ။ မူရင္းစာကို ဖတ္ဖူးထားသူေတြကိုလည္း ေတာင္းပန္၏။

ဆက္ဖတ္မယ္ဆိုရင္ ...